Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, er was goool in de reacties. Jaaaa pootball is kei leuk, woef! Vandaag ga ik verder pootballen. Maar dan met mijn eigen pootbal. Ik heb zelf ook ballen. Woef! Kom mee, dan laat ik ze zien. Links rechts links rechts, woef!

Pootbal

Thuis heb ik een rode mand. Het is geen slaapmand maar mijn speelgoed mand. Daar stop ik al mijn knuffels in en soms ook de muizen van de poezen woef. In mijn rode mand liggen ook ballen. Verschillende soorten en kleuren. Ik heb tennisballen, die zijn groen. Een voetbal, die heeft allemaal kleuren én een echte pootbal of neusbal en die is geel. Nou is het niet meer zo geel want ik gebruik hem heel vaak. Mijn pootbal heeft een geheim! Er zit een gat in en daar kunnen koekjes in. Maar ook snacks en andere lekkere dingen.

Hoe gebruik je hem? Woef, je gaat naar je bal, die pak je met je bek op. Dan ga je naar je mens. Woef, daar kijk je je mens even aan. Laat de bal even vallen. Ze zien dan dat je wilt spelen. Pak hem gauw weer op met je bek en ga dan naar de plek waar de koekjes zijn. Bij mij is dat de keuken. Daar heb ik al mijn koekjes liggen maar ook mijn snacks. De snacks zijn speciaal voor mijn tanden en die zijn super lekker.

Snoepen

Jaaaa op naar de keuken! Kom je ook. Neem je bal mee. In de keuken krijgen we lekkers. Oh en voordat ik het vergeet te blaffen, je kan hem maar één keer per dag gevuld krijgen. Geloof me, ik heb het heel vaak gewoefd!
Maar dan begint mijn mens meteen van ‘Toby, nee je bent een snoepkont’. Nou ja zeg! Woef! Kom dan gaan we hem laten vullen. Wat gaat er dan in? Koekjes! Jaaaa heel veel lekkere koekjes. Meestal krijg ik van de botkoekjes (die koekjes hebben de vorm van een bot) alle kleuren. Dat zijn er drie, bruin, wit en geel. Dan komen de kleine rondjes erin. Daar zijn er vier kleuren van. Rood, wit, groen en geel. Dat zijn al zeven koekjes! Woef, lekker voor in mijn buik. Daarna komt er een handje brokjes in. Dat is mijn gewone eten. En als laatste komt de snack voor mijn tanden er in. De aller lekkerste van alle snacks. Woef.

Neus ballen

Nu wordt de bal goed door elkaar gehusseld en dan begint het feest. De bal komt op de grond en dan ga ik pootballen of neus ballen. Bij deze bal mag je het zelf weten. Zelf vind ik neusbal iets beter dan pootbal omdat ik kan ruiken of de koekjes en snack er al bijna uit zijn. Wat ga je doen? Woef, je tikt met je neus of poot tegen de bal aan. Net zoals bij gewoon pootbal. De bal gaat rollen en als je het goed rolt, komen de koekjes eruit.
Nou denk je, dit is makkelijk. Ja dat klopt, het is ook makkelijk. Het duurt soms even voordat de koekjes of snack er goed voorliggen voordat ze uit de bal komen. Jaaa en dan ga ik nu een zet geven naar links, loop loop loop. Nog niks. Nu een zet naar rechts, loop loop loop. Snof snof. Bijna! Ik ruik de koekjes.

Ik ga door

Er zitten lekkere koekjes in de bal en ik wil ze allemaal. Dan duw ik nog een keertje met mijn neus en jaaaa daar komen ze! De koekjes rollen uit de bal. Met een paar brokken erbij. Die eet ik straks wel op. Ik wil eerst de koekjes en vooral de snack als eerste. De kleine rondje koekjes komen als eerste eruit. De gele en de rode. Woef, zo lekker.
Nu ga ik door.
Ik duw nog een keer en de bal gaat rollen. Jaaaa, weer koekjes! Het zijn de botkoekjes, alle drie ineens. Oooo jammie. Dat is lekker in mijn bek. Kraak kraak, en smak! Waar zit de snack nou toch? En de andere twee koekjes? Ik geef de bal weer een zet en hij gaat weer rollen. Hij rolt helemaal door de kamer heen, naar de voorraam. Daar stopt hij omdat het niet verder kan. Met mijn poot pootbal ik hem in zijn achteruit en laat hem de kamer weer in rollen.
En dan, dan komen de koekjes wit en groen te voorschijn maar ook de snack! Eerst gauw de koekjes op eten woef! Dan de overheerlijke snack. Jammie! Meestal ga ik met de snack op de bank liggen. Daar kauw ik het op mijn gemak op. Dan kan ik echt genieten van een heerlijke snack. En als allerlaatste, de brokjes. Die moet ik ook nog op eten.

Woef, wat is dit genieten. Lekker hè zo’n snack bal. Ik hoop dat jullie ook genieten! Tot het volgende avontuur!

Mijn opleiding van bang verweesd kitten tot stoer huiskatertje met een familie is afgetrapt met een belangrijke les: Tante Cato gaat altijd voor. Mijn grote broer beaamt het. De wil van zijn nukkige moeder is wet. Daarom gaan we gauw verder met vervolglessen.

Niet voor de poes

Foppe miauwt uit ervaring. Al is tante Cato zijn moeder ook voor hem is ze heel streng. Het aantal optaters dat hij van haar heeft gekregen is niet op acht kattenpootjes te tellen. Zijn katvies is om haar zo veel mogelijk te negeren en er met een grote boog om heen te lopen. Dan heb je het minste last van haar. Na een paar pijnlijke pogingen om toch aardig gevonden te worden dringt het pas echt goed in mijn kittenbrein door dat tante Cato niet voor de poes is. Een gewaarschuwd katertje telt voor twee. Leuker zijn de lessen van mijn grote broer. Netjes zitten en iets krijgen. Ik ben een snelle leerling. De finesse van het bietsen van iets lekkers verfijn ik tot in de puntjes van mijn krullende snorharen. Foppe lift mee op mijn succes.

Dief

Dat ik heb honger heb als een leeuw wordt rap duidelijk. Ondanks mijn bolle buik ben ik een scharminkel. Om groot en sterk te worden schotelt Mo gezonde brokken voor en op zijn tijd een bakje met vlees. Altijd wil ik meer. Mijn buik blijft rammelen. Zodra ik wakker ben, ga ik op strooptocht. Ieder moment van de dag ben ik op zoek naar eten. Ik ontdek dat het achter deuren zit. Of hoog staat. Ik lach erom. In mum van tijd weet ik hoe ik kasten open krijg en hoe ik op het aanrecht moet komen. Daar jat ik alles bij elkaar. Mijn porties worden verdubbeld en nog is het niet genoeg.

Speen

Mijn wanhopige drang om te eten gaat van kwaad tot erger. Ik eet alles wat los en vast zit. Zelfs de vingers van mijn mens. Ook sabbel ik graag op haar spijkerbroek, waarbij ik mijn voorpoten ritmisch in haar bovenbenen druk. Het is overduidelijk dat ik veel te vroeg van mijn mama ben gescheiden en nog altijd een zuigbehoefte heb. Bij gebrek aan moederlijke types in ons huishouden, mag ik lurken aan een fles vol warme (surrogaat) kittenmelk. Dat gaat er gretig in. Voor het eerst in lange tijd val ik met een volle buik tevreden in slaap. De oplossing voor mijn onverzadigbare honger lijkt onder pootbereik. Tot het moment dat ik niet alleen de fles leeg slurp, maar ook een deel van de speen opvreet. Het bezoek aan witjas laat mijn nekharen recht omhoog staan. Over dat stukkie speen kan hij kort zijn. Die poep ik vanzelf wel uit. Maar hij is streng en zet me op rantsoen! De weegschaal slaat door naar een gevaarlijk hoog cijfer. Ziekelijke vraatzucht is zijn conclusie. De brokken gaan op de bon en de flesjes melk moeten stoppen. Als ik dat hoor, begin ik te schreeuwen als een speenvarken.

Koppie van Japie