Lieve allemaal, fandaag is het weer Brammiezaterdag. Eerst wil ik iets vertellen voordat ik doorga met blog. Dees blog is nou mijn eerste blog in Maart! Dat wil zeggen dat mij kaalender aangeef dat het bijna lente is!! Dat is kei mooi want dan komt de zon ook vaker en dan kan ik langer buiten blijven. Iedereen is dan ook veel vrolijker als het lente is. En dan komen er ook bloeme overal en dat vind ik heel mooi. Van me eigen ben ik een bloeme jongen en hou ik van zachte dingen. Dees was wat ik kwijt wilde.
Froeger
Nou ga ik met de blog beginnen en dat gaat over ik als beebie katermansje. Nu ben ik een seeniejoor en al best erfaren als blogger. Maar ook ik was een beebietje. Toen ik bij mijn vrouw kwam wonen, was ik al een beebietje. Ik was nog maar een paar maanden oud. Folgens mij niet meer dan zes maanden. Dat is kei jong. Dit heeft een reden. Ik ben namelijk op straat gefonde door de ambulance van het dierenasiel.
Ooit had ik een mama en ik denk ook broertjes en of zusjes. Eerlijk is eerlijk, als je zo klein bent weet je dit niet meer. Van mijn mama dachten de mensen van de ambulance dat een ster is geworden. Kan, kan ook van niet. Soms denk ik nog aan haar en over mijn leven van toen. Maar dit heb ik samen met de hulp van Bertje en de vrouw van Bertje in een kei mooie eeboek geschreven. ‘Het leven met een hendikep, door Bram’ heet het boek. Het staat nog steeds op Bertjes website als je het wilt lezen.
Hobbies
Als kleine beebie heb je hele andere hobbies dan wanneer je ouder bent. Toen ik zo klein was wilde ik overal opspringen alsof ik een heuse tijger was. Dan deed ik ‘rrraaaww’ zeggen in mijn kop en dan liep ik heel stoer en dapper over de vensterbank heen. Mijn staart deed ook mee, die stond dan recht omhoog zodat iedereen wist, Brammie is een tijger! Dan liep ik bewust een paar keer op en neer op de vensterbank zodat iedereen het kon zien. Dat was een van mijn stoerste tijger aksies.
Atleeties
Toen ik nog een beebiekatermansje was, kon ik kei goed en machtig mooi prooien fange. Als er dan een nep muis of nep vogel was dan kon ik dees kei gefookust folgen en fange! Ik sprong zo hoog dat ik bijna bij de tafel hoogte kwam, zo hoog! Ik sprong keer op keer op keer en ik maakte soms de meest koele saltoos. Dat is wanneer je kopje rond gaat in de lucht. Je moet als beebie wel wat atleeties zijn en niet een melkbuikje hebben want dan gaat zo’n saltoo veel moeilijker. Want alle melk in je buik moet ook mee. Of je moet gaan saltoowen voor het eten, dan kan het ook. Ik wist gewoon al meteen, hoe hoger hoe beter met de sprongen en de saltoos.
Tuin
Als beebiekatermansje was ik vrij atleeties en ik mocht toen al naar buiten in de tuin. Toen waren er nog geen regels over mij in de tuin. Nu zijn er die wel. Dat is zo gekomen omdat ik als beebiekatermansje graag deed klimmen. Ook hier was ik kei goed in. Wanneer ik in de tuin was zag ik overal klimspullen staan. Er was een boom en struiken maar ook een schutting en een tafel. Zelfs een tent met overal vakjes. Ik leek soms wel een echte grote gefaarlijke Brammiespin want ik kon op de tent klimmen als een spin! Dat zijn soms enge dieren als ze snel lopen maar ook weer niet want we zijn friende. Maar toen kon ik heel snel via de tent omhoog klimmen. Zo snel dat mijn vrouw bij mij bleef en me van de tent afplukte. Toen kwamen er Brammie-buiten-regels zoals niet op de tent klimmen en niet in de boom klimmen. Maar ik was de aller stoerste beebiekatermansje!
BOE
En verstoppen deed ik ook!! Dan zat ik als kleine dappere katermans achter een groot stenen beeld en dan deed mijn man of vrouw mij roepen en dan kwam ik niet tot dat ze bij het beeld kwamen en dan deed ik ineens ‘BOE’ springen. Dat is wanneer je van je verstop plek ineens omhoog springt of wegspringt en zichtbaar word. Omdat ik dat heel vaak deed kreeg ik een belletje om. Nou wisten ze altijd waar ik was. Mijn afonturen waren altijd anders en meestal leuk. Ik heb zoveel geleerd als katermansje maar dat is voor een andere keer! Fijn wiekent allemaal.
Haai Brammie kerel,
houw doe joe doe?
Hier is Oopaaaaaaaa.
Loes vertel want ik ben het vergeten…
Wat?
Is Brammie een beebiekaterman?
Wie is hier nou gek?
Oopa niet!!
Hoezo verleden?
Hee Karel was jij een kleine avonturier?
Pootjes van de vloer?
En heb jij wel geleerd uhm….
Sjips kop zit vast!
Loes opnieuw!
Wat kleine Brammie?
Die ken ik nie.
Hoezo terug in de tijd.
Hee als er iemand terug in de tijd gaat is het Oopa wel.
Meek Oopa niks wijs.
Vroeger hè kerel….
Toen de lente nog poezedames deed ontluiken.
Keivette poepies!
Uhm…
Loes mijn kop wil niet.
Hoezo geen 18 meer!!
Oopa is in de kracht van zijn jacht.
Echt wel.
Waar moet ik nu naar toe?
Sjips.
Alweer dutselen.
De ballen kerel
Heeeej Oopa Floris, ik denk dat jij ook een super atleetiese katemans was Oopa. zeker met alle poesedames om je heen. Fijn wiekent oopa en een stoere poot van mij, Bram
Hoi Bram,
Ik was vroeger net als jij, ging ook graag overal op klimmen en inzitten dat vond ik super leuk.
Mijn baasje zegt wel eens dat ik tussen het beeldscherm en het toetsenbord ging liggen en dan lekker slapen. Hihihihi!
Nu kan ik dat niet meer omdat ik een grote katermans ben geworden, nu slaap ik veel in mijn warme mandje of op de dekens van de baas.
Een fijn weekend Bram, maak er iets moois van samen met je vrouwtje!
Pootje van Tommy!
Hoi liefe Tommy, dat is een van de beste dutplekjes hoor! Dat doe ik nog steeds bij mijn manspersoon. Die heeft een geemkamer met peesee en daar is ook een toetsenbord, lekker warm!
Jij en je mensen ook een fijn wiekent kerel! Stoer kopje van mij, Bram
Heeeeeee daar is mijn Bammie 🦋🦁!!!!!, wat een gesellige letters heb je gemaakt, over dat je een beebie was, en wat was je een lieve maar ook dappere beebie, maar ik vind het wel heel zielig dat je alleen was, zonder mama, en ook zonder mensen, gelukkig dat de ambuulans je heeft gefonden!, ik was ook met de ambuulans in het asiel gekomen, het is maar goed dat zo een ambuulans bestaat, zooo heee en wat durfde je veel als kleine Brammie, dat je ging springen en klimmen en saltoos maken!, mijn vrouw moest lachen om je BOE-spel, dat deed ze froeger met Popje die hier woonde, het was een leuk spel zegt ze, en was je echt eenBrammie🕷️?, misschien heb je wel eens een web gemaakt, dat kan best!, lieve vlinderleeuw ik stuur jau en je famielie heeeeeeeeeel veel lieve kopjes, en voor jau doe ik er zachte neusjes en tettertjes en likjes bij, ik sta nau in mijn tuin en tetter dat jij lief bent, hoor je me?, straks haal ik Jafita op en dan komen we naar je toe, ik heb een hele grote zak vol snekkies mee, en ook spikkeltjessous, tot zo!, je Kevermans!!
Hoi Bram
Wat leuk hé dat wij beebies zijn geweest!!! Onze vrouw verteld dat vaker aan ons.
En ook, net als jij, capriolen uithaalden waarbij vrouw soms haar hart vast hield!!!!
Wij zelf weten dat ook niet meer en zullen onze vrouw maar moeten geloven!!!!
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽😽😽🐔🐔😘
Ha die Bram,
Wat leuk dat jij nu vertelt over de tijd dat je nog een babykatertje was. Wij gaan daardoor ook aan onze babytijd terugdenken, maar dat is alweer lang geleden, hoor. Onze vrouw vertelt ons ook nog wel eens hoe ze toen die tijd met ons vond. Ze vertelt er vaak bij dat ze heel erg moest lachen om onze rare fratsen. Jillie hing toen regelmatig in de vouwgordijnen en dan durfde ze niet meer naar beneden. Cindel en haar kindje Fenneke riepen elkaar de hele dag, renden vaak achter elkaar aan en lagen altijd bij elkaar te slapen. En Ivar woonde toen bij andere mensen, want hij kwam pas bij ons wonen toen hij 11 jaar was. Hij vertelt ons nooit hoe hij was toen hij nog een babykatertje was, maar toen was hij vast al net zo lief als nu. Tja, de tijden veranderen nu eenmaal en we worden ouder. Dat geeft niet, want we hebben het nu ook reuze naar ons zin.
Lieve Bram, heel veel zachte kopjes van Cindel, Jillie en Ivar en veel liefs van onze vrouw.