Hoi allemaal, ik hoop dat jullie toch een fijn wiekent hebben en gelukkig is het weer weer een beetje normaal. Als het kei hard regent dan blijf ik liever binnen.
Soms als het kei warm is dan vind nat worden niet zo erg maar als het koeler is buiten en ik wordt dan nat, dan vind ik het niet zo fijn. Dan blijf ik liever droog en binnen. Want binnen heb ik keiveel speelgoed en ik kreeg gisteren een nieuw speeltje.
Krieties
Eerlijk is eerlijk, ik ben heel krieties als het aankomt op nieuwe dingen. Maakt niet uit of het gaat om nieuwe speeltjes of eten of sneks of bedjes, alles wat nieuw is wordt eerst getjekt door mij.
Soort muis
Gisteren kwam mijn vrouw thuis met een nieuw speeltje. Het is een soort muis denk ik. Het is rond en klein. Het past in mijn bek. Het is grijs en rond en het is heel zacht. Op de voorkant zijn twee ogen, die zijn van zwarte stof. Dan zit er nog een staart aan. Deze is best lang en is gemaakt van dons. Allemaal kleine donzen veertjes, heel piepklein. Dat voelt ook mega zacht aan. De staart is ook heel soepel, het kan alle kanten op bewegen. En aan het einde van de staart zitten er grote veren aan. Deze zijn zwart en wit van kleur.
Ze ruiken nergens naar. De staart zelf trouwens ook niet. De kop, of het lijfje van dit speeltje is gevuld met ketnip, daar ga je van wiewen. Je weet wel, dat losse in je kop. Van de wereld af soort gefoel in je lijf. Lam en gaar en niks meer in je kop of lijf. Deze ketnip is niet zo heel sterk. Ik heb er aan geroken maar het doet niet veel met me. De muis met staart ligt maar te liggen. Ik weet niet wat ik er mee moet. Ik heb er aan geroken en dat was het. Ik foel niks van binnen. Dat is dus heel vaak met nieuwe dingen. Dan kijk ik er meestal nog niet eens naar.
Mijn eigen muis
Mijn eigen kleine grijze muis die ik heb gekregen van Whiskas, die zijn het fijnst. Als ik die zie dan is het gewoon BAM! OER! Jaage en sleepe! Ik wil dan alleen maar de muis in mijn bek hebben en heel hard oer mauwen dat ik de muis heb gevangen. In mijn kop wordt ik een jaager en mijn lijf doet mee. We staan alert, of te wel, klaar voor een vangaksie voor een muis. Eerst ga ik laag zitten. Dat is wanneer je door je poote zakt en je buikt tegen de grond is. Daarna kijk ik heel goed waar de muis is.
Tjakka, daar! Ik heb de muis gespot.
Ik blijf de muis strak aan kijken en ik beweeg niet. Mijn hele lijf is stil en mijn oog is gefookust op de muis. Dan bedenk ik hoe ik er heen ga. Ga ik in een keer springen of sluip ik er zachtjes heen. En als ik dan die kriebel krijg van ‘nu!’ , dat foel je in je onderbuik. Dat is wanneer je meteen askie wil doen in je lijf. Dan ga ik. Meestal maak ik een sprong. Ik zet met mijn achter poote af en richt mijn lijf op de muis. POF! Hebbes! Ik land met mijn poote op de muis. Nu kan de muis nergens meer heen.
‘MIAAAUW!’
Dit is gewoon het allerfijnst. Ik oer en vang de muis. Zo fijn zijn die muisjes.
Nieuwe muis
De nieuwe rare muis met die veertjes, daar foel ik me niet zo oer bij. Misschien komt dat nog. En anders doet mijn vrouw deze naar het asiel brengen want sommige hebben helemaal geen muisjes om te spelen.
Mila vind de nieuwe muis trouwens ook niks. Ze kijkt er ook niet naar om. Ik denk dat het gewoon komt omdat het nieuw is. We hebben namelijk ook nog andere muisjes, van die kleintjes in alle soorten kleuren. Daar zit iets in want als je die muisjes schud, dan maken ze geluid. Ze rammelen alsof er rijst in hun buik zit. Soms speel ik er mee en soms niet. Ligt aan mijn bui. Als ik heel oer ben, dan speel ik daar mee. Maar meestal speel ik gewoon met mijn Whiskas muis. Nu ben ik aan het bloggen over die stomme nieuwe muis met zijn rare verenstaart en het enige waar ik aan kan denken is dat mijn tanden perfect in de Whiskas muis past. ‘Raaaw!’