Hoi katermannen, mensenmannen en andere mannen. Dit stukje is speciaal voor jullie. Het gaat over verkering en wat daar moeilijk of juist leuk aan is. Ik zal het uitleggen.
Apart
Ik heb zelf verkering met Loesje. Zij is een lieve mooie zachte poes en ze woont in haar eigen huis. Daar is ze het gelukkigste. Dat snap ik heel goed want ik ben in mijn eigen huis ook het gelukkigste. We hebben elkaar op mijn Facebook ontmoet en toen leerden we elkaar steeds beter kennen. Al toen ik haar foto voor de eerste keer zag, voelde ik me van binnen apart. En nou heb ik dat nog steeds. Dat ik me apart voel en dan op een superfijne manier.
Gemakkelijk
Hoe gaat die verkering dan, zult u vragen. We sturen elkaar elke dag berichtjes en als er wat is meer. En we mailen ook. Loesje en ik vinden het alletwee fijn op die manier. Maar zij hoort net als ik vaak geklaag over verkering. Dat het zo moeilijk is. Dus toen kregen we het idee om samen een eboek te gaan schrijven en dat heet: Verkering is gemakkelijk.
Wij weten wat er gemakkelijk aan is. Maar we weten niet wat er moeilijk aan is.
Dus toen bedachten we, dat gaan we vragen.
Moeilijk
Dus mannen, wat vinden jullie moeilijk of fijn aan verkering? Maakt niet uit of je ook een kat bent of een hond of een mens, verkering is verkering. Heb je verkering of wil je het graag of denk je dat is te moeilijk voor mij? Laat het mij weten. Dan geef ik antwoord. Als je verlegen bent mag het ook anoniem dat vind ik niet erg.
Loesje gaat antwoord geven op vragen van vrouwen. Maar als je niet weet of je een man of een vrouw bent, dan maakt het niet uit wie je mailt.
mijn mail is: huiskaterbert@xs4all.nl
Hallo Bert,
Jee daar vraag je me wat zeg. ik heb er nooit over zitten katerdenken om verkering te hebben of willen hebben. Ik heb gelukkig ook nooit de hormonen kriebels gehad om op zoek te gaan naar een leuk poezen meisje. Vrouwtje en ik vinden het wel heel leuk hoe de verkering van jou en Loesje is en wat jullie ons laten zien van de verkering vinden wij heel fijn. Kijk ik ben dus een neutrale kater net als jij en ik vond mijn vriendjes die ik heb gehad ook heel erg fijn. Ik hield heel veel van hen, maar deze zijn allemaal over de regenboogbrug gegaan en ze hebben beloofd dat ze daar op mij zullen wachten.We hebben veel samen gespeeld,en elkaar wassen, heerlijk tegen elkaar aan slapen en soms hadden we ook wel eens een verschil en moest er even een pootje aan te pas komen, maar dat is normaal hoor. Nu hoef ik geen vriendje of vriendinnetje meer, ik vind het nu zo ook wel goed hoor. O,O, wat dom van mij ik heb wel een super grote en lieve vriendin, Ze is mijn vrouwtje en samen hebben wij het heel fijn hoor.
Bert ja veel kan ik er dus niet over vertellen en hoop ik dat je hier toch wel wat aan hebt.
Succes ermee en ik zal er wel eens wat meer over horen. Voor jou nog een hele lange tijd van jullie poezen/kater liefde en van mij een kopje en poot,
Je vriend Jip
hoi Jip wat een goede reactie daar kan ik wat mee. Je legt heel goed uit dat verkering met liefde te maken heeft maar dat je ook liefde kunt hebben zonder verkering. Ja dat is ook zo!! Dat heb je met je vrouw!! poot van je vriend Bertje
Hoi Bertje,
Hier Bolle.
Ik ben ook een katerman, zoals je weet. Of liever gezegd: ik wás een katerman. Nu ben ik gewoon nog een katman.
Ik had verkering met Molly, zoals je ook wel zult weten.
Ik was meteen helemaal wég van haar, de eerste keer dat ik haar zag.
Ze was ontzettend stoer, heel groot en sterk, en prachtig om te zien.
Ze was een stuk ouder dan ik ben (wel tien jaar ofzo), maar wat maakt dat uit!
Ik liep altijd naast haar, ging elke keer met haar naar buiten als ze naar buiten ging, gaf haar kusjes en neusjes, en ging altijd naast haar liggen.
Er liep toen ook nog een ongesteriliseerde poes rond in de tuinen, en ik was daar wel eens bovenop geklommen. Daarna wist ik niet zo goed wat ik ook al weer moest doen, dus klom ik er maar weer af. Mol was daar razend over, en vanaf die tijd deed ik dat nooit meer.
Als de krolse kat rondliep in onze tuin, keek Molly naar mij en liep dan weg. Dan werd ik wel een beetje zenuwachtig, maar ik liep altijd mijn Molly achterna.
Dus dat was mijn verkering!
Ik heb veel verdriet gehad toen ze overleed. Een jaar later zocht ik soms nog op haar oude plekken.
Nu heb ik geen verkering meer.
Voordat ik hier woonde woonden Pop en Beer hier. Ook katmannen.
Zij hadden verkering met elkaar. Ze stoeiden altijd samen, sliepen samen op de bank, zeiden elkaar altijd gedag, en Poppie mocht alles van Beer. Terwijl Beer ouder en sterker was.
Mijn mensen hebben ook al heel lang verkering: wel 27 jaar!
Maar ze zijn dan ook echt ontzettend oud. Mijn man is 48 en mijn vrouw 51. Ongelofelijk hè?
Ik denk dat verkering leuk kan zijn, maar soms ook moeilijk.
Want ik vind heel eerlijk gezegd, vaak mensen- of katermannen best eng.
Daar zou ik niet zo snel verkering mee willen hebben.
Mijn vrouw vindt dat ook, maar ze zegt dat er ook wel aardige mannen zijn.
Dat weet ik, want mijn eigen man is aardig!
Maar Pop heeft na de dood van Beer nooit meer een vriend gehad, en ik denk ook niet dat ik er nog aan begin. Want zo’n stoere, mooie poes als Molly vind ik nooit meer!
Maar nu knuffel ik met mijn mensen, en geef mijn vrouw kusjes.
Ik denk wél dat het moeilijk is als je helemaal alleen bent, als kat. Dus als je geen mensen en geen andere katten hebt. Dat lijkt me eenzaam.
Nou Bert, ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Lieve kopjes van
Bolle.
hoi Bolle wat een mooi en lief verhaal heb je geschreven en vooral over Molly. Ze moet een hele bijzondere poes zijn geweest. Mag ik je verhaal in het eboek zetten en mag ik er dan ook een foto van Molly bij? Dan is het ook een eerbetoon. Het eboek is straks gratis, dus Loes en ik verdienen er niks mee.
Hoi Bert,
Ja natuurlijk mag dat!
Molly zou er trots op zijn, en mijn mensen en ik ook!
Ik mail je nog via xs4all.nl om een foto te sturen!
Ik heb ook foto’s waaro we allermeest op staan, dan kun je kiezen.
Lieve kopjes van
Bolle.
Gaaf!! Ik heb je mail gestuurd!!