Hoi allemaal, nu is mijn hartje weer een beetje normaal. Vorige keer was het zo spannend dat ik gewoon niet meer kon slapen maar ik deed wel heel veel eten. Ik was al een lange tijd flieft op Kever.
Mij hartje
De mooiste katerman van mijn dromen. En toen wilde ik furkeer vragen maar mij zenuw wist niet zeker of ik dat moest doen. Mij onzeker zei: ‘wat nou als hij nee mauwt’. En toen heb ik de stoute poten aangetrokken en furkeer gevraagd. Nou hebben we al twee weken furkeer en mij hartje is gelukkig. Ik vind dat liefde voor iedereen is en niet alleen voor één poes of kater. Ik vind iedereen lief en mij hartje is groot genoeg voor iedereen.
Maatje
Nou ben ik een sterk poesemeisje die zelfverzeker is. Net als mijn Kever, ik doe wat ik kan en dat maakt me sterk. Vandaag ga ik vertellen wat ik buiten in de tuin doe. Naast dat ik mijn broers in het gareel houdt, let ik ook buiten op. Wij poesenmeisjes en dames kunnen vrijwel alles zelf. Ik doe mijn poesenbest. Mijn droom is om ook een mooie maatje meer mama te worden als mijn mamavoelens Loes. Zij is de rolpoezedame van elk poesemeisje. En zeker van mij. Mijn Kever is ook een maatje meer. Dat vind ik hem zo geweldig mooi staan, dan gaat mijn hartje weer boemsie boem doen.
Tuin
Vandaag was ik opzichter van de tuin omdat er best veel hommels en bijtjes waren. Dat is mijn taak. Ik hou alle hommels en bijtjes in de gaten. Ik zorg ervoor dat ze naar de juiste bloem gaan. Dat doe ik door voor de bloem te gaan staan en te ‘mekkeren’. Mekkeren is een geluidje die wij poesen maken als er iets moois is die we als prooi zien, maar we kunnen het ook gebruiken om hommels en bijtjes te sturen. Als de hommels en bijtjes voorbij mij willen naar een andere bloem, dan mekker ik even en dan vliegen ze om. Ze durven namelijk niet voorbij mijn mekker. Ze zijn niet heel erg bang maar ze weten van: ‘we zijn een bloem te ver, omdraaien’. En zo gaan zij naar de bloem die nog pollen heeft.
Pootjes
Het is soms best zwaar werk want mekkeren kost best veel energie. Meestal sta of zit ik keurig in mijn poesemeisjes houding. Als je staat, dan sta je met je pootjes tegen elkaar in een rechte lijn. De ene poot is niet verder dan de andere. Ze zijn dus gelijk aan elkaar.
En als je zit, dan heb je je billen op de grond (ja dames!) en dan heb je ook je pootjes netjes naast elkaar. Gelijk aan elkaar en je hoofd is recht vooruit. Dat weten de hommels en bijtjes. Die zien meteen dat ik in werkhouding zit en dat ze naar de juiste bloem gestuurd worden.
Daarnaast loop ik rond in de tuin opzoek naar lieveheersbeestjes. Dit zijn kleine beestjes en die zijn oranje met zwarte stipjes op hun rug. Die stipjes zijn er zodat ik weet of ze ervaren zijn in het vliegen. Als hij of zij maar één stipje heeft, dan is het nog een jonkie. Maar heeft hij of zij er al vijf, dan is deze ervaren. De kleintjes stuur ik op pad. Deze jonkies zijn vaak verdwaalt en dan stuur ik ze de goede kant op. Dat doe ik met mijn neus. Eerst snof ik aan ze dat ze weten: ‘Tuin mama Mila is er en ze helpt ons op pad’. Daarna tik met mijn poot heel zachtjes tegen de billen aan. Net genoeg dat ze een beetje opschuiven en draaien. Ze staan dan namelijk presies goed voor de vlucht. Daarna mekker ik een keertje en dan gaan ze lopen. Ze openen hun vleugeltjes en vliegen de goeie kant op.
Zon
Naast mijn tuininspeksie doe ik ook aan zonnebaden en wellness. Met zonnebaden ga ik gewoon ergens liggen waar er veel zon komt. Deze plek is al lekker verwarmd. Dat vind ik fijn aan mijn pootjes. Dat is ook meteen wellness. Wellness voor de poesedames is dat je met je hoofd en lijf in balans bent. Dat je stressvrij bent en niet zoveel snoepjes eet.
Dat laatste is lastig bij mij want ik ben een lekkerbek en ik hou van eten. Maar door wellness kun je ook beter jagen en je taken doen en alles in de gaten houden als het nodig is. Je vacht ziet er weer glanzend uit doordat je lekker hebt gedut in de zon en je humeur wordt beter. Je gaat minder mauwen als in mopperen tegen de jongens. Maar soms is het nodig hoor!
Ik ben al weer aan het einde van de blog. Mijn hartje is vol met liefde voor iedereen, de zon schijnt en ik stuur iedereen een lief neusje. Tot de volgende keer.
Hajooooooooooooooo iedeween. Daar istie weer hoor. Uwes eenige egge Doorepoor. Hihihihi. Fanmijdaag heppik oom Snappy sijn haartjes fan sijn lijf getjokke. Ikke fjoeg hem awwes wat uwes wil weete maar bang was om te fjaage. Ook oofer sijn ooperaasie. Ikke wens uwes feel plesier en leesgenot met dit superdeluukse innefjoew.
Mijn heup was kapot.
Nau nau nau. Wat een innefjoew weer he?
Wat was het een feest forige week, op mijn stretsjer, dankjulliewel dat jullie zijn gekomen, ik was zoooo blij dat jullie er waren!, vrienden zijn heel belangrijk, als er feest is en je bent frolijk, maar juist ook als het leefen moeilijk is of ferdrietig, dat je dan niet alleen bent maar SAMEN, het woord dat Bolle het allermooiste vond.
Mijn poot
ben je echt een tijger!, ik find het helemaal top van Zooka, want het is allemaal niet makkelijk, haar hele leefen is ineens feranderd.
Zo, ik ben er. Hoger dan dit kan ik in mijn boom niet komen. Al zit ik een beetje verstopt tussen de blaadjes vanaf hier kun je me wel zien zitten. Ik klauter steeds vaker in mijn boom om zo poot voor poot mijn krachten weer op te bouwen. Vanuit de top kan iedereen ook het beste horen als ik het keihard miauw: ik ben oom geworden!
dat hij een poesje was. Toen hij voor zijn eerste prik naar witjas moest, kwamen ze erachter dat er toch echt een heuse kater in hem verborgen zit. Hij had de boel gefopt. Met Tante Foppe is het precies andersom. Ze leek een haan, maar is toch echt een hen. Haar veren hebben dezelfde kleur als mijn broer, gitzwart. Misschien moet ik er even bij miauwen dat ze op het erf scharrelt waar mijn tante Luna woont, de furkering van Foppe. Mijn broer, bedoel ik. Snapt u het nog?
Nu hoor ik jullie alweer denken? ‘Japie is toch echt een beetje in de war. Als kat kun je toch geen oom zijn van kleine kippies.’ Het kan echt, want mijn broer is al jaren oom van de kuikentjes die op het erf van zijn furkering worden geboren. Als hij oom is, ben ik het ook. Want wij zijn broers. En mijn broer hoort bij tante Luna en tante Luna hoort bij de kipjes en zo zijn we allemaal familie van elkaar.
Lieve allemaal, als mienister van gefoelige saake heb ik eerst even een woordje. Dees keer gaat het om Zooka van Binti en Zooka. Haar poot is ziek en nou moet ze naar de witte jas. Haar poot is heel erg ziek en het is beter als de poot er niet meer is. Dees is ongeloofelijk zwaar en moeilijk voor Zooka, Binti en hun vrouw. Wij denke aan jullie en ik geef zachte herstelkopjes dat je geen pijn hebt en dat je weer opknapt.
In de boom
En toen kwam er ineens een grote brul wagen op mij af! Zo eentje die de bakken leegmaakt. Hij kiept alles in zijn bek alsof hij altijd honger heeft. Ik vind die eng want hij slokt alles op. Ook mijn billen als hij de kans krijgt. Je snapt het al, ik wilde die boom uit. Ik was niet meer nieuwsgierig, ik was bang. Maar hoe doe je dat, de boom uit? Ik draaide met mijn kop links en met mijn lijf naar rechts en dat deed ik ook andersom maar het lukte met niet. Ik wist één ding, ik wilde die boom uit. Het was eefe nadenke.