Waar we het nog steeds over moeten hebben is chip-tuning. Zeker met de op poten zijnde chipplicht voor alle Nederlandse katten. Deze keer wil ik jullie eens snorhaarfijn de ongekende mogelijkheden van chip-tuning uit de doeken doen.
Zoals jullie de afgelopen keren hebben kunnen lezen, doet mijn chip gekke dingen. Het minuscule ding onder mijn jas kan op afstand het kattenluik besturen. Althans, daar lijkt het op. Want als ik op de stoel in de kamer lig, doet het luik klikklakklikklak. Dat is raar, want eigenlijk kan dat alleen als je er met je kop heel dicht bij staat. Mijn mens denkt dat het Sjaak is die met het deurtje speelt waar hij ook een sleutel van heeft uit de tijd dat hij hier in levende lijve in en uit banjerde. Volgens witjas is mijn chip van slag en moet deze gereset worden. Dat is onlangs gebeurd.
PAW-er app
Om jullie gerust te stellen, je voelt er helemaal niks van! Het enige wat je als kat moet doen, is rustig blijven zitten. Of liggen. Dus het kon prima terwijl ik toch al lag te dutten. Het echte werk wordt gedaan door de PAW-er app die Mo op haar telefoon heeft geïnstalleerd. Na het invoeren van wat gegevens waaronder mijn chipnummer zijn we er samen goed voor gaan zitten. Dat is het meest lastige deel van het traject, want welke optie kies je? Op dit moment heeft de PAW-er app acht keuzes:
1. Chipreset; de aanleiding om hier aan te beginnen
2. Muisradar; voor wie het muisvangen beter onder de poot wil krijgen
3. Snuggelmodus; handig voor katten die vaker op schoot willen liggen
4. Eetlustregelaar; werkt twee kanten op, minder of juist meer eten
5. Knuffelsensor; voor een overdosis aan kopjes geven
6. Slaapadjuster; speciaal voor katten als Kever, die midden in de nacht spiraal spelen
7. Speelactivator; zelfs de meeste luie types onder ons kunnen niet meer stil blijven zitten
8. Klauterregulator voor het purfectioneren van je klautertechnieken in bomen en krabpalen
Keuzestress
Het slechte meows is dat je maar één optie per keer kunt selecteren. Het goeie meows is dat je na drie licht en donkers opnieuw kunt kiezen. Mo vraagt wat ik wil. Luid en duidelijk miauw ik dat ik dolgraag sneller naar boven wil kunnen roetsjen voor de inspectie bij het ochtendgloren. ‘Oké, optie 1 dus,’ zegt ze, terwijl ze op bevestigen klikt. ‘Wat nou, optie 1,’ schreeuw ik, ‘ik bedoel nummer 8!’ Alsof ze me niet heeft gehoord, gaat ze verder. ‘Prima, dan doen we over drie dagen de eetlustregelaar.’ ‘Neehee, nummer 8, de klauterregulator, ’ tetter ik in haar oor, ‘wat snap je niet aan acht?!’ ‘Maar dat pretvet moet er echt af, Japie. Je hebt toch gehoord wat witjas zei. Dat het gevaarlijk is voor jouw gezondheid.’
Furrassing
Drie donkers later opent Mo de PAW-er app. Voordat ze op vier kan drukken zet ik pijlsnel mijn poot op het vakje met de door mij felbegeerde regulator. Het feest kan beginnen. Als een raket sjees ik mijn boom in tot bijna in de top. Naar beneden gaat veel soepeler. Wauw, wat een uitvinding. Meerdere keren per dag oefen ik en ik merk dat ik steeds sneller heen en weer kan. Na drie dagen ga ik demonstratief bij het weegapparaat zitten. Voordat Mo de PAW-er app kan veranderen, wil ik haar laten zien dat mijn gewicht is veranderd. Dat voel ik aan mijn buik. Ze is met stomheid geslagen. De eerste zes is veranderd in een vijf. Dat is purfect meows. Ik heb haar overtuigd dat we nummer 8 aan moeten laten staan. Vanaf nu ga ik iedere week op het weegding. Als furrassing laten de cijfers zien dat mijn pretvet smelt als sneeuw voor de zon. Over optie 4 wordt niet meer gemiauwd. Het luik doet overigens nog steeds klikklakklikklak.
Koppie van Japie