Categorie archieven: interviews de poezenwereld

Hier zijn de katten van de kattenren

Hier zijn de katten van de kattenren Hier zijn de vijf katten van de kattenren: ze heten Prince, Grace, Jackson, Elvis en Memphis. Hun mensen Ton en Corina hebben een kattenren gemaakt. Een interview.

Misschien wil ik ook wel een kattenren. Maar er is alleen een platje en dan moet mijn vrouw wel elke keer mee. Dus dat is heel erg misschien.

Hier komt mijn interview met Ton.

Hoe bent u op het idee gekomen om kattenrennen te maken?

Ik ben op het idee gekomen omdat wij zelf ook katten hebben en die willen graag naar buiten. Maar wij willen niet dat buren of andere mensen daar last van
hebben, of dat de katten misschien iets naars overkomt.

Prince was onze eerste huisgenoot vier jaar geleden. Een jaar later kwam Grace (want alleen is ook maar alleen), dit zijn allebei Bengalen. Sinds vorig jaar februari is Jackson uit Siberie erbij gekomen, dit is een Blauwe Rus. En sinds afgelopen 24 december hebben we de broertjes Memphis en Elvis uit een asiel in Eindhoven.
Mijn vrouw en dochter hadden een donatie gedaan en wat speelspulletjes
geschonken aan dat asiel voor Kerstmis 2017 en we konden die twee daar niet laten zitten.
De vorige eigenaar kon om bepaalde redenen er niet meer voor zorgen en dus hebben wij ze maar een goed leven gegeven.

Er is enorm veel interesse is in kattenren, het is meer een geaccepteerd iets om een kat “de vrijheid” te geven door middel van een ren.

Dus Prince en Grace waren de eersten die een kattenren kregen? Moesten ze erg wennen?

Ze vinden het heerlijk buiten in de kattenren te spelen. Hun drie vriendjes genieten er ook met volle teugen van.

Misschien wil ik het ook wel. Maar maakt het herrie als jullie een kattenren komen maken? Ik vind herrie moeilijk.
Met de opbouw van de kattenren is er wel wat geluid maar dat valt reuze mee en het is maar van korte duur.

Ik heb alleen een platje en er moeten monteurs op het dak kunnen zegt mijn vrouw, kan het dan ook?

Geen probleem wij klimmen gewoon op het dak en makken daar een passende kattenren naar wens en maatvoering.

Wat is het fijnste dat u heeft meegemaakt met katten en een kattenren?

Nou dat weet ik zo 123 niet hoor ik hoor alleen maar lovende reacties van de katten en hun baasjes, het is namelijk echt leuk om de katten en ook weer de eigenaren gelukkig te maken.

Dankuwel voor dit interview!! Ik vind het super dat u voor katten werkt en dat ze het zo fijn vinden. De website is kattenren.com

Fietje gaat op avontuur in de grote wereld

Fietje is nog geen twee jaar oud en ze is hartstikke dapper. Ik zag dat ze een tuigje draagt en dan naar buiten gaat. Dus ik vroeg haar Fietje hoe zit dat.

Wat heb je hier nou aan?

Ik draag het tuigje van Bram. Bram is de kater die voor mij in dit huis woonde. Het is een handig tuigje en het zit best lekker. Het sluit met een klik om mijn nek en om mijn borst. Het lusje zit dan op mijn rug. En daar maakt het vrouwtje dan het riempje aan vast.

Een riempje vast!! Dat is moeilijk!!

Ja Bert, de eerste keer vond ik eng. Ik liet me maar vallen en verzette geen poot. Vrouwtje moest me echt goed vasthouden om het aan te doen. Ik vond er niets aan.

Maar toen we door de deur naar buiten gingen, was ik best nieuwsgierig. Het rook overal nieuw en er stonden veel planten waar ik achter en in kon zitten. Vrouwtje riep me en toen heb ik heel voorzichtig wat stapjes gezet maar ik heb me ook weer laten vallen. Tot ik begreep dat het niet eng was maar spannend en leuk! We wandelen op de oprit naast het huis en in de serre. Misschien dat we later nog verder gaan, de straat op!

Dat heb je ook snel geleerd . Dat komt vast doordat je jong bent. Hoe vind je het tuigje nu?

Ik vind het nu heel leuk en ga telkens voor de deur zitten om duidelijk te maken dat ik wel weer in ben voor een wandelingetje!
Mijn vrouwtje zegt dat zij het tuigje bij de dierenwinkel heeft gekocht.
Als je nog meer wil weten mag je dat best vragen, hoor.
Ik vond het interview eigenlijk best leuk.

Asiel

Nou ik wil nog wel meer weten van jouzelf. Want de mensen denken wie is Fietje eigenlijk. Kun je iets over jezelf vertellen?

Als mensen dat willen weten… Ik ben een poesje van bijna twee jaar oud en ik heb op straat geleefd. Ook heb ik al twee kittens gekregen maar daar weet ik weinig meer van. Ik ben in het asiel gebracht en daar waren ze heel lief voor me. Ik ben onderzocht en gesteriliseerd en toen ik weer helemaal gezond was, mocht ik worden geadopteerd.

Mijn vrouwtje heeft mij uitgekozen omdat ze me lief en dapper vond. En ook nieuwsgierig. Zij vond dat zo leuk dat ik met haar mee naar huis mocht. Ik woon nu drie maanden in mijn nieuwe huis en ben heel blij en tevreden. Ik speel graag. Vooral verstoppertje, met balletjes, met veren en met een kartonnen doos. Ik zit graag voor het raam en slaap ’s nachts op bed bij mijn vrouwtje. Als het aan mij ligt eet ik de hele dag maar vrouwtje heeft een voermachine neergezet waar op vaste tijden wat brokjes komen.
Ik kan nog veel meer vertellen, Bertje, maar is het zo goed?

Ja Fietje, zo is het goed voor nou. Dankjewel voor het interview en veel plezier met het tuigjewandelen!!

Zwerver Vlokje vond een thuis en werd een knuffelkater (2-2)

Zwerver is Vlokje nou al lang niet meer. Hij woont met Cateautje de teckel. Zij krijgen van hun vrouw superfijn aaien. Daar gaat dit interview met zijn vrouw Dorine over.

Van Vlokje weet ik dat u speciale massages doet. Hoe heeft u die geleerd en hoe gaat zo’n massage?

Hoe ik daar zo mee begonnen ben, dat is een heel verhaal, Bertje! Wij hebben behalve Vlokje ook Catootje in huis. En Catootje is een ruwhaar teckeltje dat bijna 6 jaar geleden op straat gevonden is en daardoor in het asiel beland is. Toen was zij ongeveer 1,5 jaar oud. Ze was helemaal verwaarloosd, liep moeilijk en was heel erg mager.
Wij, Fred en Dorine, hebben Catootje toen in huis genomen en hebben alles in het werk gesteld om haar weer een vrolijke teckel te laten zijn. Catootje heeft toen fysiotherapie gehad, is bij een osteopaat geweest en bij een natuurgeneeskundig arts. Daar is zij goed van opgeknapt. Ik dacht toen: “ik zou haar zelf ook moeten kunnen helpen”.
En zo ben ik bij hondenmassage uitgekomen. Eerst heb ik de opleiding KMB (kynologisch masseur basis) gedaan en daarna ben ik doorgegaan met KMG (kynologisch masseur gediplomeerd). Voor de praktijkoefeningen heb ik veel honden gemasseerd en natuurlijk eerst Catootje. Maar het is dan goed als je iedere dag oefent en daar kon Catootje niet goed tegen. Dus toen dacht ik: “misschien vindt Vlokje het ook wel fijn…”. En zo is het begonnen!

Warmte

Het klinkt supermoeilijk. Maar wat doet u dan bij Vlokje en hoe vindt hij het?

Wat ik vooral bij Vlokje doe, is ‘bewust aanraken’. Dan begin je heel zacht bij de borst met beide handen. Met strijkingen verplaats je handen, vingers en soms ook duimen over de huid om de weefsels en spieren op te warmen, te ontspannen en los te maken. Bij bewust aanraken leg je al je gevoel in je handen en je beweegt je handen tegelijk heel zacht drukkend en langzaam over de rug naar de staart en daarbij raak je vooral niet de ruggengraat aan maar strijk je ernaast. Dat herhaal je meerdere keren.

Wat ik ook bij Vlokje nog doe, is ook de staart met beide handen van staartaanzet tot punt aanraken tussen beide handen. Als ik dit een paar keer gedaan heb, gaat Vlokje liggen. Vaak eerst op zijn rechterzij en dan beweeg ik beide handen na elkaar van linkerborst naar helemaal de linker achterpoot. Dan draait Vlokje als vanzelf naar de linkerzij en herhaal ik het bewust aanraken aan deze kant. Dan leg ik mijn ene hand op zijn sacrum (bij de staartaanzet) en dit wordt dan heel erg warm; zo warm dat het uitstraalt in het hele lijfje. Mijn andere hand beweegt dan draaiend op zijn borst.

Lichte druk van de handen beïnvloedt de huidcirculatie, het autonome zenuwstelsel, de aansturing van bewegingen vanuit het centrale zenuwstelsel en bevordert het lichaamsbewustzijn. Stevige druk stimuleert de doorbloeding en bloedcirculatie, de lymfestroom en het onderhuidse bind- en vetweefsel én wamt de spieren op en maakt ze los.
Snap je, Bert? Zo werkt een massagesessie ongeveer.

Cursus

Nou ik snap het een beetje. Het is anders dan gewoon aaien dat snap ik wel. Maar als Vlokje het zo fijn vindt, moet het wel wat zijn. Moest hij ook naar een cursus?

Vlokje moest niet naar cursus. Gelukkig maar, dat zou hij heel erg eng gevonden hebben. Nee, Catootje ging mee naar de opleiding en daarna oefende ik thuis op Vlokje. Ja, het is iets anders dan gewoon aaien!
Echte sporters gebruiken natuurlijk massage maar wist je dat je met een massage ook het zenuwstelsel en het hormoonstelsel activeert en reguleert? En daarmee beinvloed je het gedrag en de gemoedstoestand, en zo kan je bijvoorbeeld onzekerheid en angst stapje voor stapje aanpakken.

Vlokje is nu rustiger naar Catootje toe; hij vindt haar niet meer zo eng…En Catootje vindt Vlokje minder eng. Na nu bijna zes jaar bij elkaar in huis te wonen, kunnen zij nu in één ruimte zijn. Ze liggen nog niet naast elkaar op de bank, maar ze zijn wel in
dezelfde ruimte samen zonder het eng te vinden en te willen vluchten.

Soepel

Wat doet het met je als kat dat andere aaien? En wat vindt Vlokje het fijnste?

Het bewust aanraken zorgt ervoor dat Vlokje rustiger wordt en minder angstig. Ook beweegt Vlokje soepeler. Weet je, Bert: Vlokje was altijd wat onhandig en stijfjes, maar dat is helemaal weg! Vlokje vindt het het allerfijnst als ik mijn hand op zijn sacrum leg en met mijn andere hand ronddraaiende bewegingen maak op zijn borst en een deel van zijn
buik.

Voor wie is het geschikt en voor wie niet? Is het ook voor als je een maatje meer kater bent zoals ik?

Massage is eigenlijk voor alle katten en honden geschikt. Je moet wel uitkijken als een kat/hond ernstig ziek is. Er worden nl. afvalstoffen afgevoerd en dat kan bij een ernstig ziek dier te veel zijn. Bij koorts en infectieziekten moet je niet masseren; ook niet bij een hernia, kanker of na een vaccinatie (tot 10 dagen na de inenting). Je moet uitkijken bij bepaalde medicijnen en ook bij huidaandoeningen en hartproblemen. Ook bij een maatje meer dier is voorzichtigheid geboden, want je brengt dan meer afvalstoffen in de bloedbaan en je brengt een circulatie op gang. Dat kan te veel worden voor de kat of hond.

Maar bij een maatje meer kun je wel masseren, alleen heel voorzichtig beginnen en kijken hoe de kat of hond reageert. Zo zijn er nog wel wat dingen waarbij je wel kunt masseren, maar dan wel voorzichtig (trauma, wonden, aandoeningen aan het bewegingsapparaat,
dracht, allergieën of ontstekingen, epilepsie of bij geestelijke overspanning door pijn of trauma).

Weet je, Bert: als de mens die masseert niet lekker in zijn vel zit of onrustig is, dan moet hij ook niet masseren. De spanning en onrust breng je dan over op de kat of hond.

Het klinkt best moeilijk. Ik wil het ook maar mijn vrouw moet het dan doen. Kan iedereen het leren?

Bertje, echt iedereen kan het leren! Alleen moet je niet meer alleen met je hoofd werken, je moet echt leren voelen met je handen. Het punt is natuurlijk dat jullie katten en honden niet echt kunnen praten, ons kunnen zeggen waar je bijvoorbeeld pijn hebt of waar je bang voor bent. Dat kunnen de mensen dan alleen eventueel zien, maar vooral ook voelen met je handen. Koude en warme plekjes op je lijf zeggen al heel veel.

Ik heb hier veel van geleerd, dankuwel voor het interview!! Massage lijkt me superfijn.

Zwerver Vlokje vond een thuis en werd een knuffelkater (1-2)

zwerver Een zwerfkat is vaak een kat op zoek naar een huis. Vlokje was dat ook. Hij is hier nog een klein Vlokje. Ik interviewde zijn vrouw Dorine over zijn leven!!

Hoe is Vlokje bij u in huis gekomen?

In de zomer van 2008 zag ik af en toe iets wits in onze tuin scharrelen. Dat bleek een klein poesje te zijn. Ik ben toen voer neer gaan zetten dat steeds in no time opgegeten werd.

In de herfst zag ik hem echt voor het eerst goed, maar hij was snel weer weg.
De winter viel in en ik noemde hem toen ‘Pleegje’.

Wij hadden toen een hond Balou, een Basset Fauve de Bretagne, en een poes, Poem (die nooit buiten kwam). Het werd kouder en kouder, en er was nog iets: wij zouden gaan verhuizen. Het idee dat ik Pleegje achter moest laten, liet mij niet los. Toen heb ik de Dierenbescherming gebeld. Trees bracht diezelfde avond nog een vangkooi. Na een paar uur klapte deze dicht…maar Pleegje zat er niet in! Het was een zwart-wit poesje die erg verwilderd uit haar ogen keek. Ik heb toen direct aan Trees laten weten dat wij deze ook zouden adopteren.

Ja maar u zou Pleegje adopteren, hoe moest dat dan?

Het heeft nog twee avonden geduurd voordat Pleegje de kooi in liep. Voordat hij dat deed, was ik buiten gaan zitten en ben tegen hem gaan praten. Ik heb hem verteld dat wij goed voor hem zouden zorgen en ook voor zijn zusje/broertje dat al gevangen was. Toen liep hij in de kooi… Op dat moment heb ik hem Sneeuwvlok (Vlokje dus) genoemd. De andere bleek zijn moeder te zijn (volgens de dierenarts)! Haar hebben wij Noortje genoemd.

Sneeuwvlok is een mooie katernaam. Hoe vonden ze het bij u?

Vlok en Noor zijn een maand opgevangen door Trees, totdat de kamer voor hen in ons nieuwe huis klaar was. Wat waren ze bang! Zij ‘woonden’ achter een groot schilderij dat in die kamer even gestald was. Iedere dag ging ik een tijd bij hen zitten lezen en onderwijl praatte ik wat tegen Vlok en Noor.

Ja dat snap ik. Dat konden ze aan u wennen. Mijn vrouw heeft dat vroeger ook zo met Tim gedaan, dat was de kater die hier voor mij woonde. Werkte het bij u ook?

Na een paar weken…daar was Vlokje! Daar stond hij voor mij en keek mij knipperend met zijn ogen aan. Het heeft toen nog een paar dagen geduurd voordat ik hem aan mocht raken. Wat een overwinning voor hem. Na een paar dagen stond ook ineens Noortje voor mij. Zij werd mijn heel lief vriendinnetje. Wat een kroelkip werd zij.
Vlokje in 2009 Trees had eigenlijk voorspeld dat Noortje misschien wel nooit gewend aan mensen zou raken, want zij was zeker driekwart jaar ouder dan Vlokje en ook op straat geboren. Noortje was ook de eerste die naar beneden durfde te komen en vriendschap durfde te sluiten met Balou. Vlokje volgde haar daarin op een afstandje. Zo zijn zij ook langzaam naar buiten gegaan, gewoon in de tuin, en soms ook even daarbuiten, maar nooit ver weg. Het huis was hun veilige haven en ik hun moeder. Fred, mijn man, werd getolereerd maar mocht hen lange tijd niet aanraken. Twee jaar geleden is Noortje overleden en zij heeft een heel goede daad verricht, voordat zij overleed. Zij heeft Catootje getrotseerd en vriendschap met haar gesloten. Wat een bijzondere dag was dat!

Catootje is de hond en ik ga in deel twee van ons interview daar meer over vragen. Hoe ging het met Vlokje toen Noortje over de Regenboogbrug ging?

Vlokje heeft na het overlijden van Noortje een heleboel gewoonten van Noortje overgenomen. Hij is veel socialer geworden, maar wel alleen voor Fred en mij, en als wij op vakantie zijn ook voor de oppas. Van andere mensen moet hij niets hebben.

Dit is het verhaal van Vlokje, die nu in februari 2018 al 9 jaar bij ons in huis is.

Oooo wat mooi. Morgen komt deel twee.

Krabpalen en klimbomen: het interview

Krabpalen en klimbomen: het interview Krabpalen en klimbomen is die winkel waar ze die mooie meubels verkopen. Maar waarom en hoezo? Ik mailde en Barth mailde terug.

Eerste vraag: hoe is de winkel begonnen?

Wij zijn ermee begonnen nadat wij de kat Jantje hadden gekocht bij kittenopvang Miauw. Zij kreeg zoveel reacties op de foto die ik hen stuurde van Jantje om te laten zien dat het goed met haar ging zittend op onze eerste zelfgemaakte krabpaal, dat er veel vragen kwamen van wie die krabpalen maakte en waar zoiets te koop was. Omdat de vragen bleven komen besloot ik er een aantal te maken en dat is nooit meer gestopt.

Mijn verkering Loesje heeft ook model Jantje. Maar Hoe weet u of katten een krabpaal of klimboom leuk vinden? Of heeft u thuis katten die alles uitproberen?

Wij hebben thuis zelf inmiddels zes katten die als testpanel dienen. Nieuwe modellen gaan eerst naar huis en dan wordt gekeken hoe erop gereageerd wordt. En dat werkt prima.

Ja, dat snap ik. Het is ook slim. Hoe komt een krabpaal of klimboom aan zijn naam?

Veelal zijn de namen van onze eigen katten. Soms hoor ik van klanten een leuke naam die in de collectie past. Zo is Koko een naam die is ontstaan nadat een dame twee katten had die allebei op het bovenste plankje van model Jantje wilde liggen. Zij belde mij op met de vraag of ik alsjeblieft een paal kon ontwerpen met twee hoge plankjes zodat ze van de ruziënde katten af was 🙂 Zodoende is dit model vernoemd naar haar kat Koko.
Het volgende nieuwe model gaat Bob heten, genoemd naar een kat waarvoor ik een krabpaal heb mogen maken.

O misschien komt er ook wel eens model Bert!! Maar ik woon klein.

Miauw

Waarom steunt u eigenlijk de Stichting Kittenopvang Miauw? Dat staat op de site.

Omdat dit begonnen is naar aanleiding van de vraag door klanten van stichting Miauw vinden wij het niet meer dan normaal dat wij daarmee dan ook deze stichting steunen.

Ik zag een mooie rode kater op de site. Echt een fotomodel. Wie is dat?

De rode kater is op onze site is Willem, de oudste asielkat in ons team. Hij ligt ook op de allereerste krabpaal waarmee alles begonnen is. Onze andere katten heten Fonzie, Sjonnie, Roosje, Jantje en onze allernieuwste aanwinst Appie.

Appie

Misschien ook wel een leuk verhaaltje:

Appie is achtergelaten door haar mama op het terrein waar ik de boomstammen schoonspuit. Nadat ik ze heftig miauwend en uitgehongerd achter op het terrein hoorde, ben ik haar gaan voeden. Appie’s mama heeft zich nooit meer vertoond en ik heb haar ook nergens meer kunnen vinden, bij asiels e.d. Na de vierde dag kwam Appie steeds dichterbij en won ik steeds meer haar vertrouwen. Inderdaad, we noemde haar Appie maar het bleek een dametje te zijn. Pikzwart en superklein.

Niet lang daarna op een zonnige dag zette ik eten neer en zat ze gelijk bij mijn hand, ik kon ze zelfs met een vinger aaien. Aan het einde van die dag, waarbij ik overigens geen enkele krabpaal meer heb gemaakt maar alleen maar aan het spelen en kroelen ben geweest, was ze niet meer van plan om bij mij weg te gaan en volgde ze mij als een schaduw.

Na een kort whattsappje naar Marieke die binnen no time had geoordeeld dat dit was “ment to be” , is ze in onze familie opgenomen. En wat een dondersteen is deze dame nu, inmiddels de gangmaakster in huis!

Dankuwel voor dit interview. Ik vind het heel leuk dat het echt een kattenwinkel is met veel liefde voor katten!!

Naar de winkel: klik hier

Huiskater Bert

Samen is het gezelliger