Gissere swaajte we Oopa uit. Ikke geef toe… ikke was bes dwietig. Mamsie sag hut en sei ies teege mij.
– Mij lieve beebie, jou Oopa moet nu heel feel bijkoome en Mamsie heb foor jou eigen sofeel biesonner orgaanieseer. Dattie dinge leer foor jou opfoeding. Zoies gaa nie met jou Oopa erbij weeges dattie alleen maar poezedames zie. En hij doe ook heel feel krijse.
Se dwoogte me twaantjes en nu gaa wij fandaag weer ferder. Mij Mamsie en ikke…
We liepe door het diertjespark, oponseens saage we dienoos!!!
Deng Deng
– MAMMIEEEE!!! Hellup me!!
– Waarom doe jij nou zofeel hard krijse mij beebie. Mamsie heb ze oor nog doof van gissere. Jij hoef nie zofeel bang te zijn. Het zijn dienoosaurus en zij zijn reptiel. Zij zijn al heel feel oud, meer dan tweehonnerddettig miljoen jaar. Zoies kan jij jou eigen nie foorstelle mij beebie. Zij zijn ongefaarluk foor soofer jou Mamsie weet.
– D-d-d-dus se doen nies? Eggiewaar nies?
– Jou Mamsie hoop van nie!
– Mamsie? Hoefeel smekdonnalsburgers sauwe hun moete eete om fol te sijn? Fijfmiljoenmiljart?
– Ooh mij beebie, jou Mamsie neem dienoosaurus nooit nie mee naa onse sMekdonnals! Zij eet nog meer dan jou Mamsie!
– Mamsie, kunne we weggaan hier? Ikke fin die tantjesdieno so eng.
– Mamsie vin ze tandjes ook nie zofeel fijn, zij heb zo een groote bek. Wij gaa nu ferder mij beebie en wat nu kom is heel feel speesiejaal
Mamsie hat een furrassing foor mij gereegelt. Een tjoektjoekding.
– Oooh kijk mij beebie. Mamsie moet denke aan ze liedje van Truus Meewis ofer deng deng, oehoe. Het is onse tjoektjoektrijn. Deng deng…
We ginge sitte.
– Ooooooh mamsie… kun we stjaks ook ijsies eete?
– Singie eers mee mij beebie: Deng deng, deng deng, deng deng, oehoeee.
– Mahammmmm, mag ik een ijsie?
– Jij gaa nie seure mij beebie. Oehoeee!
– Mammieeeeee gaane we ook naar de swarte panners?
– Jij ben tog Mamsie ze swarte panner mij beebie! Deng deng…
– Mammie? Mag ik de tjein bestuur?
– Noehoeee
– Waawom niet?
– Deze trijn is nie foor beebiepootjes mij jonge. Hij bestuur ze eigen en Mamsie weet nie hoe zoies kan.
We kwaame aan hut einde fan de rit.
– Hihihihi was weuk he mamsie?
– Oehoeeeee!
Mij Mamsie was heelemaal fjooluk.
Panter
– Kijk mij beebie, daar loop jou swarte panner. Ooh zo een groote Doorie. Kom Mamsie maak snel ze footoo. Swarte panners zijn heel feel biesonner net als jij mij beebie. Maar zij zit hier nog nie zofeel lang. Zij zijn ze seldsaame kleurfaariejant en in onse Needeland kom zij nerges anners foor. Daarom bennie ook hier mij beebie. Kijkie wel uit assie pooseer mij Doorie
– Mammieeeeee kijk dan! Hier is Uwes stjoere swarte panner Doorie!
– Ooh mij stoere beebie, doe jij wel foorsichtig!!
Mamsie sei datte we naar hut sgip fan de woestijn toeginge. De kaameele. Ze sei datte se in een heele gwoote… oh wag… dat gaa mamsie self segge.
Onse kaameel
– Kijk mij beebie, hier is onse kaameel en nu kom ze sjieke naam: Cameelus Baktriejanus. Mamsie heb er op geoefen. Zij woon in heel feel groote sand van onse woestein en zij heb nog meer breede poote dan jou oom Bert. Dan sak zij nie weg in al die sand. Op ze rug heb zij twee bulte en het is nie foor waater maar foor fet en het is ze enersjiereserfe foor assie misschien foedselgebrek heb. Jou Mamsie vin zoies heel feel inneressant. Zij ben wel ernstig bedreig van diersoort Doorie
– Mammie? Heppe hun nau tietjes op hun rug? Hihihihihi
– Jij ben al bijna net zofeel errug als jou Oopa! Kom mij beebie, wij gaa pooseere en dan bijkoome. Jou Mamsie is geen agtien meer…
Wor fervolg