Categorie archieven: positief kattennieuws

Poezenschilderijen van Mieke van Hooft

Poezenschilderijen
Foto: website Mieke van Hooft

Poezenschilderijen zijn er nooit genoeg op de wereld, en mooie poezenschilderijen al helemaal niet. Mieke van Hooft maakt ze.

De foto komt van haar website, ze is schrijfster en schilderes: klik en kijk

Expositie

Het goede nieuws is, dat de poezenschilderijen te zien zijn op een expositie in Ede, het duurt tot en met eind maart. Op de website staat alle informatie.

Het zijn grote schilderijen waar je meteen blij van wordt. Mooie warme kleuren, poezen die graag samen zijn en bovendien poezen die lijken te glimlachen. Kan dat eigenlijk wel?

Glimlach

Een glimlach is een menselijke expressie, meestal van tevredenheid. Een poezenmens ziet nogal eens haar of zijn eigen kat glimlachen. Maar een kat is geen mens. De lichaamstaal is anders,. En toch kan het dat je dat waarneemt, omdat het verlangen in je leeft.

Niks mis mee. En soms lijkt het ook zo te zijn. Dat behoort tot het mysterie kat.

Je kunt het gewoon niet echt zeker weten.

Bescheiden

Mieke van Hooft is bescheiden over haar schilderijen. Op haar site zegt ze: “Schilderen is al heel lang een hobby van mij. De laatste jaren is dit een steeds grotere plaats gaan innemen in mijn leven en ontdekte ik de raakvlakken tussen het schrijven en het schilderen; met beide kunstvormen kan ik anderen boeien, ontroeren, laten glimlachen of inspireren. Van beide kunstvormen word ik zelf erg blij!”

Traditie

Nederland kent enkele grote namen als het gaat om poezenschilderijen, elk met een eigen sfeer. Bijna iedereen kent de vertederende schilderijtjes van Cornelis Raaphorst (1875-1954) of van Henriette Ronner-Knip (1821-1906). Hun werk lijkt op de  ouderwetse poesieplaatjes: lieve details, vertederend en in de beste zin des woords sentimenteel. Je betaalt er kapitalen voor, als zo’n poezenschilderij al in de verkoop komt natuurlijk. Dat gebeurt af en toe.

 

maatje meerRosie was pas acht maanden oud, maar ze zat al in het asiel sinds ze een piepklein kitten was. Het enige dat ze wilde, was een thuis en een mens om liefde aan te geven.

Waarom lukte dat niet? Om een eenvoudige reden. Rosie was een maatje meer poes. Echt atletisch oogde ze niet met haar hangbuik. Haar verschijning schrok alle mensen af. Dat wil zeggen, bijna alle mensen.

Uiterlijk

Mensen die een asielkat komen uitzoeken, doen dat allemaal op een eigen manier. De een vraagt naar de langst-zittende kat en neemt die mee naar uit, ongeacht eventuele gebreken of problemen. De ander mailt eerst over verwachtingen en mogelijkheden. En dan zijn er ook, die binnenkomen en pas dan een beslissing nemen. Dan kan het uiterlijk van belang zijn.

Maatje

Op een van de eerste dagen van 2018 besloot Alex R. met zijn vriendin naar het asiel te gaan. Ze wilden een kat een nieuw thuis geven.  Tot voor kort had Alex zichzelf gezien als een hondenman, maar toen ze tijdelijk een kitten te logeren kregen, begreep hij een kattenman te zijn. Dus wilde hij een kat in zijn leven.

In het asiel zag hij Rosie. Ze leken wel wat op elkaar. Alex was een man met een maatje meer en hij had ook een hangbuik.

Met andere woorden: ze mocht mee naar huis.

Knuffelpoes

Rosie had nog meer moeilijkheden. Ze was al twee keer opgehaald en terug gebracht waarna ze moest bijkomen in een pleeggezin. Een gevoelige poes die veel liefde nodig heeft, is ook kwetsbaar.

In haar nieuwe huis ging alles gelukkig meteen goed. Ze verkende alle vertrekken met zelfvertrouwen – “o, hier woon ik voortaan dus” – en begon meteen met kopjes en knuffels geven.

Naam

Alex gaf haar een nieuwe naam. Voortaan zou ze Libbie heten. Een nieuwe naam voor een poes die een nieuw leven was begonnen, vol liefde. Ze mag spinnen zoveel ze wil, ze mag op bed slapen bij haar mensen en ze is duizend keer zo gelukkig als vroeger.

(bron: Lovemeow)

blazen Blazen doe je om jezelf te verdedigen, als je een kat bent.  Het is sterke lichaamstaal die zegt: blijf van me af, ga weg, laat me met rust.

Katers kunnen het, poezen ook en zelfs kleine kittens blazen als ze het nodig vinden.

 

Katertje

Op een dag kwam er een jong gestreept katertje in een dierenkliniek. Hij voelde niet op zijn gemak. Hoe klein hij ook was, de aanval durfde hij best aan. Dus blazen, blazen, nou! Naar iedereen. HSSSSSS!!!

In de kliniek waren ze er niet van onder de indruk. Ze hadden wel ergere geluiden gehoord dan het blazen van Junior, zoals ze hem noemden. Bovendien, ze kenden zijn achtergrond. Hij was in een tuin gevonden, zonder een aanwezige moeder. Junior leek een zwerver te zijn, maar dat zou snel veranderen.

Kliniek

blazenIn de kliniek besloten ze om Junior een beetje op te voeden. Hij moest leren dat mensen niet eng waren, dat ze geen bedreiging vormden maar dat ze iets goeds konden komen brengen. Dat iets was: liefde.

 

De eerste keer dat iemand hem probeerde te aaien, begon Junior vijandig te blazen.  Stoer gedrag.

Maar toen kwam de aai dichterbij en landde op zijn rug. Aai-aai veranderde Junior: dit was fijn, dit was heerlijk. Hij hield op met blazen en begon te spinnen.

Knuffel

Jessie, een van de vrouwen in de kliniek, kwam regelmatig Junior aaien. Wanneer hij haar zag, sprong hij op zijn vier poten en liep meteen naar haar toe voor knuffels. Dan begon hij luid te spinnen. De blazende kater was ny een knuffelkater geworden, want hij had ontdekt wat liefde was.

Fergus

Op een dag vond Junior een thuis voor zichzelf. Een vrouw van de kliniek nam hem mee naar huis, tijdelijk zodat hij een huiselijke omgeving kon ontdekken. Maar wat gebeurde er…  het hele gezin werd verliefd op het knuffelkatertje.

Junior kwam niet meer terug naar de kliniek. Voortaan had hij een eigen thuis waar hij een nieuwe naam kreeg: Fergus.  Blazen doet hij niet meer. Spinnen wel.

(Bron: Lovemeow)

computerspelletje Een computerspelletje met een kat is altijd leuk. Hoe leuk, bewijst Talking Tom. Inmiddels zijn er meer dan 6 biljoen spelers. Zes bil-joen! Onvoorstelbaar veel mensen zijn dat.

Talking Tom is niet zomaar een spelletje. Het is een wereld op zich met allerlei personages. En het is een uiterst winstgevend spelletje voor de makers ervan, dat ook.

Katerwereld

Het principe van Talking Tom is eenvoudig. Een pratende kater die van alles mee kan maken. Het spelletje is interactief, dus wat er in zijn katerwereld gebeurt, bepaal je voor een deel zelf. Je kunt het downloaden in Google Playstore en daarna kun je van alles bijkopen – daar begint de kassa te rinkelen.

Leuk is dat je begint met een kitten, dat je zelf moet opvoeden. Kleine Tommies worden groot en willen meer vrienden. Ja, zo gaat dat.

Cijfers

De cijfers zijn indrukwekkend. Het spel kwam op de markt medio 2010. Binnen zeven jaar groeide het enorm: er kwamen meer dan tien versies en aanvullende spelletjes bij, en bij elkaar leidde dat tot meer dan 6 biljoen downloads. In 2012 maakte Walt Disney er een tekenfilmserie van, die tien afleveringen telde. Ook op Youtube is er een serie gaande. De winsten moeten enorm zijn. Want al die beelden leiden tot meer downloads, en meer downloads leiden tot meer verkoop.

Succes

Het succes valt achteraf gemakkelijk te verklaren. Alles is positief, je raakt snel gehecht aan de personages in het computerspelletje en je wilt bijna als vanzelf weten hoe een verhaal verder gaat. Al is het bedoeld voor kinderen, ook volwassene beleven er plezier aan.

Welzijn

Hopelijk wordt Talking Tom nog eens meer dan een computerspelletje dat winst opbrengt. Juist iets met zo’n enorm bereik kan mensen inspireren om beter voor dieren te zorgen of geld te doneren aan organisaties die zich inzetten voor dierenwelzijn. Dan doe je iets goeds met al dat succes.

Hoe Kinako de vriend werd van een oude Japanse man

  Een vriend, daar ben je mee samen. Dat is te zien op de prachtige foto’s van Aikiko DuPont.  In een serie beelden vertelt ze het verhaal van haar oude grootvader (94) en een grote rode kater.

Samen-zijn is gezellig en ook intiem. Het zijn foto’s waardoor je meteen hun liefde in je eigen hart voelt.

Grootvader

Het verhaal van de oude man en de rode kater begon toen Aikiko een kitten mee naar huis nam. In het geheim.  Want ze vroeg de familie niet om toestemming. Een maand lang woonde het poesje Kinako op haar kamer, toen was het tijd om een stap verder te zetten.

Die stap bestond uit een ontmoeting tussen Kinako en haar grootvader Jiji. Toen hij Kinako zag, veranderde zijn gezicht. Zijn ogen vulden zich met een gelukkige glans.

Dat was ook het moment waarop Aikiko besloot de relatie tussen deze twee vast te leggen op haar foto’s.

Knorrig

De laatste jaren had Jiji weinig plezier in zijn leven gehad. Hij was ziek, verloor geleidelijk zijn belangstelling voor het leven en werd steeds knorriger. Daarom was het zo’n aangename schok om hem opeens blij en gelukkig te zien. Zijn kleindochter was bijna vergeten dat hij ook zo kon zijn.

Relatie

Aikiko wilde meer dan alleen mooie foto’s van haar grootvader. Ze besefte dat veel mensen troost konden halen uit de liefde tussen opa en kat, tussen mens en dier.  En dat is waar. Over de hele wereld is er belangstelling.  Je kunt een aantal foto’s hier zien: klik en kijk

Akiko vindt de aandacht een beetje overweldigend. Ze zou graag iedereen die haar mailt antwoord geven, maar dat gaat eenvoudig niet. Er zijn veel te veel mails.

Dus ze doet wat ze wel kan: de foto’s delen, waarop Kinako en Jiji op duizend-en-een manieren vrienden zijn, gewoon door zichzelf te zijn.

(Bron: IHeartcats.com)