Alle berichten van @Bertje

Mila weet wat poseere is

Lieve allemaal, zo zeg het was zo heel erg troopies inees. Mij temperatuur van de zon ging inees naar de vijf-en-dertig!

In de ochtend ging ik gewoon lekker de tuin in na mijn ontbijt. Van mijn Ooma kreeg ik een moesje en deze had rundsmaak zonder groenten erbij. Soms heb je van die spikkeltjessaus maar dat was dit niet. Deze was gewoon één kleur en de smaak was maar één smaak. Het merk is Gourmet en je kan het bijna overal kopen.

Ochtend

In de ochtend was het zo heel erg fijn in het buiten. De zon was er en er was ook een zuchtje wind en er waren lekkere geuren overal. Mijn neusje ging eigenlijk meteen de lucht in om te snoffen wat er voor nieuws was. Zo rook ik verse broodjes bij de achter buren en de vlinderstruik die inees heel veel bloemegeur gaf voor alle vlinders. Ik rook ook de aarde van onder de struiken omdat daar nog geen zon komt. Dat ruikt koel en fris en ik wist precies waar ik ging dutten.
Eerst ging ik eefe de tuin rond om te kijken of er verdwaalde beestjes waren want dat deed mijn broer altijd en nou doe ik zijn taken. Hij is in regenboogland om daar heel veel liefde te geefe want daar hadden ze nog geen mienister van gefoelige saake.

Warm

Ik merkte al heel snel dat de zon zo heel seriejeus was met de warmte. Ze wilde echt heel veel straale en ik vond het een beetje te warm voor me eigen. Ik kroop onder de struik om even van de straale weg te zijn en af te koelen. Daar deed ik een klein dutje tot mijn vrouw naar me toe kwam. Kom kleine poekie, lekker naar binnen waar het koel is. En daar werd ik opgeschept door mijn vrouw om naar binnen te gaan. De rit naar binnen was beladen met kusjes op mijn kop en wang en ik vind dat altijd fijn. Hoe meer hoe beter.
Toen ik binnen was foelde ik meteen de airkoo. Dat is een masjien die koude lucht maakt van warme lucht. Dat is heel biesonder vind ik. Mijn vrouw zette mij op mijn krabpaal neer waar ik eerst eefe brokjes kon eete want ik moet natuurlijk wel mijn zo heel mooie leefeswerk in top condiezie houden. En telkens als ik een hap nam van mij brokjes foelde ik de koude lucht van de airkoo blaaze. Dat foelde zo heel erg fijn in mijn snoet maar ook in mij fagt.
Ik keek mijn Ooma aan en zij tikte met haar hand op de leuning van de bank kom maar meisje lekker afkoelen. Daar zei ik geen nee tegen en ik sprong van de krabpaal naar de bank leuning bij Ooma. En daar foelde ik de zo heel koude wind door mijn hele fagt.

Netjes zitten

Ik ging eefe wiebelen met mijn lijf zodat ik presies voor de airkoo zat waarbij ik de hele fijn wind overal foelde. Zegt mijn vrouw inees Wat kan jij netjes zitten Mila. En dat was ook zo. Ik zat helemaal waterpas op de bankleuning. Van mijn voorpoten tot mijn staart, alles zat gewoon netjes. Ik foelde me ook heel tevreden daar omdat ik de wind had, Ooma deed tussendoor kriebelen en mijn vrouw gaf af en toe kusjes. Mijn voorpootjes stonden helemaal kaasrecht langs elkaar en toen zag ik iets heel biesonders.
Ik zeg altijd tegen mijn fukeer Kever dat ik zijn witte voetjes zo heel erg mooi vind en dat ik zo flieft ben. Maar nou zag ik dat ik dezelfde voetjes heb als mij Kever! Dat is wel heel speesjaal. Toen mauwde ik meteen naar mijn vrouw van kijk eens! En zij zag het ook.

Nou moest ik wel eefe poseere voor mijn vrouw voor betere foto’s zodat iedereen kan zien hoe kaasrecht ik wel niet op de bankleuning zat maar dat ook iedereen mijn witte voetjes kan zien. Ik heb ze wel gewassen voordat ik op de foto ging want vieze voetjes is niet zo netjes. Nou ben ik zo heel tros op mezelf omdat ik ook hele mooie witte voetjes heb!
Zo had ik het nog nooit gezien dus bedankt zon en jou straale anders was ik niet naar binnen gegaan en had ik dit niet gezien en nou wel.

Drinken

Wegens dat het zo troopies is adfieseer ik echt iedereen om heel veel water, soepjes of liemonade te drinken. Witte onder ons, vergeet je ooren niet in smeren als je naar buiten gaat. En donkere, pas op met te lang in de zon, je kan over-verwarmen! Dus op tijd naar binnen en genoeg drinken. Voor andere viervoeters, doe je tuinbezoekjes in de ochtend en avond want dan is de zon met haar straale niet zo fel want de tegels op straat warmen ook op.

Poot getekend, mienister van zachte zaake Milamuis

Minnie vond een zakje met inhoud

Ik lag in mijn hangmatje in mijn kattekrabpaaltoren een beetje te tsjillen. Toen ik opeens de deur van de koele kast open hoorde gaan. Ook hoorde ik wat ritselen. Dus ik sprong uit mijn hangmatje met een vloeiende beweging zo op de grond. Zo mooi zoals alleen katten dat kunnen. Als er ooit mooi springen kampioenschappen voor katten zouden worden georganiseerd dan zou ik die zeker winnen. Of heel hoog eindigen hihi.

Maar goed miauw terug naar de koele kast en het ritselende zakje. Ik dribbelde hop hop hop naar de keuken waar de koele kast staat. En toen zag ik wat Frau daar uit had gehaald. Die oranje dingetjes die mensen worteltjes noemen en die paardjes ook heel lekker vinden. Ikke dus ook wel alhoewel ik het allerleukst vind om er mee poot te ballen.

Zakje

Nou was alleen nog de vraag, hoe krijg ik dat zakje te pakken zonder dat Frau het ziet. Want het is eten voor haar en niet voor Minnie zegt ze altijd. Ik moet het doen met mijn natfoer waar van die baby mini (niet te verwarren met Minnie) wortelstukjes in zit. Nou die heb je binnen een milliseconden opgegeten en er mee pootballen gaat al helemaal niet. Daar zijn die stukjes veel te klein voor…
Dus ik ging er eens even bij zitten om goed na te denken hoe ik dit aan ging pakken. Ik besloot om eerst langs haar benen te gaan strijken als de ultieme afleid manoeuvre. Hey Minnie lief meisje van me zei ze. En ze pakte een natfoerzakje om op mijn schoteltje te doen. Oh wat rook dat lekker. Snel liep ik naar het bordje toe en begon het op te smikkelen.
Terwijl ik zo lekker aan het smekken was bedacht ik me ineens. Hey wie is wie hier nou aan het afleiden. Miauw! Had ze me daar toch bijna te pakken he. Ik nam nog snel een hap en sprong toen op het aanrecht. Ze was even uit de keuken weggelopen dus nu had ik vrij spel.
Ikke moest nu snel handelen hihi. Straks komt ze weer terug en dan kan het niet meer. Dus ik prikte snel een van mijn nageltjes in het wortelzakje. Ik bewoog het wat heen en weer. Mooi, dat bleef zitten. Dus ik sprong snel met zakje en al weer op de grond. Ik dribbelde ermee naar de bank en sprong daarop. Liet het van mijn nageltje afglijden zodat het op de leuning kwam te liggen.

Op schoot

Toen ging ik heel even rusten. Want van dit soort dingen word je als katzijnde best moe hoor. Na een paar seconden rust ging ik proberen om een worteltje uit het zakje te peuteren. Nou kan ik je mauwen dat ging nog niet zo makkelijk. Het zakje was helemaal nog niet open gemaakt. Het zat nog dicht! Dus ik proberen met mijn nageltje. Nee dat lukte niet. Daarmee kon ik alleen met het zakje heen en weer zwaaien maar openmaken nee dat ging er niet mee. Toen probeerde ik het met mijn tandjes. Ik beet er een keer in. Getver! Wat smaakt dat zakje smerig zeg. Geloof dat mensen dat plestik noemen. Ik wilde net gaan proberen hoe ik het zakje open kon krijgen zonder dat vieze smaakje in bekkie te krijgen. En toen, toen hoorde ik voetstappen. Daar kwam Frau aan. Oeps.
Minnie wat ben jij daar aan het doen? Dat vroeg ze. Nou miauw dat zie je toch. Ze schudde met haar hoofd en pakte het zakje met worteltjes af. Dat is mijn avondeten lieve Minnie. Jouw eten ligt op je schoteltje. Prrr deed ik en ik keek er heel lief en onschuldig bij. Toen moest ze wel lachen. Ze ging verder met het eten maken en toen ze klaar was klom ik bij haar op schoot voor een fijne lange knuffel.

Nou miauw dit was het weer voor deze keer. Ik tetter nog steeds mee voor vrede en kijk vanavond naar de sterren hoog aan de hemel en zwaai er naar met mijn staartje!

Pootje van Minnie

Een muis met een kraakje

“Nou eefe geen sneks, Bertje” zei mijn vrouw en ik dacht, waarom niet maar als je saame woont als zijnde huiskater moet je soms gewoon dingen aanneeme.
Dus toen ik weer wat mocht uitzoeken van de website toen keek ik naar iets anders.

Bewegen

Door het warme van de laatste tijd beweeg ik minder. Ik lig het liefste en dan ofwel in de zon in de fensterbank ofwel voor het waaiding ofwel op met matje en dan terwijl ik knuffels krijg, het is allemaal ontspannend en iedereen weet ontspannen dat is belangrijk.
Maar beweege ook.
Mijn hobbies zijn scheuren met de krant en draden trekken, en soms ook lintje onder de lap. Alleen nou met de warmte lukt niks.
Toen zag ik het: een muis met ketnip en een kraakje. En zacht ook, dat is belangrijk als je weinig tanden hebt en ik heb er dus nog vier.

“Post voor jou Bertje,” riep mijn vrouw ze stond bij de voordeur beneden en ik wist het meteen: de muis is er!

Mijn ervaring

Nou komt mijn ervaring. Die is poosietief:

  •  de muis was net in huis en ik dacht al wat ruikt dat lekker, ik moet nog eefe wachten dan is de nieuwe lugt eraf en dan ga ik wiewen van de ketnip erin dat weet ik zeker
  •  het was net zo zacht als ik dacht, ik heb er eefe in gehapt en dat lukte met mijn vier tanden
  •  straks als het hele warme weer weg is dan ga ik ermee rollen, dan doe ik aan beweging en ik word niet moe, dat is ook belangrijk
  •  er zit een kraakje in en dat is precies goed, dus niet dat je schrikt, ik zette er mijn poot op en toen kwam het
  • het is een grote muis, mijn vrouw legde uit dat hij daarom Jumbo heet

Het is dus geen muis om keihard mee te spelen, dan zijn kleinere muizen weer goed. Dit is een grote zachte muis, misschien is het speelgoed voor seniejor-katers die zich toch oer willen voelen, dat kan best, en persoonlijk vind ik het dan een sukses.

Jumbo Muis

Kopen bij Cats Favorites:  https://www.catsfavorites.com/product/afp-jumbo-muis-crinkle-lamswol-met-catnip-assorti/

Het kost 5,95 euro.  Ik heb dus die grijze.

Kever heeft een mening over tekorten

Als eerste wil ik mijn vrienden en vriendinnen bedanken voor hun fantasties lieve woorden van forige week, ik bewaar ze allemaal in mijn hart, en als ik ooit een keer ferdrietig ben denk ik aan jullie woorden en foel ik me meteen weer frolijk!

Zomer

De laatste tijd ben ik de hele tijd blij, dat is fanwege de zomer, folgende week wordt het zelfs troopies hoorde ik, nau, ik ben er klaar voor!, ik kan heel goed tegen de warmte, mijn mensen waren daar in het begin ferbaasd over, omdat ik zwarte haaren heb en best een beetje rond van form ben, maar ik find troopies heerlijk, fooral in de ochtend en de afond, zelfs de nacht is lekker warm, dat is heel biesonder en daarom zijn Mikkie en Pokon en ik elke afond laat nog met zijn drietjes buiten om er van te genieten.
Ik fermaak me prima in mijn tuin, het is het gezelligst als mijn mensen erbij komen zitten maar ook in mijn eentje ferfeel ik me niet, ik zie en hoor en ruik van alles, en als ik knuffels of brokjes wil zet ik mijn toeter aan en komen mijn mensen, dus dat is prima gereegeld.

Knuffels

Er is alleen één klein probleempje: als ik de hele dag in mijn tuin ben kan ik natuurlijk nooit zoveel knuffels krijgen als wanneer ik binnen ben, en zeker niet als ik onder de planten lig, daar kunnen mijn mensen niet eens bij, dus aan het einde van elke afond heb ik een aandagts- en een knuffeltekort, terwijl mijn mensen dan juist willen gaan slapen.
Om knuffels in te halen ga ik tegelijk met mijn vrouw slapen, ik ga op het stuk liggen waar mijn mensen met hun foeten liggen, (als ik op bed lig lig ik altijd daar) en ik word heeeeeeeel uitgebreid geknuffeld door allebei mijn mensen, ik krijg wel een miljoen kusjes en aaien en kriebels, net zolang tot ik helemaal op mijn rug lig en keihard mijn motor aanheb, en zo fal ik in slaap, op bed bij mijn mensen, maar ik heb dan toch nog niet genoeg knuffels gekregen voor mijn tekorten van die dag.

Aandagt

Ik kan natuurlijk spieraal gaan spelen, maar de laatste tijd worden mijn mensen daar niet altijd meer wakker van, ze zijn er IMMUUM voor geworden, mijn vrouw roept nau iets, maar ik weet echt zeker dat het zo heet, enniewee: ik heb wat nieuws bedacht en het gaat zo: ik kruip heel foorsichtig op mijn buik tussen mijn mensen in naar bofen, net zo lang tot ik bij hun hoofden ben, dan maak ik kleine geluidjes om te laten weeten dat er een heeeeeel zielig eenzaam klein Kevertje is dat nooit aandagt krijgt, folgens mijn vrouw klinkt het alsof er een klein grasmaaiertje of schuurmasjientje naar bofen komt, omdat ik zo hard spin zegt ze, maar ik heb altijd suukses, allebei mijn mensen worden wakker en ik krijg zoveel knuffels als ik wil, soms kruip ik tegen één van mijn mensen aan en slapen we efentjes, en dat is echt zooo fijn!

Ik durfde nooit zo dicht tegen mijn mensen aan te liggen in bed, alleen in de eerste nacht dat ik thuis was werd mijn vrouw wakker omdat ik in haar armen was gekropen, daarna heb ik dat nooit meer gedaan, en nu durf ik het ineens!, mijn mensen zijn er heel blij mee, alleen zeggen ze wel dat ik dat toch niet fier keer per nacht hoef te doen, jawel!, ik heb mijn knuffels noodig, daar kan ik toch niks aan doen?, maar nau zei mijn vrouw gisteren ineens dat ze omdat ik OP het bed slaap, misschien maar eens ONDER het bed spieraal gaat spelen om mij wakker te maken, dat geloof je toch niet?!, ooo als ze dat maar niet echt gaat doen…., goed slaapen is heel belangrijk voor mij!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter natuurlijk door voor vreede!!
En doen jullie allemaal foorsichtig met het troopies?

Joep over bloggen en over feesten

Wat gaat de tijd toch snel… ‘t Lijkt wel alsof ik vorige week m’n allereerste blog op de pagina van Bert mocht schrijven, en nou is dit alweer m’n twintigste!

Bloggen

De aanleiding dat ik begon met bloggen was eigenlijk wel heel erg verdrietig. Een week eerder was Kater Bram, die op zaterdag bij Bert altijd zijn verhalen mocht mauwen, over de Regenboogbrug gegaan omdat zijn leef-tijd op was. En toen voelde ‘t ineens heel erg leeg, terwijl ik Bram pas kort daarvoor had gevonden op FB. Hij was heel wijs en had heel veel kattenkennis, en als kitten had ik graag nog een hoop van hem willen leren…
Daarom heb ik echt wel even getwijfeld toen Bert me vroeg of ik de Brammiezaterdagblog wilde overnemen. Bram had voor hij vertrok gemauwd dat ‘ie al een echte Joepsaurus in me zag, maar ik heb hem nooit meer kunnen vragen wat dat nou precies betekende. Misschien bedoelde hij dat ik, net als hij al zo lang gedaan had, ook blogs kon gaan schrijven?
Dus ik besloot ja te mauwen tegen het aanbod van Bert. Omdat ik wist dat goed zou komen, want Brammiesaurus zit voor altijd in m’n hart.
Toch vond ik het in ‘t begin best wel een beetje eng hoor, om zo’n blog zelf te maken. Want waar moest ik ‘t over hebben?

Begin

Sinds m’n personeel en ik Bert z’n pagina’s gevonden hadden kreeg ik elke dag wel een blog voorgelezen van de schrijvers die al zóveel meer ervaring hadden als ik met verhalen mauwen, dat ik daar best wel een beetje stil van werd. Maar ik vond het ook een hele eer om als kitten van nog geeneens een jaar oud tussen al die ervaren bloggers te mogen staan, en dan ook nog ‘s op de zaterdag!
De allereerste blog was achteraf ook best wel makkelijk, want ‘t is altijd wel zo netjes om jezelf even voor te stellen als je ergens nieuw bent. En toen ik eenmaal begonnen was ging het eigenlijk vanzelf. Ik mauwde Junior de oren van d’r hoofd, zij vertaalde alles en tikte dat braaf in. Maar dat werden best lange blogs omdat ik gewoon niet van ophouden wist want ik wilde gelijk al zó veel delen met jullie…
Gelukkig heeft Bert als ervaren schrijver me daarmee kattastisch geholpen, en nu voelt ‘t alsof ik nooit anders gedaan heb dan schrijven. En vooral, wegstrepen. Want tegenwoordig komt soms nog maar de helft van wat ik wil mauwen ook écht in m’n blog terecht. Ik heb veel geleerd in twintig weken, en hoop nog heel lang elke zaterdag met jullie te mogen delen wat er allemaal in m’n koppie omgaat. Zoals ik ook graag elke dag op de pagina van Bert lees wat jullie allemaal weer meegemaakt hebben…

Buurpoes

De afgelopen week begon lekker rustig.
Ik vond dat ik na m’n eerste week vakantie best nog wel een tweede week vrij had verdiend, want het is nog steeds heel stil in de straat vanwege de vakantie en de buurpoes die mijn rondes heeft overgenomen verveelt zich eigenlijk een beetje te pletter. Dus af en toe komt ze gezellig even langs en dan mauwen we wat met elkaar. Ze is ook een hele beleefde poes, want ze blijft netjes op ‘t achterpad zitten terwijl ik bij de schutting in m’n tuin lig. Altijd leuk, en ze woont maar drie deuren verderop dus we komen elkaar regelmatig tegen.
Maar soms heeft ze geen tijd of zin voor een kletsmauwtje en blaast ze alleen even naar me terwijl ze voorbij loopt. In ‘t begin schrok ik daar best wel van, maar dat zal haar manier wel zijn om aan te geven dat ze liever even alleen op pad gaat. En dan laat ik ‘r maar met rust. Want ik snap nog helemaal niet veel van poezendames, maar ik weet al wel wanneer ik beter uit de buurt kan blijven.

Feesten

Wisten jullie trouwens dat er alweer een tweede Weilandfeest aankomt? Deze keer organiseert mijn vriend Ropi ‘t, ergens in september. En omdat ik toch nog vakantie had en al wat ervaring heb met feesten heeft hij gevraagd of ik wilde meehelpen. Veel van onze vrienden zijn ook weer van de partij om workshops te geven, Chef Tiga komt met z’n grill en de Hibatsjie en Japie zorgt dat al dat lekkers ook deze keer weer piepend vers door de Chef kan worden omgezet naar heerlijk hapjes.
Natuurlijk ontbreekt ook de grote wokkelglijbaan deze keer niet, maar die eindigt nu op een groot springkussen in plaats van in de sloot, dus de feestneuzen met watervrees durven er nu misschien ook van af.
Maar het mooiste is toch wel dat met dit Grote Weilandfeest van Ropi een donatie actie wordt gestart. Nee, we gaan geen toegangskaartjes verkopen of met een collectebus rond. Het plan is om zoveel mogelijk mooie, lieve, leuke of spannende verhalen van jullie eigen poot te verzamelen. Dat mogen je eigen belevenissen zijn of iets dat je helemaal uit je wolfsklauw zuigt, ‘t mag een kort verhaal zijn of heel lang, dat maakt niet uit.
Het vrouwtje van Ropi maakt daar dan een heel mooi digitaal boekje van, dat daarna te koop is voor maar twee eurootjes. ‘t Geld dat daarmee dan binnenkomt gaat allemaal naar de Stichting DierenDonatie.nl, voor dieren die het hard nodig hebben.
Dus zet je personeel of baasjes achter de peecee, teblet of telefoon en mauw of blaf je eigen verhaal. En zoek er een mooie foto van jezelf bij om mee te sturen!
Op het feest van Ropi kun je, als je dat wilt, je verhaal dan voorlezen onder de Verhalenboom, maar dan niet het einde verklappen hè, want hoe beter het boekje gaat verkopen omdat iedereen wil weten hoe ‘t afloopt, hoe meer geld we naar de Stichting kunnen overmaken…
Zelf vind ik dat een kattastisch idee, want ik hou van schrijven en help graag mee voor het goede doel. ‘k Moet er alleen nog even voor gaan zitten om een mooie foto voor bij m’n verhaal te zoeken…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep