Categorie archieven: Dorus

Intervjuuw met Katrien en Loesje over de Hoedjes-Sjoow

hoedjes

Katrien en Loesje gaan een Hoedjes-Sjoow doen.  Dat is een poesen-ding. Als kater wilde ik er toch het mijne van weten dus ik vroeg om een intervjuuw.

Wat gaat er gebeuren? Ik hoorde iets over een sjow en amuuzement.

Loes: Soms wil jij amuuzement brenge en wij gaan hoedjes sjoowe van ons eigen. Assie poes ben hebbie soms iets met ze moode. En wij zijn vriendinnetjes, dan kan jij saame iets organizeere. Wij heb nu saame ze moodesjoow bedacht en hij heb ze eigen naam: Hoedjessjoow. Het is voor assie jong ben maar ook assie al ouder ben. En u mag ook seenior zijn van u eigen.
Katrien: Soms vinne ikjes het leuk om te laat zien hoe leuk iets kan staan. En zeg nauw zelluf… zien we er niet koel uit. Hoedjes staan ons gewoon.

Is het met jullie twee of doen er nog meer poesen mee?

Loes: Wij zijn met vier poeze, Mila, Kyana, Katrien en mij eigen, Loesje. Dan hebbie twee poeze van mij seenior leeftijd. En wij heb er twee jonge poeze van ze jeugd bij gehaald. Dan hebbie wel meer variazie. Wij geef onze Hoedjessjoow maar van me eigen wil ik wel benaadruk. Wij heb het gedaan voor ze amuuzement! Jij moet niet denke dattie thuis jou poes of kater jou hoed op moet zette! Dan ben jij wel verkeerd bezig. Dat mag jij nooit doen. Van ons eigen is het sjoow.
Katrien: Oooh personeelsleden moeten absovanjeluutje nooit een kat een hoedje op doen. Wij doen het vrijewillig.

Wie heeft het bedacht en hoe ging dat?

Katrien: Meestal bedenk ikjes wel wat, maar ditte keer gaat de eer naar Loesie.
Loes: Wij poeze heb iets met moode en hoedjes. Misschien kan jij dan een keer een sjoow maake van amuuzement. Van me eigen geef ik meeditazie en kurzus. Nu geef wij iedereen amuuzement en plesier. Assie goed kijk voel jij lente in jou lucht. Jij voel alles in jou eigen kriebele. Toen heb wij ons vriendinnedingetje gemaak en wij heb ervan genoote.

Waarom moeten we kijken?

Katrien: Omdat het koel is. En we sjoowuh de laatste moodelletjes hoedjes.
Loes: assie kijk zie jij het is biesonder. Jij hoef niet altijd jou teevee aan. Assie verslaafd ben aan jou netvliks kan wij echt iets anders biede. En het is lente en somerfris van onze sjoow, jij zal het zien. Assie gewoon een keer vermaak wil worde moet jij zeeker kijke van jou eigen.

Het is met mensenhoeden. Wat vinden jullie ervan dat poezen  mensenkleren dragen? (Ik ben tegen)

Katrien: Maar wei draag geen kleding hoor Bert. Wij sjoowuh hoedjes!!  Ikjes ben fel teeg dat mensen ons katten aankleed. Maar een hoedje zie ik niet als kleeding. Toch Loes?
Loes: oooh Bert van mij eigen draag ik nooit mensekleere. Mij vrouw zeg Loes jij ben mooi van jou eigen. Assie een vacht heb hoef jij geen mensekleere te draage. Maar soms wil jij iets uitdrukke van jou eigen. Dan kan jij met jou hoed jou punt maake. In mij huis draag ik nooit mij hoed Bert. Van mij eigen ben ik teege dat moet ik wel zegge. Maar voor amuuzement is het anders.

Dank jou wel Bert voor jou intervjuuw
Katrien en Loesje

Informatie

Waar is het: Facebook pagina Loesje: klik hier 

Wanneer: zondag 19 mei om 1100 uur ’s morgens

Het is gratis en voor iedereen dus maakt niet uit of je nou poes of kater bent of mens of weer wat anders

Katrientje over: Sweety de kruising pinsjer

Katrientje

Hallo, daar is ze weer hoor. Vandaag de laatste in de serie van de diertjes die hier voor mij woonde.

Slaapkamer

Dees keer ga ik het over Sweety hebben. Een kruising pinsjer die vroeger van mijn vrouw was. Een woef dus.
Vrouw had Sweety oofergenoom van mensen die van hem af wilden. Ze vonden hem vals. Hij beet wel eens zeiden ze. Daarom gaaf ze hem bier te drinken. En geen hondenbier hoor, maar echte. Dat stinkspul wat mensen drinken. Vonden ze het gek dat hij beet.
Hij was ongefeer een jaar auwt toen hij in huis kwam. En ja… in het begin beet hij ook. Maar dat werd hoe langer hoe minder. En als hij het te druk vond, ging hij in de slaapkamer slapen. Daar liep hij zelf heen.

Een andere woef

Sweety en Debbie

Er woonde daar al een andere woef. Een kruising terriejer. Die heette Debbie. Een tijd lang ging dat goed. Een beetje te goed want op een dag zaten ze hele stoute dingen te doen. Nou… toen werd Sweety de pieeneut als jullie begrijp wat ik bedoel. Één hak… en de rest is bekend.
Debbie moest de folgend dag naar Joyce, ons diertjesdokter, om de pups weg te laat spuit. Wel sielig, maar niemand zat op pups te wachten. Sweety werd binnen een week geopedingest. Klinkt misschien heel raar, maar toen die wiebeldingen weg waren liep hij nog steeds alsof ze er nog hing.

Plietsiepaarden

Vrouw leerde man kennen tijdens het uitlaat van de woefjes. In het begin vertrauwde de woefies hem niet, maar na een tijdje wel. Soms liet manpersoneel hem alleen uit. Vrouw zei dat hij gewoon los mee mog loop aan de oofurkant, mits er geen plietsiepaarden liepen. Daar was gras en er reed geen auwtoos. Natuurlijk keek vrouw wel uit het raam om te zien of alles goed ging.
Toen man een andere baan kreeg had hij opeens een werkauwtoo. En liet Sweety nou van auwtoorijd houden. Dus elke vrijdag werd Sweety opgehaald door man en reden ze naar het werk van man. Daar had hij een lol.
Vrouw ging hem dan weer ophaaltje doen van zijn werk met de andere woef.
Na een jaar kreeg man een woning aangebood. In Amsterdam Noord. De moeder van vrouw, wilde Sweety niet weg laten gaan. Oooh…

Deeltijdwoef

Toen kwaam ze op een opjelos!! Sweety mog bij moedervrouw blijf woon maar werd opgehaald in het wiekent en ging hij mee naar Noord. Hij werd een deeltijdwoef. Moedervrouw betaalde het eet en vrouw de dierenartskosten en de belagjelijke woefbelasting.
Sweetje ontmoette Griet en Poekie. Oooh wat vond hij die dames lief. En de dames vonden hem ook best wel lief.
Ook leerde hij de Oma van man kennen. Nou… hij kwam bij haar ook goed oof hoor.
Sweety heeft ruim 14 jaar een fijn hondenleventje gehad. Hij ging zo vaak naar het Amsterdamse bos of naar een park in de buurt toen het personeel weer in Zuid kwam woon.
Als hij naar Joyce moest gaan voor zijn jaarlijkse prikje ging ze altijd via het Vondelpark naar de dokter toeloop doen. Toen hij doorkreeg dat hij vlakbij de diertjesdokter was weigerde hij verder te loop. Dan tilde vrouw hem op en liepen ze zo de Oofertoom op.

Fruit

Soms ging hij dus ook naar het Amsterdamse Bos.  Dat was niet ver loop hoor. Dat was zo goed als aan het eind van de straat.
Dan gingen ze langs het meer loop. Daar rook hij allemaal koonijntjes en roofdiertjes. Hij snufsnuf doen. De koonijntjes lachte hem gewoon uit, want hij zag ze nooit. Zo verdiept was in in al die geurtjes. In de herfst ging ze altijd braam pluk doen. En dan zaat man, vrouw en Sweety saam heerlijk te smikkelen van de vruchtjes. Sweety was verzot op fruit.
Niemand kon thuis een appul of wat dan ook alleen opeet. Want Sweety kwam er bij zit.

Naar Regenboogland

In 1993 werd Sweety opeens ziek. Hij werd naar de dokter gebracht en die stelde een runtsjenfoot voor. De folg dag zou dat plaatvinden. Nog één keer mog hij meerijd in zijn geliefde auto.
Dokter Ellie wou hem ooferneem toen vrouw en vrouwmoeder zeiden dat het echt niet goed ging met hem. Ze keek naar zijn ogen en deed zijn bek open. Ze moesten niet naar de runtsjenkamer maar naar de behandelkamer. Daar zei Ellie dat ze niets meer kon doen voor hem. Hij had een tumor in zijn buikje die was gaan bloeden. Vrouw moest meteen beslissen. Sweety kreeg een slaapprikje en ze gingen in een aparte ruimte zitten. Toen Sweety in slaap viel moesten ze, ondanks het zwaar verdrietige, toch een beetje lachen. Sweety zat namelijk, op het afgrijselijke af, te snurken op schoot bij vrouwmoeder.
Sweety was zachtjes weggegleden naar Regenboogland.  Vrouw vermoed dat vrouwmoeder daar ook zit, want twee jaar later volgde zij hem daarheen.

Dit was het weer voor dees week.
Veel liefs en een kusje
Katrien (……)

 

Katrientje over: als je een stuntelkatje bent

stuntelkatje

Hallo… Daar is ikjes weer. Vandaag ga ik het oof mijn stuntelsietuuuasie heb.  Ikjes had de gewoont om vroeger, toen ikjes nog een bebiekatrientje was, ooferal van af of achter te kletteren.

Foorbeelt

Laat ik een foorbeelt geef. Ik lag graag op de leuning van de bank. LAG!! Want ik had de gewoonte om er van af te val. Ooooh dan wau ik slaapie doen, en als de zon scheen dan lag ik op die leuning en lekker dat dat was.  Dan lag ik zo lekker datte ik besloot om evve te gaan verlig.
BOEMPLOF!!
En het ergste was dat het personeel zich van je rot zat te lachen.  Ze zien datte je met je koppie schud. Maar koom ze vraag of het gaat? Nee hoor.

Voor van je beeld

Ikjes zal nog een voor van je beeld geef. Ikjes woonde hier van je net. Ik was hooguit drie maand. Ik lag graag op een kussen van de oorfortuil.ikjes lag op de rug van het kussen. Dat dee ik altijd. Dan lag ik zachtjes, en als ik zou kletteren zou ik zacht val. Of op het kussen of op Catoo. Want die sliep altijd benedenaan. Op het platte kussengedeelte.
Nooit gedacht dat deze sgaamte me sau ooferkoom.
Enniehoe… ik slaap lekker en ik draai er rek en strek. Ziet vrouw het kussen een beetje naar voren komen. Één keer raad wat er gebeurd was. Ik viel tussen het kussen en de rug van de stoel in. Helluppieeee!!
Wou ze me redden, maar ooooh zo gemeen. Ze zei wacht maar evve. Ik kom zo zei ze.
Nou… jullie snap toch wel dat ikjes haar dat NOOIT zal vergeef!! Nooit!! Ik woon gewoon met een zadist hier.
Ze maakte gewoon eerst een foowtoow van mijn nood en daarnaatjes redde ze me pas.
Snap jullie nu dat ikjes liever veilig op mijn eerlijk ingepikte wolletjedeken slaap?

Ooferkoom

stuntelkatjeOok zal ikjes jullie vertel wat mij jaaren geleed oofurkoom was.  Als je een kitten van ruim een jaar ben dan jaag je op alles en nog wat.
Het wasse in mijn lente. Een flieg had de moet om in mijn huis te vlieg. Ikjes zat dat rotbeest al een uur achter me aan te jaag. Als ie oof me heen vloog dan maakte ik de mooiste jumps. Gek genoeg kwam ik dan altijd op mijn pootjes terecht. Hoe gek ik ook sprong.
Tot die vlieg teeg de deur aan ging plak. Mijn staartje ging staartjezwaaizwaaizwiep en ik wiebelde met mijn eedule bips. Ik wiebelde nog een keerxen SPRINGGGGGG… Huh? Ik gleed naar beneden. Die stomme vlieg zat me gewoon uit te lach. En van het personeel kreeg ik op mijn kop dat ik krasjes achterliet in de verf. Nou ja!!

Weise tip

Ikjes val gelukkig de laatste teit niet meer. Maar als ik van de bankleuning afkletterde viel ik altijd op mijn edele bips. Ikjes kon in zoon korte val nooit mijn draai afmaak van mijn eigen. Daarom een weise tip van deze auwe prinses. Ga nooit op een rugleuning lig en dan verliggen. Want dan plof je naar beneden.

Dit was het weer voor dees week.
Veel liefs en een kusje
Katrien (verliefd en lief stuntelprinses van beroep)

Katrientje over: Poekie de zilverblauwe poes

PoekieHallooootjes. Hier ben ik weer.  Vandaag ga ik het heb oofur Poekie. Zij was een half raskatje zei de dokter. Vrouw zei dat dat haar nooit uitmaakte.

Poekie kwam van de Polderweg in Amsterdam af. Poekie was een staatige poes. Ietsie grooter dan Griet was. Maar mooi op gewicht. Ongefeertjes 5 kieloo. Mijn personeel wou graag 2 poezenmeisjes. Dus hop… gingen ze naar Amsterdam oost.

Schiltpatpoes

Daar zaten een hoop katten in verschillende ruimtjes. Het personeel werd flieft op twee poezen. Een schildjepatpoes en Poekie. Maar voor die schiltpatpoes stonden twee mannen. Die begon met vrouw te praat oofur hoe flieft ze waar op die daame. Vrouw voelde gwoon dat ze die twee meneren geen pijn moest doen en de schiltjepat laaten gaan.
Ze liepen weer naar Poekie.
Oooooh die draaide zich gewoon om en bleef met haar rug naar het personeel toezitten.
Erg hè?
Toen werden ze nog fliefter op haar.

Mee naar huis

Poekie heette Roekie daar. Het personeel liep naar een meedjewerker en vroegen alles over Poekie. Eigenlijk kreeg ze niets te hoor. Man en vrouw keek elkaar aan en hop… Poekie ging mee naar hun huis. Dat schiltjepat ging met de twee meneren mee die zo blij waar met haar.
Griet vond Poekie niet zo leuk, en dat zou ook altijd zo blijf. Ze haatte elkaartjes niet, maar ze bleven elkaar niet leuk vind.

Mannenkattin

PoekiePoekie bleek een mannenkattin te zijn. Ze tolereerde vrouw. Vrouw mocht naast man liggen, maar zij lag tussen hun in. Waar man was, was Poekie. Ook ging ze bij iedereen op schoot die bang voor haar was. En dat waar er een hoop.
En probeerde haar nou niet tegen te houd, want dan huilde ze en kreeg je een enorme hap. Of ze zette haar naaguls in je als je haar van schoot wilde halen.
Poekie’s wil was wet.
Poekie snurkte trouwens enorm. Man ook. Vrouw heeft soms wel eens nachtenlang wakker geleeg.

Thuis

Eerst woonde het personeel in boring Amsterdam noord. Maar na drie jaar vonden ze alle hartambuulanses wel zat en gingen ze naar Amsterdam zuid verhuis.
Nou… ga niet boof gekken woon die zeggen te willen verhuizen, want ze wilden weg en de snelste manier was om de wooning in de fik te steek. Het personeel was toen niet eens thuis. Ze zaat bij Oma. Ooooh ze kregen een belletje datte ze snel moeste koom om Poekie en Grietje te bevrijd.
Ze gingen mee naar vrouwmoeder. Hoestend en proestend kwaam ze daar aan. De volg dag moesten ze gelijk naar de dokter. (Ze sliepen een paar nachten bij vrouwmoeder.)
Ze werden onderzocht en hun longetjes werden “brandschoon” verklaard.
Na bijna een weekje kwamen ze weer thuis.

Biejopsie

In 1990 voelde vrouw opeens bultjes in het buikje van Poekie. Meteen ging ze naar de dokter. Dat was de meneer dokter die mijn buikje kaal scheerde trouwens.
Er werd een biejopsie genoom. Een week later kwam het verschrikjelijke nieuws. Poekie had kanker. Een kwaadaardige. Het heette fibrasarcoom. De bultjes werden weggehaald, en Poek ging elke 2 maanden naar de dokter voor conttroole. Een half jaar later vonden ze er weer één. Weer een operaazie.
Poekie heeft daarna nog ruim een jaar mogen doorleven. Het waren fijne en mooie dagen. Tot Poekie opeens niet meer at en donkere plekken op zocht.
Poekie is in de lente van 1992 zachtjes naar de regenboogbrug gegaan. Man was ontroostbaar. Zijn mooie lieve meissie weg. Poekie werd maar twaalf jaar.

Dit was het voor dees week.

Veel liefs en een kusje

Katrientje (een prinsesje die respect toont voor een ieder die tegen kanker vocht en het gevecht helaas verloor of nu nog vecht)

Katrientje over: mijn liefste dinnetje

dinnetje

Hallooo katgenootjes.  Vandaag ga ik het oofer mijn liefste dinnetje hebben.  Mijn Loesje. Ooooh ikjes benne zo blij dat zij in mijn leef is gekomen.

Ikjes leerde Bert en Loesje ongefeer 2 jaar geleed ken. Via tante Truke. Eerst lazen we alleen maar mee, en toen vroeg ik tante Truke of ze het goedjes von dat ik Bert ook leerd ken. Oooooh nou, dat was goed.
Nou… en zie waar ik nu ben.

Furkeer

Ikjes wist niet eens dat Bert furkeer had. Hij zei datte hij met Loesje ging. Nouuu wat koel. En wat een mooie dame is Loes. In het beginnetje had ik eigenlijk geen kont-takt met haar. Ze zat op een akkauwnt van haar vrouw. Ooooh en het was zo raar. Die naam leek op die van mij!! Alleen mistte zij een teeh.
Loes zag me wel, en ze zei wel eens teeg me van ikke vinne jauw naam zo mooi.
En toen kreeg ikjes er niet meer uit van ooooh dank je.
Ik bloosde eigenlijk best wel. Was zelfs een beetje zenuwachtigjes. Want ze was zo mooi.
Toen kreeg Loes haar eigen feestboek. En opje-eens werd Loes een beetje ziek. Ze had, volgens haar diertjesarts, een hartruisje. Ooooh watte errug. Ikjes hep zelf een stom hartje waarvoor ik nu ook twee keer per jaar voor naar Floor moet.

Kloozer

En toen werden Loes en ik kloozer. Toen vroeg ze of we dinnies wilden worden. Ooooh dat zou koel zijn. En omdat we alle twee iets met ons hartje hadden werden we hartjesdinnies. Niet hartsvriendinnen, want datte is ze met Miel.
Van hartjesdinnies zijn we naar soolzusjes gegaan. Ooooh wij heb echt sool in ons. En eten. Vooral vis. Loesie kan ook heel goed pootjes van kip afkluif, ze lijk dan net een pieeeranja. En dat met één tandje.

Allessie

We gaan zellufs bij elkaar loosjeer doen. Alleen had ik één keer perongelukje dezelfd piejama meegenoomt. En loes trok die aan. Nou… jullie snap wel dat hij mij een beetje te groot is geworden. Isse niet zo erg hoor want Loesie is mijn allessie. En misschien kan ikjes ooit weer een koel pjamaatje vinden van Roy Donders.

Trots

En toen kwam voorig jaar. Onze grote uitstap naar het aziel bij mij mette de kersemuts. Ooooh wat was Loesie bang, en toch zette ze door. Ikjes benne zo trots op mijn Loesje.
Dit was het weer voor dees week.
Veel liefs en een kusje

Katrientje (prinsesje met liefde 71 bomen passeert om bij haar soolzus te zijn)