Jaaa… daar isse ze wederommetjes. De kleine zwarte panterin. Vandaag gaat het niet oof mij, maar over de poes die bijna 18 jaar lang woonde vóór mij.
Vrouw heeft mij naamlijk heel veel verteld oof haar en het lijkt mij wel leuk jullie dit te vertel.
Grietje
De poes voor mij heette Grietje en ze kwam uit het asiel Groot Amsterdam op de Ookmeerweg. Tegenwoordje heet het asiel anders, naameluk Dieren Opvang Amsterdam. Oftewel D.O.A.
Groot Amsterdam stond ook op een iets andere plek dan dat D.O.A nu staat.
Grietje leefde van april 1984 tot 27 december 2001 bij mijn personeel. Samen met nog een andere kat genaamd Poekie en soms een woefertje genaamd Sweety. Over Poekie en Sweety ga ik het in een ander blogje hep. Ieder hun eig blogje. Koel he?
Siepers
Grietje was een siepers poes met witte vlekjes. Toen mijn personeel in 1984 ging saamwoon wilden ze een bazin in huis hep. Dus ze gingen naar het asiel. Toen was het nog zag je een leuke kat dan kon je ze gelijk meeneem.
Dat isse nu anders, nu mag je mieeniemaal een week wacht. Wat best wel goed is.
Flieft
Grietje wasse vier maand jong toen ze al in het asiel zat. Erg he? Het personeel zag haar in een kennel genaamd Paradiso. Ooooh, ze kon naar binnen en naar buit wanneer ze wauw. Ze werd naar binnengebracht door iemand en het personeel werd gelijk flieft op haar. Hop in de tas, hop weg uit het asiel. Oooh wat was ze klein. Haar naam in het asiel was Rie. Nou zeg… wat een duf naampie. Toen kwam vrouw op Grietje. Ze was een meisje, dus een Griet.
Groeien
Zij leerde Oma kennen. De opvoedvrouw van mijn personeelman. Zij was zo lief. Als vrouw taartjes haalde en nog even naar de keuken liep voor iets te drinken te pak gaf Oma stiekem lekkers aan Griet. En vrouw hoorde het wel en zei ook Oma… ik hoor het wel moest Oma lachen. En vrouw ook best wel. Grietje zat ook altijd naast Oma, want Oma vond ze lief.
Grietje groeide en groeide en groeide. Ze woog wel negen kilo!! Dat is twee keer ik!! Ze was ook dubbel zo groot als ik. Toen Oma overleed, zocht Griet best wel naar haar. Want het lekkere snekken hield eigenlijk op. Grietje troostte vrouw ook als vrouw drietjes had.
Moe
Griet werd ouder en een dag voor kerst in 2001 zag vrouw dat Grietje moe was. Heel moe. Huilend maakte ze een afspraak met Joyce, mijn andere diertjesdokter, op 24 december. Omdat Griet nog steeds goed at liet vrouw Grietje nog een laatste kerst meemaken. De 27e december stopte Griet met eten. Vrouw bleef tot 10 uur bij haar op de grond zitten. Tot het tijd was om naar de dokter te gaan. Joyce zag het meteen al. Ze zei: we gaan haar laten gaan.
Rond kwart over tien is Griet overleden en een dag later gecremeerd.
Vier maanden later kwamen wij (Catoo en ikjes) dus.
Dit was het voor dees week.
Veel liefs en een kusje
Katrien (slank prinsesje van beroep en de Oma van manpersoneel graag had leer ken)
Mijn ribbies zijn net niet meer te voel. Mijn dokter Floor zei vorig jaar dat ikjes dus eigenlijk te zwaar was. Nou ben ikjes de eerst die prootesteert als vrouw weer wat zegt. Maar ooooooh bij wijs van spreek waar mijn oortjes aan het klapperen toen ze zei no weeh. Katrien gaate niet op diejeet hoor.
Heidiehoo… ik benne er weer. Vandaag ga ik het oof iets raars heb. Iets wat er in bijna alle smaakjes is, maar net die ene die we wil is er niet. Iets wat zowat elke kat wil, maar nergens te koop is.
Nou… ik dus aan vrouw gevraagd over hoe en waarom er niet een muissmaak is. Zei vrouw van stuur whisjekas anders een berichtje over waarom er geen muissmaak is, want ik weet het niet. Ik in mijn beste Nederlands geschreef dat ikjes best wel muisjes in mijn eet wil. En veel.
En ondertus heb ik dus al per ongelukje de eerste voet teeg mijn edele bips te pakken gehad. Loop dan ook niet voor mijn voeten zegt ze dan.