Bert vroeg mij laatst hoe ik erachter ben gekomen dat je in de wasbak kan slapen. Nou dat ga ik jullie vandaag vertellen.
Frau kwam
Jullie weten misschien wel dat ik eerst een ander huisje had met andere mensen. Maar dat ging allemaal niet goed enzo en toen werd ik naar Stichting Zwerfdier gebracht. Daar mocht ik dingen die ik nooit eerder gemogen had. Zoals op het aanrecht zitten. En dat tassen ook heel leuk zijn om in te kruipen. Maar omdat ik toen nog niet zoveel durfde ging ik niet verder dan soms op het aanrecht. Ik zag de wasbak wel en ook dat mensen daar water vandaan haalden voor mijn waterbakje maar verder deed ik er nog niets mee.
En toen, toen ineens werd er gezegd, Minnie er komt iemand voor je kijken. Dat is nou bijna zes jaar geleden. Die iemand was Frau. En het was liefde op de eerste miauw hoor. Ik wist meteen, nou ga ik naar mijn furrever home. Eerst moest ik wel nog in de kattenmand mee in de otoo. Dat is zo’n blikken ding op vier wielen. Omdat ik graag mee wilde heb ik me netjes gedragen en hoogstens een paar keer zachtjes miauw gezegd.
Huis verkend
Nou en toen we er waren toen heb ik het hele huis verkend. Daar heb ik wel een paar dagen over gedaan hoor. Ik bedoel wij katten zijn een stukje kleiner dan mensen dus het duurt wel even voordat je alles gezien hebt. Maar op een dag was ik in de natte kamer en keek ik omhoog. En daar hing een witte bak. Dus ik werd nieuwschierig en dacht zou ik daarop kunnen springen? Ik ging er eens goed voor zitten, haalde diep adem, deed een oer miauw en sprong. Gelukt! Ik zat in de witte wasbak! De eerste keer ben ik er meteen weer uitgesprongen. De tweede keer bleef ik er wat langer in zitten. En de derde keer was ik al een beetje moe en ben ik gewoon in slaap gevallen. Dat lag dus best lekker. Vooral in de zomer als het superwarm is dan is dat lekker koeltjes aan je billen.
Nieuw huisje
Ik weet nog goed dat Frau een paar zomers en winters geleden tegen mij zei dat we naar een ander huisje gingen. Het eerste wat ik dacht was, en mijn wasbak dan? Mauw gaan we die meenemen, vroeg ik. Frau moest lachen en verzekerde me dat er in het nieuwe huis ook vast wel een wasbak zou zijn.
Dus toen gingen we weer eerst in de otoo om bij het nieuwe huisje te komen. Deze keer was ik wel aan het miauwen. Want ik was echt wel een beetje nerveus. Hoe zou dat nieuwe huisje zijn? Genoeg slaap en speelplekjes voor mij? En het meest belangrijk, een lekkere wasbak?
Wasbak met raam
Toen we er aankwamen moest ik eerst met mand en al twee steile trappen opgetild worden. En toen waren we er en ging het deurtje open. Ik ging meteen alles verkennen. Vier vensterbanken om op te chillen, allemaal balken om de circus Minnie op uit te hangen en bomen vol met vogels. Miauw wauw ik mauwde en purrde zo opgewonden was ik. En toen. Toen zag ik een deur en die deur ging naar de natte kamer. En daar was het hoor. Een witte wasbak. Twee keer zo groot als in het oude huis. Ik ging er meteen in liggen. En nog mooier, er zit ook een raam bij. Dus ik kon nu en tsjillen in de wasbak en naar de vogeltjes kijken. Oh wat was mijn poezeleventje nu miauwgeweldig. Het duurde dan ook niet lang voordat ik in slaap viel en heerlijk lag te dromen.
Ik mag de wasbak bijna de hele dag gebruiken. Alleen vroeg in de ochtend niet en ook niet als het al heel donker is buiten. Dan heeft Frau het zelf nodig. En nee hihi ze gaat er echt niet zelf in liggen hoor. Dat zou niet eens passen. Maar ze moet twee keer per dag haar tandjes schoonmaken. Wij katten doen dat gewoon via onze brokjes maar mensen dus niet. Daar vertel ik een andere keer misschien wel eens over. Het verschil tussen katten en mensen.
Dit was het weer voor deze keer. Kopjes aan alle vrienden hier op de blog.
Poot, Minnie