Deze week was ik een beetje ziek, ik had een grote bult op miin kin, dat heet apses, het deed pijn en ik moest er van kwijlen, ik had ook koorts, dat zei de dokter toen ik daar was, ik moest er naar toe van mijn mensen, ze gingen gelukkig wel mee want in mijn eentje had ik dat nooit gedurfd!, ik moest in een tas en we gingen heeeeeel lang met iets dat heet mee-troo, de dokter maakte een stuk van mijn kin kaal en ze kneep in die bult, daardoor kreeg ik ZO een fiese smaak in mijn mond, bah!, ik kreeg ook nog twee prikken en we mochten weer naar huis, net op tijd, want ik was er klaar mee, ik stond op het PUNT om in mijn eentje weg te gaan.

Hoofd

Weet je wat zo erg was?, ik zat in mijn tas op de taafel bij de dokter, ze deed mijn tas open, ik stak mijn hoofd eruit en toen moest ze lachen, ze zei dat ze had geprobeerd dat in te hauden maar ze vond dat ik een ekstreem grappig hoofd heb, nau ja!!!, dat is toch geen manier van doen?!, ik kom daar voor iets seeriejeus en dan word ik gewoon uitgelachen!, mijn hoofd is helemaal niet grappig, het is gewoon mijn hoofd, dat heb ik altijd gehad en dat wil ik ook blijfen hauden, PUNT uit.

Van de dokter moest ik elke dag pillen nemen, in de afond en in de morgen, ik heb me zo goed als ik kon verzet: ik sloeg mijn naagels in de hand van mijn vrouw, ik klemde mijn kaaken op elkaar, ik beet, ik spuugde de pil soms wel vijf keer uit, ik liet een kouwstik met de pil erin staan maar toch kreeg ik die pillen in mijn buik, erg hè?, het moest zeiden mijn mensen, voor mijn gesond, mijn vrouw zei dat ze niet kon wachten tot ik die pillen niet meer hoefde, nau anders ik wel!!, maar gelukkig konden we er na woensdagafond een PUNT achter zetten.

Gesond

Maar als ik heel eerlijk ben moet ik toegefen dat ik me na die prikken en die pillen meteen een stuk beter foelde, en nau ben ik weer gesond, gewoon zoals altijd, alleen weet ik nau dat dat eigenlijk helemaal niet zo gewoon is, je gesond is een groot kadoo, vaak denk je er niet bij na totdat je ineens niet meer gesond bent, als je gesond niet goed is kan je zelfs een ster worden, en dat is echt heel erg ferdrietig, en niet iedereen kan zo makkelijk weer gesond worden, dat weet ik, daarom stuur ik heeeeeeeeeel veel lieve zachte kopjes naar Muzette en haar vrouw, en naar mevrouw Annelieke, ik tetter zachtjes naar Milo die nu een ster is geworden, kan je me horen?, en ferder stuur ik kopjes naar iedereen die er eentje wil hebben of die er eentje noodig heeft, ik doe er ook zachte neusjes bij, maar nau ga ik eventjes rennen, omdat ik weet hoe biesonder het is dat ik weer een gesonde Kever ben, met zo een streepPUNT!

en ik blijf net zo lang tetteren voor vreede als nodig is!!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het was een verkeerde inschatting dat Keef en Mkkie samen zouden kunnen.
Doordat Mikkie zó graag hier naar binnen wil trekt hij zich weinig meer van Keef aan.
Hij loopt gewoon naar binnen, klimt over het gaas of kruipt er onderdoor. En Kever kan daar niet tegenop.
Precies zo ging het met Bol. Die kon ook niet tegen zijn zoon op.
Mikkie is een heel lief ventje, maar nogal overheersend. En zowel Kever als Bol zijn te zachtaardig voor hem. Mikkie doet ze niks, maar hij walst gewoon over ze heen.
Daarom zijn er dus geen tuinbezoekjes meer, en proberen we Mikkie zoveel mogelijk uit de tuin te houden. Dat lukt overdag nog wel, maar elke nacht is het raak: Mikkie is weer in de tuin. Hij komt niet meer binnen, dat is al heel wat.
Dit wordt een kwestie van volhouden.
Jeroen en ik voelen ons er vreselijk over, zowel voor Kever als voor Mikkie. Maar nu is het zaak om te zorgen dat Mikkie niet meer in de tuin komt.

Onder zijn kin

Dit werd afgelopen zaterdag des te duidelijker.
Toen zaten wij bij de Spoedkliniek. Kever bleek ‘s ochtends een grote bult onder zijn kin hebben. Zijn hele kin was nat van het kwijlen. Hij voelde zich duidelijk heel beroerd.

Bij de dierenarts bleek dat hij een flink abces heeft, dat uitkomt in zijn mond(!!). Dus de inhoud van het abces loopt steeds in zijn bekkie, bah. Verder had hij koorts.
Hij moet dat abces hebben gekregen door een tik met een nagel. En die kan hij alleen van Mikkie hebben gekregen.

Nu is zo’n tik niks ernstigs, en het feit dat Keef een abces heeft geeft juist ook aan dat het maar een klein tikje was. Hij had beter een flinke krab kunnen hebben gekregen, dan was de wond niet zo snel gaan ontsteken. En Kever geeft Mikkie ook tikken, dus het gaat twee kanten op. Maar het geeft wel aan dat de verhouding tussen Mikkie en Keef aan het verslechteren is.

Kever krijgt nu twee keer per dag een halve tablet antibiotica. En elke ochtend Novacam, een pijnstiller/ontstekingsremmer. Die Novacam kan gewoon door een beetje natvoer en is geen enkel probleem. De halve pil daarentegen…
Tot nu toe is het gelukt. Maar het wordt steeds moeilijker. Want Kever gaat zich steeds meer verzetten. En doordat hij zo groot is kan ik zijn kop niet goed vastpakken om zijn bekkie open te doen. Hij heeft al een paar keer zijn nagels in mijn hand geslagen. Niet expres, dat weet ik heel goed. Maar leuk is anders.

Pil

Bolle was ons eerste kat die ik zelf een pil kon geven.
Met Pop, Beer en Mol gingen we altijd naar de dierenarts.
Pop deed niks, maar wist op de een of andere raadselachtige manier toch elke pil weer naar buiten te werken. Ik zal me altijd de keer herinneren dat hij door vier mensen werd vastgehouden bij de dierenarts, en dat het hem tóch lukte om een pil vier keer uit te spugen. Eigenlijk was ik daar nog trots op ook, haha!
Mol aarzelde niet om uit te halen, en werd bij de dierenarts een krijsende bos haren met nagels en tanden.
En Beer was loeisterk en ging ook krabben en bijten.

Bij Bol wist ik dat hij achteruit ging lopen als je hem een pil probeerde te geven. Dus ik ging achter hem staan, en pakte zijn prachtige kop vast, wachtte tot hij tegen mij aanliep en hóp, pil erin.
Maar gelukkig hoefde dat maar af en toe. En waren we dan allebei verbaasd over het hele gebeuren 😉

Met buitenkatten is er nog een probleem. Op een gegeven moment weten ze dat ze op een bepaalde tijd een pil krijgen. En zitten ze rond die tijd 4 tuinen verder naar je te kijken en te knikken, om aan te geven dat ze weten dat je een blikje open hebt getrokken, maar dat ze ook weten van die pil. Dus dat ze voorlopig blijven waar ze zijn.

Tips gevraagd

Ik ken alle trucjes. Pil in iets lekkers doen – werkte hier NOOIT. Easypill – lustte niemand. Pillenschieter – hebben we, durf ik niet te gebruiken. Om en om iets lekkers geven, waar dan een pil in zit – hadden ze meteen door. Door het eten doen, op de bodem – nooit iemand ingetrapt. Kat in een handdoek rollen – hebben we één keer gedaan met Pop, maar dat nooit meer. Vreselijk, hij was doodsbang.
Met zijn tweeën vasthouden doen we ook niet meer. Dan weet een kat meteen wat er aan de hand is en gaat zich verzetten. Logisch natuurlijk.
Jeroen durft helemaal geen pillen te geven, en is bij voorbaat al in paniek. Dat merkt een kat, en dan kun je het wel vergeten. Dus hij doet de ondersteunende taken: kipfilet halen, tóch weer Easypill kopen, medicijnen ophalen. En mij verbinden (grapje)!

Ik ben vol bewondering voor mensen die hun katten jarenlang pillen geven. Zoals mevrouw Muzette.
Zelf raak ik al in paniek als ik daaraan denk.

Als het goed is hoeft Kever op de dag van deze blog nog maar één pilletje. Maar er komen ongetwijfeld andere keren.
Vandaar mijn vraag: heeft iemand HELE goede tips om een kat een pil te geven?

Mevrouw Kever, met geperforeerde handen

Als eerste wil ik schrijven dat ik de hele tijd aan Muzette en mevrouw Mia denk, Muzette haar lijfje is ziekies en nau moet ze allemaal pillen nemen, dat doet ze keigoed!, maar het is natuurlijk toch niet fijn, daarom hoop ik dat ze zich snel beter foelt, lieve Muzette ik stuur je heeeeele zachte kopjes met een klein tettertje, zodat je niet schrikt!!

In mijn hart

Forige week had ik verteld dat ik het gesellig vind als Mikkie in mijn tuin komt, maar dat ik liefer niet heb dat hij bij mij komt wonen, ik vond het best een beetje moeilijk om dat te schrijven maar ik kreeg zoooooveel lieve reaksies, er stond dat ik zelf mag kiezen, en dat iedereen trots op me was, en dat ze niet wilden dat ik ferdrietig ben, zooo heee ik foelde het in mijn hart, mijn hart werd steeds groter omdat er zoveel liefde in kwam, liefde van mijn vrienden en vriendinnen, het maakte dat ik niet meer ferdrietig was, dat ik foelde dat ik Kever mag zijn en dat ik goed ben zoals ik ben, van mijn neus tot aan het witte PUNTje van mijn staart.

Mijn mensen zeggen altijd tegen me dat ik de allerliefste Kever ben, en dat ik perfekt ben, ik weet niet of dat zo is hoor, ik ben gewoon Kever, en ik ben best een beetje ferleegen, maar doordat ik mijn eigen mensen en mijn lieve vrienden heb foel ik toch meer fertrauwen in mezelf, en doordat ik meer fertrauwen heb durf ik te zeggen wat ik wel of niet wil, en ik weet nau zeker dat ik mag kiezen wat ik wil en dat mijn standPUNT telt.

Beetje nerfeus

Mikkie was deze week een paar keer stiekum binnen geweest, hij speelt dan met mijn speelgoed, dat is eigenlijk niet echt erg, want hij speelt met dingen die ik niet leuk vindt, toch vind ik dat het niet hoort!, mijn mensen werden er wakker van en hebben hem weer het huis en de tuin uitgezet, maar wat mijn mensen ook doen met het gaaaas, Mikkie vindt elke keer weer een gaatje, ik was er wel een beetje nerfeus van geworden maar niet heel erg, daar kreeg ik veel kompliementen en knuffels voor van mijn mensen, en mijn vrouw fertelde me nog dat hoe dapper je ook bent, sommige dingen zijn eng of moeilijk, dat blijf je altijd hauden, maar ik weet nau dat ik niet alles zelf hoef op te lossen, en dat is een heel belangrijk PUNT.

Dat komt door jullie, door al mijn vrienden!, soms lijkt het alsof ik jullie altijd al heb gekend, zo foelt het, maar dat is niet zo, ik weet nog dat ik alleen op straat liep en heeeeeeel maager was, dat ik gefangen werd en naar het asiel werd gebracht, en dat ik daar zoooo bang was!, ik durfde helemaal niks, ik lag onder de kooien tegen de muur gedrukt, maar die tijd is foorbij, we zijn nau SAMEN!, Bert heeft de blog SAMEN is geselliger gemoemd, Bolle zei al dat SAMEN het mooiste woord is, en dat je SAMEN bijna alles kan, en dat vind ik ook, jullie zijn echt helemaal top!!, en mijn vrouw zei dat vrienden niet alles voor je op kunnen lossen, maar dat ze wel zorgen dat je niet alleen foelt met al je problemen, en zo is het presies, met heel veel streepPUNTen!!!

Als eerste wil ik Bertje nog een keertje feeliesietetteren met zijn 15e ferjaardag!!, en ook Loes en Bert met ses jaar ferkering, het was frijdag twee feesten op één dag en dat is heel biesonder!!

Maar niet alles was fijn deze week, soms gaan dingen helemaal anders dan je zau willen, en dat was deze week zo, het was anders voor mij en voor mijn mensen, en voor nog iemand, soms kan het nog veel leuker zijn dan je dacht en soms kan het ferdrietiger zijn dan je had verwacht, en dat was deze keer zo, ik ga nau PUNT voor PUNT fertellen wat ik bedoel.

In mijn tuin

Ik had al geschreven dat Mikkie elke dag een uurtje in mijn tuin mag komen, en dat hij dat helemaal top vindt, hij is heel lief tegen mij en respekteert mij keurig, dat moet ik echt zeggen, hij komt altijd meteen op mij af en geeft mij heeeeeeeeel veel kopjes en wrijft langs mij heen, soms een beetje te entoesjast, dat ik bijna omval, maar het is goed bedoeld, dat weet ik, ik vond het ook best gesellig, we lagen SAMEN in het gras, of Mikkie lag in zijn doos en ik lag ergens anders, Mikkie mocht steeds iets langer blijven, en ineens foelde ik naar welk PUNT mijn mensen toe werkten…

Mikkie wil liefer bij mij wonen dan waar hij nu woont, hij was een paar keer in de nacht stiekum binnen gekomen, mijn mensen snappen niet hoe dat kan, ze hebben mijn gaaaas helemaal nagekeken en nergens zit een gat, maar Mikkie is heel erg slim, en hij is klein en heel slank, dus ze denken dat hij er overheen klimt, enniewee hij lag dus een keer op de bank, en een paar keer buiten in een mand, hij heeft één keer al mijn eten opgegeten, maar daarna niet meer, hij gedraagt zich netjes, maar ik werd er helemaal sip van, ik wilde niks meer zeggen, ik had een PUNT achter mijn tetters gezet.

In mijn huis

Mijn mensen probeerden van alles, ze gingen me borstelen en kammen en aaien, maar ik wilde niet spinnen en ik zei niks, ik was ferdrietig, mijn mensen waren ferdrietig omdat ik ferdrietig was, en mijn mensen waren ook ferdrietig voor Mikkie, want hij vindt het hier zo fijn, en ze hoopten een klein beetje dat Mikkie hier misschien kon komen wonen als alles goed ging, maar ik wil liefer alleen wonen met mijn mensen, dat weet ik nau zeker, en mijn mensen zeiden dat ik op dit PUNT altijd vóór ga.

Nau hebben ze mijn gaaaas NOG hoger gemaakt, Mikkie mag elke dag even in de tuin, dat blijven we doen, en dat vind ik prima, als ik maar zeker weet dat hij ook weer weggaat, want ik vind het leuk oms SAMEN de tuin te deelen, maar ik ben in huis toch liever enigst Kever, met heel veel streepPUNTen!!!

Katten zijn territoriumdieren. Dat houdt in dat ze een bepaald gebied als eigendom beschouwen en zullen verdedigen. Om te laten zien en ruiken dat het hun territorium is markeren katten alles wat zich daar in bevindt. Van deuren tot bomen tot mensen, alles is van de kat die daar woont. Meestal gebeurt dat markeren via kopjes geven, ergens langs wrijven of krabben.
Andere methodes om je geur achter te laten zijn plassen, poepen en sproeien.

Dit is heel normaal kattengedrag, en het heeft geen zin om dit te verbieden. Integendeel: als je het verbiedt wordt een kat bang, want hij snapt niet waarom hij dat niet zou mogen.
De ene kat markeert meer dan de andere. Maar ze doen het allemaal.

Pop

Toen Pop als eerste kat bij ons kwam wonen wisten wij nog niet zoveel van katten. We hadden een krabplankje voor hem gekocht, maar hadden eigenlijk niet echt een idee wat we daar mee aanmoesten. Waar hing je zoiets op?
Voor Pop was dat geen probleem: hij begon vol enthousiasme aan onze (toen) net nieuwe bank te krabben.
Ik kocht snel een simpele krabpaal, zo’n stok op een plateautje zeg maar. Omdat dat ding spuuglelijk was zette ik het in de slaapkamer, zoveel mogelijk uit het zicht.
Pop heeft er nooit aan gekrabd. Logisch, want waarom zou hij krabben aan iets wat ergens verdekt stond opgesteld? Dan was de bank, die midden in de kamer staat, veel beter. Zo rook en zag iedereen die binnen kwam meteen dat dit zijn huis was (als diegene tenminste een kat was).

Toen ik wat meer had gelezen over katten hebben we een goede krabplank aan de toegangsdeur van het huis opgehangen. Die hebben we een aantal keren moeten vervangen, omdat Pop hem helemaal aan flarden had gekrabt. En we kochten kartonnen spullen om aan te krabben, die Pop ook graag gebruikte.
Maar voor “noodgevallen” bleef de bank favoriet. Op alle vier de hoeken heeft Pop de stof kapot gekrabd, de voering daaronder en het schuimrubber dat er onder zat. Hij was al aan het hout toe.

Als Pop zijn zin niet kreeg ging hij aan de muziekboxen krabben. Die waren toen nog de grote trots van Jeroen. Succes verzekerd dus. Soms ging hij klaarstaan met zijn pootjes al tegen de box aan, keek dan om en miauwde. Om duidelijk te maken dat hij, als hij NU zijn zin niet zou krijgen, echt aan de boxen moest gaan krabben 😸
De vloerbedekking was bij Pop ook geliefd om aan te krabben, op vaststaande plekken. Ook weer bij bank, en bij de toegangsdeur.

Als er katers in de tuin kwamen waardoor hij zich bedreigd voelde ging Pop ook nog eens sproeien. Gelukkig was hij jong gecastreerd en stonk het niet echt, maar toch.
Ook hier was de bank favoriet. Daar hingen inmiddels grote lappen fleece overheen – de bank was zo aan flarden dat het geen gezicht meer was.
Die lappen konden in de was, en dat gebeurde ook regelmatig. Omdat het zulke grote lappen stof zijn was dat altijd wel een flinke klus. De keer dat ik de net gewassen en gedroogde stukken fleece even over de bureaustoel had gehangen, Pop binnenkwam, er aan rook en voordat ik het wist er opnieuw tegenaan had gesproeid was dus wel een momentje waarop ik even moest slikken…

We hadden toentertijd een computer met twee kleine boxjes ernaast op het bureau staan. Tegen die boxjes heeft Pop ook een keer gepiest/ gesproeid. Uiteraard kon je die dingen niet echt schoonmaken, al hebben we dat wel geprobeerd.
Elke keer als de computer een tijdje aan had gestaan en die boxjes warm werden kwam Pop even controleren en aan die boxjes snuffelen. Dan keek hij tevreden, want de warmte verspreidde zijn eigen heerlijke kattenpies-geur, haha!

Spulletjes voor in de tuin, die eigenlijk voor iedereen bedoeld waren, pieste Pop helemaal onder.
We hadden ooit een kattententje gekocht, waar Pop een tijd lang graag in lag. Maar daarna keek hij er maanden niet meer naar om. Totdat Mol er een keer in ging liggen. Dat was uiteraard niet de bedoeling! Zodra ze er weer uit was heeft hij dat tentje van onder tot boven vol gepiest. Met als gevolg dat Mol er niet meer in wilde. En Pop zelf ook niet. Hij is er één keer nog ingeweest, trok een vies gezicht vanwege de lucht.
En dat was het tentje. De kleine stinkerd.

Mol

Mol en Beer waren heel beschaafd met krabben. Sproeien deden ze sowieso niet binnen.
Mol was koningin kopjesgeven. Alles kreeg kopjes, zelfs de stekelige braam- en rozenstruiken in de tuin. Doodseng vond ik dat, ik was altijd bang dat ze haar ogen zou beschadigen. Dat is gelukkig nooit gebeurd.
Ze had ook haar eigen liggende boomstam in de tuin, waar ze op ging staan en aan krabbelde.

Beer

Beer krabte niet zoveel in huis, maar wel in de tuin. Alleen toen we na een aantal jaar een nieuw kleed kochten voor in de woonkamer vond hij dat blijkbaar heel geschikt om toch maar wel aan te krabben. Liggend lekker de draden eruit trekken 😉
En hij krabte wel eens aan de muur, en peuterde daar wat stuc los.

Bol

Bol was heel voorzichtig, en durfde pas na een hele tijd aan dingen te krabben.
Hij had allerlei kartonnen krabspulletjes, daar was hij dol op. Maar daar krabte hij nooit aan. Hij zat er op, of sliep er op. Toen ik hem ooit voordeed dat je aan zijn kurk (zoals wij het kartonnen ding waar hij op sliep noemden) ook kon krabben was hij zwaar verontwaardigd en ging er snel bovenop zitten, om te voorkomen dat ik dat nog een keer deed, haha!
Verder had Bol aan alle deuren krabplankjes, en gebruikte die ook.

Maar buiten was hij kwistiger aan het markeren.
Bol ging elke nacht een paar keer naar de tuin van de hond naast ons. Hij ging op het terras voor het raam staan, zodat de hond (die dan binnen was) hem goed kon zien. En dan ging hij zitten plassen! Tja, voordat de hond er was zat Bol vaak in die tuin, en hij vond dat het dus eigenlijk ZIJN tuin was. Als wij de hond hysterisch hoorden blaffen wisten we al hoe laat het was.

Tijdens de renovatie heeft Bol overal zijn (zoals hij dat zelf noemde) zwaarste markering neergelegd op de plekken waar de bouwvakkers door en in onze tuin liepen. Het geestigste vond ik nog wel dat hij heel gericht op alle plankjes waar de steigerpoten op stonden had gepoept… dat moet echt een precisieklus zijn geweest!

Kever

En Kever? Die krabt gewoon net waar hij zit of staat of ligt. Wat we ook aan kartonnen, krabpalen, krabplankjes en dergelijke neerleggen of -zetten of ophangen, hij vindt altijd wel weer andere plekken. Desnoods precies naast zijn krabkarton. Volgens mij denkt Kever dat er speciaal voor hem een gigantisch krabkleed door het hele huis ligt.
Hij is ook dol op het krabben aan de bank. Op dezelfde plekken als Pop. En jawel hoor, hij ontdekte al heel snel de boxen! Ik kreeg echt de slappe lach toen ik Kever precies in dezelfde houding als Pop zag staan: “Als ik NU geen eten/knuffels/aandacht krijg….” Jeroen vindt het nog steeds niet geweldig, maar zegt inmiddels een beetje halfslachtig “Niet doen”. En Kever trekt zicn daar, net als Pop, niks van aan.

Ach ja, je woont met katten of niet.
Wij hebben het al lang opgegeven om het huis haarvrij, krabvrij, kartonnen-dozen-vrij, lelijke krabdingen-vrij te houden. Als je bij ons binnenkomt zie je meteen wie er woont: Kever!!! (en zijn mensen).

Ik ben heel benieuwd hoe dat bij jullie is. Krabben jullie katten keurig aan hun krabspullen? Hebben ze favoriete krabspullen? Wordt er wel eens in huis gesproeid?

Mevrouw Kever