Dat je “samen meer weet” heb ik gemerkt toen ik de eerste vraag stelde, twee weken geleden. Wat een lieve en goede reacties heb ik gekregen voor Kever en zijn buik! Even een kleine update: Kever krijgt een voerautomaat. Dat gaan we langzaam opbouwen. En als de brokken die hij nu heeft op zijn krijgt hij nieuwe, eiwitrijke brokjes. Mevrouw Muppet heeft een proefpakket opgestuurd, dus Kever kan voorproeven! Ook krijgt hij wat meer nat voer.
Veel dank voor iedereen die gereageerd heeft, we kunnen weer met goede moed vooruit.
Mevrouw Ttjes
Vandaag komt de vraag van mevrouw Ttjes. Mevrouw Ttjes woont samen met Tjilla, Tjessi en Tjaiia, die een speelgoedtest hebben gehad hier op de blog.
Mevrouw Ttjes schreef het volgende:
“In het begin van Tjilla’s leven is er veel gebeurd. Tjilla zwierf op straat en zat ineens bij mij voor de deur. Ik heb Tjilla zelf gevangen en twee dagen goed verzorgd, waarna Tjilla naar het asiel ging. Zij was toen vier maanden oud. Omdat niemand voor haar kwam, heb ik haar mogen adopteren.
Tjilla werd de derde kat in huis en er was harmonie. Tjarlie deed zijn eigen ding, en Tjuna moederde over Tjilla.
Toen Tjilla 9 maanden was, overleden Tjuna en Tjarlie heel plotseling een dag na elkaar en werd Tjilla ineens enig kat. Omdat Tjilla geen kat is om alleen te zijn, adopteerde ik Tjessi. Tjilla en Tjessi zijn erg blij met elkaar, maar sinds het overlijden van Tjuna is Tjilla enorm schrikachtig. Als de bel gaat, schrikt ze erg, als ze iets vreemds in het pand waarin we wonen hoort, schrikt ze, als ik iets laat vallen, schrikt ze, etc. Ze kan overigens heel ‘rielekst’ liggen dus er zijn gelukkig ook momenten dat zij goed ontspannen is, maar ze is wel alert, anders dan Tjessi en Tjaiia. Ik gun haar dat ze vaker ‘rielekst’ is. Hoe kan ik ervoor zorgen dat zij minder schrikachtig wordt?”
Zelf heb ik wel een aantal ideeën, die er uiteraard helemaal naast kunnen zitten.
Maar wie weet heeft Mevrouw Ttjes er iets aan.
Tjilla moest op straat natuurlijk continu opletten en alert zijn. Misschien heeft ze helemaal geen veilige tijd gekend voordat ze gevonden werd. En is dat alerte er nu “ingebakken”. Toen ze eenmaal een veilig huis en familie had gevonden veranderde dat ook opeens, door de dood van Tjuna en Tjarlie. Dat kan haar het gevoel hebben gegeven dat ze steeds op moet letten of er iets ergs gebeurt.
Drie dingen
Ik denk dat er drie dingen zijn die eventueel zouden kunnen helpen. De eerste is de enge geluiden te overstemmen of te verzachten door andere geluiden. Een radio bijvoorbeeld. Of muziek. Of een tv die aanstaat.
Dat hebben wij bij Bol gedaan, en dat heeft zeker geholpen. Als de radio aanstond voelde hij zich veiliger, en lette hij minder op geluiden van buiten.
Ik weet dat er zelfs speciale rustgevende kattenmuziek bestaat, dat zou ook nog een optie zijn.
Het tweede dat je zou kunnen proberen is om niet te veel op de schrik van Tjilla te reageren. In ieder geval door niet zelf ook zenuwachtig te worden, of haar te willen beschermen voor de schrik.
Dat is heel moeilijk, want je ziet dat Tjilla iets hoort en bang is, en dat is natuurlijk niet leuk. Dat wil je natuurlijk het liefst voorkómen. Maar als jij ook op het geluid reageert betekent dat voor Tjilla dat er inderdaad iets met dat geluid is, dus dat er een reden is om waakzaam of bang te zijn.
Katten merken elke verandering in hun mens(en) en letten op hoe hun mens reageert op gebeurtenissen.
Dat hadden wij met Bol. Die was vooral voor het geblaf van de hond die naast ons woont heel erg bang, en voor kindergeluiden op straat. Als ik die geluiden hoorde werd ik al zenuwachtig en keek meteen naar hem, om te kijken of hij ze gehoord had. Ja natuurlijk. Daardoor bevestigde ik hem in zijn angst. Ik was trouwens ook bang; ik was bang dat hij bang zou worden. En dat voelde hij.
Ik heb op een gegeven moment bewust bij elk geluid dat hij eng vond heel duidelijk laten merken dat ik het ook wel hoorde, maar dat ik het niet eng vond en ook niet dacht dat hij dat eng zou vinden. Dus niet naar hem kijken, niet troosten. Alleen heel rustig even zeggen “Ja, dat zijn kinderen/dat is de hond” etc. Dus laten merken dat het een geluid was dat er gewoon bij hoorde, niet iets om bang voor te zijn.
Het heeft een tijd geduurd, maar het werkte wel. Natuurlijk bleef Bol zich altijd bewust van die geluiden, maar hij raakte niet meer in paniek.
Als jij door je reactie duidelijk maakt “O ja, dat geluid. Heb ik ook gehoord, niks aan de hand. En ik weet dat jij het hoort maar niet bang hoeft te zijn” is dat heel belangrijk voor het zelfvertrouwen van Tjilla. Je maakt duidelijk dat je samen dat geluid aankunt.
Dat vind ik beter dan het geluid te negeren. Want het geluid bestaat nou eenmaal, en er zullen nog vele andere volgen.
Een derde mogelijkheid is om een Feliway-plug in proberen, of iets anders kalmerends.
Bijvoorbeeld Telizen, een soort kruidentablet die “het lerend vermogen” ook nog stimuleert.
Ik moet eerlijk zeggen dat wij dat allemaal bij Bol hebben geprobeerd, en vroeger bij Pop. En dat we geen effect merkten. Maar elke kat is anders!
Ik hoop dat er heel veel reacties komen voor Mevrouw Ttjes, en dat er iets tussen zit waar Tjilla wat aan heeft.
Mevrouw Kever
Ook een vraag?
Ook een vraag om tips en advies? Mail de vraag naar huiskaterbert@xs4all.nl, dan maakt mevrouw Kever er een mooi stuk van voor op het blog.
Tuin
Luikje
Joy (geboren rond 17 maart 2018) is afgestaan, omdat ze haar baasjes ‘zomaar’ aanviel en met een baby op komst vonden ze dat geen verantwoorde situatie. Dat klinkt heftig, maar we krijgen wel vaker katjes die om die reden worden afgestaan en gelukkig blijkt het in de praktijk vrijwel altijd erg mee te vallen.
“Deze bijzondere en actieve dame heeft haar gebruiksaanwijzing. Joy kan, als ze het er niet mee eens is, een beet geven. Dit wordt minder nu ik weet wat ze graag wil en nodig heeft. Je moet haar gedrag dus goed kunnen lezen, dit lukt als je haar beter kent want dan zie je de nieuwsgierige, grappige, lieve en de lekker eigenwijze Joy…
onvoorspelbaar voor Joy en zullen ook onvoldoende in staat zijn om de signalen en boodschap die Joy geeft (‘laat me even met rust’) op te pikken. Met alle gevolgen van dien. Joy is geen beginnerskatje, dus enige ervaring met en kennis van katten(gedrag) is wel gewenst.
weg kwijt. Ze ging tekeer als een gekooide tijger, getergd en ontredderd. Ze reageerde heel gevoelig op licht en geluid en vloog letterlijk tegen de tralies op. Het was de meest pure en intense wanhoop die we ooit hebben gezien. Het brak ons hart en er zijn in de eerste dagen behoorlijk wat tranen gevloeid. We hadden zó verschrikkelijk met haar te doen.
kalmerende medicatie en dieetvoer tegen stress. Na die eerste periode van complete rust, zijn we gestart met af en toe een paar minuten bij haar te gaan zitten en zachtjes tegen haar te praten. Een maand of twee later was Mina zodanig gekalmeerd, dat ze van haar bench naar een kleine privékamer is verhuisd. Een spannend moment, maar ook een echte mijlpaal.
We zoeken voor Mina een rustig eenpersoonshuishouden zonder kinderen of andere katten. We denken dat ze dan vooral haar lieve, ontspannen kant zal laten zien. Mina heeft echt een hekel aan haar soortgenoten en hun aanwezigheid doet haar humeur geen goed.