Gisteren fertelde Loesje het al, dat we gaan treenen foor straks dat we 17 jaar worden en avht jaar onse verkering hebben. Rustig aan doen is belangrijk. En steun van thuis, en dan helemaal dat je de knuffels krijgt die je nodig hebt.

Knuffel

Als knuffelkater zijnde en als katerman die al ikweetniethoelang saame woont, heb ik best kijk op knuffels. Dat ik weet wat ik wanneer wil en wat niet.
De ene knuffel is weer anders dan de tweede knuffel. En ik wil daar wat ofer zeggen dat iedereen dat weet en ook dat je als huisdier zijnde weet, ik mag alteit vragen om wat ik nodig heb.

Oferdag

DAls de dag begint dan heb ik eerst mijn snek met een pil erin en dan mijn eete en dan weet ik: nou heb ik een lange zachte knuffel nodig. Dus saame liggen op het matje en dat mijn vrouw aait en liefe woordjes zegt maar niet de hele tijd, en dat we dan rustig liggen.
En dan een paar keer.
Dat is de ochtend.
’s Middags ben ik meestal met mijn eigen dingen bezig. Maar aan het einde van de middag wil ik eefe wat korte knuffels, dat is omdat ik in mijn kop al aan het afondeete bezig ben, van wanneer komt het en wat zal het zijn.
Na het eete weer een lange knuffel, nou op de bank, al wil ik soms ook liefer in mijn mand. Of op mijn krukje bij de werktafel van mijn vrouw.

Nacht

’s Nachts kom ik soms op bed en soms niet. Maar als ik op het bed spring dan wil ik wel eefe dat ze aait dan weet ik het is in orde. Geen lange knuffels anders moet ik spinnen en dan kan ik niet slaape. En dan is het weer ochtend en dan begint de dag weer.

Gefoel

Tussendoor kom ik ook weleens een knuffel halen, dat is mijn gefoel dan. Dus zo gaat het met knuffels, het is een vaste gewoonte en toch opeens heb ik behoefte aan iets anders en ik find, als huisdier zijnde heb je recht op knuffels, vooral op jouw eigen soort knuffels die bij jouw gefoel passen, daar zijn ze ook voor.

Dag allemaal, frientjes, baasjes en frouwtjes,

Wat schrijfen jullie allemaal mooie bloggen, liefe frientjes. Het zijn gezellige en frolijke bloggen, maar ook gefoelige en eemozieoneele bloggen. Ik geniet er altijd van!

Streepieszon

Vandaag heb ik een detlaine zoals dat heet. De blog moet af zodat Bert en zijn frouw genoeg tijd hebben om het op de Feesboek te plaatsen. Dus frouwtje zei, kom op Oscar, nu eefe uit de streepieszon en wat minder snurken, anders komt de blog niet op tijd af.
Valt het jullie ook op dat er steeds meer streepieszon in huis komt ? Dat is zo in de winter naar de oofergang van het foorjaar. Ik hoor ook steeds froeger fooguls fluiten in de ochtend, zellufs als het nog donker is. Mijn oer zegt het is nog wel winter, maar het foorjaar komt er aan.
Mijn frouwtje heeft het foorjaar al in huis gehaald en heeft ze hiejasinten in een mand gezet in de huiskamer, met plestik tullepu en kersemuslichies er in… wat een raare kombienaazie hè?! Ze zegt, Oscar als de hiejasinten erg gaan ruiken dan zetten we ze buiten op het balkon, dan kunnen we er ook van genieten. Ik fin alles best hoor. Ik hou wel van gezelligheid.

Balkon

Gisteren hep ik eventjes met frouwtje op het balkon in de zon gezeete. Omdat ik hier nog niet zo lang woon ken ik het balkon nog niet zo goed. Ik ben binnen gewend en is het feilig foor mij. Maar frouwtje riep mij, Oscar kom je naar buiten even op schoot zitten net zoals Stokkie-Stefan ook deed ? Nou, en toen sprong ik zo bij haar op schoot en zaten we saame in de zon. Dat was heel fijn, ik denk dat ik het vaker ga doen als het foorjaar gaat worden. Maar foorlopig fin ik het fijn in de zon op de fensterbank en als de ferwarming aan gaat.
Frouwtje zeg dat ik steeds meer geluid ga maken. Niet alleen als ik snurk, maar ik ga ook steeds harder spinnen, echt soms keihard. En ik maak ook geluid als ik eet en soms als ik loop. Ik heb gezegd dat ze zich echie nie geen zorruge hoef te maake, en dat ik geluid maak van genoegen en dat ik tefreede ben. Soms ren ik door het huis en ben ik ’s nachts baldadig en oer.

Ik heb de laatste tijd feel gegeete en frouwtje zegt dat het winter-oferleefingspakket op raakt en we een nieuwe moeten bestellen binnenkort. Maar dat gaat dan een foorjaars-oferleefingspakket worden zeg ze. Ze weet nu presies wat ik lus en dat ik ook best wel nieuwe smaake wil uitprobeere. Maar het liefste eet ik kuipjes kip en vis. Het moet er in ieder geval goed uitzien en moet het goed ruike, anders eet ik het niet. Brokke die eet ik het liefst ’s nachts. Dan is het stil en kan ik ekstra hard kraake. Ik hou ook in de gaate wat frouwtje eet, want soms ruikt het lekker.
Gissere had ze stampot hussepot en heb ik een paar stukkies knakworst van haar bord gegeete.
Dat smaakte lekker joh !

Spannend

Ik heb van de week iets nieuws ondekt. Als de foordeur oope gaat komt ik in een heele groote gang. Het is daar een beetje donker maar ook spannend omdat ik het nog niet goed ken. Daar loop ik dan foorsigtig heen en weer. Ik was net op ondersoek uit en toen ineens ging de liftdeur oope en kwam er een groote meneer uit. Ik schrok mij de blubbies want die lift ken ik. Daar had ik weleens eerder in gezeten toen ik hier kwam woone en toen ik naar de dierendokter moest. Dus ik dacht hup nu flug renne naar de foordeur en naar binne. Het is toch wel een beetje eng in de gang en eerlijk gesegd is het binne feel geselliger. Daar ken ik al mijn plekkies, het krukkie in de keuken, mijn klimpaal, mijn warme pleet in de stoel en frouwtje haar rug waar ik ’s nachts op slaap.

Dit keer hep ik niet zo feel te blogge, dan kan gebeure hè?! Gewoon dat je leefe moomenteel rustug en fijn is. Nou ben ik blij dat ik de detlain heb gehaald en de blog geschreeve is. In poosere voor footo’s had ik dit keer niet zo’n zin. Als ik slaap moet je mij niet wakker maake want ik kijk eggie niet met een ferslaape kop in de kaamera.

Tot de folgende keer liefe frientjes, toedeloeloe!

Hajoooooooo iedeween. Daar istie weer. Uwes eenige, egge en eigenste raasende rieporrer Doorie. Deese keer heppik een dienoosauwrus innefjoewt. Gewukkig hep hij me niet opge-eet. En Koosie hat massel dat ik net mij booterhammetje pindakaas op hat. Hij zag er bes wel lekker uit hihihihihi.
Deese keer hep ik een baartagaam de haartjes fan sijn lijf gefjaagt. Hij was een beetje furrleege sowals uwes sal merke.
Feel plesier met leese.

Hajooooooooo Koosie.
Hoiiiiii
Wat foor dier ben jij? En ben jij familie fanne de tiereks?
Een baardagaam. En ik ben geen familie van een T-rex. Ik lijk er wel op, maar dan in het klein.
Benne wel eens ontsnap?
Ik ben nog niet ontsnapt, maar dat kan nog wel hoor.
Waar plas jij? Waar poep jij?
Ik plas en poep in mijn terrarium. Het liefst op moeilijk schoon makende plekjes. En ik kan goed stinken.
Jij ben een baardagaam. Hoefaak moet jij je sgeere?
Ik scheer me echt nooit!!
Sgaam je je wel eens foor je frauw?
JA!! Vooral als ze, door het raam heen, tegen mij praat. Ik versta haar niet!!
Ga je wel eens op faakansie?
In mijn terrarium is het 45 graden. Het is er lekker warm.
En ja hoor. Hier is DE poesin waar uwes so op hat gewagt. DE poesin die awwes weet fan elluk diersoort. Hier is me mamsiewamsie in:

Mamsie wil hut (w)(fr)eete:

Lieve Koosje hier is MammaLoesje en wij ken elkaar nie weeges jij ben Saalamanner en selluf ben ik seeniejorpoes. Van mij eigen wil ik zegge, iedereen is heel feel welkom bij mij Doorie ze innefjoew en jij weet misschien wel van onse informaazie. Deze innefjoew is pas ze innefjoew assie Mamsie ze fraage heb beanwoord. En wij wens jou heel feel van jou suukses weeges leefe is anners assie Saalamanner ben.

1: Lieve Koosje kan jij ons allemaal fertelle wat jij lekker vin van jou eete? Op goegel heb ze mij eigen fertel. Saalamanner eet graag kakkelak en meelworrum. Eet jij die fers van jou eigen of maak jou vrouw kakkelak in meelworrumsjelei? Selluf heb ik liefer garnaaale daar ben ik eerluk ofer.
Hallo MammaLoes,
Ik eet graag kakkerlakken en meelwormen. Krekels vind ik ook lekker, maar die krijg ik niet van mijn vrouwtje. Ze vind het enge beestjes. Ze springen en maken herrie.
2: Hoe eet Saalamanners? Krijgie jou kakkelak in jou priefeebakje? Krijg Saalamanner ook sneks? Gooi jou vrouw die in jou huisje? Kannie ons iets meer fertelle ofer jou gewoonte van jou eete weeges eete is belangrijk.
Ik krijg groentes als snack. Ze zeggen dat dat gezond is. Zoals andijvie, witlof, boontjes. Maar ook fruit. Ik ben daar dol op.

3: Deze fraag is imtiem Koosje. Van mij eigen heb ik deze fraag nog nooit nie aan Saalamanner gefraag. Maar iedereen zit nu op ze eigen puntstoel.
Hoe groot is jou buik van jou leefeswerk? Heb Saalamanners wel ze eigen leefeswerk? Hebbie ooit jou diejeet moete eete van jou vrouw? Vin jij jou buik belangrijk assie die heb?
Ik heb best een bolle buik en ben daar trots op.

Oopa’ s lijntje

Krrrr krrrrr
Krrrrrrr….

BEN IK IN BEELD?
HOORT IEMAND MIJ?
HIER SPREEKT OOPA FLORIS
KENT U MIJ?
WAT ZEG JE POPPEDIJNTJE MIJN LIEF?
MOET IK EEN VRAAG STELLEN?
AAN WIE?
AAN KOOS?
DIE KEN IK NIE!

KEN JIJ MIJ?
Nee, wie bent u?

BEN JIJ ALBERTS??

Nee, sorry. Ik kan wel zingen hoor.

KOM LIEVERD STARTEN DIE HAP.
OP NAAR DE PINKELWEIDE!
VROEMMMM VROEMMMMMMM
HIER WIE GOO…

TOEDELEDOKIE

Lieve Koosje neem jij ons eigen nie kwaaluk maar mij sterrebroer heb deement aan ze kop. Hij bedoel het heel feel goed, eg waar. Dank jou wel dattie meedoe aan zo een biesonnere innefjoew en iedereen is heel feel blij. Wij heb nu ook onse Saalamanner vriendje.

Naames Dorus,  (Mamma) Loesje en mij sterrebroer Oopa Floris

Dorus

Nau nau nau. Wat een innefjoew he?
Die Koosie tog. Uwes wil nu natuurlijk wete wat uwes superinnefjoewer hep meemaakt de afgeloope 2 weeke.
Nauuuuuu… ik sat foornaameluk te huile. Uwes weet… ikke ben een siemeesje met een swart faggie. En ik doe bes wel feel siemeesdinge. Ikke bijt frauw graag. Peel eg ruig hihihihihi. Ikke huil gwaag. En ik luiser as de besse. Me fafforriette woord is ‘kom’.
As se dat segge spring ik op en loop mee. Nee furrsta ik niet. Segge se dat kijk ik ze aan en doe ik het tog. Hihihihi. Een paar daage geleede ook… ik ben eragger gekoome waar se me peeltjes neerlegge as ik uitgepeelt ben. Op een plankie. Nau kom ik daar heel makkelijk bij. Siet uwes de foto waar ik op de box sit? Nau… as ik op me aggerpoote ga staan ben ik bij me speeltjes. En dan smijt ik awwes oppe vloer. Hihihihihi. Ikke hoor dan wel nee. Maar ik luiser dan niet. Ik doe wat ik wil. Ikke kwijg dan wel eens woortjes naar me kop geslingert. Maar ik ben dan plosseling doof hihihihihi. Ikke mag nu ook wat faaker op me ballekon. Dan ga ik ff op me strandstoeltje zitte. (Die heppe me mensen bij de eksjon kogt)
Offf ik ga op me hauwte kwuk sitte en dan kijk ik naar me fissies die inne de tuin beneede swemme. Wis uwes dat se bes aasoosiejaal sijn? Se swemme bloot!! Errug he?
Ferder slaap ik nog stees op me frauw haar poot. Om 10 uur inne aafond ga ik foor frauw sitte. Ik kijk haar dan aan en ga huiwe. Ikke kwijg dan we gaan zo naar bed te horen Doorie. Maar ik wil meteen!! Dus blijf ik net solang huilen tot se opstaat en kom seg. Hihihihihihi.
Follegenne keer heppik geen innefjoew. Oh nee? NEE!!
Het is dan Faalentijn. Oh ja? JA!!
En daar gaat ik het dan oofer hep. Hihihihihi.
Dit was het foor deese keer.
Ik sluit af met een dikke koes
Foor mij MammaLoes.
Toedeledokie
Dorus

‘Slaapt Magnum uit?’ vraag ik Pita Piraat die net haar bekkie volpropt. Steevast als ik terug kom van mijn nachtelijke patrouille tref ik ze samen smikkelend aan het ontbijt. Deze keer zit ze alleen te knagen. ‘Hm, mijn man had nog niet zo trek.’

Dat is raar. Magnum heeft dezelfde eetlust als ik. Altijd zin in wat lekkers. Ik tuur door de tralies waar ik em languit zie liggen. ‘Pssssst, Magnum,’ fluister ik tussen de metalen stangetjes door, ‘wat is er aan de poot, furriend?’ ‘Het is mijn buik, jochie. Die doet weer eens zeer.’ Magnum heeft vaker buikpijn. Dan heeft ie medicijntjes nodig en is in mum van tijd weer het ventje. Ik haal ons mens erbij. Niet veel later hoor ik Mo roepen: ‘We gaan even naar witjas, jongens. Magnum voelt zich niet zo lekker. Pita is mee om zijn oor vast te houden.’

Stil

’s Middags zie ik haar stilletjes in een hoekje zitten. Ik kijk in de ren, maar nergens een glimp van mijn vriend met zijn wapperende manen. Met een iel stemmetje fluistert ze oorverdovend hard: ‘Magnum is een ster geworden, kleintje. De rit erheen en het onderzoeken waren te veel voor zijn hoogbejaarde lijfje. Zijn hartje is van schrik gestopt. Dit is al mijn tweede liefde die bij witjas op de tafel sterft.’
’s Avonds klim ik in mijn boom en zwaai met mijn staart naar de aller helderste ster. ‘Dag mooie Magnum, het was een eer dat je mijn furriend was. Dank je wel dat ik bij je mocht schuilen toen ik zo bang was als verdwaald kitten.’ Een heleboel sterren fonkelen terug. Magnum is veilig aangekomen. De volgende ochtend knabbelt Pita lusteloos op haar witlof. Ze is duidelijk van slag. Ik moet iets doen voor zijn treurende weduwe en roep ons mens erbij. Even later klapt Mo de laptop dicht. ‘Het profiel van Pita staat op de datingsite voor seniorenkonijnen. Nu moeten we afwachten.’
Geen enkele reactie. Te veel licht en donkers gaan voorbij. Wat ik ook doe het lukt me niet om Pita op te beuren. We worden er moedeloos van. Tot dat ene plingetje. Vier woordjes die alles veranderen. ‘Pita mag bij ons!’ Alle seinen springen op groen.

Mo propt de laatste zak hooi in de overvolle auto. De klep gaat amper dicht. De complete inboedel van Pita zit erin. Pita zelf past er amper bij. Met zijn drietjes zwaaien we onze allerliefste vriendin met flapperoren uit. We wisten dat dit moment een keer zou komen. Dat was de afspraak toen ze bij onze familie kwam wonen. Dat we een ander thuis voor Pita zouden zoeken als Magnum er niet meer zou zijn. Dat het moment zo abrupt zou komen, dat hadden we niet verwacht. Magnum leek onsterfelijk met zijn vele jaren op de teller. We dachten dat hij minstens honderd zou worden, net als Oopa Floris. Die twee hebben elkaar vast al gevonden.

Op avontuur

Al weet ik dat het goed is, ik slik mijn tranen weg als ze dapper in haar reisbox springt. Daar gaat ze, een nieuw avontuur tegemoet. Helemaal in Brabant. Naar de plek waar het tien jaar geleden allemaal begon. De plek waar Magnum woonde voordat hij lid werd van de BBB-familie. Ook zijn meisjes Fleurtje en Nola komen daar vandaan. Als Mo vertelt dat Pita bij Konijnenopvang Lapina gaat wonen, spring ik op de barricatten. Dat was niet de afspraak! Niet naar een opvang! Mo stelt me gelijk gerust. Lapina is geen opvang meer. Wel woont er een groepje konijnen van seniore leeftijd die met elkaar gezellig oud mag worden. Als een van hen een ster wordt, hebben ze steun aan elkaar. Niemand hoeft meer alleen achter te blijven. De hele achtertuin van Lapina is een speelparadijs voor konijntjes waar ze kunnen rennen door tunnels, verstoppertje kunnen spelen in de vele holletjes en kunnen springen op huisjes waar de zon de daken verwarmt. Lekkers is er in overvloed. En bovenal een heleboel furriendjes met flapperoren, net als Pita.

Het is een zonnige zaterdagmiddag als ze vertrekt. Ik klim in mijn boom en zwaai net zolang met mijn staart tot ze als een stipje aan de horizon is verdwenen. ‘Dag lieve, levenslustige en altijd vrolijke Pita. Heel veel plezier bij je nieuwe familie. Stuur je af en toe een kattenbelletje?’

Heel veel koppies van Japie