Als serieuze katerman die ook al seeniejor is denk ik na ofer de dingen van de dag. Het is niet zo dat iets gebeurt en dat is het weg. Zoiets foel ik van binnen, dan denk ik na en mijn gedachte is steeds weer: hoe kan het toch allemaal.
Elektriek
Ik woon hier nou al meer dan de helft van mijn leefe en daarvoor was ik in het asiel, maar het was nooit zo dat het elektriek ophield.
Dat zoiets kon, wist ik geeneens. En toen gebeurde het hier toch. Het licht ging uit, de leptop was ook al uit en mijn vrouw wilde heel lang knuffelen. En ze wilde dat ik tegen een kruik ging liggen en dat wilde ik niet, ik kan niks met een kruik, ik wil dat niet. En ik wil ook niet op de zelfverwarm-deken liggen.
Het was allemaal weeges het elektriek en de kou dat die dingen in huis kwamen.
Ik ging gewoon slaape toen ik genoeg had van de knuffels en toen bleef ik warm en een tijd erna was het elektriek er weer en alles was zoals het was geweest.
Maar toch dacht ik, hoe kan dat toch allemaal.
Befroren
En ook dat het opeens zo koud was, ik ging eerst nog naar de voordeur weeges dat ik zo kan ruiken of er in de straat gekke dingen zijn, maar daarna kwam ik bijna befroren terug. Weeges de kou. Het was ook wel zo dat het misschien nog nacht was, maar dat hele koude, waar komt dat fandaan en waarom is het er als iedereen liefer lente heeft?
Ferwerken
Van mezelf ben ik een serieuze kater. Ik scheur wel en soms doe ik draden trekken, maar ook een serieuze kater heeft zijn hobbies nodig. Dus dat is wat anders. Alteit als er iets gebeurt heb ik tijd nodig om erofer na te denken. Hoe het was. Hoe het erfoor was en erna. In mijn mand lig ik dan te soesen dat is ferwerken en zorgen dat ik het leefe blijf begrijpen. Soms sta ik opeens stil als ik loop, dan ferwerk ik weer wat anders.
Als huisdier zijnde neem ik tijd foor het ferwerken van wat ik meemaak en helemaal weeges dat ik hier woon, waar van alles gebeurt en in het asiel zeiden ze nog het is een saai huis Bert, maar ik weet nou beter.
Fierde prik
elkaar zorg ook al doe leefe moeiluk. Jij wil elkaar nie ferliese maar jou jaare van leefe tel wel mee. En ook mij ferleede van ziek zijn en dat ik groonies ben van mij gezond. Assie groonies ben kan jij nooit niemeer heelemaal beeter worre. Daarom hebbie stees meer prikke noodig foor jou hesstel. Maar nu is klaar en ik mag bijkoome zofeel als ik wil van mij eigen. En ik foel mij eigen wel beeter maar nog nie heelemaal. Mij vrouw zeg Loes wij blijf alteit poosietief. Jij krijg alles wattie noodig heb. Kwaalieteit van jou leefe staa foorop en dattie geluk foel in jou hart. Toen moes ik nog meer slikke en niese maar het was van mij emoozie. Soms prik mij vrouw recht in mij hart. Dan weet jij liefde is jou foor alteit meediesijn. Dat is belangrijk, eg waar.
Haaiiiiii, liefe frientjes, baasjes en frouwtjes ! Gaat het met jullie allemaal goed in het nieuwe jaar?Ik hep mijn beste poot voorgezet om er een fijn jaar van te maake, saame. Bedankt nog foor alle leuke reejakzies op de forige blog. Ik lees ze allemaal hoor!
frouwtje door heb dat zij met dat lampie schijnt. Ze hou me dus eigenlijk foor de gek en daar trap ik echie nie in hoor. Een muis aan een touwtje fin ik ook leuk. En ferder treen ik mijn hersus in mijn kop door de blog te schrijven en weet ik waar alles staa in huis. Het is heel belangerijk mijn hersus te treene en up toe deet te houden. Soms krijs ik, maar dat doe ik ook foor aandagt en ik doe het ’s nachts als ik honger hep. Er staan altijd brokjes maar soms hep ik gewoon midden in de nacht trek in iets warrums. Dan krijg ik natfoer met warrum water er door.
boovenop de klimpaal. Die stond op zijn voegen te schudde. Toen poinkte ik keihard tegen een bal met een belletje er in en vloog ik naar de badkamer waar ik de kattenbak begon uit te graaven. Toen ging ineens het licht aan en stond frouwtje in de badkamer. Ze zei zo Oscar wat sloof jij je uit als oude seeniejorkater!
Hajooooooooo iedeween.
al lag ik achter de wasmasjien,of onner ut bet. En ut was warrem weer en der stont een deur naar de buitenkamer oope.
Dat stomme fuurwerk is gelukkig weer gewees. Het plekkie onner de kast is foor follegent jaar weer. Ikke lig nu wat faaker in me mandje. Die lig flakbij de warme plaat. Maar ik hep nu een nieuwe gewoonte. Hihihihi. As frauw naar bed toegaat wag ik nog ff en blijf ik bwaaf in me mandje slape. Na een paar minuute ga ik eers me brokjes opeete en dan spjing ik saggies op bet. En dan gaat ik op haar pootjes ligge. Soms trek frauw snel haar poote weg. Want dan seg se dat ik loot weeg. Naufanmeja!! Ikke weeg maar seefe kiewo nogwat. Hihihihi. En dan gaa ik slaape. Het meenste wat frauw dan na een tijtje doet is opnieuw haar poot wegtrekke. Dat pik ik nie. Dan ga ik huile en bijte. En raai uwes het al? Ikke flieg opmijeens weer.
Het kan niet anders gemiauwd, sinds mijn mens een andere baan heeft – iets op een ict-afdeling – is ze een beetje wantrouwig geworden. Niet naar mensen of dieren toe hoor, wel naar het wereld wijde web waar Big Brother regeert.
“Er is een intensieve training met langdurige observaties aan vooraf gegaan. Inmiddels ben ik cum laude geslaagd voor mijn Sherlock-diploma. Ik voel purrrcies wat ze nodig heeft en wanneer. Zo weet ik hoe laat ze opstaat, hoe laat ze naar haar werk gaat, hoe laat ze thuis komt en hoe laat ze naar bed gaat. En met wie ze onder de wol kruipt. Wat ze ontbijt, luncht of ’s avonds eet is geen geheim voor mij. Met mijn uitmuntende reukvermogen ruik ik wat er op haar bord ligt. Zelfs als ze buiten de deur heeft gegeten weet ik wat het was en met wie. En wie ze onderweg een knuffel heeft gegeven. Als ik wil weten hoe haar humeur is, hoef ik enkel mijn hart open te stellen. Verdriet bijvoorbeeld voel ik feilloos aan. Tegen mijn manier van troosten kan die big brother niet op. De geur van haar schoenen vertelt me zonder twijfel waar ze die dag is geweest ook als ze haar locatie niet met me heeft gedeeld. Het is niet nodig om haar te overspoelen met reclames. Met mijn rijke variatie aan meows, kopjes langs haar benen en onweerstaanbare blik in mijn goddelijke ogen heb ik alles in huis om haar te laten doen wat ík wil. Als er iets is waar ze voor zwicht, is het mijn poot die zachtjes haar hand aanraakt. Mijn high paw breekt dwars door alle barrières heen.”
hongerige buik een dekmantel heeft om daarna zijn achterban van informatie te voorzien. Oom Bert die controles doet vanuit de vensterbank. Yep en Demi die ’s nachts alles in de smiezen houden. De heimelijke bezoekjes van mijn aller charmantste Pummy die dit op haar beurt deelt met haar broertjes. Pokon en Mikkie die bij KeverT op bezoek gaan en daarna Amsterdamse tuinen doorstruinen. Dat is allemaal niet zomaar. Al sta ik nog aan het begin van mijn opleiding nu zie ik dat ik onderdeel ben een veel groter geheel. Dat wereld wijde web dat zijn wij! Alle snorders bij elkaar. En ik ben er één van.