Lieve allemaal, van me eigen ben ik kei blij want vorige keer deed iedereen mee swaaie naar de ooma van Muzette, de mama van mevrouw Mia. En iedereen had beterschaps wensen voor Woezel die ineens diejaabeetus is geworden. Dat is iets met suiker en ziek zijn. Vandaag is er ook een kei mooie updeet.
Updeets
Het gaat om mevrouw Annelieke. Zij heeft vandaag groot nieuws want zij heeft een katermansje geadopteerd. Hij is nog een kitten maar hij gaat een grote mooie katermans worden. En vandaag gaat hij verhuizen. Het is zo heel erg spannend want het is een kitten van mevrouw Sylvia. Hij heet Milo en mevrouw Annelieke vind het een kei mooie naam. Ik ook.
Eerst heb ik gevraagd of ik dees nieuws hier mocht vertellen omdat het kei speesjaal is. Milo is namelijk een luukse katermans van vacht. Het heet: selkirk rex, oftewel krullenbol. Net zoals mijn vriendin Jafita, zij heb ook krullen. Milo gaat dus bij mevrouw Annelieke wonen en wij thuis wensen Annelieke en Milo kei veel plezier, geluk en liefe saame. Heel veel neusjes en kopjes voor jullie!
Deele
Poesedame Jayla is inmiddels weer naar huis. Omdat haar manspersoon ging verhuizen moest zij ook even ergens loosjeere. Dat was dus bij mijn vrouw. Mijn vrouw stinkt nu helemaal naar haar. Jayla eet kei veel, heeft haar motor gevonden en die kan ze keihard laten draaien. Ook is ze goed in kopstoten doen. Ze houd van vlees, maakt niet uit wat het is zolang er maar een sausje bij zit. Vooral de soepjes van Felix vindt ze lekker. Brokken vind ze niks. En andere mensen vind ze kei erg eng, daarom mocht ze even bij mijn vrouw zijn. Die snapt Jayla hierin.
Ik ben kei blij dat ze toch weer weg is want mijn vrouw is toch van mij. Al weet ik wel dat we allemaal saame moeten deele en zo, vind ik het nog steeds kei lastig. Zo is dat gewoon. Ik als gefoelige katerman vind dat altijd spannend. Want dan denk ik, wat nou als deze wel blijft? Maar dat is niet zo. Mijn vrouw wil dat niet heeft ze gezegd.
In het asiel
Toen ik nog kitten was leefde ik op straat en daar werd ik gevangen. Daarna ging ik naar een asiel, dat is een opvangcentrum voor dieren. En vanuit daar werd ik verzorgd door mijn vrouw. Die werkte daar toen. Ik was kei blij want ik wilde heel graag een eigen slaapplek en woning. Maar vooral wilde ik dat mijn vrouw gewoon altijd bij mij was. Als kitten vond ik het heel fijn dat ze altijd naar me toe kwam en deed kriebelen.
In het asiel moet je echt heel veel deele. Zo ging dat ook met kriebels. Daar moest ik soms echt mijn best voor doen. En het was echt niet zo dat er geen mensen kwamen om een van ons een huisje te bieden, want die kwamen wel. Maar ik wilde niet met een van hen mee. Ik wilde bij mijn vrouw zijn. Met haar klikte het meteen. Nu woon ik al best lang waar ik nu woon, dat is bijna dertien jaar. Ik heb een manspersoon en een ooma erbij gekregen. Mijn vrouw heeft me eigenlijk meegenomen voor mijn manspersoon.
Mijn gefoel
Maar nu ik zolang al hier woon, ben ik heel blij met mijn mensen. Ik denk dat Milo het ook heel erg fijn gaat krijgen bij mevrouw Annelieke. Hij krijgt gewoon een eigen vrouw, helemaal voor hemzelf. Dat is echt heel fijn. Misschien is het wel omdat ik zo mijn best moest doen voor mijn vrouw, dat ik haar liever niet wil deele. Ik weet het niet zeker hoor. In mijn kop is het anders. Want mijn vrouw en ik zullen altijd saame zijn. En zij komt altijd langs maar toch is het in mijn kop anders.
Soms denk ik wel eens dat ze een poesedame of katermans in huis neemt, voor altijd. En dat ze dan niet meer bij mij komt, maar dat is niet zo. Daar ben ik van mezelf gefoelig in. Misschien komt het wel door dat mijn vrouw haar eigen huisje heeft en niet meer met mij saame woont, dat kan ook nog. Mijn vrouw zegt dat het door mijn verleden komt. Dat ik eerst een moeder had en toen niet meer. En dat ik even de weg kwijt was omdat ik ineens in een asiel zat. Dat kan soms best iets met jou en je kop doen. Zo is dat bij mij. Maar ik leer nog steeds heel veel elke keer. En gefoel mag je zeker hebben. Vandaag hebben mijn vrouw en ik weer fijn gekriebeld en liefe woordjes gefluisterd tot dat ik naar de tuin moest voor kontroole want dat gaat gewoon door. En mijn vrouw komt altijd op maandag en dat is al kei snel.