Alle berichten van @Bertje

Kever heeft een mening over klein en groot. Voor Oscar.

Soms is er een week waarin alles gewoon lijkt, er gebeurt niets biesonders, ik knuffel met mijn mensen en ik lig in mijn tuin, Mikkie en Pokon zijn in de tuin van de buren, in de nacht slaap ik op het grote bed bij mijn mensen, ik ben bijna nergens bang voor en ik foel me helemaal tefreeden, ik hoef niet na te denken maar kan gewoon mijn leefen leefen zoals ik dat het fijnste find, alles is zoals het hoort te zijn.

Biesonder

Maar ik weet heus wel dat het eigenlijk heel biesonder is dat ik een huis heb en mensen en genoeg eeten en genoeg knuffels, niet iedereen heeft dat, er zijn katten die geen huis hebben, er zijn katten die niet genoeg te eeten hebben, en er zijn katten die geen knuffels krijgen, o ik moet er niet aan denken, dat lijkt me nog wel het ergste: om geen knuffels te krijgen, ik heb nog steeds het gefoel dat ik van froeger mijn knuffels moet inhalen, ik weet hoe het is als je ze niet krijgt en ik geniet er daarom ekstraveel van nu ik ze wél krijg.

Ik denk bijna nooit meer aan mijn tijd op straat en in het asiel, maar een klein beetje van het gefoel dat ik toen had is in mij blijfen zitten, daarom ben nog steeds bang om gefangen of opgesloten te worden, en soms denk ik: stel je voor dat ik ook nog eens heel aud was geweest met slechte nieren en al eerder in het asiel was geweest totdat een heel lieve meneer me ophaalde om voor me te zorgen, totdat hij een ster werd waardoor ik ineens WEER in het asiel terecht kwam, helemaal ferdrietig en in de war?

Oscar

Zo is het gegaan met onze lieve Oscar van de blog, en wat een geluk dat hij bij mevrouw Corine mocht komen wonen!, Oscar en mevrouw Corine hebben allebei een lief en groot hart, ze horen gewoon bij elkaar, en ze hebben SAMEN een heel nieuw leefen opgebauwd, met allemaal kleine dingen die fijn zijn, zo had Oscar een eigen krukje in de keuken om te kunnen kijken als mevrouw Corine eeten maakte, als mevrouw Corine koffie maakte stond Oscar al klaar om op schoot te komen liggen, hij wist dat ze dan een tijdje zo konden zitten, want Oscar wilde de hele tijd bij mevrouw Corine zijn, en dat snap ik helemaal!, op zijn krabpaal kon Oscar naar buiten kijken, hij kon de geuren van de viskraam beneeden op straat ruiken, en hij had allemaal deekentjes en mandjes die nog van Stokkie Stefan zijn geweest, nau dan weet je dat het goed is!

We hebben nog met alle vrienden en vriendinnen een Stoelendansfeest gefierd in mijn tuin, spesjaal voor Oscar, het was een topfeest!, zo heeft Oscar de laatste tijd van zijn leefen heel veel kunnen genieten, en wij met hem, want hij fertelde in zijn blogs over alles wat hij deed, en dat was zó gezellig om te leezen, ik ferheugde me er elke week op.

Ster

En nu is Oscar een ster geworden, zijn leeftijd was op en zijn gezond kon niet meer beeter worden, in de armen van mevrouw Corine is hij op reis gegaan naar de sterren, die stonden hem al op te wachten, Loes als Moeder van alle Sterren voorop, mijn vlinderleeuw Brammie, Panda, Romy en Bram hebben Oscar rondgeleid, omdat ze zelf ook nog best nieuw zijn, en meteen de eerste nacht was er al geknal en geflits hier op aarde, dus folgens mij was er een groot welkomsfeest!

Ik stuur mevrouw Oscar wel een miljoen zachte troostkopjes, ze heeft een medalje ferdiend find ik!, en ik weet zeker dat ster Oscar in de nacht naar haar twinkelt, hij staat naast ster Stokkie Stefan, en ze laten weeten dat ze altijd bij haar blijfen, ze wonen nu in haar hart, en ook ik zal Oscar nooit fergeeten, tot ziens lieve vriend!

Tuin

En terwijl ik in mijn tuin lig en geniet van de zon, denk ik na over hoe belangrijk de kleine dingen zijn: knuffels, een ekstra snekkie, een zonnestraal, een hand die je hoofd aait, je eigen mandje, de stem van iemand die je lief findt, en ik weet weer dat die kleine dingen eigenlijk de allergrootste zijn.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist een zacht kopje, en ik tetter gewoon door voor vreede!!!

Joep blijft oefenen en goed ook

Om te beginnen wil ik vandaag toch ook eerst nog even stil staan bij Oscar, een hele wijze kater die dinsdagavond na een respectabele leef-tijd van 19 jaren over de Regenboogbrug is gegaan…
Ik ben er aan de ene kant heel verdrietig over, want ik had Oscar graag nog veel beter willen leren kennen. Aan de andere kant weet ik dat hij nu nooit meer al z’n medisijnen hoeft in te nemen om zonder pijn en andere ongemakken eindeloos te kunnen rennen en spelen met al zijn vriendjes en vriendinnetjes die al eerder een mooie ster werden.

Stoel

Maar ik ben ook dankbaar.
Dat ik de mooie woorden die hij elke week doormauwde voor zijn blog bij Bert nog altijd kan teruglezen. En dat ik Oscar heb ontmoet op het Grote Stoelendansfeest dat onze vriend Kever begin deze maand speciaal voor hem in z’n tuin heeft gehouden. Met een hele mooie stoel in het midden van de tuin, speciaal voor Oscar, zodat ‘ie alles goed kon zien en met iedereen die er was een paar korte of lange mauwtjes kon wisselen.
Het was een feest dat niet alleen kattastisch was, maar ook heel indrukwekkend. Want in een paar uur heb ik zóveel mooie wijze woorden van Oscar zelf meegekregen en die zullen de rest van m’n leven bij me blijven…
Dank je wel lieve Oscar. Voor alles wat je met mij en al je vrienden en vriendinnen hebt willen delen.
En die mooie stoel in de tuin bij Kever blijft voor altijd jouw stoel, dat weet ik zeker…

Jagen

Nu ik m’n hart met jullie gedeeld heb over het vertrek van Oscar, wil ik toch ook nog graag iets heel anders doormauwen, iets leuks. Want Oscar was behalve een hele realistische kater ook een hele positieve, die ondanks alles ook heel erg van z’n leven kon genieten. En dat is precies wat ik vorig weekend gedaan heb.
Zoals jullie misschien weten ben ik hard bezig aan een loopbaan als Weilandmuizenvanger. Maar omdat ik, ondanks de kattastische cursus van Luna Poes en heel veel oefenen, nog steeds geen muis heb kunnen vinden ben ik op de dagen dat het droog is sinds een tijdje druk bezig in de tuin met het vangen van vliegen en kruipende beestjes die ik daar tegenkom. Zelfs de dikke bromvliegen die ik in huis zie sla ik met gemak uit de lucht. En omdat m’n personeel die toch niet lust eet ik ze lekker zelf op.
Al moet ik toegeven, rauwe bromvlieg is nou niet écht een delica… uhhh… delikat…. nou ja, lekker. Maar om m’n vangst nou door m’n personeel in de prullenbak te laten gooien is ook weer zo’n verspilling.

Ik had vorige week zaterdag net m’n tweede grote vlieg achter de kiezen (ik heb natuurlijk niet tegen m’n personeel gemauwd dat ik die zelf van buiten mee had genomen) en stond eigenlijk al op ‘t punt om te gaan slapen toen Junior riep dat ik een dringend berichtje had gekregen.
Nieuwsgierig geworden liep ik al een beetje slaperig terug naar de woonkamer, waar ik te horen kreeg dat Chef Tiga pissebedden en vliegen nodig had voor de verse catnipsoep die hij aan ‘t maken was voor de zondagse lunch. Of ik die nog even voor ‘m kon vangen en afleveren.
Nou, je snapt dat ik gelijk klaarwakker was. M’n eerste echte opdracht, en dan ook nog ‘s van de Chef der Cheffen… Wat een eer! En wat een mooie kans om misschien van hem te leren hoe ik die rauwe bromvliegen veel lekkerder kon maken.

Zeemuizen

M’n personeel begreep de ernst van de spoedbestelling van de Chef gelukkig helemaal. Ik mauwde tegen Junior of ze even contact wilde opnemen met Japie, de eigenaar van Muisbezorgd, om te vragen of ik m’n vangst bij hem kon afleveren voor verder transport of dat ik ‘t zelf bij de Chef kon afgeven. Terwijl Senior druk bezig was om een paar bakken met deksels en een zaklantaarn te zoeken, reageerde Japie al dat het beter was om de bestelling direct bij de Chef te bezorgen. En omdat ik dan toch al halverwege zou zijn, vroeg Japie of ik zin had om daarna samen met hem Zilte Zeemuizen te gaan vangen.
Ik wist toen al dat het een paar onvergetelijke Pinksterdagen zouden worden…
Bij wijze van hoge uitzondering mocht ik zaterdagavond laat nog naar buiten. Senior had de lamp midden in de tuin gezet en zei dat er zóveel vliegen op ‘t licht af zouden komen om meer dan genoeg croutons van te kunnen maken.
Om een lang verhaal wat in te korten, toen de zon opkwam had ik twee bakken vol met vliegen, klaar voor transport. De pissebedden waren wat moeilijker te vinden, maar ik kon onder wat oud snoeihout toch nog een paar poten vol te pakken krijgen. Chef Tiga kon tevreden zijn.

Het duurde even voordat ik m’n personeel wakker had gemauwd om weer naar binnen te kunnen, maar toen eindelijk de tuindeur open ging stond er al een stevig ontbijt voor me klaar en kreeg ik complimenten en aaien omdat ik zo hard doorgewerkt had. Senior controleerde nog even of de deksels wel goed op de bakken zaten voordat hij ze in de koelkast zette, maar daarna was ‘t toch echt wel hoog tijd voor een welverdiend dutje.

Zoomies

Zondagmorgen om kwart over negen zat ik alweer met al m’n haren netjes op een rijtje en schoongelikt in de auto, naast m’n vangst op de achterbank, onderweg naar Chef Tiga. En heel eerlijk, ik was best wel zenuwachtig want ik had de Chef en zijn broers nog nooit in levende lijve ontmoet. Het liefst was ik ook gewoon in de auto blijven wachten tot m’n personeel de bestelling had afgeleverd, maar daar trapten ze niet in. Ze vonden dat ik niet zo kittenachtig moest doen, en terwijl Junior de bakken pakte nam Senior me op z’n arm en zwaaide de voordeur al open…
Binnen vijf minuten maakten Leootje, Simon en ik zoomies door hun hele huis, via de gang, de woonkamer, het balkon en weer terug. We rolden en sprongen over elkaar heen alsof we dat al jaren deden.
Na een half uurtje heel erg druk doen met z’n drietjes kwam Chester ‘s kijken wat al die herrie in huis was en schudde langzaam z’n kop toen ‘ie ons zag. Dat was volgens Leootje het moment dat we maar beter even stilletjes op het balkon konden gaan hangen om vogels te kijken.
We kregen Cosmosnekkies en wat te drinken, en daarna ben ik tussen Leootje en Simon als een blok in slaap gevallen…

Natuurlijk is m’n Pinksteravontuur daarmee nog niet afgelopen, maar Junior mauwt met de nodige spelfouten dat ‘t wel een héél erg lange blog zou gaan worden als ik nu alles wil vertellen. Dus ik ga volgende week verder waar ik gebleven ben.
Voor nu, maak er een kattastisch mooi weekend van en geniet van elk moment. Precies zoals Oscar gedaan heeft. Vanavond als ik de sterren zie zal ik naar hem zwaaien. En naar Bram. En Loesje. En naar al die andere mooie sterren in de lucht.

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Aankomend Weilandmuizenvanger

Flokken aan mijn ene kant

Ik heb ze weer, flokken in nijn vagt. Dat wist ik wel alleen ik dacht van dat merkt mijn vrouw toch niet dus kammen en al die dingen meer dat hoeft niet.

Maar ze merkte het toch. Het gebeurde toen ze in mijn vagt friemelde en dat fond ik zo fijn dat ik nergens anders meer aan dacht en toen opeens zei ze: Bertje wat is dit, je hebt flokken.
Nou toen wist ik het al. Dat ze weer gaat kammen.

Ene kant

De flokken zitten alleen op mijn ene kant, daar lig ik alteit op dus zo komt het denk ik. Het is ook iets van ouder worden. Vroeger had ik het nooit. Daarna soms en met een beetje hulp van thuis en meer wassen, dat zei Loesje dan alteit, toen kwam het in orde.
Maar nou weeges ik ben al zestien jaar nou kan ik het niet meer zo goed alleen. Dat is ook ouder worden, dat je meer hulp en steun van thuis nodig hebt ook al is het moeilijk. Straks ben ik al 17 jaar ik ben nog nooit zo oud geweest.
Kammen fond ik eerst leuk het leek op aaien maar dan anders, maar het werd al gauw spannend. Dat is door de artroosie die zit in mijn heupen en daar heb ik dus ook flokken en dat maakt het heel gefoelig ook al doet mijn vrouw zachtjes en met knuffels.

Saame doen

Mijn vrouw zegt van Bert dit is het, anders moet je naar een trimsalon voor katten en dat wil je niet, en je wil ook niemand in huis dus we moeten het saame doen.
En toen snapte ik het ook wel.
Nou is het elke afond een beetje kammen, meer knuffels en friemelen in mijn vagt. Het is nog steeds spannend maar misschien kan ik er toch aan wennen, dat hoop ik en mijn vrouw ook.

Leootje zegt dag Oom Oscar

Liefe Allemaal,

Gistere kreege we berigt dat Oom Oscar is ingeslaape.
Hij is oofer de Reegeboogbrug gewandelt en hij was er niet bang foor.
Het is naames me broers en me friende en mesellef dat ik Mefrau Corinne fanuit mijn hartje DANKIEWEL wil segge weeges se heeft Oom Oscar ge-aa-dopteert toen hij al op se hooge leeftijt was. En hij mogt fan haar se letters sgrijfe en daar hebbe we allemaal fan genoote weeges het was fijn om te leese hoe gelukkeg Oom Oscar sijn leefe was.

Mefrau Corinne heeft heel heel heel heel erreg goet foor hem gesorreg en daar was hij heel blij mee.
Danksij Mefrau Corinne heeft Oom Oscar nog een heele mooie tijt fan se leefe gekreege waarin hij liefde foelde en friende had.
Gelukkeg was me goeie frient Keever so slim om alfast Oom Oscar se feest te reegele, dat heeft hem heel erreg goet gedaan.

Oom Oscar is nu een mooie ster aan de heemel en wij sitte elleke aafont in onse hooge krappaal bij het raam sodat we kunne swaaie naar Oom Oscar en al onse liefe friende daar.
Mijn blog is een heel frolijk interfiew en dat is gedaan toen ik nog fan niks wist.
Omdat ik seeker weet dat Oom Oscar ontsettend sau lagge om sofeel fan jeugdege ondeugent-heit wil ik het wel plaatse maar het is wel ter naa-gedagte-nis fan ons aller liefe Oom Oscar.
Wij wense mefrau Corinne heel feel sterkte en sagt en lief toe.
Liefs fan Leootje

Leootje en het interfiew met Carolien

Ajooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Leootje Anshu!
Jullie raasende rieporter fan het niews uit de stat fan Den Haag en nu ook uit het dorrep fan Volkel weeges ik interfiew een bewooner fan het weereltberoemde
KATSHUISCH!
Sohee dat was een mooie aankondeging.
Dit interfiew was wel een heel biesonder interfiew en eentje die ik niet ligt sal fergeete…
Pak een paar snekkies, ga der foor sitte en lees met me mee want …
Soms is iets niet wat het lijkt.
Ik bedoel.
Ja.
Hoe ga ik dit nau goet uitlegge sodat jullie me snappe.

Tiga

As je me broer Tiga ziet befoorbeelt.
Die heeft altijt wel een hoofd dat je denkt fan ojee voor die gast moet ik oppasse.
Niet tefeel loope klooie weeges hij kan wel es een mep geefe.
Dat klopt, as we irritant beeseg sijn en je loop langs Tiga dan kan je een mep krijge.
En as je naar Chester kijk met se grote glansende kraal-ooge.
Dan weet je al fan die is te goet foor deese weerelt.

Tiga

Die moet knuffels en koppies en kusjes en aandagt de heeele dag door.
Dat is egt so. Hij is lief foor iedereen maar de tweefoeters kunne niet knuffele met elkaar of met ons of Chester sit ertusse weeges hij is bang dat ie te-kort kom.
En as je naar Simon kijk dan sie je al aan se gesicht dat ie een heeleboel niet snap.
Simon kijk altijt ferbaast.
En dat is so. Simon is egt altijt ferbaast oofer alles!
Ja en ikke.
Ehh.. ja aan mijn bolle buikie kan je sien dat ik ferstant heb fan snoep, dat is ook so, ja..
Daar wau ik het eigelek net niet oofer hebbe!
Maar goet.
Ahum.
Toe te point dan maar.

Nou heb ik dus Carolien mooge interfiewe en dat is een heel knap poesje.
Egt een prinsesje om te sien, so lief en knap en befalleg en me niewe frient Koning Joop is heeelemaal ferlieft op der.
En ik snap hem heelemaal hoor!
Se is bloedmooi! Se kijk helder uit der oogies en se is best bij-dehant.
En je sau segge, omdat se so een knap lieftalleg prinsessig poesje is,
dat se ook prinsesse maniertjes heef.
Nou…
Ik denk dat ik daarop terug moet koome.
Het interfiew liep eefe heel anders dan of te dat ik hat gedacht!
Carolien is, als ik het sagjes mag segge, tog een beetje… eh… ‘anders’..
Ik hat haar antwoorde niet ferwagt.
Ze is best direct en ze heeft ehmmm… zeer… eh.. interes-sante hobbies.
Interes-sant is het eenige goede woord daarfoor, denk ik.

Carolien

Het gesprek begon nog normaal, lees maar..

Leo:
Hoi Carolien!
Ik ben Leootje fan de Haagse Katers uit de stat fan Den Haag!

Carolien:
Haai!

Leo:
Mag ik fraage wanneer en hoe en waarom jij in het Katshuisch ben gekoome?
Carolien:
Ik woon er nog niet zo lang hoor, maar ik doe net alsof ik er al jaren woon.
Hi hi. Maar dat kan helemaal niet, want ik ben pas op 5 oktober geboren.
In een cattery, want ik ben een Ragdoll.
Ja inderdaad, het mooiste meisje van de klas. Dat ben ik!

Leo:
En wat font je fan alle bewooners daar?
Carolien:
Super grappig! Echt zo cool.
Ze zijn mega zichzelf en allemaal kei kei aardig.
En ik denk ook wel dat er wat verliefde op mij zijn.
Maar ik ben dan ook het mooiste meisje van de klas!

Leo:
Moest je heel erreg wenne of ging alles fansellef?
Carolien:
Vanzelf joh! No worries.
No troubles, maar ik ben dan ook heel makkelijk in de omgang.
Echt, wil je ruzie krijgen met mij dan moet je van ver komen.

Leo:
Heb je een liefelingsbewooner?
Carolien:
Joop en Rob. Maar dat van Rob zeg ik niet tegen Joop.

Leo: “OoooOOooOoOhh er sijn geheime!!!! Ooooooh!”

Carolien met Joop

Leo:
Ben je ferlieft op Koning Joop?
Carolien:
Hij wel op mij. En ik hou wel van een pareltje op z’n tijd.
En koning Joop, of Jopie zoals ik mag zeggen, belooft mij gouden bergen, parels, diamanten. Prachtig! Ik ben er dol op.
Maar weet je waar ik ook dol op ben?
Op poep hi hi! Echt!
En plas! Ik kan er niets aan doen.
En die slagschepen van Jopie zijn echt zo mooi.
Dus I luf koning Joop enorm.

Leo: “Poep?? Getsie!! Ok, ik ga gewoon door met fraage stelle..”

Leo:
Find je het niet eng of ongemakkelek dat hij de Koning is?
Carolien:
Ik ben niet te weerstaan dus wat moet ik eng vinden of ongemakkelijk.
En Jopie is niet de moeilijkste hoor.

Leo:
Weet jij ook waarom je in het Katshuisch woont?
Carolien:
Das best een beetje stom.
Mijn achterpootvoetjes staan goed, maar mijn knietjes staan precies andersom!
Raar toch??? Echt, wie heeft dat nou verzonnen.
Ik was de enige in de cattery die zo was.
En ook de kleinste.
Maar ja, weet je, ik loop zo wel heel sexy met mijn kontje wat naar achter, alsof ik op pumps loop.
En dat vindt Joop zo mooi.
Kan ie niet van me af blijven.
En ik heb lekker geen pijn.

Leo:
Waarmee wort je gehollepe door je tweefoeter?
Carolien:
Die scheert mijn billen!
Soms dan val ik om in de poep.
Lekker man! Maar zij vindt dat niet zo fijn dus scheert ze de poep eruit.
En dat vind ik weer heel lekker al dat gekriebel aan mijn poezelige billetjes.
Leo:
En hoe find je dat? Find je het gewoon of find je het lasteg?
Carolien:
FIJNNNNNNNNNNNNNNNN.
Lekkkerrrrrrrr..ik vind aandacht sowieso gewoon heel lekker.
Alle aandacht naar het knapste meisje van de klas zeg ik altijd maar!

Leo:
Moet je faak naar de wittejas en wat gebeurt er dan?
Carolien:
Nee hoor, ze hebben foto’s van me gemaakt en toen zeiden ze dat ik prima was zoals ik ben.
Wist ik allang natuurlijk.
Wel houden ze in de gaten of ik pijn heb.
Maar tot nu toe is dat niet zo.

Leo:
Ben je bang foor de wittejas?
Carolien:
Ik ben voor niemand bang!

Leo:
Wat is jouw liefelings-eete en waarom?
Carolien:
poep…ik bedoel brokjes natuurlijk!

Leo: “Wát!! So een schatteg mooi meidje en se wil poep eete??”

Leo:
Ehhum.. Eh.. Ik durref het bijna niet meer te fraage …
Welleke snoepies sijn jouw liefelings?
Carolien:
die met poepgeur…o heerlijk, hou me tegen!

Leo: “Oh mijn kat, se meent het écht! Se eet poep en se rolt erin as se de kans krijg!
Ik doe wel assof te dat ik het ook heel normaal fint…”

Leo: Ehum… Wie is je liefelings-tweefoeter en waarom?
Carolien:
Die vrouw die me optilt en knuffelt.
Leuk mens hoor. Ze is lief, en ze schat mij op waarde in. Heel belangrijk!

Leo:
Heb je nog meer friende in het Katshuisch of wil je alleen bij Koning Joop sijn?
En waarom is dat so?
Sit er een huwelek aan te koome tusse jullie?
Carolien:
Nou Leeooootje! Doe ns rustig! Jeeetje man.
Joop is 86100duizend jaar oud en ik net een half jaar.
Maar ik moet wel zeggen dat ik wel heel graag bij die ouwe ben.
Maar ook bij Rob.
Omdat hij blind is wordt hij niet verblind door mijn uiterlijk en dus houdt hij echt van wie ik ben.

Leo:
Wie sal ik follegende week interfiewe?
Rob of Prinses Henk?
En waarom?
Carolien:
HENK! Alsjeblieft Henk.
Die is niet te genieten omdat je eerst Joop hebt geinterviewd en nu mij!
En daar houdt ‘prinses’ Henk niet van.
Hij denkt dat ie God op aarde is met z’n roze tutu.
Alsjeblieft Henk!!!

Chester

Dankjewel Carolien foor dit eeh.. diepte-interfiew.
Het was ontsettent interessant!
Ik sou segge JOEDOEJOE met je poep en je slagscheepe fan Joop en feel plesier met alle aandagt fan iedereen!

Poehee ik moet eefe bij-koome.
So sie je maar liefe leesers.. Iedereen is anders en niets is wat het lijkt.
Mijn proo-ject is wel leersaam so en het wordt nog feel leuker als ik follegende week een kaater ga interfiewe die sig Prinses Henk noemt! Mesgien is ie wel gember-neutraal!
Ik heb heel feel snekkies noodeg nu om bij te koome.
Mag ik? Mag ik? Assebief?
Liefs fan.. Leootje Anshu de onfersgrokke interfiewer!