Toen ik net bij mijn mensen woonde liet mijn vrouw me een keer een filmpje zien dat spesjaal voor katten was gemaakt, je zag allemaal muisjes lopen, ik vond het leuk en ik keek achter de Aaipet waar die muisjes bleven, maar ineens kwam er een vogel op de film, zooo heee en ik werd echt keibang, ik verstopte me meteen onder het bed en ik wilde er niet meer onder vandaan komen, ik vond die vogel zo grieselig!, de haaren op mijn staart stonden rechtop, helemaal tot aan het witte PUNTje.

Mikkie

De eerste keer dat ik buiten in de tuin een vogel zag rende ik met mijn buik over de grond weer naar binnen, zo bang was ik, mijn vrouw zei dat het maar een musje was en ze moest er om lachen, erg hè?, intussen vind ik vogels niet meer eng, ook niet die hele grote zwarte die steeds hard KRA KRA KRA doen, ik vind vogels nau juist biesonder, als ik er eentje zie ga ik meteen tetteren en loop er op af, soms ga ik plat liggen en wiebel met mijn billen, waarom weet ik zelf niet presies, ik wil ze niet vangen hoor, ik zau juist wel mee willen fliegen, heeeeeel hoog de lugt in, tot ik nog maar een PUNTje in de blouwe lugt ben.
Mikkie let helemaal niet op vogels, als we SAMEN in de tuin liggen ben ik de enige die de hele tijd rond kijkt, Mikkie gaat liggen slapen, maar ik zie iedereen die fliegt, of het nau een vogel is of een flinder of een insekt, en ik vind ze allemaal machtig mooi, hoe kan het nau dat ze zomaar in de lugt kunnen fliegen en dat ze blijven zwefen, ik snap er niks van hoe dat werkt, ik spring vaak op mijn stoel want dan ben ik ook een beetje in de lugt, maar het is niet hetzelfde, dat weet ik best, vaak denk ik hoe het zau zijn als ik kon fliegen, als ik eerst heeeeeeeel hard door de tuin ga rennen, van het begin tot het einde in de tuin, denk ik wel dat ik vanzelf de lugt inga, ook al zegt mijn vrouw dat ik er op dat PUNT naast zit.

Prrr

Maar ik weet zeker dat het gaat lukken, en als ik dan flieg ga ik eerst boven mijn tuin fliegen, ik zwaai natuurlijk naar mijn mensen en naar Mikkie, die kunnen hun oogen haast niet geloven!, ik flieg steeds verder, tot ik bij de sterren ben, daar is een prachtige nieuwe ster bijgekomen die zacht prrrr prrrr doet, het is Muppet, ik flieg naar haar toe om haar een zacht neusje te geven, ik zwaai naar alle sterren, en daarna flieg ik weer naar huis, naar mijn tuin, en ben ik gewoon weer Kever, zoals altijd, die ineens een vriendin mist, die nu een stralend PUNTje aan de hemel is geworden.

Ik stuur heel veel zachte kopjes naar de mensen van ster Muppet.
En ik blijf tetteren voor vreede, net zo lang als nodig is!!

Deze week is er iets heel spannends gebeurd, leuk spannend hoor, maar wel echt heeeeeeel spannend, ik zal vertellen wat dat was, ik kreeg namelijk besoek in mijn tuin, en dan niet besoek voor mijn mensen, maar voor mij!, elke dag komt iemand die ik ken op besoek, hij staat altijd al klaar en ik ook, want het is gesellig als komt, hij blijft ongefeer een uurtje, en dan zetten mijn mensen er weer een PUNT achter.

Mikkkie

Mijn besoek wordt door mijn vrouw over mijn gaaaaas getild, of van het dak, nau weten jullie vast al wie ik bedoel; ja het is Mikkie!, mijn vrouw zei Laten we het maar eens proberen, we zien wel waar het schip strandt, raar hè want er is hier helemaal geen boot en ook geen waater!, nau ja daar trekken Mikkie en ik ons niks van aan, wij liggen gewoon in het gras of lopen door de tuin, het gaat prima, Mikkie is heel blij om in de tuin en bij mijn mensen te zijn, en hij doet heel lief tegen mij, hij ligt te rollen in het gras, of hij gaat in een kleine doos zitten die mijn vrouw voor hem heeft neergezet, en we snuffelen de hele tijd aan elkaar en geven elkaar kusjes met het PUNTje van onze neus.
Mijn mensen waren een beetje bang dat Mikkie de baas zau spelen over mij, want Mikkie kwam ook al in de tuin toen Bolle nog leefde, Bolle vond dat prima, alleen liep Mikkie steeds gewoon naar binnen en verstopte zich onder het bed en wilde niet meer weg, dat vond Bolle niet zo leuk, hij wilde niet dat Mikkie hier kwam wonen, en mijn vrouw legde me uit dat Bol zich een beetje op zijn kop liet zitten door zijn zoon, mijn mensen waren bang dat het nu weer zo zau gaan, en dat we dan weer op het PUNT zauden komen dat Mikkie de tuin niet meer in mag.

Audste

De eerste keer dat Mikkie naar binnen liep en daarna weer naar buiten kwam heb ik meteen duidelijk gemaakt hoe het hier werkt, dat ik de audste ben, en dat het MIJN tuin is en MIJN huis, ik liep op hem af en gaf hem een paar tikken, niet gemeen hoor, niet met naagels, maar ik deed MEP MEP MEP, Mikkie ging meteen op zijn rug liggen, en knipperde naar mij, dat hij het begrepen had, en daarna lagen we SAMEN in het gras, toen hij het nog een keer probeerde ging ik een beetje op mijn achterpooten staan en pakte hem bij zijn nekfel, en toen had ik mijn PUNT wel gemaakt.

Ik hoorde mijn vrouw zeggen dat ze dat NOOIT van mij verwacht had, ze kon het haast niet geloven, mijn man ook niet, ze hadden gedacht dat het andersom zau zijn, maar ik niet hoor, want ik ben toch Kever met allemaal streepPUNTEN!!!

In mijn ruim twintigjarige persoonlijke ervaring met katten is me één ding wel duidelijk geworden: hoe meer je een kat iets verbiedt, hoe meer ze datgene juist willen.
Katten zijn net mensen (en toch ook weer niet).

Pop

Onze eerste kat Pop was nog jong en slank toen hij bij ons kwam wonen. Hij was net twee geworden, en zat in die fase dat een kat alleen maar uit dunne lange poten en grote oren bestaat. Met een klein lijfje er tussenin.
Pop was ooit opgehaald door de vriendin van zijn vorige vrouw, naar aanleiding van een advertentie. Eigenlijk wilde zij alleen zijn broertje op komen halen. Maar bij aankomst bleken er twee kittens in een vogelkooitje te zitten (!). Gelukkig heeft ze ze daarom allebei meegenomen.

We hebben nooit geweten hoe Pop heeft geleefd als kitten, maar dat vogelkooitje zegt al veel. Echt geweldig zal de verzorging niet geweest zijn.

Bij zijn vorige vrouw kreeg Pop altijd genoeg te eten, en bij ons ook.
En toch had hij altijd, en ik bedoel echt ALTIJD, honger. Hij at de havermout die ik voor de vogels strooide, en hij klom tegen de houten bekleding van de achterkant van ons huis omhoog om bij de vetballen voor de vogels te komen. En daar grote happen uit te nemen. Hij at droog brood en stukken cactus, waarvan hij de rest dan heel trots kwam brengen. Gelukkig had hij geen stekels binnen gekregen…

Wij hadden in het begin altijd een bakje brokjes voor Pop klaar staan. Als dat bakje leeg was deden we er nieuwe brokjes bij.
Totdat bij de dierenarts werd gezegd dat we zijn brokjes af moesten gaan wegen, omdat Pop een paar ons te zwaar was.
Toen we dat eenmaal deden raakte hij helemaal geobsedeerd door eten. Omdat hij merkte dat dat soms op was. Hij ging honderd keer per dag kijken of er iets in zijn bakje zat, en als dat zo was at hij het meteen op. Voor die tijd at hij alleen als hij honger had, en kon hij prima iets laten staan.
Dat hele strikte afwegen en soms uren een leeg bakje hebben we later met geen enkele kat meer gedaan. Iedereen had gewoon brokjes staan. Desnoods brokjes die ze niet lekker vonden, maar zo wisten ze in ieder geval dat er altijd eten was.

Een tip die we voor Pop kregen was om voerpuzzels te gebruiken.
Als eerste zo’n bal met gaatjes waar brokjes uit vallen. Ding aangeschaft, hele lekkere brokjes er in gedaan, en neer gelegd. Lag er na een week nog precies hetzelfde bij.
Maar toen ik voordeed hoe die bal werkte raakte Pop dolenthousiast. Dat was een leuk spel! Hij kwam meerdere keren per dag naar me toe, liep met me naar die bal en keek me aan. Want IK moest die bal rollen, en hij at de brokjes die eruit vielen. Wat ik ook in die bal deed, Pop heeft het nooit zelf gedaan. En op een gegeven moment kreeg ik er ook genoeg van, van die stomme bal.
Goed, dat was dus de voerbal.

Daarna hebben we een soort ding met bakjes en pinnetjes gekocht. Daar kon een kat aan draaien en schuiven. Leuk hoor, al die voorbeeldfilmpjes van katten die heel behendig bakjes omdraaien en brokjes tussen pinnetjes door schuiven. We hebben het Poo uiteraard voor gedaan, en er zaten extra lekkere brokjes in.
Pop keek het eens aan, probeerde wat en toen dat niet lukte gooide hij het hele ding omver. En kon zo alle brokjes eten, zonder er moeite voor te hoeven doen.
Tegen Pop was geen voerpuzzel bestand. Hij sloopte alles, of gooide het meteen om. En als dat nog niet lukte ging hij bij onze oude buurvrouw voor het raam zitten, die dan een hand brokjes aan hem gaf, haha!

Mol

Van de katten waarmee wij hebben samengewoond was Mol de enige die in een “gewoon” huis is geboren. Ze heeft van kleins af aan genoeg te eten gehad. En ze heeft nooit hoeven zwerven. Mol was dan ook de enige die niet overmatig veel interesse had in eten.
En ze was altijd netjes op gewicht.

Ik heb een theorie dat als katten ooit honger hebben gekend ze dat blijven onthouden. En altijd bang blijven voor honger.

Beer

Beer was te dik, maar hij weigerde pertinent de voerbal of een puzzel te gebruiken.
Bovendien liep hij overal in het binnenblok door het kattenluikje naar binnen en at gezellig met de aanwezige katten mee. Daar valt niet tegenop te puzzelen 😉

Bol

Voor Bol heb ik nog een keer iets gekocht waar hij brokjes in geultjes moest schuiven. De eerste keer dat hij dat ding zag werd hij dermate bang dat hij onder het bureau kroop. Elke keer als ik die voerpuzzel te voorschijn haalde was hij er bang voor. Die voerpuzzel is uiteindelijk naar de hond naast ons gegaan.
Wat Bol wel leuk vond was brokjes uit een schroevendoos eten. Maar dat ging eigenlijk net zo snel als uit zijn bakje.
En we wilden ook niet dat Bol al te veel moeite moest doen voor zijn eten, na zijn slechte verleden.

Kever

En nu met Kever, die ook altijd denkt dat hij honger heeft?
Ik heb van alles geprobeerd. Een eierdoos met brokjes in die kuiltjes. Dat lukt hem alleen als hij ziet dat je er iets indoet. Hij kijkt dan in één kuiltje, en dat was het. Anders komt hij niet op het idee om erin te kijken.
Voermatten snapt hij wel, maar die schelen nauwelijks in de hoeveelheid brokjes die hij eet. Een voerbal is voor Keef te moeilijk.
Wat hij af en toe nog leuk vindt is brokjes in en onder papier verstoppen, die hij dan kan eten.
Puzzels met pinnetjes zijn te ingewikkeld. Bij de laatste puzzel die hij had zat hij heel gefrustreerd te proberen de gaatjes die er in zaten eruit te peuteren – in plaats van de brokjes. Het is zo’n heerlijk jochie!!
Ook als die puzzels soms wel een etmaal in de kamer staan en hij niks anders krijgt begint hij er niet aan.

Het zou geweldig zijn als Kever zou puzzelen, en daardoor wat af zou vallen. Maar ik koop geen dure puzzels meer. En als zelfs brokjes onder een krant al heel ingewikkeld zijn voor hem wil ik hem ook niet al te veel frustreren.

Ik weet dat er katten bestaan die voerpuzzels doen, of heel snel zo’n bal leeg kunnen eten. Ik heb het gezien bij vrienden van ons. En dus op flimpjes.
Nou ben ik benieuwd of er op de blog katten zijn die puzzelen voor hun eten. En hoe ze dat geleerd hebben.
En hoe gaat je kat in het algemeen met eten om? Hebben ze altijd honger of interesseert het ze niet echt?

Mevrouw Kever

Het lijkt wel alsof het deze week ineens zomer is geworden, ik had elke dag zon en bijna geen regen, in mijn tuin bloeien allemaal bloemen en zijn de planten groot gegroeid, er is een beebievogel die elke dag komt eten, het is een m-eerel zei mijn vrouw, er zijn insekten, sommige hebben streepjes en een prikker, die mag ik niet vangen van mijn mensen maar ik probeer het toch, mijn vrouw zei Gelukkig maar dat je niet zo handig bent, nau ja!!!, er zijn flinders en die vind ik zo biesonder, ze fliegen heel anders dan vogels of insekten met streepjes, ik moet er altijd van dansen op de PUNTjes van mijn tenen.

De stoel

Sinds ik mijn nieuwe stoel heb zit ik er elke dag op, ik kan er ook een beetje op liggen en dan met mijn voorpoten aan de stoel van Bolle krabben, handig hè?, als er veel zon is lig ik eerst onder de struiken, daar is het lekker koel, als de zon een beetje weg is uit de tuin ga ik in het gras liggen, vaak op mijn rug, dan kan alles even lekker schoonwaaien, want wassen daar doe ik niet aan, wel af en toe natuurlijk, maar het moet niet te gek worden, ik ben een grote jongen en als mezelf elke dag helemaal zau moeten wassen zau ik er nooit een PUNT achter kunnen zetten.

Mikkie

En Mikkie is er elke dag, hij zit op het dak van het schuurtje of in de tuin naast mij, als hij op het dak zit gaan mijn vrouw of mijn man op het kattenhuisje staan om hem te aaien, ze kunnen nét bij hem, met de PUNT van hun vingers.

Naar buiten

Als het helemaal donker is en iedereen slaapt krijgen Mikkie en ik nog een snekkie buiten, en daarna kom ik binnen, ik krijg veel knuffels van mijn mensen en ik eet wat brokjes, en ik ga slapen tot het buiten licht wordt, want ik weet dat als het licht wordt er weer zo een fijne dag komt, dan wil ik meteen naar buiten om te genieten, soms is alles gewoon zoals altijd, dat is het allerfijnste, er zijn geen enge dingen, er zijn geen nieuwe dingen, alles is zoals het hoort, dat lijkt misschien saai, maar eigenlijk is het heel biesonder!!, van mij mag het altijd zo blijven, en daarom zet ik er geen PUNT achter, kijk maar

En ik blijf tetteren voor vreede!!!

Forige week kwam mijn man thuis, hij stond in de grote gang en zei tegen mijn vrouw dat hij iets had gevonden, mijn vrouw ging mee de gang op, daar mag ik niet komen omdat dat gefaarlijk is, er is een deur naar de straat en in de gang komen allemaal mensen die ook in dit huis wonen, die wonen niet in ons stukje huis hoor!, maar in de rest van het huis, ik wil ook helemaal niet naar die gang toe, veels te grieselig, maar mijn mensen gaan altijd wel naar de gang als ze naar buiten moeten, en nau waren ze dus naar iets aan het kijken dat mijn man had gevonden, dat was het PUNT dat ik wilde maken.

Bolle

Ik hoorde mijn vrouw roepen dat het geweldig was, en dat ze er heel blij mee was, de deur ging open en ze kwam binnen met iets groots, ik vond het eng en dribbelde snel naar de tuin, daar kwam mijn vrouw ook naar toe, ik ging snel op de stoel van Bolle zitten, en toen kwam ze daar OOK weer naar toe, nau ja!!!, ik ging in de struiken zitten, maar mijn vrouw zei dat ik echt niet bang hoefde te zijn en zette iets neer, ze ging even schuiven met de stoel van Bolle en toen stonden er ineens twee stoelen!, ik ging meteen kijken en snuffelen, mijn vrouw zei dat ik best op de nieuwe stoel mocht zitten, dat durfde ik nog niet zo goed, daarom tilde ze me foorsichtig op en zette me op de stoel, zooo heee het is een perfekte stoel!, hij is echt PUNTgaaf!

Stoelen

De nieuwe stoel is groter dan die van Bolle, die was eigenlijk een beetje te klein voor mij, en op deze nieuwe zit nog allemaal spul om aan te krabben, de stoel van Bolle is een beetje kapoo gegaan omdat ik er altijd aan krabbel, en ook doordat hij al die tijd buiten heeft gestaan, mijn vrouw vertelde me dat Popje, Beer, Molly en Bolle in de tuin altijd stoelen kregen die op straat stonden, omdat ze weg gegooid worden, dat is toch jammer?, mijn stoel stond ook aan de straat, maar nau is hij van mij!, ik ben er heel blij mee en ik lig er graag op, en ik heb er al een paar keer aan gekrabd met de PUNTjes van mijn naagels.

In het gras

Mijn vrouw vond het een beetje moeilijk, maar ook mooi, ze zei dat die stoelen laten zien dat Bolle in het ferleden is en ik in de toekomst, maar ze was ook blij, want ze zei dat het ferleden en de toekomst elkaar ergens raken, en dat is in het NU, en toen ging ze balletjes voor me gooien en ik ging ze vangen, na een mienuut had ik geen komzentraatsie meer en ging ik het gras vangen, mijn vrouw moest lachen en zei O Keef toch, en toen gaven we elkaar een kattenkusje, dan doe je het PUNTje van je neus tegen elkaar aan.

Ik wil mevrouw Mia en Muzette heeeeeeeeeeel veel lieve zachte kopjes sturen!, en ik blijf tetteren voor vreede!!