Wat gaat de tijd toch snel… ‘t Lijkt wel alsof ik vorige week m’n allereerste blog op de pagina van Bert mocht schrijven, en nou is dit alweer m’n twintigste!

Bloggen

De aanleiding dat ik begon met bloggen was eigenlijk wel heel erg verdrietig. Een week eerder was Kater Bram, die op zaterdag bij Bert altijd zijn verhalen mocht mauwen, over de Regenboogbrug gegaan omdat zijn leef-tijd op was. En toen voelde ‘t ineens heel erg leeg, terwijl ik Bram pas kort daarvoor had gevonden op FB. Hij was heel wijs en had heel veel kattenkennis, en als kitten had ik graag nog een hoop van hem willen leren…
Daarom heb ik echt wel even getwijfeld toen Bert me vroeg of ik de Brammiezaterdagblog wilde overnemen. Bram had voor hij vertrok gemauwd dat ‘ie al een echte Joepsaurus in me zag, maar ik heb hem nooit meer kunnen vragen wat dat nou precies betekende. Misschien bedoelde hij dat ik, net als hij al zo lang gedaan had, ook blogs kon gaan schrijven?
Dus ik besloot ja te mauwen tegen het aanbod van Bert. Omdat ik wist dat goed zou komen, want Brammiesaurus zit voor altijd in m’n hart.
Toch vond ik het in ‘t begin best wel een beetje eng hoor, om zo’n blog zelf te maken. Want waar moest ik ‘t over hebben?

Begin

Sinds m’n personeel en ik Bert z’n pagina’s gevonden hadden kreeg ik elke dag wel een blog voorgelezen van de schrijvers die al zóveel meer ervaring hadden als ik met verhalen mauwen, dat ik daar best wel een beetje stil van werd. Maar ik vond het ook een hele eer om als kitten van nog geeneens een jaar oud tussen al die ervaren bloggers te mogen staan, en dan ook nog ‘s op de zaterdag!
De allereerste blog was achteraf ook best wel makkelijk, want ‘t is altijd wel zo netjes om jezelf even voor te stellen als je ergens nieuw bent. En toen ik eenmaal begonnen was ging het eigenlijk vanzelf. Ik mauwde Junior de oren van d’r hoofd, zij vertaalde alles en tikte dat braaf in. Maar dat werden best lange blogs omdat ik gewoon niet van ophouden wist want ik wilde gelijk al zó veel delen met jullie…
Gelukkig heeft Bert als ervaren schrijver me daarmee kattastisch geholpen, en nu voelt ‘t alsof ik nooit anders gedaan heb dan schrijven. En vooral, wegstrepen. Want tegenwoordig komt soms nog maar de helft van wat ik wil mauwen ook écht in m’n blog terecht. Ik heb veel geleerd in twintig weken, en hoop nog heel lang elke zaterdag met jullie te mogen delen wat er allemaal in m’n koppie omgaat. Zoals ik ook graag elke dag op de pagina van Bert lees wat jullie allemaal weer meegemaakt hebben…

Buurpoes

De afgelopen week begon lekker rustig.
Ik vond dat ik na m’n eerste week vakantie best nog wel een tweede week vrij had verdiend, want het is nog steeds heel stil in de straat vanwege de vakantie en de buurpoes die mijn rondes heeft overgenomen verveelt zich eigenlijk een beetje te pletter. Dus af en toe komt ze gezellig even langs en dan mauwen we wat met elkaar. Ze is ook een hele beleefde poes, want ze blijft netjes op ‘t achterpad zitten terwijl ik bij de schutting in m’n tuin lig. Altijd leuk, en ze woont maar drie deuren verderop dus we komen elkaar regelmatig tegen.
Maar soms heeft ze geen tijd of zin voor een kletsmauwtje en blaast ze alleen even naar me terwijl ze voorbij loopt. In ‘t begin schrok ik daar best wel van, maar dat zal haar manier wel zijn om aan te geven dat ze liever even alleen op pad gaat. En dan laat ik ‘r maar met rust. Want ik snap nog helemaal niet veel van poezendames, maar ik weet al wel wanneer ik beter uit de buurt kan blijven.

Feesten

Wisten jullie trouwens dat er alweer een tweede Weilandfeest aankomt? Deze keer organiseert mijn vriend Ropi ‘t, ergens in september. En omdat ik toch nog vakantie had en al wat ervaring heb met feesten heeft hij gevraagd of ik wilde meehelpen. Veel van onze vrienden zijn ook weer van de partij om workshops te geven, Chef Tiga komt met z’n grill en de Hibatsjie en Japie zorgt dat al dat lekkers ook deze keer weer piepend vers door de Chef kan worden omgezet naar heerlijk hapjes.
Natuurlijk ontbreekt ook de grote wokkelglijbaan deze keer niet, maar die eindigt nu op een groot springkussen in plaats van in de sloot, dus de feestneuzen met watervrees durven er nu misschien ook van af.
Maar het mooiste is toch wel dat met dit Grote Weilandfeest van Ropi een donatie actie wordt gestart. Nee, we gaan geen toegangskaartjes verkopen of met een collectebus rond. Het plan is om zoveel mogelijk mooie, lieve, leuke of spannende verhalen van jullie eigen poot te verzamelen. Dat mogen je eigen belevenissen zijn of iets dat je helemaal uit je wolfsklauw zuigt, ‘t mag een kort verhaal zijn of heel lang, dat maakt niet uit.
Het vrouwtje van Ropi maakt daar dan een heel mooi digitaal boekje van, dat daarna te koop is voor maar twee eurootjes. ‘t Geld dat daarmee dan binnenkomt gaat allemaal naar de Stichting DierenDonatie.nl, voor dieren die het hard nodig hebben.
Dus zet je personeel of baasjes achter de peecee, teblet of telefoon en mauw of blaf je eigen verhaal. En zoek er een mooie foto van jezelf bij om mee te sturen!
Op het feest van Ropi kun je, als je dat wilt, je verhaal dan voorlezen onder de Verhalenboom, maar dan niet het einde verklappen hè, want hoe beter het boekje gaat verkopen omdat iedereen wil weten hoe ‘t afloopt, hoe meer geld we naar de Stichting kunnen overmaken…
Zelf vind ik dat een kattastisch idee, want ik hou van schrijven en help graag mee voor het goede doel. ‘k Moet er alleen nog even voor gaan zitten om een mooie foto voor bij m’n verhaal te zoeken…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Ajoooo Liefe Allemaal!

Foorige week zei ik der is niews oofer onse broer op se afSTANt, Stan in het Katshuisch!
De viedeejo-verbinding is niet gelukt, follegende week probeer ik het opnieuw en dan ga ik Stan interfiewe weeges hij heeft geen verband meer om zijn poten!
En daar wil ik alles oofer weeten!
De tegniek liet het af-weete maar follegende week probeer ik gewoon oferniew.

Losjéé

Hier was ondertussen ook heel feel aan de hand want de Losjéé is weer in ons huis!
Ze slaap weer op de bank en ik was egt super mega blij!
Ik ben der de eerste nacht lekker warrem teegenaan gaan liggen sodat ze niet allenig is want een Losjéé moet je niet allenig laate dat is sieleg.
Egt heus waar.
Ze had snoepies bij der en as iemand snoepies bij zich heeft dan moet je zorge dat je derbij ben,
dat is mijn meening.

Koffer

Wat wel egt heus waar heul erg stom is:
Ze heeft een andere koffer!!
Die koffer is blauw en hij zit hard!
Hij zit heelemaal niet meer lekker!
Op de vorige koffer konde we lekker slaape maar deze slaapt voor geen eene meeter.
Je glij der gewoon fanaf.
Ik heb het geprobeerd, ik heb derop gezeten en ik heb eraan gesnuffeld en hij ruik nog heel feel niew en weinig naar Losjéé.
Alleen de band die erom zat die ruikt naar de Losjéé maar die band daar kan je ook niet op zitten.
Ik was egt heus waar heelemaal fan me slag af weeges die koffer!
Tiga die ging der ook naar kijke want hij dacht dat ik hem in se maaling zat te neeme oofer die koffer maar ik had gelijk.
De koffer is anders en de koffer is hard!
Toen had de Losjéé de koffer op de grond gezet en ze dee de koffer oope.

Nou toen sjeesde Simon voorbij en die sprong er zó HOP in!
En IN de koffer is het wél zacht!
Dus Simon die keek ons aan so fan nou jullie sijn dom seg, ik zit der lekker in!
En hij ging zich uitgebreid wasse.
Nou dat vond de Losjéé niet goet.
Ze zei: “Al die witte haare in mijn koffer! Dat heb ik liefer niet!”
En toen moest Simon deruit.
En Simon wilde niet.
En ik zag aan ze snoet dat hij best begreep dat hij deruit moest maar hij deed asof te dat hij het heelemaal niet begreep!
En de Losjéé ging gebaare doen en zegge en een beetje duwe zo zachjes tegen zijn bille.
En Simon die bleef haar aankijke asof te dat hij der heelemaal geen eene bil.. ehh… BAL fan begreep!
Onze tweefoeters stonde te lagge en die hielpe de Losjéé ook niet mee!
Toen deed de Losjéé de koffer bijna dicht en toen ging Simon der wel uit en hij keek heel beteutert.
Dat had hij niet verwacht.

Chester

Wat óók heel gek is:
De Losjéé heeft heel feel uitleg gehad hoe of te dat alles in ons huis werrek.
Ze heeft Chester ze pil gegeefe en ze heeft ons ook eete gegeefe!
Terwijl er gewoon tweefoeters waare!

Ik vind dat gedrag is verdacht.
En toen zat de ene tweefoeter lijsten te maken en de ander ging tassen pakken EN EEN KOFFER!
Fré moest ineene der heele kaamer schoonmaake nou weet je wel hoefeel gedoe dat is as je puuber ben. Ze vond er egt eerlek heus waar heelemaal niks aan!
Chester die lag rusteg te slaape op de bank maar Tiga en ik werde er toch zeenewachtig van en Simon ook!
En Chester zei fan: “Ik denk dat ze op ferkanzie gaan!
Want ik heb me pil fan de Losjéé gehad!
En ze was op een brief aan het leese wat se allemaal moest doen..”

Ik denk dat hij gelijk heeft.
Want ze zijn alle drie dingen aan het pakken en in tassen aan het stoppen.
Dit is egt heus waar wel heel erreg spannent weer!
Ik weet wel zeker dat as de tweefoeters op ferkanzie zijn, dat ik niet op de kompjoeter mag.
Dus op me feestboek en op me instaa kan ik dan niets zetten!
Maar ik hou me nootietsie-blok bij me weeges ik ga álles wat of te dat we mee-maake met onse Losjéé natuurlek wel bijhoude voor in me volgende blog!

Tiga

Voor nu zeg ik tot de follegende keer!
Tiga geeft iedereen een heele groote dikke boemskop en Simon die zegt PROÔÔÔWÁÁH!!
Chester zeg ‘piew’ en ik doe neussie neussie.
We zulle lief sijn met de Losjéé dat beloof ik.
Het word fast en seeker weete suuper gesellig!

Liefe friende denk eraan dat je goed je waater drink als het heel warrem is en denk ook aan je leefeswerrek dus as je tweefoeters gaan barbekjoewe dan moet je derbij zijn.

Heel feel liefs en tot de follegende keer!
Dit was het niews fan jullie raasende rieporter Leootje uit de Stat fan Den Haag!

Hallo allemaal, Hier Belle, vandaag mag ik jullie het verhaal vertellen over muizen.
Wij, Moby, Dopey en ik vangen heel graag muizen. Dat is echt onze grootste hobby… zoooooo leuk om te doen. En hebben we een muis gevangen dan moeten we dat natuurlijk ook aan onze vrouw laten zien.
Maar ze is er echt waar niet altijd blij mee omdat we ze heel graag mee naar binnen willen nemen.
Want zeg nou eerlijk zoiets moois en lekkers laat je niet zomaar buiten liggen.

Belle

Vrouw zegt altijd dat ze aan ons doen en laten zien of we een muis hebben of niet. Dus we proberen ons zo gewoon mogelijk te gedragen als we met de muis in onze bek naar binnen gaan. En dat lukt best goed hoor.
Ik, Belle, heb een keer een muis mee naar binnen gebracht en in de keuken los gelaten… vrouw had het niet in de gaten.
Maar het muisje zat in ene keer vast tussen boven in de lamp ze was echt waar zooooo snel. Dus ik de lamp in de gaten aan het houden en tja toen had vrouw het ook in de gaten.
Ze vroeg nog `Belle wat zit je toch naar boven te kijken` en toen keek de muis net naar beneden en vrouw gaf een gil.
Maar ja hoe krijg je een muis daarboven weg? Vrouw de ladder erbij en een emmertje onder de lamp gehangen zodat de muis erin kon springen.
Het was wachten, wachten en nog eens wachten/. Toen heeft vrouw de lamp los gemaakt van het plafond en wat we toen zagen?
Helemaal niks… de muis was verdwenen. We hebben hem ook nooit meer gevonden.

Dopey

Onze Dopey heeft een muis mee naar binnen gebracht en rende daarmee meteen naar boven. Vrouw erachter aan en de muis gevangen.
Wij blijven dan ook altijd kijken hoe ze dat doet… .nou zo onhandig jullie willen het niet weten. De muis met de veger op het blik en dan met de veger de muis vast houden. We konden haar al verteld hebben dat het niet goed zou gaan maar goed ze is nogal eigenwijs hoor.
Onder aan de trap verschoof de veger van het het blik en zag de muis kans om er tussenuit te gaan… hup de keuken in en natuurlijk met ons erachter aan. De muis was erg slim en kroop achter het gasfornuis en de koelkast… vrouw alles aan de kant geschoven maar helaas geen muis!.
Vrouw valletjes gezet maar het was toch wel een hele slimme muis (dat wist Dopey natuurlijk ook niet vantevoren) hij trapte er niet in.
Het heeft 4 dagen geduurd en eindelijk op een avond kwam de muis tevoorschijn en onze held Dopey heeft hem gevangen en klem gezet.
Vrouw heeft toen maar en doosje gepakt en de muis erin gezet en voren tussen de struiken vrij gelaten

Moby

Onze Moby is een heel ander verhaal, hij vangt ook graag muizen maar vindt ze ook erg lekker.
Zo zat hij voor het keukenraam met een muis in zijn bek. En omdat vrouw het keukenraam niet open wilde maken slikte hij de muis gewoon helemaal af.
Alleen het staartje hing nog uit Moby´s bek.
Wij dachten echt dat vrouw flauw zou vallen zooooo vies vond ze het.
Maar dat was nog niks want een paar dagen later zat Moby in de tuin op het gras en was aan het kauwen. Vrouw had het gezien en riep naar Moby maar ja hij had geen tijd. Dus liep ze naar hem toe en boog over hem heen, hihihihihihihihi.
Meteen begon ze weer van die rare geluiden te maken en wij dachten jaaaaaa daar komt een haarbal. Ze kon nog net zeggen: ‘bahhhhh Moby’.
Onze Moby had het kopje van de muis afgebeten en zat dat lekker op te smikkelen. Vrouw heeft toen, met heel veel rare geluiden makend het lijfje van de muis begraven in de tuin.

En nu begrijpen jullie waarom onze vrouw niet wil dat wij muizen vangen.
Maar of ze het nu wil of niet,wij blijven het gewoon doen omdat het zo leuk is