Binnenkort woon ik een half jaar bij mijn mensen, soms foelt het alsof ik hier altijd gewoond heb, een andere keer foelt het alsof alles nieuw is, maar meestal foelt het GEWOON en denk ik er niet meer bij na, en mijn mensen ook niet, ze missen Bolle natuurlijk nog en dat blijft altijd zo zeggen ze, maar nu wonen wij hier met zijn drietjes, ik ben bijna nooit meer bang en mijn mensen ook niet, dat waren ze in het begin soms, maar alleen een heeeeel klein beetje hoor!, dat was omdat ik beet en heel hard krabde, nau niet meer, alleen soms per ongeluk als mijn vrouw en ik spelen, dan zit er ineens een PUNTje van mijn nagel in haar vel.
Gewoontes
We hebben met zijn drietjes al allemaal gewoontes, dat betekent dat je iets heel vaak doet, een voorbeeld is dat mijn man me elke avond borstelt, met een hele zachte borstel, anders is het niet goed als je elke avond je haren kamt, het is eigenlijk meer massaasje, als mijn man de borstel pakt en zegt Keef? kom ik meteen aanrennen en ga er goed voor liggen zodat hij me overal kan borstelen, heerlijk is dat, ik lig met mijn voorpoten op mijn krabkarton en krab af en toe even goed terwijl mijn man me borstelt en ik moet er echt keihard van brommen!, het is het hoogtePUNT van de avond.
(tekst loopt door onder video)
Mijn vrouw heeft van karton een poort gemaakt tussen de bank en de tafel, daar gooien mijn mensen elke dag balletjes of muizen of propjes papier doorheen, soms gooit mijn vrouw er ekspres iets bovenop, dan spring ik op de poort en zakt hij in elkaar, dat is echt helemaal top!, altijd als ik op mijn schaapje lig op het buro en ik val bijna in slaap dan krabbel ik aan de plantenpot die daar staat, ik heb de plant al twee keer van het buro geduwd maar ik vind die pot zo fijn, dus daarom blijft hij toch staan, ik geef mijn mensen altijd kusjes door mijn neus in hun mond te duwen als ze mij een kus geven, lekker fris maar goed voor de weerstand, zegt mijn vrouw, en ik was me altijd netjes hoor!, elke ochtend als mijn vrouw wakker wordt foel ik dat meteen en maak ik kleine tettertjes en dan tettert ze zachtjes terug naar me, we vertellen elkaar wat we gedroomd hebben, zo zijn er nog veel meer dingen maar ik zet nau even een PUNT.
Mijn gehijm
Mijn mensen zijn heel benieuwd hoe ik op straat terecht ben gekomen, en ook hoe ik dat vol heb gehauden, nau ja ik was vel over botjes, het had niet veel langer moeten duren, ze vragen zich ook af waarom niemand naar me heeft gezocht, ze hebben het asiel gemeeld maar die wisten alleen dat ik met de dierenambulans was gebracht, verder niks, ik weet het zelf natuurlijk wel maar ik wil er niet meer aan denken, dus het zal voor altijd mijn gehijm blijven, geeft helemaal niks vinden mijn mensen, want het gaat niet om mijn verleden, maar om mijn toekomst, en die is hier!, wij horen met zijn drietjes bij elkaar en dat vinden we helemaal PUNTgaaf.