Over een paar dagen is er een spesjaal feest voor mensen, dat vertelden mijn mensen me, het heet K.e.r.s.t.m.i.s. , dat is een moeilijk woord dus ik heb er steeds punten ingezet anders kan ik het niet schrijven, ik versta altijd kersmus dus noem ik het zo, het is een feest dat je samen bent en veel eet en soms ook kadootjes geeft, veel eten doe ik elke dag, nau dat ZAU ik wel elke dag willen doen maar dat mag ik dus niet, kadootjes weet ik niet presies, ik krijg ze wel eens, dat vind ik altijd spannend en ik ben er heel blij mee, maar ik moest wel even nadenken of ik ze ook geef, dat weet ik dus niet, en samen zijn, ja dat vind ik het fijnste, echt waar, ik wil altijd samen zijn, alleenzijn is niks aan, dan kan je alleen maar slapen, maar niet knuffelen of praten of spelen, je kan er helemaal ferdrietig van worden, dat weet ik heel goed, toen ik op straat woonde was ik alleen, en in het asiel was ik ook alleen, niet echt maar ik had geen eigen mensen voor mezelf, dus daar zet ik snel een punt achter, kijk maar PUNT
Samen
Nau heb ik een huis en mensen en ben ik samen, maar niet alle mensen en dieren zijn samen, er zijn mensen en dieren die alleen zijn, dat is moeilijk, niet altijd hoor want soms willen ze het zo, maar het kan ook dat ze veel liever samen zauden zijn maar dat dat niet kan, beivoorbeeld omdat iemand waar ze samen mee waren een ster is geworden, of heel ver weg is, of omdat ze geen eigen samen hebben, daar moet ik wel zachtjes van tetteren, dat kan ik ook, heel zacht en lief zeggen mijn mensen, mijn eigen mensen missen hun lieve ster Bolle, ze zeggen dat het nu de eerste kersmus is zonder hem, ook al is hij er altijd bij maar het is helemaal anders, en Bolletje wist zo goed dat samen het mooiste woord is ( en ik weet dat er meer katten en mensen zijn die een ster of soms wel een paar sterren missen, beivoorbeeld de frau van Vlo, Muzette en haar frau, de frau van oom Sjaak, en de frau van Kyana en Jiekie en zo zijn er nog veel meer, erg hè?, dan kan je geen punt zetten toch?, want je wilt toch niet ferdriet en dan een punt?, nee dat kan niet, dus dat doe ik niet, ik maak weer een komma,
Idee
nau had ik een iedee gekregen voor kersmus, dat iedereen toch kersmus kan doen, dat is dat iedereen een klein kadootje geeft aan iemand die niet samen is, en dan zijn we toch allemaal samen, dat is niet zo moeilijk toch?, ik vind zelf altijd het fijnste als ik heel veel aandagt krijg, dat vind ik het mooiste kadoo dat er is!, hoe het met veel eten moet dat weet ik niet presies, ik hoop wel dat ik dat krijg hoor!, met kouwstiks en andere snoepies, nau eigenlijk het liefste kouwstiks, zooo die vind ik lekker!, met kadootjes van mijzelf weet ik het ook niet, ooo ja toch wel, ik stuur een heel lief zacht tettertje naar iedereen die dat wil hebben, en ook een dropneusje, dan hoef je je niet helemaal alleen te foelen, nau daar kan ik wel een punt zetten denk ik, toch?, ja ik vind van wel, kijk maar PUNT
ga ik tetteren voor de deur tot ik naar binnen mag, dus de deur moet altijd open zijn, anders kan ik er niet door en dan moet ik roepen, ik kan er niet zo goed tegen als ik ergens niet bij kan, ik klim ook op tafel als de mensen eten en dan ga ik op de borden kijken, de mensen zeggen dat ze nog niet helemaal zeker zijn of dat een goede ontwikkeling is, zo noemen ze dat, en als het eten me lekker lijkt wil ik eraan likken, maar vorige week had ik van het bord gelikt en toen kréég ik me later toch pijn in mijn buik, ik moest steeds naar de bak, alles kwam eruit het was helemaal dun, JAJA roept de vrouw nu, ze zegt dat ik niet in deetajs hoef te treden, maar ik treed helemaal nergens in!, nu kom ik op tafel alleen even kijken wat mijn mensen eten, folgens mij vergeet ik iets…. er was toch iets? ooo ja, ik moest af en toe een punt zetten, dat was het! zie je wel dat ik het kan? PUNT
het hele huis heen, zo sjiek heb ik het nog nooit gehad!, overal ligt krabspul op de grond, is dat mooi of niet, spesjaal voor mij is het, ik heb al draden uit vloer getrokken zo blij ben ik er mee, en ik doe ook aan de dingen krabben die mijn kleur hebben, dat is zwart, het zijn muziekboxen, dat heeft mijn vrouw even geschreven, de man is er niet zo blij mee, maar ik wel en de vrouw moet altijd erg lachen, dus dan is het goed toch?, ik heb krabkartonnen en een krabpaal en een krabmat en krabplanken, die gebruik ik af en toe maar dan moet ik er spesjaal naar toe lopen, en het tapeit is overal, dus je snapt…. kijk nau heb ik een rijtje punten gemaakt!! dat kan ik dus ook al, het gaat helemaal goed komen met schrijven, dat foel ik, ik foel me al best thuis, de mensen en ik begrijpen elkaar steeds meer, we leren elkaar steeds beter kennen, zo gaat dat in het leven, we zijn blij met elkaar, ook al weten 
we dat het ooit allemaal heel anders was, toen was ik op straat en Bolle woonde hier, dat vergeten we alledrie nooit, hoe het was, we dragen het met ons mee, dat is een deel van ons zelf geworden en dat blijft, maar nu is het zo: (zie je dat ik nau een punt onder en boven elkaar heb gebruikt?!) we zijn met zijn drietjes en dat foelt fijn, we zijn niet meer alleen, en we zijn niet meer de hele tijd aan het huilen, soms wel hoor, ik ook. O, nau heb ik wéér uit mezelf een punt gezet, aan het einde van een verhaal, dus ik denk dat alles goed komt, ook al kan je in het leven nooit een punt zetten, nau dat kan wel, maar dat wil ik nog niet, stel je voor dan is het voorbij, ik wil niet dat mijn verhaal al afgelopen is, ik wil nog heel lang heel veel vertellen, de vrouw zegt dat dat dat ook kan als je een punt zet, dat je dan weer opnieuw kunt beginnen, maar dat weet ik nog niet zo, ook al zijn wij drie opnieuw begonnen, maar helemaal fertrouwen doe ik dat nog niet, de vrouw zegt dat dat vanzelf komt, dat ik vanzelf leer om te fertrouwen, en dan durf ik een punt achter het verleden te zetten, nu doe ik voor de zekerheid maar een komma aan het einde van mijn verhaal, kijk maar KOMMA
Als jullie dit lezen woon ik zes weken bij mijn nieuwe mensen, dat zeggen ze, ik heb het niet geteld, ik ben best goed gewend aan mijn huis en aan mijn mensen, maar ik ik moet wel iets vertellen dat met mijn ooperaatsie te maken heeft, dat ze dingen weghalen als je een menerenpoes bent bedoel ik, helemaal snappen doe ik het niet, want ik was er niet bij, nau ja ik was er wel bij maar ik sliep, dus dat telt niet vind ik, ik was al 8 jaren toen dat gebeurde, daarom heb ik ook zo’n plofkop zegt de vrouw, wat is dat nau weer?, en daarom bijt ik de mensen weleens, en ik moest een paar keer heel lang schreeuwen, ik bleef maar gillen en klagen en roepen, de mensen hebben van alles geprobeerd maar niks hielp, ik weet zelf wel hoe het kwam natuurlijk, maar ik kon het ze niet duidelijk maken, ik zei het wel steeds maar ze begrepen me niet, het was voor ons alledrie een beetje moeilijk, want ik was helemaal onder mijn toeren, ik wilde nergens naar luisteren ik bleef heel hard roepen, en ik heb een sgelle stem zegt de vrouw, dus dat hoor je wel, dat kan best maar ik weet niet wat sgel is, kijk zo praat je langs elkaar heen, ik snap niet waar zij het over hebben en zij begrijpen mij niet, dat is lastig, het gebeurt elke keer als het donker is, ja dan wordt het spannend buiten, maar ik mag nog niet naar buiten, en weet je wat? ik wil ook eigenlijk helemaal niet naar buiten, het is daar eng, ik ken het allemaal niet, alles is nieuw, nu een keer een punt zetten, hoor ik roepen, o ja, ik vergeet dat steeds! maar ik wil dus niet naar buiten, punt!! hoor ik weer roepen, nau ja, dan moet het maar, kijk eens: punt!!!!
Een punt maken
Zijn kopjes zijn al iets zachter geworden, en hij kruipt graag tegen ons aan.
Meestal zien we het wel aankomen, en het eindigt dan ook nooit bloederig.
Enniewee, ik woon nau al drie weken bij de mensen in huis, en als jullie dit lezen woon ik er al bijna vier weken, dat is nog niet zo lang maar ook niet zo kort vind ik, ik ben al een beetje gewend, ik lig bijna nooit meer onder het bed, alleen soms als ik even rustig wil slapen, dan kan ik lekker snurken en kletsen, ik praat zelfs in mijn slaap, ja dat is toch heel normaal? volgens de mensen niet, ze vinden het leuk hoor zeggen ze, maar niet iedere kat doet dat, nau en? ik wel, en dat blijf ik ook doen, want ik ben het zo gewend, ik schrik nog wel eens hoor, als we een tijdje stil hebben gezeten en de mensen bewegen ineens, zoooo dan ren ik echt heel hard naar de slaapkamer en verstop me, punt roept de vrouw, waarom toch? oja ik moest een punt.
Kever wil veel bevestiging en vraagt de hele dag door onze aandacht. Door te praten. Soms zachtjes en lief, soms bijna schreeuwend. Het praten is inmiddels iets minder geworden. Gelukkig. Want het was – eerlijk gezegd – best pittig om de hele dag (en nacht!) achterna te worden gelopen en toe te worden getetterd.
We zijn nog niet helemaal op ons gemak bij elkaar, daar komt het op neer.
De eerste kat die ik zag bleek na een paar dagen nadenken van onze kant al besproken.
want het was echt heel erg eng, vind je het gek dat ik me verstopte, dat zou iedereen doen toch? ik was even mijn vertrouwen kwijt geraakt, logies toch dat snapt iedereen, in mijn nieuwe huis voel ik me al een beetje thuis, niet helemaal natuurlijk, alles moet nog steeds wennen, maar het is fijn dat er naar me geluisterd wordt, ja vind je het gek, zegt de vrouw, je zit kontienuu keihard te tetteren! dat zegt ze gewoon, mag dat zomaar?, ik heb gewoon veel te vertellen, en het zijn altijd echt heel belangrijke dingen, echt waar, dus ik MOET ze vertellen, ook als de mensen slapen of op hun eigen kattenbak zitten, als ik wacht ben ik het misschien vergeten, dat zou vreselijk zijn, en ik moet nog inhalen van die tijd in het asiel, daar was ik zo stil als een muisje, zo bang was ik dat ik dus helemaal niks zei, gek hè, want ik ben eigenlijk alleen stil als ik geknuffeld word of als ik slaap, slapen doe ik niet zo vaak dat is nog moeilijk, alleen samen met de mensen slapen, dat durf ik, maar vandaag heb ik voor het eerst zomaar een paar uur overdag geslapen, helemaal alleen, en ik koos er zelf voor, en…”
Uiteraard blijft het verdriet om ons Bolletje. Dat is niet ineens weg. Bol was zo’n bijzondere kat en we waren zo met elkaar vergroeid.