Als je super-seeniejor bent zoals Stokkie-Stefan dan mag je vanzelf meer in het leefe. Meer knuffels en meer hapjes en soms foel je dan opeens nou heb ik meer tijd nodig om op schoot te liggen.
Ik kreeg een meel van Stokkie-Stefan dat hij nou eefe meer schootuure doet deze week en dat het gewoon goed is met hem dus dat zijn friendjes geen zorgen moeten maken en dat hij er folgende week weer is. Dus dan zeg ik gewoon tegen Stokkie-Stefan tot folgende week!!
Bertje
Hajooooooooooo iedeween.
Daar istie weer… uwes poinkiepoinkiepoink siemeeskater met folle puik. Fanmijdaag gaan we ferder met waar we 2 week geleede waare gestopt. Mamsie en ik hatte oom Hendrik de haartjes fan sijn lijf gefjaagt. Ook oofer mefrauw Jessie. Sijn stolkster. Hihihihihi. Als goeist rieporrer hep ik ook haar kant fan dit furrhaal uitgeploost. Nau nau nau. Pak uwes bruine waater er bij. Pak sakdoekies want hut gaat superroomannies worde. Pak koekies. En ook snekkies foor de katten.
Feel pwesier met het leese fan dit pwagtinnefjoew.
Hoe auwt ben uwes?
Oh, haaaaaaai Dorus! Wat super leuk om geïnterviewd te worden. Ik ben 6 lentes jong
Waar woon uwes?
Ik woon naast Hendrik de Kater! Ik heb twee lieve mensen die bij me wonen, maar ik zit héél graag in de achtertuin van Hendrik.
Waar plas uwes en wat is de kleur fan uwes bak?
Plassen doe ik thuis. Altijd. Ik ga er speciaal voor naar binnen. Mijn toiletvoorziening is wit. Ik ben een moderne meid, maar plassen in de buitenlucht is niks voor mij. Overigens is het één keertje voorgekomen dat ik heel dringend moest plassen en toen ben ik het huis van Hendrik maar ingelopen om gebruik te maken van zijn toilet, die hij zelf nooit gebruikt. Zijn mens keek heel verbaasd toen ze mij uit de bak zag komen, hahaha!
Wat fin uwes fan oom Hendrik?
Ik ben dol op Hendrik. Oooooooh, hij is toch zo stoer en sterk, groot en toch zachtaardig en werkelijk waar woest aantrekkelijk. Als ik hem zie ga ik hem altijd begroeten. Hij maakt er dan een spelletje van door weg te lopen en dan hol ik gezellig achter hem aan. Zó leuk! Volgens mij vindt hij mij ook heel leuk, maar is hij te verlegen om het toe te geven *giechel*
Wat fon uwes fan oom Hendrik toen uwes hem sag?
Ik vond hem gelijk heel knap, maar ik vond het ook wel spannend: ik was een heel klein meisje en hij was zo’n stoere, gespierde vent. In onze straat wonen zes katers en ik ben de enige poes. Alle andere katers in de straat vind ik vervelende knullen. Maar Hendrik is anders. Hendrik is…..nou ja….. *zucht* *zwijmel*
Was het liefde op het eerste miejauw?
Nou nee, ik ben in het verleden erg gepest, dus ik heb wel wat de kater uit de boom gekeken. Maar ik wist al snel dat Hendrik mij nooit zou pesten, hoor.
Hoop uwes dat uwes hem ooit naar het altaar mag sleure?
Hihihi, daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht.
Wil uwes in het wit tjauwe?
Ik geloof niet dat wit mijn kleur is, Dorus. Ik denk eerder aan rood of donkeroranje.
En dan nu mij mamsiewamsie met haar weereltbewoempte kollum:
Hallo Jessie, dank jou wel dattie mee doe met mij Doorie ze innefjoew maar jij weet. Mij Doorie ze innefjoew is pas jou innefjoew assie MammaLoesje ze fraage heb beantwoord. En mij broer Oopa Floris brei er ze eindje aan. Misschien kennie die wel want hij zeg dattie alle poese ken.
Hier kom onse fraage:
1: Jij ben flieft op kater Hendrik daarom fal ik met mij deur in jou huis? Kan jij goed eete assie flieft ben of krijgie geen brokjes door jou keel? Wat vinnie lekker en eet jij welees Saame met Hendrik? Wat is jou faavooriete eete en lus Hendrik die ook? Doe jij Hendrik met jou sneks ferleide en loopie agter hem aan?
Gelukkig heb ik nooit problemen met eten. Toen ik hier kwam wonen was ik heel mager en nu ben ik een mooie, volle vrouw. Ik eet graag de restjes natvoer van Hendrik en hij eet graag brokjes bij mij thuis. Ik probeer hem wel te verleiden, maar dan maakt hij er een spelletje van door weg te hollen. Het is wel lastig dat hij veel harder kan hollen dan ik. Ik kan hem niet altijd bijhouden met mijn korte pootjes.
2: Hoe is jou buik? Zoies fraag jij nie alteit aan poese maar het hoor bij MammaLoesje ze fraage. Bennie Boddiepoesietief of hebbie jou groote buiksgaamte? Doe jij diejeet zo dattie een andere buik heb foor Hendrik of ben jij sterk met jou eigen buik. Dan kan jij alles eete en dat is belangrijk.
Ik schaam me nergens voor! Het mens van Hendrik zegt ook vaak tegen me dat ik heel mooi geworden ben door dat pondje extra.
3: Assie gaa trouwe met jou kater Hendrik, kan jij mij eigen dan fertelle hoe groot jou buufet is? Wat kom er allemaal op jou buufet van eete en wat vin jij vies? Houw jij ook van mij garnaaale uit Fooledam en hebbie hullep noodig foor jou buufet? Selluf heb ik wel heel feel erfaring met jou buufet.
Alstoeblief, dank jou wel.
Ach Loesje, ik kom dan wel heel enthousiast over, ik ben eigenlijk erg eenkennig, net als Hendrik. Dus als we ooit gaan trouwen dan doen we dat vast stilletjes met alleen onze mensen erbij. En dan gaan we daarna romantisch dineren, gewoon samen. Wat een heerlijke gedachte. Oooooooh, ik hoop zó dat hij me ten huwelijk vraagt! Of wacht: ik moet hem misschien vragen! Ja! Dat doe ik! Ik vraag Hendrik om met me te trouwen! Oooooooh, zó spannend dit!
1: Haai ken jij mij?
Wat zeg je Loes? Gaat deze poezedame trouwen?
Keivette sjips!
Haaaaaaaai Oopa! Natuurlijk ken ik u. Iedereen kent Oopa. En ja, misschien ga ik wel trouwen, Oopa. Als Hendrik dat ook wil.
2: Saame trouwen?
(Hoezo mag ik dat nie vragen. Oopa vraagt alles!)
Hihihi! Oopa toch!
Lieve Jessie mij eskuusie foor mij broer ze vrijpossige fraag maar hij heb ze deemenzie. Heel feel dank jou wel dattie zofeel goed mee heb gedaan en dattie eerluk jou antwoord geef. Wij wens jou heel feel lief zijn Saame met jou katerman Hendrik.
Naames mij Doorie, Oopa Floris en mij eigen MammaLoesje
Nau nau nau. Was dit een innefjoew of was dit een innefjoew. Ikke hoop dat mefrauw Jessie oom Hendrik snel naar het altaar mag sleepe. Maar ikke sal tog een keertje goet met haar pjaate. As mamsie het buufet wil doen op haar bwuilof dan doet mij mamsie dat!! Hihihihi.
Uwes sal hut misschien niet geloofe, maar ik mog affeloop week heeeeel faak naar buite!! Hihihihi. Het is nog geen bakweer… datte in je strantstoeltje wil gaan slaape, maar ikke hoorte uit betwouwbaare bronnen dat dat eerdaags wel weer kan. Oooooh nog ies… frauw sei dat haar wraakdag op mij er weer aankomp. Ikke sal dan mij jaarlijkse prikkie moete haale. Weet uwes tjauwens wat raar is? Je gaat thuis in je reiskooi en asse er uit mag benne opuweseens bij de dokker. Dan wor je er weer ingestop en asse eruit mag benne opuweseens weer thuis!! Hoeeeeee kan dat? Dat is tog raar?
Gissere was ik eggiewaar heel boos. Ikke liep ekstreem traag foor mij frauw. Sat se stees fan Doorieeeee… loop nu door!! NEE!! Gaf se me een paar sagte tjappies. Nauuuuuuuu… ikke draaide me om, begon te huilen en gaf haar een paar flinke happe. So jammer dat se een bwoek aan hat. Kweeg ik nog een kledder op de koop toe!! Naufanmeja!! Ikke rende naar me man foor een snekkie. Sei me manmeneer nee Dorus. Je kwijg nies!! Oooooooooh sniksnik. Ik wor gewoon furrwaarloos. Fin uwes ook niet? Hihihihihi.
Oofer twee week komp ik weer met een seg hut teege Doorie. Dus geen kwiptiese ommesgrijffing.
Dit was hut foor deese keer. Ik sluit af met een dikke koes
Foor mij MammaLoes.
Toedeledokie
Dorus
Folgens de mensen-kaalender is het lente, maar in mijn tuin is het weer herfst, met reegen die de hele dag en de hele nacht doorgaat, en ook harde wind, ik vind dat helemaal niet fijn, toen ik hier net woonde dacht ik dat mijn mensen dat konden feranderen, ik tetterde tegen ze dat ze het op moesten laten hauden, maar ik weet al lang dat mijn mensen er niks aan kunnen doen, ik moet dus wachten tot het foorbij gaat, dat is soms moeilijk want ik ben ongeduldig, zo heet dat als je alles liefer meteen NU wilt, maar soms kan ik toch niet anders dan wachten.
IneensHet weer pastte goed bij hoe ik me foelde, sombertjes, zo noemt mijn vrouw dat, dat kwam omdat er ineens allemaal vrienden naar de dokter moesten, mijn lieve Brammievlinderleeuw was zomaar omgefallen en moest voor zijn hartje naar de dokter, gelukkig is het niks ernstigs maar wel iets dat blijft, Bert deed raar zei zijn vrouw en hij moest in de afond met een taksie naar de dokter, Pom van mevrouw Kim moest bloed geven aan de dokter en daarvoor moest ze een kleine narkoose, en Sam van mevrouw Kim heeft probleemen met haar hart, Foppe foelde zich niet goed en moest naar de dokter en Japie heeft weer last van zijn longen, en Stokkie-Stefan is nog steeds beeter aan het worden van zijn bezoek aan de dokter, zooo heee wat een boel vrienden die ziekies zijn!
Er was één dag dat ik op mijn bankje in de zon kon liggen, en dat heb ik ook gedaan, het was heerlijk, ik toeterde af en toe naar mijn mensen, dat ze me even kwamen knuffelen of een snekkie kwamen brengen, maar het was toch niet zoals anders, ik moest steeds aan al mijn zieke vrienden denken, het liefst zau ik ze willen helpen, ik zau net als Loes een mantelpak aan willen trekken om voor ze te zorgen, maar dat kan niet want ik woon niet bij ze in huis, ik zau ze zo heel graag beeter willen maken, maar ik kan alleen maar wachten, en dat vind ik juist zo moeilijk.
Ik hoop dat ik in mijn folgende blog al lente heb, maar fooral dat al mijn vrienden weer gesond en blij zijn, dan kan ik weer helemaal frolijk zijn, want wachten tot je hoort dat alles goed is met je vrienden is het allermoeilijkste dat er is, nog veeeeeeeeeeel moeilijker dan wachten tot de reegen foorbij is!, maar ik heb een plan: als we nau met zijn allen aan onze vrienden denken die het moeilijk hebben, zodat ze het foelen in hun hart, dat ze foelen Ik ben niet alleen, dat we ze laten weten dat we SAMEN zijn, het mooiste woord van Bolle, dan hoefen we niet alleen maar te wachten maar kunnen we ook een beetje van onze kragt en van onze liefde sturen, ja dat ga ik doen, doen jullie mee?
En natuurlijk tetter ik nog steeds voor vreede!
Jullie weten allemaal dat ik de jongste telg ben van BBB. Om misverstanden te voorkomen, de BBB die de laatste tijd voorpaginameows is, heeft niets van doen met BBB De Blije Beestenboel waar ik woon en deze naam al zo’n 15 jaar gebruikt. Die na-aper komt pas om de hoek kijken. Dit ter zijde.
Waarom ik BBB aanhaal, is omdat er veel meer familieleden zijn dan de huidige bewoners. Eén ervan is Oom Sjakie, een imposante rood-witte kater die net als ik asiel heeft aangevraagd. Iedereen kent Oom Sjaak; de hele buurt, alle fans op Beestboek en de lezers van de krant waar Sjaak voor blogde. Iedereen, behalve ik. Nou ja, ik ken hem een beetje, want hij komt ieder donker buurten. Hoe kan dat nou, hoor ik jullie denken. Oom Sjakie woont toch al een tijdje aan de andere kant van de Regenboogbrug? Dat klopt. Maar hij kleppert nog altijd met het kattenluik. Mijn broer en tante meowden er al eerder over op hun eigen Beestboek-pagina.
In de grote deur die op de tuin uitkomt, zit een luik op kattenooghoogte. Dat is handig, want als mijn mens weigert voor portier te spelen, kan ik dat lage deurtje eigenpotig bedienen. Het enige wat ik nodig heb, is een pursoonlijke sleutel. Die sleutel zit diep verstopt onder mijn jas, zodat niemand hem kan pikken en ik hem nooit kwijt kan raken. Zo’n ding wordt een chip genoemd en is superslim. Want die chip kan dat kattenluik voor mij open maken. Zodra ik op kopafstand van dat kattendeurtje ben, ‘ziet’ die chip dat en voilà, het luikje klikklakt vanzelf van slot. Wel heeft dat luik eerst moeten leren wie er wel en wie er geen pursoonlijke sleutel heeft. Mijn furriend CW bijvoorbeeld zou maar wat graag mijn voerbak leeg vreten, maar hij heeft pech. Zijn sleutel past niet in ons slot. De enige die naast mij, Foppe en tante Cato naar binnen mag, is Oom Sjaak. Van die optie maakt hij nog altijd gebruik. Dat zit zo.
Sinds het herfst is (en dat lijkt het al heel lang te zijn) horen wij ieder donker het luik van 
slot gaan. Dat is raar, want Foppe ligt bij ons mens op schoot, Cato naast haar op de bank en ik opgerold op een stoel. Mo deed er nieuwe batterijen in. Dat hielp niet. Ze maakte het luik van binnen en van buiten brandschoon. Er kwam een complete zandbak uit de motor en ook een halve Japie aan vacht. Deze grote schoonmaak had geen effect. Het luik bleef klik, klak, klik, klak doen. De fabrikant werd benaderd. Die heeft al eerder met succes geholpen toen dit deurtje fratsen had. Alle tips werden opgevolgd en toch bleef het luik iedere avond doen waar het zelf zin in had. Ze keek de instellingen van onze automatische deur na en realiseerde zich toen pas dat niet alleen wij drieën maar ook Oom Sjaak nog altijd toegang heeft. Sindsdien praat ze tegen hem als het slot weer uit zichzelf open en dicht gaat, terwijl wij liggen te ronken. ‘Fijn dat je er weer bent, lieverd’, zegt ze dan. Je kunt van alles vinden van dit onzichtbare contact. Wij zijn allang blij dat ze niet meer zo neurotisch doet over dat slot. Eind goed al goed, zou je denken. Tot we pas naar witjas moesten voor onze APK.
Bij die keuring wordt alles gecheckt, ook je chip. Witjas gaat dan met een apparaat dicht 
langs je jas en bij een bliep is je chip oké. Bij mij ging de piep al bliepen voordat het apparaat in de buurt van mijn jas was. Dat hoort niet. Opeens ging er een lichtje branden bij ons mens. Zou dat de reden zijn waarom het luik iedere avond klik, klak, klik, klak doet?! De stoel waarop ik slaap staat dan wel in de woonkamer, maar er zit alleen maar een dun muurtje tussen mijn slaapplek en het luik.
Eigenlijk moet ik een nieuwe chip. Dat lost alleen het probleem niet op, want de oude chip kan er niet uit. Het slot zou gewoon open en dicht blijven gaan. Witjas heeft met een specialist gebeld en die heeft mogelijk een oplossing. Mijn chip kan misschien geresetted worden. Ik heb nu al trek in al die extra kipsnackjes die Mo me heeft beloofd als ik in de rammelbak mee moet. Ik weet nog niet wanneer ik er terecht kan, maar zodra ik meows heb, furtel ik jullie er alles over.
Koppie van Japie
Lieve allemaal, allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor alle liefe woordjes op mij feesboek van afgelopen Woensdag. Ik foelde me niet alleen en ik was niet meer zo bang. Nog maar een klein beetje. Maar ik wist dat jullie aan mij dachten toen ik bij de witte jas was. Want wat is er nou gebeurd met mij. Dat ga ik je vertellen, nou weet ik het mediese ook.
MuiseVorig wiekent, ik weet niet meer welke dag het was, was ik kei fijn aan het spelen. Zoals je weet hou ik van mijn Whiskas muise. Daar doe ik alles mee. Die bijt ik, sleep ik in mijn bek mee en spuug ze ergens uit waarvan ik denk, daar hoor je te zijn als een echte prooi. Dat doe ik het liefst elke dag en dan de hele dag door.
En al helemaal als ik oer ben want dan komen er mauwen uit mijn lijf waarvan ik niet eens wist dat ik het kon. Maar ik kan het dus wel. Het klinkt trouwens als een brul van een echte leeuw! Dan wil ik dat altijd zo foele als ik een muis in mijn bek heb. Maar nu komt het dus.
Ik was zo kei fijn bezig en ineens zei mijn lijf van ‘ho jonge!’ en toen zakte ik door mijn achterpoote en viel ik op de grond neer alsof ik kei wiew was. Maar ik was niet wiew want dat doe ik niet elke dag. Mijn kop was kei duiselig daarna en ik mauwde in paniek naar mijn mensen zo van ‘help! Er is iets’ en ‘wat gebeurt er nu?’
Mijn manspersoon zag wat er gebeurde want die keek hoe ik met mijn muis bezig was. En hij schrok kei erg en ik ook. Hij belde meteen mijn vrouw op en zei dat er iets met mij was. Nou dan kan je het raden, daarna belde mijn manspersoon de witte jas. Heb ik dat weer. Toen ik weer op mijn poote kon staan vond ik dat ik weer gewoon was maar daar trapte mijn manspersoon niet in en mijn vrouw ook niet. Iedereen was in paniek maar voor mij was het alweer gewoon zoals altijd, normaal. De afspraak voor een apk was gemaakt. Woensdag was het zover en moest ik naar de witte jas.
Ik probeerde me te verstoppen maar dat lukte niet. Mijn beentjes zijn niet zo snel als die van mij manspersoon en hij deed ook gemeen want hij kocht mij om met snoepjes. Die legde hij in de mand en ik dacht gewoon ‘Bram, sneks jonge!’
Het deurtje ging dicht en toen wist ik het wel. Ik mauwde niet eens. In mijn gedachte deed ik het heel zachtjes want het blijft spannend. Iedereen stuurde allemaal kei liefe berichtjes van sterkte en kopjes. Toen wist ik ook van, dit kan jij jonge en je bent niet alleen.
DokterToen ik bij de dokter was wilde ik niet eens uit de mand maar ik moest. Eerst deed de dokter kijken in mijn oren en bek of alles nog goed en schoon is en ook of mijn fagt goed is van kleur en zo. Daarna kwam het, een raar rond ding die op mijn borst ging. De dokter verplaatste het een paar keer en daarna mocht ik weer terug in mijn mandje. Er zal vast wel meer apk gedaan zijn maar ik was moe en klaar met het gefriemel aan mijn lijf.
Toen kwam de uitslag. Vanaf dat ik een beebie was heb ik een hartruis. Dat is een medies woord en ik snap daar niks van. Maar ik ben van leeftijd al veertien jaar en geen beebie kitten meer. Nou voor mij maakt dat niks uit maar voor mijn hart en kop wel.
Het is zo dat ik altijd als kitten en als stoere tijger graag op afontuur ga. Ik maak werkelijk van alles mee. Maar zegt de dokter, je hartje gaat dan te snel en je lijf zegt gewoon simpel: 
‘jonge doe eens rustig aan, je bent seeniejoor en niet een beebie kitten’. Dus mijn lijf remt me gewoon af. Die is denk ik lui want in mijn kop kan ik echt waar heel veel. Maar mijn lijf is het er niet mee eens.
Dus van de dokter moet ik rustig aan doen en meer seeniejoor zijn. Want als ik zo door ga als beebie kitten of als tijger, dan gebeurt het ook vaker en dan moet ik terug naar de dokter en dan krijg ik pilletjes voor mijn hart. Nou zeg, dat hoef ik nou ook weer niet.
Maar hoe doe je dat eigenlijk, echt seeniejoor zijn? Is dat meer slapen? Of gewoon in slow moosjon rennen?
Voor nu ga ik dutten. Het was een kei moeilijke week met dees medies gedoe. Fijn wiekent allemaal en dank je wel voor jullie liefe berichtjes en dat jullie aan mij dachten. Ik heb alle liefe berichtjes gelese. En Kever, dank je wel dat je mijn poot vast hield!