Hoi lieve allemaal, deze week vertel ik wat over een avontuur dat ik de afgelopen week beleefd heb. Het avontuur was best spannend maar ik hoop dat jullie het niet te eng vinden. Ik ben wel heel voorzichtig geweest hoor dus geen zorgen, alles goed hier.
Het is dan nu wel Halloween dus dat maakt het misschien wat eng. Ik heb jullie al wel eens verteld dat mijn zwarte zusje Dropje soms de tuin uit gaat hè, ook als het donker is. Ik doe dat niet, want er zit iets op de schutting dat rolt als ik erover heen wil stappen dus mij lukt dat niet. Dropje kan dat wel maar snap zelf niet zo goed hoe ze dat doet. Ik denk dat het ook een beetje tegen mij werkt dat ik een maatje meer kater ben en zij is van de slanke kattentak zeg maar. Die sjeest gewoon zo over dat rolsysteem en dan is ze weg. Maar mij zie je niet buiten de tuin en echt niet als het donker is, want dan blijf ik dus binnen. Als Dropje soms weg is, ga ik wel een keertje kijken of ze terug komt maar ik blijf zelf niet lang weg dan.
Vensterbank
Nu ben ik niet ’s werelds meest dappere kater maar soms durf ik ineens weer wat nieuws. Ik zat pas een keertje op de vensterbank (binnen dus) toen ik in de voortuin een andere poezel zag. Mijn mensen denken dat het een katermans is, net als ik, maar ze weten dat niet helemaal zeker. Hij lijkt wel op mij maar heeft alleen rood in zijn vachtje. Mijn man heeft een bloembak gemaakt die in de tuin staat, recht voor het raam. Dus daar zat meneer de kater gewoon, doodleuk. Ik werd niet boos maar was vooral erg nieuwsgierig en we hebben even gesnuffeld. Nu ja, niet echt aan elkaar want er zit een glazen plaat tussen. Dat noemen mensen een raam. Het was al donker toen maar we konden elkaar goed zien want daar staat zo’n hoge paal op straat met een lichtje erin.
De tuin
En toen kwam het meest spannende van allemaal. Mijn vrouw ging door de deur naar de gang om buiten de post uit de brievenbus te halen. En ik mocht mee de gang in. Dat laatste mag ik dus wel vaker maar er was nog een deur die ze deze keer open deed. Ik kwam in een kleine hal en toen ging de voordeur ook open. Dat deed mijn vrouw natuurlijk want ze moest naar buiten om de brieven te halen. Ik zat al voor de deur toen deze nog dicht was en miauwde een beetje. Zachtjes hoor want heel hard gillen laat ik doorgaans aan Dropje over. Die maakt altijd het meeste geluid zeggen ze hier. Mijn vrouw begreep me wel en wist wat ik wilde. De tuin in! En dat mocht toen ook want het was wel al donker maar niet koud.
Toen ben ik samen met mijn vrouw in de tuin voor het huis geweest. Alleen mag niet want dat is dicht bij de straat en daar rijden auto’s en fietsen dus dat kan gevaarlijk zijn. Of soms komt er iemand met een woef voorbij natuurlijk want die moeten dan wandelen. Maar goed, ik sprintte dus zo hard als mijn katerpootjes me konden dragen de voortuin in. Op zoek naar die rode natuurlijk. Die was allang weg maar dat had ik nog niet ontdekt toen. Mijn vrouw zei later toen we binnen waren dat hij onder het blik met wielen zat maar ik zag hem niet meer. Maar wat ook super was, was dat ik een spoor in de tuin vond. Ik denk nog van meer poezenbeesten want er komen ook wel eens andere in mijn tuin. Ik rook en snuffelde dat het een lieve lust was en heb me er heel goed vermaakt. Er kwam maar één auto voorbij en die vond ik niet eng want mijn vrouw was toch bij me en zorgde ervoor dat ik niet uit de tuin ging.
Griezelig
Ik ben denk ik wel duizend minuten of zo in de tuin geweest. Totdat er een mevrouw aankwam die ik niet kende. Ze zag mij en praatte ook tegen me. Eerst bleef ik zitten hoor maar toen mijn vrouw met haar praatte, ben ik snel naar binnen gerend. Stel dat ze besloot om bij ons binnen te gaan zeg. Dat wil ik toch liever niet. Ze was aardig hoor en zei dat ik een mooie grote kater was. Dat was wel een bonus moet ik zeggen. Wat later kwam mijn vrouw ook weer binnen en gingen we samen op de bank liggen. Ik heb heel mijn avontuur verteld aan Molly aan Dropje. Dat snappen jullie wel. En heel veel geknuffeld met mijn mensen. Ik moet er nog erg aan wennen dat mijn vrouw nu ook af en toe ergens anders dan thuis brokjes gaat verdienen, maar we halen het knuffelen dan echt wel in hoor. Dat gaat gewoon door, dat staat vast.
Veel knuffels voor iedereen van Lucky en als jullie Halloween griezelig vinden (net als ik) dan blijven jullie gewoon lekker binnen bij je mensen. Fijn dicht bij elkaar is niks mis mee en jullie hoeven niet snoepjes op te halen langs de deuren. Die vraag je gewoon aan je mensen, dat doen wij vandaag ook nog een keertje extra! Trick or treat (van Molly geleerd want die kan Engelands miauwen).