Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, vandaag kijk ik terug op toen ik nog heel klein was. Een puppy. Zo’n klein bolletje wol met een spitse snoet.

Klein

Volgens mij ging ik hier voor het eerst naar het grote bos voor een wandeling. Nu is het een makkie. Maar toen was ik heel klein. Ik denk zelfs dat ik vier maanden jong was. Dat is dus echt puppy hè. De halsband om mijn hals was ook veel te groot maar hier deed leren hoe je met een halsband aan moest lopen. Dat lukte prima.
Nou, nu kan ik terug kijkend bedenken dat het maar goed is dat ik een halsband droeg. Als puppy was ik heel ondeugend en luisterde ik nog niet zo goed. Dus ik rende overal heen waar ik dacht dat kon. Elk geluidje vond ik leuk en als ik iets zag bewegen, dan was ik er ook. Elk blaadje of takje moest hebben en in mijn bek meenemen. Dat was gewoon zo. Ik denk dat alle pups dat doen. Het heeft iets te maken met stoer doen en sterk zijn. Zo was ik ook.

Naar het bos

Op deze dag ging ik met mijn mens naar het grote bos waar ik eerst de commando’s moest oefenen. Dat wil zeggen dat ik opdrachten deed oefenen. Opdrachten zoals ‘zit’ ging ik oefenen. Nou ik kan je blaffen dat ik niet zo heel veel ervaring had en dat ik dat maar lastig vond.
Want hoe wil je zitten als je alles om je heen ziet bewegen en je wilt er achteraan? En dan zeker waar allemaal andere mensen en honden zijn. Auto’s die super snel voorbij vliegen en fietsers die langs je af snellen. Het was voor mij een hele drukke wereld. En ik wilde overal aan meedoen. Hier heb ik ook leren blaffen.

Spelen

Telkens als er iets gebeurde dan moest ik weten wat dat was en dus vroeg ik de hele tijd: Hee, hallo, waar ga je heen? Wie ben je? Ga je ook naar het bos? Gaan we samen spelen? Ken jij commando’s en opdrachten? Mijn mens vertelde me dat er vast wel iemand in het bos is waar ik mee kon spelen. En dat was ook zo.
Het bos was en is nog steeds heel magisch voor mij. Daar leerde ik dat er een heel groot veld was met een berg. Ik paste er wel meer dan een miljoen keer op woef! En daar gingen we oefenen zonder halsband. Dus ik kon daar zo hard rennen als ik wilde.
Brams vrouw en mijn mens deden dan een spelletje. Ik ging aan de halsband mee met Brams vrouw naar boven op de. Mijn mens bleef beneden. Daarna kreeg ik de commando ‘zit’. Dat deed dan ook. Ik vond dit altijd zo spannend want ik wist dat ik dan ineens los ging van de halsband en als mijn mens ‘kom’ riep, dan mocht ik zo hard en zo snel mogelijk de berg af naar haar toe rennen. Dat was super super leuk! Toen was ik zo klein dat ik tijdens dit spelletje wel eens een koppeltje duiken ging doen. En dat kwam vanzelf want mijn kleine pootjes konden mijn lijf niet bijhouden. Ik ging dan super hard van de berg af.

Groter

Nu doen we het spelletje nog steeds alleen ben ik veel groter geworden en veel sneller. En ik doe geen koppeltje duiken meer. Nu ben ik de snelste Toby vos die er is. Als mijn staart naar beneden is in plaat van in een krul, dan heb ik extra kracht. Dat is een soort motortje dat mee wappert voor de snelheid. Ik ben geen echte vos maar ik voel me dan wel een snelle vos.
Soms was er een ander woef en die wilde ook mee van de berg af. Maar als pup ga je niet zo snel en de woefvriend die dan mee van de berg afging, rende veel harder. Ik deed wel altijd kei mijn best om de woefvriend bij te houden. Dan blafte ik heel hard van ‘hee niet zo snel, wacht op mij’. En na het spelletje deden de woef en ik vaak samen nog verder spelen. Zo leerde ik van deze woef hoe je een tak het best in je bek kon pakken maar ook hoe je in zandhopen kon graven. Dat waren leuke tijden. En als kleine pup paste ik overal makkelijk in. Dus door de struiken rennen en verstoppen ging heel makkelijk. Ik mag niet vergeten dat ik heel goed was in van de berg afrennen maar mijn mens moest mij daarna vaak naar huis dragen omdat ik zoooo moe was dat ik in slaap viel. Nu kan ik heel ver lopen en ik vind het heel fijn om te rennen. Maar wat een verschil tussen pup zijn en nu, woef!

Lieve allemaal, het was keihard werken in de vorige blog. Het ging over dat tasje wat ineens zo sniekie bewoog. Het was een kei spannen afontuur en ik ben kei trots dat ik heb gewonnen. Van mij eigen horen tasjes niet zo te beweege.

Toen kwam er een reejakzie bij de blog of ik klaar ben voor echt muise te fange. Nou eerlijk is eerlijk, ik vind ze kei snel gaan. Ik hou dat niet eens bij en van me eigen ben ik half fegetaaries. Ik eet alleen mijn kipsmaak brokken van Hills en geen echte muise. Maar mijn konkluusie is dat ik muise eng vind. Echte muise dan he. Speelgoed muise kan ik aan. Die fang ik kei goed!

Gefoelig

Misschien ben ik van me eigen wel heel kieskeurig. Dat is wanneer je eerst alle keuzes die je hebt nagaat en dan pas beslist omdat je best veel eisen hebt van je eigen. Dat heb ik. Zo ben ik mienister van gefoelige saake omdat ik een hele gefoelige jonge ben. Ik tjek ook altijd of mijn vacht goed zit voor de dag. En dat er geen restant brokjes in mijn bek zitten of in mijn snorhaare. Dat vind ik niet netjes. Maar iemand anders kan daar geen last van hebben.
Ik denk dat ik zo ben omdat ik door mijn vrouw best verwend ben. Zij heeft me van de straat geplukt toen ik nog een beebie kitten was. Toen was ik kei ziek en zij heeft me verzorgd tot dat ik beter was en opzoek kon gaan naar een eigen vrouw en huis. Dat was niet nodig want vanaf de eerste dag was mijn vrouw al van mij alleen wist ik dat toen nog niet. Dat kwam later.

Verwennen

Eefe over dat verwennen. Zo vind ik het fijn als ik dekentjes heb. Van die zachte dekentjes die overal liggen. En als ik bij mijn vrouw kan liggen en zij doet dan een boekje voorlezen, dat vind ik ook heel fijn. Want dan praat ze zachtjes en krijg ik kriebels tussen door. Ik kan dit aanraden want het is het allerfijnste gefoel wat er is. Het voorlezen maakt niet uit wat het is. Zolang je mens het maar zachtjes doet.
Het beste is wanneer je helemaal klaar bent zoals je eigenlijk klaar bent om een dut te doen. Dat je niet meer naar de bak hoeft en dat je genoeg gedronken en gegeten hebt. Want dan heb je alle tijd om bij je mens te zijn. Het is niet fijn als je tussendoor ook nog eens weg moet naar de bak omdat je dan ineens moet.
Als je wilt beginnen met verhalen lezen met je mens, dan is Dikkie Dik een goede start. Dat is een katermansje die afonturen beleeft. Er zijn ook foto’s van Dikkie Dik. Ik vind hem een stoere katermans. Maar je mag alle verhalen lezen die je zelf wilt. Er is geen goed of fout.

Water

Wat ik ook fijn vind is vers water drinken. Dat heb ik het liefst overal. Van mezelf ben ik een echte fijnproever. Ik lust best veel en water vind ik ook lekker. Als ik dan op de zolder ben dan vind ik het fijn als daar een bakje met vers water staat. Mijn vrouw deed dat altijd voor mij. Dan kan ik gewoon overal water drinken. Dat is ook goed voor je lijf.
Maar er zit ook verschil in water. Dat vind ik. Misschien is het omdat ik kieskeurig ben, dat kan, kan ook niet. Ik weet het niet zeker. Het zit zo. Als ik water uit de kraan van de doesj drink is dat vers. Maar als ik beneden ben en ik drink daar water uit de kraan van de aanrecht, dan is dat nog verser dan uit de doesj. Het is lastig uitleggen hoe dat werkt. Ik weet niet eens of ik het weet.
Volgens mij heeft de beneden kraan een voorraad regen water van de wolken opgevangen en die van boven uit de doesj niet. Of andersom. En dan is het ook zo dat het een verschil maakt ik hoe lang het water staat.

Uit een glas

Beneden hebben we altijd een flinke bak met water staan. Dat is voor mij, Mila en Toby. Daar komt elke dag vers water in. Nou is het zo dat ik ook hier kieskeurig ben want als mijn vrouw komt, dan drink ik liever gewoon water uit een mensen glas. Mijn vrouw vult deze helemaal vol zodat ik er makkelijk bij kan en dan mag ik op tafel uit haar glas drinken. Ooma en mijn manspersoon vinden het niet altijd goed maar ze laten het toe omdat ik het ben. Een gefoelige jonge.
Hierin ben ik heel erg verwend. Want eerlijk is eerlijk, ik wil me altijd mooi foelen en als ik dan water uit een glas mag drinken dan foelt dat heel luuks. Alsof ik de rijkste katermans ben van allemaal. Dat is niet zo maar zo foelt het. En water uit een glas smaakt veel verser dan uit de kraan. Waarom dat zo is weet ik niet. Misschien weten jullie het.