Toen ik uit het asiel kwam was ik bijna helemaal zwart, en dan donkerzwart, echt zwartzwart, zo zwart als zwart maar kan zijn, en mijn haaren waren dun en heel zacht zeggen mijn mensen, inmiddels heb ik een heeeele dikke vagt gekregen, met veeeeeeel meer haar, dat is natuurlijk logies want ik ben Kever de tuinkater geworden in plaats van Kever de binnenkater, dan worden je haaren vanzelf anders, o ja, en ik ben natuurlijk niet helemaal zwart want ik heb mijn witte sokken, witte bef, witte onderbroek, witte behaatje, oferal losse witte haaren door het zwart heen, en de witte PUNT aan mijn staart.

Roodooranje

Toen ik eenmaal naar buiten mocht kreeg ik lichtere haaren op mijn hoofd, ze waren een beetje rood of ooranje, daar heb ik al een keer over ferteld, mijn mensen dachten toen nog dat ik in de winter wel weer zwart zau worden, maar die ooranje haaren bleven zitten, ze zijn nooit meer weg gegaan, ik heb juist NOG meer ooranje haaren erbij gekregen, ze zitten nu ook op mijn rug en op mijn borst, het lijkt wel alsof ik een ooranje ketting om heb, en dat zie je ook als ik binnen ben, het komt niet door het zonlicht!, het zijn allemaal roodooranje PUNTjes door het zwart heen.

Alleen het zwart mijn pooten is nog zwartzwart, voor de rest ben ik ooranjewitzwart, gaaf hè?, ik merk zelf niks van die haaren, mijn ooranje haaren foelen niet anders dan de zwarte of de witte haaren, mijn mensen zeggen weleens dat ze me terug gaan brengen, dat ze in het asiel een zwartwitte kat hebben gekocht, en geen ooranje, maar dat is maar een grapje hoor!, ze zijn wel benieuwd hoe ik er over een tijdje uitzie, maar ze zeggen ook dat het ze niks uitmaakt, omdat ik toch altijd dezelfde Kever blijf als PUNTje bij paaltje komt (dat zeggen mensen zo, gek hè?).

Alle kleuren

Mij maakt het ook niks uit, als ik straks ooranje met wit ben geworden zie ik er net zo uit als Bertje of Lucky (of Tommy of Jip of Doerak of Ollie of Dopey of Bjarne!)dat lijkt me best biesonder!, mijn vrienden hebben alle kleuren die er zijn, van wit tot grijs tot rood tot zwart, en ik vind ze allemaal lief, en weet je hoe dat komt?, de kleur van je haaren zit alleen aan de buitenkant, en die heeft niks te maken met je kaarakter, waar het om gaat is de kleur van je hart, en ik weet toefallig dat dat bij al mijn vrienden tot in de kleinste PUNTjes de kleur GAUD is.

Mijn vrouw zei dat het alweer een half jaar is dat die grote ruusie bezig is, daarom tetter ik nau ekstrahard voor vreede!!!!

Je hoort vaak dat je katten niks kunt leren. Dat is zeker niet waar.
Maar mijn ervaring is wel dat ze alleen dingen leren waar ze zelf het nut van inzien. En dan nog is het makkelijker om ze iets te laten doen, dan om ze iets NIET te laten doen.
En juist daar wil ik het deze keer eens over hebben – wat mag je kat niet?

Alles mag

Bij ons in huis mag eigenlijk alles. Onze katten mogen/mochten in alle kamers komen Maar ja: we hebben dan ook maar twee kamers. Ze mogen ook in de badkamer, die trouwens normaal gesproken wel dicht is.
Ze mogen/mochten overal op liggen en zitten (bank, bed, stoelen, tafel, bureau etc). Ze mogen/mochten zelf altijd naar binnen of naar buiten via het kattenluikje.
Het enige dat niet zou mogen is op het fornuis klimmen. Maar dat heeft niemand ooit gedaan. O, en uit de toiletpot drinken, dat zou ik ook niet willen. Maar dat heeft ook nog nooit iemand gedaan.

Pop

In het begin waren we strenger. Ik wilde niet dat Pop aan onze nieuwe bank krabde. Jeroen wilde niet dat Pop aan de muziekboxen krabde.
En Pop deed dat wel. We probeerden dit te voorkómen door Nee te zeggen of te roepen. Dat hielp één seconde en daarna niet meer. Of door het negéren, want Pop deed het vaak om aandacht te krijgen. Maar daar trapte hij niet in, en hij bleef gewoon net zo lang doorgaan tot hij aandacht kreeg.
Ik heb ook nog wel dingen tegen de bank aan gezet, of er overheen gelegd, zodat Pop niet bij de bekleding kon. Maar ja, om je hele bank nou in te bouwen met boeken en kranten en lakens… Bovendien vond Pop altijd wel een plekje om te krabben.
Het enige dat een beetje hielp was een krabplank aan de deur, waar hij dol op was.

Door Pop heb ik geleerd dat als je met een kat woont die echt weet wat hij wil, het nauwelijks zin heeft om iets te verbieden. Het enige dat je kunt doen is zorgen dat hij er niet meer bijkan. En een alternatief aanbieden.
Dus zat er een kinderslot op onze klerenkast, omdat Pop anders alles in die kast omver ging gooien, en drijfnat uit de tuin kwam om op de schone dekbedhoezen te gaan slapen.
En zat er om een deel van onze elektriciteitskabels een schuimrubberen buis, zodat Pop niet in de kabels kon bijten om ons ‘s nachts wakker te maken.
We zorgden voor veel krabspullen, zowel hangend als liggend. En Pop gebruikte dat ook volop. We hebben meerdere keren nieuwe krabspullen moeten kopen omdat ze helemaal aan flarden waren gekrabt.
Maar als hij iets persé wilde hing hij toch altijd aan de bank, haha!

Verder staat alles wat eventueel gevaarlijk kan zijn (schoonmaakmiddelen, medicijnen, etc.) uiteraard zo dat katten er niet bijkunnen!

Beer, Mol en Bol waren in huis iets “makkelijker”. Mol en Beer krabden niet echt maar gaven vooral kopjes aan deuren en dergelijke. Bol krabde keurig aan de krabplanken.
Iets kapot maken is eigenlijk nooit gebeurd. Behalve dan dat Pop dus de bekleding van de bank vakkundig heeft gesloopt.

Kever

Kever lijkt qua gedrag op Pop. Als hij iets wil gaat hij aan de bank of aan de boxen krabben. Helaas voor hem is het nieuwe daar al jaaaaren vanaf, dus heeft hij beduidend minder succes. Maar daar heeft hij dan zijn toeter voor 😸
Verder krabt hij net waar het hem uitkomt, wat je ook neerzet of ophangt. Daar hebben we ons al lang bij neergelegd.
En net als Pop maakt hij ons meerdere keren per nacht wakker voor aandacht. De enige oplossing daarvoor zou zijn om hem niet in de slaapkamer te laten, maar dat willen zowel Jeroen als ik niet.

Verder heeft in huis eigenlijk nooit iemand dingen gedaan die we ECHT niet wilden hebben.

Maar buiten is een ander verhaal.
Buiten dingen verbieden is helemaal ondoenlijk.
Kever mag als eerste van onze katten de tuin niet uit. In de tuin mag hij doen wat hij wil. Nou is hij niet zo’n avonturier, en blijft hij netjes op de paden.
Toen Pop, Beer, Mol en Bol hier woonden had ik nog wel eens ideeën over planten die ik op een bepaalde plek wilde hebben. Er geen rekening mee houdend dat dan een kattenpaadje bleek te zijn, waar alle katten uit de buurt liepen. Katten lopen altijd op dezelfde paadjes door een tuin, in elkaars voetsporen. Van een nieuwe plant trokken ze zich niks aan. Dus na een week was zo’n plant dan helemaal vertrapt. Ik heb geleerd dat dat dus niet werkt.

Mol

Bij Pop, Beer, Mol en Bol hadden we ook een deel van de tijd geen idee wat ze buiten aan het doen waren, omdat ze uit het zicht waren.
Maar we hebben wel gezien dat zowel Pop, Beer als Mol bij een buurvrouw naar binnen gingen en op het aanrecht rondsnuffelden. Terwijl zij geen katten binnen wilde.
Dan kon je roepen wat je wilde, of blikjes opentrekken en sneks aandragen, maar ze hoorden zogenaamd niks. Dus deden we dan meestal maar of we niks merkten… totdat we heel hard KSSSTT!!! hoorden roepen 😸
Diezelfde buurvrouw had op een gegeven moment een Perzisch tapijt buiten gelegd, om te luchten. Het lag over een tuinstoel heen. Mol zag dat en wist meteen dat dat een prima plek was om lekker te slapen, lekker zacht. Wat ik ook probeerde, ze deed net of ze met niet hoorde en bleef liggen. Ze heeft er een uurtje van kunnen genieten, toen ineens weer het bekende KSSSTT!!! klonk. Daarna hing die buurvrouw het kleed over twee tuinstoelen, en meteen toen ze weer naar binnen was sprong Mol er bovenop. Nu had ze een eigen hangmat, haha! Ik heb me nergens meer mee bemoeid…
Tja, katten zijn en blijven toch katten.

Vooral mensen die een hekel hadden aan katten waren favoriet. Daar zat/lag iedereen graag in de tuin. Niet alleen GRAAG, zelfs het liefst! Vaak leek het gewoon wel een spelletje, net als kinderen die belletje trekken. Vooral bij de mensen die daar heel boos van werden (of was ik de enige die zo was😉?)

Ondertussen ging Beer bij iedereen die katten had ‘s ochtends héél vroeg naar binnen en at mee uit hun bakjes. En werd meerdere keren betrapt. Maar dat heeft hem nooit tegengehouden. Wel heb ik bij een paar mensen een zak brokjes en een bos bloemen langs gebracht, met excuses en ook de mededeling dat wij er verder helaas niet veel aan konden doen.

Bol

Bol bleef in de tuin van de buren komen toen er een hond kwam wonen. Hij vond (mijns inziens terecht…) dat het ZIJN tuin was, omdat hij er eerst was. Meerdere keren is er net een knokpartij voorkomen doordat de buurvrouw ingreep. Hoe we ook stonden te roepen, Bol bleef er naar toe gaan. Ook als we het hek hoger maakten ging hij er naar toe; dan maar via de schuurtjes.
Uiteindelijk heeft hij het een beetje opgegeven.
Maar zelf na jaren ging Bol elke avond, als de hond binnen was, in die tuin voor de ramen heen en weer lopen. Alleen om te laten zien dat hij zich niet weg liet jagen. En als kers op de taart ging hij dan zitten plassen terwijl de hond hysterisch zat te blaffen😸

Anderzijds zou ik ook boeken vol kunnen schrijven over andere katten die bij ons binnen kwamen, of de keer dat wij wakker werden met twee vreemde damespoesjes IN ONS BED. Lief slapend, zich van geen kwaad bewust.
Of een ander voorbeeld: Mikkie… 😉
Het is best een rustig gevoel dat Kever de tuin niet uit kan, en dat behalve Mikkie andere katten de tuin niet in kunnen. We hebben inmiddels vaak genoeg wakker gelegen omdat iemand op avontuur was en niet thuis kwam.

Dat maakt katten voor mij zo geweldig. Ze gaan hun eigen gang en laten zich niet commanderen. Maar ze zijn heel graag bereid om met je samen te werken, als ze snappen waarom.
Dus op de vraag “Wat mag je kat NIET?” zou mijn antwoord zijn: hij (in dit geval Kever) mag sommige dingen niet. En trekt zich daar niks van aan. Zoals het hoort, als kat zijnde.

Hoe is dat bij jullie? Mogen jullie katten bepaalde dingen niet? En doen ze die toch, of houden ze zich aan de regels? En wat doe je om te zorgen dat ze bepaalde dingen niet doen?

Mevrouw Kever

Forige week lag ik lekker in mijn tuin in de struiken te soeselen, toen ik ineens stemmen hoorde, er kwamen zomaar twee mensen de tuin in!, en dan bedoel ik dus niet mijn eigen mensen, die waren er ook hoor, maar daar ben ik natuurlijk aan gewend, mijn mensen en die andere mensen gingen op het terras zitten, ze praatten rustig en die andere mensen hadden mij niet eens gezien, dus ik bleef liggen waar ik lag, ook al was ik aalert en stond ik op het PUNT om weg te rennen als dat noodig was.

Ons huis in

Alles ging prima, maar na een tijdje liep mijn vrouw naar achteren in de tuin om iets te laten zien, de vreemde meneer liep mee, en weet je wat mijn vrouw toen deed?!, ze zei Ik zie iemand liggen in de planten, en daarom keek de meneer in de planten en hij zag mij!, we keken elkaar twee tellen aan en toen begon ik te rennen, met mijn buik over de grond en mijn haaren recht overeind, zo bang was ik dat die meneer mij ging vangen, dat gebeurt me niet nog een keer!, ik rende keihard ons huis in, het laatste dat iedereen van mij zag was het witte PUNTje van mijn staart.
Binnen verstopte ik me onder de tafel, maar dat leek me niet feilig genoeg, dus ik ging ergens anders naartoe en daar bleef ik, even later toen de mensen weg waren ging mijn man me zoeken, hij keek onder de tafel, daar was ik dus niet, hij keek onder het bed en daar zag hij me ook niet, hij keek oferal maar zag me niet, hij riep mijn vrouw dat hij mij niet kon vinden en of ze kwam helpen zoeken, hij was best een beetje over zijn stuur, hij was helemaal bang dat ik per ongeloos met die mensen tegelijk de deur uit was gelopen, mijn vrouw zei dat ik dat nooit zau doen, ze keek in de woonkamer, in de slaapkamer en ook nog eens onder het bed en zag daar ineens de PUNTjes van mijn ooren.

Kusjes

Ik had me helemaal tussen een kist en het stofzuigding gepropt dat onder het bed staat, zo bang was ik, je kon me bijna niet zien, O Keefie het spijt me zo! zei mijn vrouw, en dat die mensen vrienden waren van mijn mensen en dat ze me nooit iets zauden doen, ik bleef toch onder het bed, mijn mensen gingen op de grond liggen en zeiden steeds mijn naam, en mijn vrouw ging miouwen, net als ik dat doe, daarom durfde ik wel weer te foorschijn te komen, ik kreeg heel veel knuffels, mijn vrouw ging me borstelen dat ik me weer fijn foelde, ze zei steeds sorrie, dat ze niet goed had nagedacht, en ze gaf me kusjes op het PUNTje van mijn neus.

Het ferleeden

Die middag was ik nog een beetje nerfeus, elke keer als ik iets hoorde dook ik in elkaar,
maar in de afond was ik weer mezelf, ik had weer het fertrauwen dat alles goed was in mijn leefen, ik wist weer dat ik Kever ben, dat ik bij mijn mensen woon, in ons huis, dat ik heel veel lieve vrienden heb, en dat er niks grieseligs is, mijn toeter deed het weer en ik was weer frolijk, dat ben ik eigenlijk altijd hoor!, alleen zit ergens diep in mij nog een heel klein donker PUNTje van het ferleeden.

En ook

En ik blijf natuurlijk tetteren voor vreede, net zolang tot er geen ruusie meer is!, en ik stuur mevrouw Truke heeeeeeel veel ekstrazachte kopjes, en ik zwaai fanafond naar Zwawi, die weer SAMEN is met haar zus Vlekkie!!

Zooo heee wat was het troopies ineens!, elke dag was er zon, en zon, en nog meer zon, heerlijk vind ik dat!, ik kan goed tegen de warmte, ik kruip onder de struiken of onder mijn stretsjer en daar blijf ik, mijn vrouw maakt elke afond het gras een beetje nat met een grote slang waar water uitkomt, presies op de plek waar ik altijd lig, en dat doet ze ook op de plek onder de struiken waar ik altijd lig, daardoor blijf ik lekker fris, af en toe drink ik een beetje waater of eet ik een paar brokjes, zo kom ik de dag wel door, en ik ga pas weer beweegen als de zon er in mijn tuin er een PUNT achter heeft gezet.

Soeselen

Als ik lig te soeselen denk ik over van alles, ik denk aan Muzette, dat zo van de zon en van de warmte hield, ik denk aan Loes, dat ik hoop dat ze niet weer ziekies aan haar buik wordt van de zon, ik denk aan hoeveel kouwstiks ik straks ga eeten, ik komponeer in mijn hoofd vast nieuwe muziek voor op de spiraal, ik tetter efentjes om te testen of mijn toeter tegen de warmte kan, ja gelukkig wel, hij doet het altijd prima!, ik kijk naar kleine beestjes in het gras, maar soms val ik ook gewoon in slaap, op dat PUNT moet ik eerlijk zijn.

Het spel

In de ochtend, als het nog niet zo warm is, of later op de afond, als de zon weg is, word ik aktief, ik was een keer zomaar op mijn stoel geklommen, maar dan op de leuning, zo noem je dat toch?, mijn mensen froegen wat ik aan het doen was, en ik tetterde dat ik een vlinder zag!, die wilde ik natuurlijk van dichtbij bekijken, de vlinder had zo een mooie kleuren!, ferder heeft mijn vrouw een nieuw spel bedacht met grassprieten, het zijn spesjale sprieten, bofenaan zitten een soort bloempjes of korrels lijkt wel, en alleen met die sprieten wil ik het spel doen, mijn vrouw beweegt de spriet en ik ren en ik ren, heen en weer, van de ene PUNT van het grasfeldje naar de andere.

(tekst gaat verder onder video)

Oefenen

Als de zon weer warm wordt kruip ik in de struiken of onder de stretsjer, ik denk en ik slaap, en in de nacht speel ik mijn nieuwe muziek op de spieraal omdat ik niet echt moe ben, mijn vrouw zegt soms Zal ik een keer spieraal spelen als jij ligt te slapen, Keef?!, nau nee, ik heb mijn slaap hard nodig, en bofendien kan niet iedereen zomaar spieraal spelen, daar moet je voor oefenen en nog eens oefenen, Dat zit bij jou wel goed! roept mijn vrouw, en ja, ik oefen veel, ook als het troopies is, en daarom beheers ik spieraalspelen tot in de PUNTjes.

Natuurlijk blijf ik tetteren voor vreede!
En doen jullie allemaal foorsichtig met de warmte?, dat jullie goed eten en drinken?

Katten zijn dol op aaien en knuffelen. Tenminste, de meesten dan.
Uit eigen ervaring weet ik dat er katten zijn die er niks van moeten hebben, of in ieder geval het liefst zo min mogelijk. Niet uit angst, maar gewoon omdat ze het niet nodig vinden.

Pop

De eerste kat die bij ons kwam wonen was kater Pop. Van kleinsaf aan was hij een ontzettende knuffel. Je mocht hem overal aaien en hij vond alles heerlijk. Vooral “buikie aaien” was favoriet. Er waren maar twee dingen die hij absoluut niet wilde, namelijk optillen en op schoot zitten.
Pop werd de hele dag door gekust en geknuffeld en geaaid, en vroeg daar ook om.
Hij sliep elke nacht bij ons in bed, helemaal tegen ons aangeklemd.
We noemden hem vaak ons klem-aapje.

Mol

Mol was ook een knuffelkont. Ze was de enige kat die bij ons heeft gewoond die het leuk vond om opgetild en rond gedragen te worden. Soms tilde een van ons haar op en lieten we haar zo bijvoorbeeld in de bovenste keukenkastjes kijken, dat vond ze geweldig.
Mol zat graag op schoot, en viel dan zelfs in slaap. Het toppunt van genieten vond ze het om in dekentje te worden gewikkeld. Hoe strakker ingepakt, hoe beter. Ze kon soms echt als een klein pakketje op schoot liggen.
Mol sliep graag bij ons in bed, het liefst onder het dekbed.

Bol

Bol wilde heel graag geaaid worden, maar beet of krabde in het begin. Uit angst. En tóch wilde hij het, en kwam elke keer opnieuw kopjes geven.
Toen hij ons eenmaal vertrouwde vond hij knuffelen geweldig. Als je hem maar niet het idee gaf dat hij vast gehouden werd, door bijvoorbeeld allebei je armen om hem heen te slaan.
Bol gaf kusjes, door met zijn halfopen mond langs mijn neus te wrijven. Ik gaf hem eerst drie klapzoenen op zijn hoofd (SMAK SMAK SMAK) en dan wreef hij drie keer met dat open bekkie langs mijn neus. Het was echt een kattenvariant van een kus! Hij waste elke ochtend Jeroens handen, en probeerde wel eens aan mijn haar te beginnen. Maar dat was toch teveel werk.
Vooral in de tuin, als de zon scheen, was hij een groot liefhebber van buikie aaien. We hoefden maar naar buiten te komen en hij liet zich vallen en rolde om, haha!
Hij sliep geregeld bij ons in bed, maar niet helemaal tegen ons aan.

Kever

Kever wilde ook vanaf het begin geaaid worden, maar haalde ineens uit. Of hij beet. Dat was vooral een kwestie van overprikkeld zijn.
Af en toe heeft hij dat nog wel eens, maar meestal kun je dat heel goed aan zien komen. Buik aaien mag, alleen niet altijd. Dat houdt het spannend…!
Eigenlijk zou Keef het liefs de hele dag door geknuffeld worden, non stop. Niet alleen de hele dag trouwens… in de nacht wordt er meerdere keren spiraal gespeeld voor knuffels.

Blijft dus over: Beer.

En inderdaad, dat was de kat die het niet zo nodig vond om geaaid of geknuffeld te worden. Een aai over zijn hoofd was altijd prima, maar meer hoefde niet. Als je dat toch probeerde liep hij kwakend van verontwaardiging weg.
Optillen, op schoot zitten, kammen? Geen haar op zijn hoofd die daar aan dacht!
In het begin lag hij, in zijn doos, peinzend te kijken naar de bank. Waar ik zat met Mol op schoot. En Pop naast me, die op zijn buik werd geaaid. Soms was ik bang dat Beer zich buitengesloten voelde. Als ik dan naar hem toeliep en hem aaide beet hij me zachtjes in mijn hand. Om duidelijk te maken dat het voor hem ECHT niet hoefde 😸

Vaak vroegen mensen ons wat er nou zo leuk was aan een kat die je niet kon knuffelen. Dat verbaasde me altijd, want ik vond Beer juist leuk OMDAT hij zo’n eigenheimer was. Er werd ook gezegd “Wacht maar, hij komt vanzelf wel op schoot”. Terwijl dat helemaal niet onze bedoeling was! Hij was al twaalf toen hij bij ons kwam wonen, en de kans dat hij ooit op schoot zou komen was nihil. Bovendien: hij was perfect zoals hij was. Een indrukwekkende en eigengereide kater, die heel wijs en zachtaardig was. Die zich overal mee bemoeide, vooral in de tuin. Die heel erg lief was voor Pop en Mol en voor ons. En die dus niet van aaien hield.

Na een paar jaar bij ons wilde Beer toch wel wat meer knuffels. Als we thuis kwamen stond hij met Pop en Mol bij de deur te wachten, en wilde dan geaaid worden. Soms kwam hij ineens kopjes geven of klom op het bureau en keek je dan aan. Dat betekende: Aandacht, alsjeblieft? We wisten niet wat we mee maakten!

Beer is nooit iemand geworden van ál te veel polonaise aan zijn lijf.
Maar hij wilde uiteindelijk als hij de kattentrap op ging, eerst van mij een kus bovenop zijn hoofd. Daar bleef hij op wachten. Ik krijg er nóg een brok van in mijn keel als ik daar aan denk.
Iedere kat is anders, en iedere kat is geweldig.

Hoe is dat bij jullie? Zijn jullie katten dol op knuffelen, of hoeft het niet zo? En mag je ze op hun buik aaien? Verwacht je van een kat dat hij of zij aaien leuk vindt?
Ik ben benieuwd!

Mevrouw Kever