Lieve allemaal, ik ben kei blij om te lezen dat vele van jullie uit een beker of glas drinken. Sommige hebben zelfs waterfonteinen. Die heb ik nog geeneens.
Misschien ga ik dat wel voor mijn verjaardag vragen. Dat is in de maand Juli en dat duurt nog even. Mijn vriendin Jafita houd van warme melk uit een beker, dat moet ik ook eens gaan proberen. Ik weet niet eens of ik wel melk lust. Sojamelk wel. Die heeft mijn vrouw wegens haar buik. Die vind ik wel lekker.

Gefoelige saake

En Japie en Mila doen wel echte muise fange. Een klein woordje hierover als mienister van gefoelige saake. Er zijn woordjes over of je slecht bent als je echte muise fangt. Mijn antwoord is nee. Van nature doen alle poese en katers dit. Dus nee Japie, jij bent niet slecht. Ik vind jou een kei toffe katermansvriend! Ik ben een bloeme jonge en ik vind het niet fijn om echte muise te fange. Dat laat ik over aan de stoere katers of poese die buiten kontroole doen. Dat is hun taak.
Mijn taak is voornamelijk binnen en in mijn eigen tuin en daar zijn geen muise. Als er wel een muis komt, dan zeg ik dat hij of zij verdwaalt is niet in mijn tuintje hoort. En dan kreeg ik ook nog eens een kompliement wegens dat mijn vacht zo mooi is. Nou liefe Kever, dat vind ik kei lief van jou dat jij dat zegt. Dan foel ik me ook heel fijn en dan wordt mijn hartje alleen maar warmer. Ik probeer altijd mijn best te doen.

Snektest

Vandaag heb ik weer een snektest. Ik hou van snekken. Dees keer zijn het super lekkere sneks van de winkel. Van Cranenbroek heet het volgens mij vrouw. Het zijn kleine sneks van het merk ‘Beaphar’. Misschien zie ik er een beetje wazig uit op de foto’s maar ik beloof je, ik deed niet beweege. Ik denk dat het door de sneks kwam. Dees sneks zijn namelijk speesjaal. Toen mijn vrouw dat zakje vast had moest ik meteen zien wat dat was.
Ik rook meteen dat het geen kipsmaak was want die ken ik heel goed. Dees was geen vlees smaak maar anders. Ik ken de geur alleen kon mijn kop het niet meteen plaatsen. Ik moest gewoon meteen meer snoffen en daarna merkte ik pas iets. Het is geen sneksnek maar een snek waar je kop rustig van gaat worden. Het is wiew! Nou mijn kop merkte dat meteen. Alles werd een beetje zacht van binnen. En de geur van de wiew was zo lekker dat ik zelfs begon te zeveren. Niet in mauwen maar in kwijlen. Soms doe ik ook zeveren in mauwen maar dat is een ander verhaal en niet voor nu.

Geduld

Mijn vrouw maakte de zak open en ik zat er natuurlijk met mijn kop gewoon in tot zover het kon. Ik wilde persee in de zak die sneks hebben. Mijn vrouw duwde me terug en zei tegen me dat ik even geduldig moest zijn en even moest wachten. Ze zou de sneks eruit halen zodat ik ze kon eten. Van me eigen duren dat soort dingen altijd veel te lang. Ik wil alles gewoon meteen hebben. Mijn vrouw legde een paar van die wiew sneks op de tafel zodat ik ze kon eten. Nou ik kan je zeggen. Ik had niet veel tijd nodig. Mijn bek was al bij de snek voordat mijn kop kon bedenken waar die dingen lagen.
De smaak is super lekker. Het smaakt overal naar. Naar kip, naar kruiden als in gras met kleine druppels water en naar bloeme en ook naar plant van de wiew. Mijn bek bleef maar zeveren met die wiew sneks. Ik pakte de snek en kraakte het lekker tussen mijn tannen. Ik zag niet eens hoe groot of hoe klein ze wel niet zijn. En ook de kleur heb ik niet eens gezien. Zo wordt het wel een hele slechte snektest als ik niks weet. Ik weet dat ze kei lekker zijn en dat mijn kop ineens zacht is. Heel fijn en zacht alsof je op een wolk aan het slapen bent en de zon straalt warm op je kop. Mijn vrouw gaat even helpen hoor want mijn kop is wazig.

De vrouw van Bram zegt:
Het zijn dus snacks van Beaphar. Ze heten Catnipbits en verkrijgbaar bij van Cranenbroek winkels of online. Ze zijn klein, rechthoekig en groen van kleur.
Ik geloof dat het een sterke wiew heeft want Bram is kneiter high en brabbelt iets over dat ie meer wil en hij geeft deze snack een tien! Nou Bram, ik denk dat jij wel genoeg hebt gehad!

Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, vandaag kijk ik terug op toen ik nog heel klein was. Een puppy. Zo’n klein bolletje wol met een spitse snoet.

Klein

Volgens mij ging ik hier voor het eerst naar het grote bos voor een wandeling. Nu is het een makkie. Maar toen was ik heel klein. Ik denk zelfs dat ik vier maanden jong was. Dat is dus echt puppy hè. De halsband om mijn hals was ook veel te groot maar hier deed leren hoe je met een halsband aan moest lopen. Dat lukte prima.
Nou, nu kan ik terug kijkend bedenken dat het maar goed is dat ik een halsband droeg. Als puppy was ik heel ondeugend en luisterde ik nog niet zo goed. Dus ik rende overal heen waar ik dacht dat kon. Elk geluidje vond ik leuk en als ik iets zag bewegen, dan was ik er ook. Elk blaadje of takje moest hebben en in mijn bek meenemen. Dat was gewoon zo. Ik denk dat alle pups dat doen. Het heeft iets te maken met stoer doen en sterk zijn. Zo was ik ook.

Naar het bos

Op deze dag ging ik met mijn mens naar het grote bos waar ik eerst de commando’s moest oefenen. Dat wil zeggen dat ik opdrachten deed oefenen. Opdrachten zoals ‘zit’ ging ik oefenen. Nou ik kan je blaffen dat ik niet zo heel veel ervaring had en dat ik dat maar lastig vond.
Want hoe wil je zitten als je alles om je heen ziet bewegen en je wilt er achteraan? En dan zeker waar allemaal andere mensen en honden zijn. Auto’s die super snel voorbij vliegen en fietsers die langs je af snellen. Het was voor mij een hele drukke wereld. En ik wilde overal aan meedoen. Hier heb ik ook leren blaffen.

Spelen

Telkens als er iets gebeurde dan moest ik weten wat dat was en dus vroeg ik de hele tijd: Hee, hallo, waar ga je heen? Wie ben je? Ga je ook naar het bos? Gaan we samen spelen? Ken jij commando’s en opdrachten? Mijn mens vertelde me dat er vast wel iemand in het bos is waar ik mee kon spelen. En dat was ook zo.
Het bos was en is nog steeds heel magisch voor mij. Daar leerde ik dat er een heel groot veld was met een berg. Ik paste er wel meer dan een miljoen keer op woef! En daar gingen we oefenen zonder halsband. Dus ik kon daar zo hard rennen als ik wilde.
Brams vrouw en mijn mens deden dan een spelletje. Ik ging aan de halsband mee met Brams vrouw naar boven op de. Mijn mens bleef beneden. Daarna kreeg ik de commando ‘zit’. Dat deed dan ook. Ik vond dit altijd zo spannend want ik wist dat ik dan ineens los ging van de halsband en als mijn mens ‘kom’ riep, dan mocht ik zo hard en zo snel mogelijk de berg af naar haar toe rennen. Dat was super super leuk! Toen was ik zo klein dat ik tijdens dit spelletje wel eens een koppeltje duiken ging doen. En dat kwam vanzelf want mijn kleine pootjes konden mijn lijf niet bijhouden. Ik ging dan super hard van de berg af.

Groter

Nu doen we het spelletje nog steeds alleen ben ik veel groter geworden en veel sneller. En ik doe geen koppeltje duiken meer. Nu ben ik de snelste Toby vos die er is. Als mijn staart naar beneden is in plaat van in een krul, dan heb ik extra kracht. Dat is een soort motortje dat mee wappert voor de snelheid. Ik ben geen echte vos maar ik voel me dan wel een snelle vos.
Soms was er een ander woef en die wilde ook mee van de berg af. Maar als pup ga je niet zo snel en de woefvriend die dan mee van de berg afging, rende veel harder. Ik deed wel altijd kei mijn best om de woefvriend bij te houden. Dan blafte ik heel hard van ‘hee niet zo snel, wacht op mij’. En na het spelletje deden de woef en ik vaak samen nog verder spelen. Zo leerde ik van deze woef hoe je een tak het best in je bek kon pakken maar ook hoe je in zandhopen kon graven. Dat waren leuke tijden. En als kleine pup paste ik overal makkelijk in. Dus door de struiken rennen en verstoppen ging heel makkelijk. Ik mag niet vergeten dat ik heel goed was in van de berg afrennen maar mijn mens moest mij daarna vaak naar huis dragen omdat ik zoooo moe was dat ik in slaap viel. Nu kan ik heel ver lopen en ik vind het heel fijn om te rennen. Maar wat een verschil tussen pup zijn en nu, woef!

Lieve allemaal, het was keihard werken in de vorige blog. Het ging over dat tasje wat ineens zo sniekie bewoog. Het was een kei spannen afontuur en ik ben kei trots dat ik heb gewonnen. Van mij eigen horen tasjes niet zo te beweege.

Toen kwam er een reejakzie bij de blog of ik klaar ben voor echt muise te fange. Nou eerlijk is eerlijk, ik vind ze kei snel gaan. Ik hou dat niet eens bij en van me eigen ben ik half fegetaaries. Ik eet alleen mijn kipsmaak brokken van Hills en geen echte muise. Maar mijn konkluusie is dat ik muise eng vind. Echte muise dan he. Speelgoed muise kan ik aan. Die fang ik kei goed!

Gefoelig

Misschien ben ik van me eigen wel heel kieskeurig. Dat is wanneer je eerst alle keuzes die je hebt nagaat en dan pas beslist omdat je best veel eisen hebt van je eigen. Dat heb ik. Zo ben ik mienister van gefoelige saake omdat ik een hele gefoelige jonge ben. Ik tjek ook altijd of mijn vacht goed zit voor de dag. En dat er geen restant brokjes in mijn bek zitten of in mijn snorhaare. Dat vind ik niet netjes. Maar iemand anders kan daar geen last van hebben.
Ik denk dat ik zo ben omdat ik door mijn vrouw best verwend ben. Zij heeft me van de straat geplukt toen ik nog een beebie kitten was. Toen was ik kei ziek en zij heeft me verzorgd tot dat ik beter was en opzoek kon gaan naar een eigen vrouw en huis. Dat was niet nodig want vanaf de eerste dag was mijn vrouw al van mij alleen wist ik dat toen nog niet. Dat kwam later.

Verwennen

Eefe over dat verwennen. Zo vind ik het fijn als ik dekentjes heb. Van die zachte dekentjes die overal liggen. En als ik bij mijn vrouw kan liggen en zij doet dan een boekje voorlezen, dat vind ik ook heel fijn. Want dan praat ze zachtjes en krijg ik kriebels tussen door. Ik kan dit aanraden want het is het allerfijnste gefoel wat er is. Het voorlezen maakt niet uit wat het is. Zolang je mens het maar zachtjes doet.
Het beste is wanneer je helemaal klaar bent zoals je eigenlijk klaar bent om een dut te doen. Dat je niet meer naar de bak hoeft en dat je genoeg gedronken en gegeten hebt. Want dan heb je alle tijd om bij je mens te zijn. Het is niet fijn als je tussendoor ook nog eens weg moet naar de bak omdat je dan ineens moet.
Als je wilt beginnen met verhalen lezen met je mens, dan is Dikkie Dik een goede start. Dat is een katermansje die afonturen beleeft. Er zijn ook foto’s van Dikkie Dik. Ik vind hem een stoere katermans. Maar je mag alle verhalen lezen die je zelf wilt. Er is geen goed of fout.

Water

Wat ik ook fijn vind is vers water drinken. Dat heb ik het liefst overal. Van mezelf ben ik een echte fijnproever. Ik lust best veel en water vind ik ook lekker. Als ik dan op de zolder ben dan vind ik het fijn als daar een bakje met vers water staat. Mijn vrouw deed dat altijd voor mij. Dan kan ik gewoon overal water drinken. Dat is ook goed voor je lijf.
Maar er zit ook verschil in water. Dat vind ik. Misschien is het omdat ik kieskeurig ben, dat kan, kan ook niet. Ik weet het niet zeker. Het zit zo. Als ik water uit de kraan van de doesj drink is dat vers. Maar als ik beneden ben en ik drink daar water uit de kraan van de aanrecht, dan is dat nog verser dan uit de doesj. Het is lastig uitleggen hoe dat werkt. Ik weet niet eens of ik het weet.
Volgens mij heeft de beneden kraan een voorraad regen water van de wolken opgevangen en die van boven uit de doesj niet. Of andersom. En dan is het ook zo dat het een verschil maakt ik hoe lang het water staat.

Uit een glas

Beneden hebben we altijd een flinke bak met water staan. Dat is voor mij, Mila en Toby. Daar komt elke dag vers water in. Nou is het zo dat ik ook hier kieskeurig ben want als mijn vrouw komt, dan drink ik liever gewoon water uit een mensen glas. Mijn vrouw vult deze helemaal vol zodat ik er makkelijk bij kan en dan mag ik op tafel uit haar glas drinken. Ooma en mijn manspersoon vinden het niet altijd goed maar ze laten het toe omdat ik het ben. Een gefoelige jonge.
Hierin ben ik heel erg verwend. Want eerlijk is eerlijk, ik wil me altijd mooi foelen en als ik dan water uit een glas mag drinken dan foelt dat heel luuks. Alsof ik de rijkste katermans ben van allemaal. Dat is niet zo maar zo foelt het. En water uit een glas smaakt veel verser dan uit de kraan. Waarom dat zo is weet ik niet. Misschien weten jullie het.

Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, het is de eerste blog in het nieuwe jaar, woef! Fijn dat we er allemaal zijn. Er is een heus doelpunt gemaakt door Japie toen we even niet keken. De keeper was afgeleid en zo kon er gescoord worden! Chapeau vriend! Goed gedaan. Ik kreeg laatst een vraag van een snorremans, hoe doe jij je tanden poetsen? En doe je dat wel? Nou, natuurlijk doe ik dat en wel op een hele slimme manier.

Brokken

De eerste manier gebeurt tijdens dat ik mijn brokken eet. Mijn brokken zijn van Hill’s en heten K/D, dat is speciaal voor mijn nieren omdat ik een ziek niertje heb. Maar mijn brokken zijn goed hard en kraken goed tussen mijn kiezen. Daarmee kan ik al heel wat schoonhouden in mijn bek, woef!

Spul

De tweede manier gaat over mijn brokken heen. Misschien denk je hoe dan? Nou in poedervorm. Ik heb het even nagevraagd aan mijn mens en zij vertelde dat ik ‘Orosyme Bucco Fresh Plaque Off’ krijg van de witte jas. Hier krijg een gedoseerd lepeltje van. Het lepeltje zit bij de pot zodat je makkelijk je maat kan scheppen. Het is een klein lepeltje.
Mijn mens zegt dat je wel even goed moet navragen of dit voor je eigen hond kan. Honden met schildklier problemen mogen dit namelijk niet hebben. Op het internet en bij de witte jas hebben ze nog veel meer informatie.

Borstel

De derde manier vind ik niet zo fijn. Dat is met een echte tandenborstel zoals de mens hem kent. Een staafje met borsteltjes aan de kop. Er is dan ook speciaal tandpasta voor ons honden. De tandpasta is super lekker maar ik mag niet weer eens niet hebben wegen mijn nieren. Dus dan denk je waarom vind je tandenpoetsen niet fijn als de tandpasta super lekker is? Nou, de tandenborstel. Ik vind dat ding vreselijk in mijn bek. Mijn mens zit dan aan mijn bek, duwt mijn lippen opzij en schuurt met dat ding over mijn tanden. Ik ben een hond, geen mens.
Als puppy vond ik het wel goed omdat ik dan iets had om op te kauwen naast mijn kauw spul maar nu ben ik groot en vind ik het helemaal niks meer. Al dat gefriemel hoeft niet. Mocht jij dit wel fijn vinden, ik denk dat ze dit ook bij een dierenspeciaalzaak verkopen net als de andere kauwbotjes. Doen jullie mensen, man of vrouw dit bij jullie? Ik bedoel dat tandenpoetsen. En vind je het iets of is het niks?

Eete

De vierde manier is door kauwbotjes en speciale snacks. Vandaag heb ik een flinke tandenborstel gekregen van Brams vrouw. Het is een groen bot die eruit ziet in de vorm van een tandenborstel en hij smaakt echt super lekker! Het ruikt naar vlees, smaakt ook een beetje naar vlees maar er zit geen vlees in. Het is plantaardig. Het merk is Whimzees en dit kun je in een dierenspeciaalzaak kopen. Het is niet duur maar super lekker. Ik mag geen dierlijke eiwitten en zouten dus dit is een super goede oplossing. En jammie, ik vind ze heerlijk!
Het lekkerste is wanneer ik het op mijn gemak ga opeten. Dan ga ik eerst heel erg lang likken aan het bot. Daarna ga ik zachtjes knabbelen. Want als het bot nat wordt, wordt het iets zachter en is het makkelijker te kauwen. Het zorgt ervoor dat ik ga smakken met mijn bek. Het bot plakt namelijk iets of wat aan mijn tanden waardoor ik echt heel goed moet kauwen. Doordat het aan mijn tanden en kiezen plakt, schuurt het meteen de echte plaque eraf. Slim hè. En ik hou van smakken. Dat is het lekkerste van alles. De bot die dan extra lang in je bek zit waar je gewoon de hele tijd mee kan smakken.

Witte jas

De laatste manier is niet zo lekker maar is wel nodig. Een bezoek aan de tandarts. Ik weet het, het klinkt heel erg en het is soms doodeng maar wel nodig. Als je naar de witte jas gaat voor je griepprik of voor gewone controle van je lijf, laat gelijk even in je bek kijken. De witte jas ziet of er dan iets moet gebeuren of niet. En laat dat ook doen. Pijn in je bek is niet fijn.
Doordat ik een nierafwijking heb moet ik sowieso vaker naar de witte jas en als ze mijn bloed gaan prikken, dan kijken ze vaak meteen even in mijn bek. Ik hoop dat jullie iets aan deze antwoorden hebben over het tandenpoetsen bij een hond. Ik ga verder met mijn overheerlijk bot!

Tot pootbal in de reacties!

Lieve allemaal, allereerst geef ik jullie de beste wensen voor dit jaar. Dat je ook dees jaar veel liefde krijgt en sneks en kopjes en nog meer. Ik was kei verstopt in de kelderkast toen al die knallen kwamen.

Daar was het donker en daar zag ik helemaal niks. Ik hoorde de knallen wel maar niet zo kei hard. In de kelderkast lag een pak weesee papier en daar lag ik op. Dat is best warm en dees weesee papier was ook nog eens best zacht. Gelukkig is het voorbij en zijn we in het nieuwe jaar. Mijn eerste blog in het nieuwe jaar. Dat is een beetje speesjaal vind ik.

Op tafel

Toen ik wakker werd was er geen geknal meer en kon ik rustig op de tafel mijn ontbijt eten. Ooma geeft me vaak een lekkere moes. Soms met spikkeltjes saus. De moes heb ik in heel veel smaken. Dees keer had had ik zallum zonder spikkeltjes. Eerlijk is eerlijk, ik vind kipsmaak lekkerder. Maar zo voor het nieuwe jaar dacht ik, laat ik maar gewoon een keertje zallum lekker vinden. Kan best.
Op tafel waar ik mijn ontbijt eet, lagen allemaal spulletjes. Plestiek tasjes, plakband en tasjes die je nog een keer kan gebruiken, slim hoor. Plakband is heel gemeen. Dat moet je niet in je vacht krijgen want die wil er niet meer uit! Dan heb je een plakkerig ding in je vacht, bah. Maar dat tasje, dat nog-een-keer-gebruiken tasje. Die kijkt me aan. De hele tijd al.

Een tasje

Ik voel aan mijn binnen kant dat ik iets wil. Wil ik iets met het tasje? Ja, dat is het. Ik wil iets met het tasje maar wat. Eerst kijk ik eefe weg. Misschien voel ik het dan niet meer. Maar het is niet zo. Ik voel dat het tasje kijkt. Het is een blauwe gebruik-me-nog-een-keer eksjon tasje. In mijn binnenkant wordt het gefoel alleen maar sterker van dat ik iets wil. Dan steek ik mijn kop uit en ruik ik aan het tasje. Het ruikt geemies naar nepdingen. Wasmiddel, zegt mijn vrouw. Owww dacht ik, het stinkt. Maar goed dat ik mijn eigen vacht was.
Er zitten ook lussen aan het tasje. In mijn binnenkant foel ik onrust. Ik moet iets doen. En dan ineens BAM! Mijn rechter voorpoot ligt ineens op de lus van de tas. Hebbes! Ik tik het tasje een paar keer aan zo van tap-tap-tap maar er gebeurt niks. Het beweegt niet. Dan kijk ik eefe weg om er zeker van te zijn dat het tasje niet beweegt. Ook niet als ik niet kijk. Mijn vrouw is er ook en die kijkt ook mee. En dan zie ik toch echt vanuit mijn ene ooghoek dat lusje van de tas een beetje bewegen. Ineens fookust mijn kop op dat lusje.

Lusje

Beweeg dan, mauw ik naar het tasje. Eefe is het stil en dan schiet het lusje ineens een stukje naar links. Mij hele lijf en kop draaien mee. Daar zit ik dan met mijn kop strak op het lusje gefookust. Klaar om in de strijd te gaan als het nog een keertje beweegt. En voordat ik mijn poot tevoorschijn kan halen schiet het lusje van rechts terug naar links. Alsof het niet eens bewoog. Maar ik zag het en dat deed het wel. Ik kijk mijn vrouw aan en die lacht, wat is er kereltje? Nou wat dacht je van de tas en de lus. Die bewegen zomaar ineens elke keer als ik niet ga kijken. Dat is vreemd. Ik fertrouw het lusje helemaal niet meer.
Een plestieke tas doet dit niet maar zo’n gebruik-me-nog-een-keer ding dus wel.

Gefangen

Ik blijf gewoon kei gefookust op dat tasje. Mijn poot staat klaar! In mijn binnenste voel ik me heel oer. Ik foel dat er een diepe mauw zit die eruit wil en dat doe ik. Mrrrrrraaaww komt eruit, als een echt leeuw. En dan gebeurt het. Het tasje beweegt voor mijn kop. BAM! Met mijn rechter voorpoot heb ik het tasje en het lusje te pakken! Ik zet mijn nagels uit en haak ze vast in het tasje. Zo die gaat nergens heen. Ik trek het tasje naar mijn bek en dan HAP! Ik bijt er kei erg in. Dat is omdat je bewoog. En nog een HAP, dat is omdat je heel sniekie bewoog! En HAP!
Nu bijt ik omdat ik het wil. Ik foel me helemaal oer tot het diepste van mijn binnenste. Als een prooi heb ik het tasje in mijn bek en ik sleep het de tafel af. Jij gaat mij niet meer vervelen. Ik heb je eerlijk gefange! Mrrraaaw! Ik ben oer en een leeuw van binnen. En ik ben kei aalert. Dees is een goeie start van het jaar. Mijn eerste prooi is gefange! Een heuse ik-kan-gewassen-worden-gebruik-me-nog-een-keer tasje.

Nou ben ik een beetje moe van het intens fange van dees tas. Voordat ik ga dutten wens ik iedereen een heel fijn wiekent en fanavond doe ik weer swaaie naar onze liefe mooie sterren. En ik tetter nog steeds mee voor freede!