Hoi lieve allemaal, er waren hele liefe reejaksies op mijn snurken van vorige keer. En ik leerde dat ik niet alleen ben in mijn snurken. Nu vind ik ook dat ik snurk. Maar wel zacht. Dees week heb ik een afontuur meegemaakt. Het was buiten en ik was in mijn tuin. Daar ga ik vandaag over vertellen.
Freemde mauw
Afgelopen week op een dag, ik weet niet meer welke, was het mooi weer. De zon was warm en ik foelde in mijn lijf dat ik naar buiten wilde. Dat zit in mij van natuur. Zo ben ik geboren. Dat is oer zijn. Ik wilde de tuin in om te kijken of alles nog klopt zoals het hoort. Dat er geen verdwaalde beestjes zijn. Soms is er een fogel of een eegel die de weg kwijt is. Dan loop ik er heen en mauw ik dat ze ergens anders naar toe moeten omdat dees tuin van mij is. Er is een kei-mooi parkje vlakbij waar de beestjes kunnen wonen. Daar hebben ze geen last van mensen of andere dieren. En ze krijgen daar ook eten. Dat is beter dan in mijn tuin.
Ik was in mijn tuin toen het gebeurde. Ineens hoorde ik een mauw. Een freemde mauw. Zo mauw ik niet en Mila ook niet. Het kwam uit de tuin. Nou ja, dat dacht ik dus. Want het klonk heel dichtbij. Ik schrok hier best omdat ik dit nog niet eerder heb meegemaakt.
Naar de poort
Mijn lijf was meteen in reejakzie. Omdat ik zo schrok gingen de haren op mijn rug omhoog en mijn staart was heel dik geworden. Mijn vrouw zei tegen me dat dit te maken heeft met het oer en vechten. Vechten doe ik niet, daar ben ik te gefoelig voor. Ik liep meteen naar de poort om te kijken wie daar zo mauwde. Ik mopperde zachtjes van binnen want dit is nieuw. En toen ik onder de poort door keek zag ik het. Ik zag haar! Een poesemeisje met een roodhalsbandje om haar nek. Ik deed zomaar ineens blazen, ik was niet boos maar het kwam gewoon van binnen in eens. Misschien is dit ook wel oer. Ik wilde alleen maar zeggen dat dees tuin al vol is, komt ze naar me toe gelopen met zachte mauwtjes. Ze doet heel lief tegen me. Toen deed ik heel diep zuchte want wat moet je nou met een poesemeisje die zo lief doet. Ik weet niet veel poesemeisjes af. Mij furkeer Jafita is een mooie poesedame met ook maar één oog en zij heb al beebies gehad. Niet van mij hoor want daar heeft de witte jas voor gezorgd. Ik wist het even niet meer in mijn kop. Toen ben ik mijn vrouw gaan halen want misschien weet zij het wel. Mijn vrouw liep ook naar de poort en deed hem open. Daar was het poesemeisje, haar naam weten we niet. Ze is een schildpad kleur, zo heet dat in de mensenwereld. Ik durfde er niet heen dus deed mijn vrouw de poort voor mij dicht.
Poesemeisje
Mijn vrouw liep naar het poesemeisje en vroeg wat ze wilde. Ze mauwde dat ze alleen kopjes wilde geven. Het was mooi weer en ze wilde lief doen. Mijn vrouw heeft haar kriebels gegeven op haar kopje. Dat vond ze echt heel fijn. Daarna is ze naar huis gelopen. Ze is een buurpoes. Dat wist ik niet eens. Ik had haar daar nog nooit eerder gezien. Ik moest natuurlijk wel even aan mijn vrouw haar handen snoffen want ik durfde niet naar haar toe maar nu kan ik wel ruiken wie ze is.
Ze is een aktiefe jonge poesemeisje die graag speelt. Ze deed mauwen dat ze een nieuwe buurpoes is. Mijn staart deed wel even bibberen toen in mijn vrouw haar handen rook. Het was spannend om een nieuwe geur te ruiken. Ik weet nu ook dat ze niet in mijn tuin komt maar gewoon gedag komt zeggen. Dat mag van mij en dan zal ik niet meer blazen.