Ajoooo allemaal!
Hier ben ik weer fanuit het sonnege reegenagtege haagellege winderege wintstille Den Haag!
Het Weer weet nog steeds niet wat het nau moet doen.
Son sgijne of reegene of haagelsteene gooie.
Onse Tweefoeters en wij wille de heele tijd op het balkon maar dan is het te kout en dan reegent het weer of het waait en dan is de dag weer foorbij.
Aperil doet nog steets wat ie wil met se kikker in se bil.
We pakke elke sonnestraal die we pakke kunne en dan gaan we gauw ligge met de oogies dicht.
We sijn sooo blij met die groote krappaal voor het raam!
Het liefste ligge we der allemaal in en dat doen we ook.

Tussekat

Het is nu dat we merke dat de daage langer worde. Elleke dag een beetje meer licht komt erbij.
Wij koome ook meer in be-wee-ging, we sijn faaker aan het speele nau.
Foorige week fertelde ik deroofer dat Simon en ik nau faaker saame speele.
En dat Tiga de Tussekat is.
Daar kreege we ree-akzie op.
Een Tussekat, daar hadde se niet fan gehoort, wat is dat dan, een Tussekat.
Tiga wil fertelle wat het beteekent om een Tussekat te sijn.
Hier komt ie dan, me groote broer met se nog grootere leefeswerrek: Tigaaaa!

Tiga

Nâh, sit stil, lûistâh en hûivâght, dan fertelt ik jâhw wat of te dat een Tussekat of Tussekátâh is.
As die klène wèsneuze gaan speele dan speele se eâhst nog normaal maar op een gegeive mooment dan worde se OEÂH.

En as se OEÂH worde dan mot ik oplette weeges dan kenne se mekaar de hagses intimmere.
En wè leefe hier niet op de straat, we sitte in een net Haags hûis dus je ken hier niet soomaar je broedâh se hagses intimmere.
Dat is niet egt aardâgh.
Ik geeft een foorbeilt:
As Lééjow agtâh een doos sit en Simon sit op de taafol naar hem te kèke om der boofenop te springe, dan gaat ik der tusse sitte.
Dan mot Simon eâhst langs mèn foordat ie Lééjow se kop klèner ken maake.
Simon weit dat as ik hem een mûilpeâh geeft dattie dan se weerolt in se agterûit siet en dat wil die niet dus hè kèk wil link ûit.
Lééjow ken ook boofeop Simon springe as Simon weer op de gront is gelant.
As Simon Lééjow niet siet en hij is doof dus hij ken niks hoore en Lééjow weet dat heel goet,
dan sgrik Simon sig de rattebakteeriejen en dat is grappeg maah het is auk sieleg dus dat ken Lééjow niet maake. Astie dat flik dan krégt ie een klap fan mèn.
Ik herrinert hem daar aan door alleeneg maar te kèke.
As ik kèk met de blik in me ooge die ik nog weit fan me KatteMoedâh fan froegâh dan stoppe se allemaal met wat of te datte se an het doen sèn.
En dat is perresies wat of te dat se motte doen.
Kappe der mee en nie seure en effe wat andâhs doen totdat je OEÂH een oeâhtje is geworde.

Chester

Chester was eerst Tussekátâh maah hè heb wat gedoe met se gesont.
Hè mot smorreges en saafonts se pil in se likwitsnek.
Hij foel se ége breekbaar en dan is tie niet seeker fan se èige.
Hè is nâh ligtâh fan se gewigt.

Se leefeswerrek krimp.
Loesje hept mèn feel geleâht oofer seeniejor sèn.
So kent ik me broedâh Chester in de gaate hâhwe.
Ik fint assie je so breekbaar foel dan mot je gewaun op de bank of in je mant lekkâh legge en rustâgh kèke hoe of te dat de jonges met mekaar aan het speele zèn.
Het ken naamelek gebeure dat se so OEÂH sèn dat se niks in de gaate hebbe en dat se sellefs mèn met me leefeswerrek niet hebbe gesien en dan knalle se boofe op mèn.
Dan geeft ik se een optáátâh so dat se de weerolt agterstefoore en onderstekop kenne sien en dan is dat lessie weâh geleâht.
Met mèn kenne se niet solle, ik staat so steeveg as een hûis.
Me leefeswerrek hâwt me op de gront.
Me baases is staabiel.
En me blik is auk doodelek, dat hellep wel mee.

Nâh weite jullie allemaal wat of te dat een Tussekat is.
As jullie het nie errâhg finde, ik gaat weâh ferder met kèke naar MasterSjef weeges ik mot inspieraazie opdoen foor de sâhs bè me roomege spaggettie met knapperege mûizeballetjes.
Toedeledookie en tot de follegende keâh!

Leo

Ajoooo Leootje hier!
Ik ben der weer!
Dit was Tiga met se ferhaal oofer waarom hij Tussekat is en wat dat dan is.
Ik moet eerlek segge, hij is streng maar wel rechtvaar-dig.
En hij kan egt heul boos kijke.
As je dat siet dan stop je egt heus waar meteen!
En as je een swiep om je oore krijg fan hem dan kijk je ineens heel de andere kant uit!

Dus we kijke wel uit, Simon en ik.

Wij wense alle tweefoeters een heele gesellege dag fan de koning se ferhaardag of te dat je nau naar buite gaat om je spulle ter ferkoope so as onse tweefoeters gaan doen of dat je nau foor de teelefiesie gaat sitte of dat je alleen een gebakkie eet en een gewoone dag maakt weeges gewoon is ook feileg dat moet je sellef weete.
Alles is goet en JOEDOEJOE.
Wat je ook doet, ik hoop dat het een mooie dag is.
En as jullie fraage hebbe oofer ons leefe laat het ons dan weete op Feestboek en Instáá of in de opmer-kingen onder dees blog.

OJAA PEE ES:
Ik hat fan boofe op de krappaal joeka-joeka-joeka-blurrek gedaan en het lag op de krappaal op drie ferdiepinge en ook op de fensterbank én teege het raam!
Fetkoelkikke he!! Ik ben der heel tros op!
Ik kreeg 10 punte foor me ooriesjienaalieteit fan Tiga, Chester én Simon!
De tweefoeters waare aan het foetere weeges sij fonde het niet so leuk.
Maar het is tog de bedoeling dat je een ooriesjieneele joeka-joeka-joeka blurrek doet weeges so op de kaale floer is saai en foorspelbaar weeges dat doet iedereen al..
JOEDOEJOE toch?? Dan mag ik MIEDOEMIE.

Tot de follegende keer maar weer!!!
Doei!!
Groetjes fan
Leootje, Tiga, Chester en Simon!

Haaaalo liefe frientjes, dit keer fin ik het moeiluk om iets te blogge, het ga naamelijk niet so heel goed met mij. Ik blijf haaperen in mijn gezond, ik weet nie waarom ik niet beeter wor. Fanmorgen hep ik de laatste pil van de antiebiejootie geslikt. Eggie waar heel trouw, en dit was de 3e kuur antiebiejootie, maar het hellupt nie. Als ekstra slik ik ook pretniezonpille, een paardemiddel zeg frouwtje… misschien dat het daarom niet werkt, want ik ben geen paard!

In mijn bek

Het gekke is eete doe ik wel, hep meega honger en maak ik ’s nachts frouwtje zels wakker voor eete. En als ik dan eete krijg ben ik daara rustig, dus honger hep ik eggie waar. Maar wat hep ik dan dat ik benauwd blijf in mijn neus en raare geluiden maak met mijn keel?
Soms doe ook een soort tandenknarsen als ik eet en wrijf ik met mijn poot oofer mijn rechterwang. Zou er aan de binnenkant van mijn bek iets zitten waar ik niet bij kan? Weete jullie het misschien wat ik hep? Frouwtje zeg het laat mij ook nie met rust Oscar. Op de aaipet staat zofeel informaazie ofer seeniejor katers die ziek zijn en nie beeter worde.

Groonies

Mijn grootste kwaal van mijn gezond is groonies nierfaalen. Die kunnen nie meer beeter worde, daar moet ik mee leere leefe zolang mijn niere in leefe blijven. Frouwtje leest op de aaipet waarvan ik nog meer ziek kan worde van mijn groonies nierfaale. Ze noemt het dan allemaal op: spuuge, maager worde, rugpijn, feel slaape, geen trekkies meer in eete, misseluk, drooge fagt, feel drinke en plassen. Maar dat hep ik eigenluk aallemaal nie zo, dat ga best nog wel hoor.
De dierendokter heeft mij 2 weeke geleeden nog op de weegschaal gezet en zei dat ik in gewigt was aangekoome. Ra ra wat hep ik dan waarom ik het benauwd hep in mijn keel en neus?? Frouwtje ging weer verder zoeke op de aaipet, zij wil het weete! Toen zei ze, Oscar hier staat als je groonies nierfaale hep dan kan je ook zweertjes in je bekkie krijge of in je keel, of kan het wangslijmvlies onstooke raake. Zou het daarom zijn dat jij met je poot aan je wang klauwt als jij eete doet?

Ik weet het ook niet, ik ben maar een ouwe seeniejorkater en ziek zijn van je gezond is gewoon ziek. Wij kaaters kunne daar verder ook niks aan doen, terwijl mensen maar blijve zoeke op die aaipet, of mij in het ergste gefal naar de dierendokter brengen. Ik ben daar nou 3 keer geweest en het hellup nie. De dierendokter is eg heel knap, maar hij weet het ook niet eg. We gaan nie meer verdere ondersoeke doen had hij gesegd, want dan moet ik onder narkooze en dat ga nie als oude seeniejorkater. Het rieziekoo is dan te groot dat ik dan regtstreeks naar Reegeboogland ga.

Hij seg, misschien is het een beginnende bult die gaat groeie in de bek of keel maar dat kunne we niet ondersoeke. Het eenige wat hij kan doen is bloed prikke als de pretniezonpille op zijn. Maar 1 ding weet ik wel, het is anders nou, en foel ik mij niet zo van mijn gezond zoals ik eerst was. En treene hellupt ook nie. Dit zijn geen leuke ferhaale he liefe frientjes, ik ga gewoon maar eefe slaape dan kom ik tot rust.

Hoop

Maar frouwtje kom nie tot rust en ik zie tussen de spleete van mijn ooge dat ze blijft zoeke op de aaipet. Van de week zei frouwtje, luister Oscar, we gooie het ofer een andere boeg, de dierendokter heeft zijn best gedaan eg waar. Ik hep foor jou een afspraak gemaakt in Amsterdam bij de hoomeopaatiese dierendokter van de natuur. Die heeft de oude Stokkie-Stefan ook nog kunne hellupe tot het laatste toe, dat et allemaal wat makkelukker ging. De natuurdokter kan jou niet van de groonoes nierfaale af hellupe, maar kan jou misschien ondersteuning geefe foor je keel en neus.
Als kaater begrijp ik niet altijd alles wat frouwtje zeg, maar haar stem klonk ineens hoopfol en opgewekt.

Reistas

Op een ochtend had ik het door hoor, ik ben nie gek. Het is nu al de 4e keer dat ik naar de dierendokter moet dacht ik. De reistas hing aan de kapstok, maar ik had het allang gezien. We gaan een lange reis maake met de oowtoo, helemaal naar Amsterdam Oscar zei ze. Kom maar even naar de gang, dan krijg je nog wat te eete foordat we fertrekke… met een rotgang werd ik in de reistas gestopt en hup die rits weer dicht. Mauwe doe ik nie meer hoor, ik weet dat heeft geen zin. Maar met hard krabbe aan het gaas van de reistas kan ik misschien ontsnppe. Het oer komt dan in mij op en je wil maar 1 ding, vluchten.
Daar ginge we met een noodgang oofer de weg, reegene dat het deed en haagele, tik tik tik op de ruite en het dak van de oowtoo en was er ook nog keiharde woei woei. Toen deed frouwtje remme op de snelweg. Potjandosie Oscar zei ze, als je moet remme en je nie ferder kan rije, heet dat fiele. Het duurde zo lang en moesten we heelemaal omrijden zei frouwtje, en hep ik uit ferfeling en frustraazie aan het gaas van de reistas zitte krabbe. Houw op, houw op, zei frouwtje iedere keer, maar het kon mij niks scheele en mijn foorpoote en neus staake al door het gaas heen.Eindelijk waren we in Amsterdam en heeft frouwtje de reistas dicht tegen haar eigen aangehouden totdat we bij de natuurdokter waren. Ontsnappen in Amsterdam zou het ergste zijn hoor Oscar zei frouwtje. Dan moet Doorie koome om je te zoeken!

Swaajding

Toen we bij de natuurdokter binne waare, ging ze met een soort swaajding foor mij swaaje en had ik een heele kist met kleine flesjes foor mij. Dat heet biejooreesonanzie en zo doe ik nou uitteste zei ze, wat er aan je scheelt Oscar. Moeiluk te begrijpe allemaal en ik dacht als we maar weer naar huis gaan. Ik kreeg allemaal flesjes met druppels mee van de natuur en die gaan mij hoop ik hellupe dat ik mij beeter ga foele. Kwaalieteit van leefe is nu belangerijk. En toen ginge we weer terug in met de oowtoo in de fiele met haagel en woei woei naar huis. Jullie begrijpe vast, dereistas hep ik gesloopt en kan ze weggooie.

Faase

Dat was een heeele lange reis en waren we allebij heel moe. Frouwtje zei, dit is het laatste wat ik foor je hep kunnen doen liefe jongen, en moeten we verder afwachten hoe het met je gaat.
Ik foel dat ik in de laatste faase van mijn leefe zit, maar niet getreurt hoor liefe frientjes. Je weet nooit wanneer je ga oofer die Reegeboogbrug ga. Het kan best nog wel een poosje duren of toch ineens… als het nie meer ga mag ik inslaape en terug naar mijn baasje die forig jaar ooverleede is, waar ik toen in huis was. Hij woont nameluk nu ook in Reegeboogland waar alle andere frientjes woone.
Ik eindig poosietief, no wurries liefe frientjes. Tot de folgende blog en ik hoop jullie te zien op de Stoelendandansfeest in de mooie tuin van Kever. En reuze bedank foor meedeleefe!

Dikke kopstoot en poot van Oscar

‘Jeetje, Japie, wat heb jij uitgespookt?! Ga je maar gauw opfrissen.’ Balen dat Mo me heeft zien binnenkomen. Ik deed nog zo mijn best om op kousenpoten door het kattenluik te gaan. Tevergeefs. De klik van het slot heeft me verraden. En dat terwijl het allemaal haar eigen schuld is. Zo begon het:

Terug naar huis

‘Kom eens jongens, ik wil jullie wat leuks vertellen.’ Foppe en tante Cato lijken het enthousiasme van Mo niet te delen. Ze blijven liggen waar ze liggen. Aarzelend kom ik dichterbij. Ik vind het onbeleefd om niet te luisteren en ben stiekem wel meowsgierig. Opgewonden gaat ons mens verder. ‘Je vriend komt terug, Japie.’ Ik heb geen idee wie ze bedoelt. Al mijn vrienden zijn er toch gewoon?! Hier op de blog, buiten in de buurt en op Beestboek. Zodra ze begint over onze laatste tikkie-actie weet ik het weer. Het gaat om een van de Stekels. Die ene die toen zo aan het hoesten was. Stekel is hersteld van een pittige longontsteking, heeft weer vet op de botten en is klaar om op vrijerspoten te gaan. Tijd om het restaurant en het liefdesnestje op orde te maken.

Opfrisbeurt

Mo legt een fris tafellaken neer, trekt een zak verse brokken open en vult de voerbak tot aan de rand. Ook de liefde van de egel gaat immers door de maag. Daarna verschoont ze de bedden. In ieder rommelig hoekje in de tuin staat een huisje, zodat Stekel kan kiezen. Tevreden gaat ze terug naar binnen. Nu begint het echte werk, want ik weet dat ze één plek is vergeten. Om geen slapende egels wakker te maken, heb ik nooit gemiauwd dat ik ze ook wel eens onder een enorme stapel blaadjes heb zien schooieren. Door de aanhoudende regen is de ooit knisperende berg geslonken tot een miezerig hoopje. Met mijn grote poten graaf ik de modderige boel op zodat er weer wat luchtigheid in komt. Ik laat me neerploffen, draai op mijn rug en woel heen en weer. Na een tukkie ben ik tevreden. Het ligt best lekker. Dat is het moment waarop ik door het kattenluik ga.

Kriebels

Ik stink een uur in de wind. Dat ruik ik zelf heus wel. En het kriebelt. Dorre takken, stekelige blaadjes en…. beestjes. Nare beestjes kan ik jullie meowen. De gluiperds kruipen door mijn jas en zetten hun scherpe tanden zonder pardon in mijn vel. Hoe ik ook krabbel, ze bijten zich steeds dieper vast en doen zich te goed aan mijn bloed. De volgende dag voel ik me wat slapjes. Zin in ontbijt heb ik niet. Eén tip voor alle lezers: ga altijd eten als je mens je roept. Want bij de mijne gaan alarmbellen rinkelen als ik niet tevoorschijn kom. Even later word ik van mijn bed gelicht. Mo is in alle staten als ze niet één, niet twee, maar steeds meer teken moet lospeuteren. Voor ik het weet zit ik in de rammelbak richting witjas. Ik heb me flink in de nesten gewerkt.

Koppie van Japie

Pssst Inmiddels gaat het weer purrrfect met me. Het is dus niet zo potig om in een tekennest te gaan liggen. Hoe kon ik dat nou weten?