Mijn megagrote kartonnen doosfeest ter ere van mijn tweejarig in-mijn-nekvel-grijp-jubileum dreigt in het water te vallen. Alle voorbereidingen zijn in volle gang. Mijn katlega’s van de blog plannen hun wilde plannen tot in de puntjes van hun snorharen.

Tiga, de broer van Leootje – je weet wel, die van de Haagse katers – gaat met de tram naar de visafslag in Scheveningen. Kratten vol kibbeldingen, vette makarelen, harinkies (zonder uitjes!) en rare schelpen staan klaar om opgehaald te worden. KeverT oefent al nachten op een meow spiraallied. Zijn furrienden Mikkie en Pokon smeren hun stembanden, zodat ze als nachtegaaltjes kunnen meezingen met de tekst die hij speciaal voor deze catude aan het componeren is. Vervoer is geregeld. De gele kanarieboes met Dorus aan het stuur gaat het hele land door om alle feestvierders op te halen. Lucky neemt niet alleen Molly en Dropje mee, maar ook bittere ballen en zijn tuingenoten met flapperoren. Dat maakt het extra gezellig voor Pita en Magnum. Tante Loesje verzorgt een theekransje, waarbij de kopjes gevuld worden met ketnipwijn. M’n tante Cato heeft veel zin om met een paar wijze dames van gedachten te wisselen over het nu gaat.

Alles lijkt in kannen en kruiken. Totdat Foppe de gekleurde lampjes in mijn boom gaat hangen, net zoals toen met het tuinfeest afgelopen zomer.

Storm

Mijn broer wacht al dagen op een droog uurtje. Hoe lang het al regent, weten we niet meer. Maar dat het al heel lang regent, dat weten we wel. Op sommige plekken staat het water zo hoog dat het in onze kaplaarzen gutst. Hij tuurt door het beslagen kattenluik. ‘Ik ga het nu doen, broertje’, meowt hij monter en stormt door het deurtje naar buiten. Alles wat hij daarna zegt, gaat verloren in het gehuil van een brullende wind. Vanachter het raam zie ik hoe hij zich zo plat mogelijk maakt en in de richting van mijn boom tijgert. Die schudt vervaarlijk heen en weer. Het is maar goed dat ik er niet in zit, want ik zou pardoes een gratis vliegles krijgen.

Ravage

De dikke takken zwiepen van links naar rechts, steeds harder. Ontelbare blaadjes wervelen er om heen, waardoor je de stam nauwelijks meer kan zien. Tante Cato komt bij me staan, werpt een blik op de situatie en miauwt resoluut: ‘Foppe moet naar binnen. Nu! Het is levensgevaarlijk.’ Alsof de wolken meeluisteren, zetten ze hun sluizen nog verder open. Net als Foppe doorweekt terug is, horen we een enorme plof. Machteloos kijken we toe hoe mijn boom bezwijkt onder het gewicht van het vele water. Het snoer van de lampjes scheurt in stukken. Daar gaat de vrolijke feestverlichting. Pas bij het ochtendgloren mogen we weer naar buiten. Terwijl we de ravage bekijken, hoor ik Pita – vrolijk als ze altijd is – snuffelen dat het een waar spektakel was. Zij zat samen met Magnum veilig in hun schuilplaats toen mijn boom besloot erbij te gaan liggen.

Gat

Ondertussen heb ik geleerd dat karton razend goed kan absorberen. Als je daar met een natte vacht op gaat liggen, wordt het zacht. Als je dat maar vaak genoeg doet, wordt het pudding. Onze feestlocatie is hierdoor als een hoop moes ingestort. Tot overmaat van ramp moest Zwart van hiernaast – we kunnen toch al niet zo heel goed met elkaar opschieten – lachen om mijn flauwgevallen boom. Je snapt dat ik dat niet pik. Laat ik het zo samenvatten: onze jassen zijn hier en daar uitgedund en we hebben allebei een paar gaten extra. Daar hoor je mij niet over klagen. Alleen die piercing in mijn oor doet dingen waar mijn mens dan weer niet blij van wordt. Iets met warm en rood en dik.
Katzijdank zijn de overheerlijke 984230957435098093450 Cosmasnekkies die Leootje heeft besteld nog onderweg. Zodra die op het juiste aderés binnen zijn, hebben we dozen in overvloed. Dan gaat het feest alsnog beginnen. Ik heb er zin in. Jullie ook?!

Koppie van Japie

Pssst Mijn mens zegt dat ik erbij moet schrijven dat het met mijn oor al weer goed gaat. En ook dat mijn boom is gered. Anders gaan jullie je misschien ongerust maken, terwijl dat nergens voor nodig is.

Dag liefe frientjes, ik ben Oscar! Ik ben al een paar weken op Bert zijn Feesboek, maar nu vroeg hij mij te gaan bloggen. Wist nog geeneens wat dat was bloggen, maar nu blog ik dus. Ik ben een blauw-grijze seeniejor kater van 19 jaar. Oud hè?!
Ik hep nierfaalen en dat betekent dat mijn nieren niet meer beeter kunnen worden. En als het heel slecht gaat worden met mijn nieren dan slaap ik gewoon in. Zo is dat! Maar ik hoop toch nog een poosje mee te kunnen, want nu is mijn leefe weer fijn.

Mijn ferleeden

Wat ik mij goed kan herinneren is dat ik een aantal jaren geleden gevonden ben in een huis wat leeg was. Er stonden wat eetens- en drinkbakjes, dat was alles. Mijn baasje en frouwtje gingen ineens verhuizen en ik denk dat ze mij fergeeten zijn. Zo heb ik daar een poosje in dat leege en koude huis gewoond, en ik werd ziek. Ik werd maager en mijn fagt werd lelijk. Kreeg ook nog zweere in mijn bekkie en rotte tande.
Op een dag kwamen er mannen met een grote kooi en hebben ze mij gefangen. Zij brachten mij naar het Dierenhospitaal in Den Haag. Ik was toen al 16 jaar. Nou, daar waren de mefrouws en meneeren lief. Ik kreeg een hok met een warme mand, en ik kreeg mediesijnen en eete. Toen ik aangesterkt was werden mijn rotte tande getrokken, maar daar heb ik niks van gemerkt hoor. Het was even lastig met eete, maar ik werd gauw beeter. Toen kreeg ik bij de dierendokter een groot onderzoek en zeiden ze dat mijn nieren niet goed meer werkte.Dat hep je vaak als je seeniejor bent. Ik heb er een poedertje voor wat over mijn eete gaat en je proeft er niks van.
Op een dag hoorde ik dat ik bezoek kreeg van een oude man. Hij was eensaam en wilde gezelschap. Zodoende ben ik bij hem terecht gekomen in een echt huisje. Ik hield feel van mijn oude baas en hij van mij. Ik lag de hele dag op zijn schoot en deden we dutten saame. Zo hebben we fijne jaaren doorgebracht. Maar mijn oude baasje werd ziek en kon niet meer beter worden, hij is toen gestorven. Het is pas geleden hoor. Ik was zo ferdrietig dat ik geen baasje meer had. Ik was weer alleen en kon ook daar niet meer blijven wonen. Toen kwamen er weer mannen met een kooi en werd ik weer naar het dierenhospitaal gebracht in Den Haag. Ik herkende het direct van de forige keer toen ik daar zat. Maar ja, ik kreeg eete en drinke en knuffels, maar ferdrietig was ik, heel erg.

Nieuw huis en een frouwtje

Omdat mijn ferdriet niet oofer ging hadden de mefrouws van het Dierenhospitaal een plannetje en mocht ik een poosje uit logeren gaan om alles te ferwerke, Ik miste mijn baasje zo! Toen was er een mefrouw, Corine heet ze, en zij had erfaring met oude ferdrietige katers. Op een dag kwam zij bij mij kijke in het dierenhospitaal, en ze zei tegen mij: liefe Oscar kom jij een poosje bij mij logeren? Nou, ze leek mij wel lief, dus ik kroop ik vol fertrouwen in de reistas. Ik kreeg mijn voer mee en mediesijnen en hup daar gingen we. Dat was wel heel spannend en moest ik per ongeluk in de reismand plassen.

Ik woon nu al 6 weeke in mijn nieuwe huisje bij frouwtje. Ze heeft mij alles ferteld over de oude Stokkie-Stefan die dit jaar over de reegenboogbrug is gegaan. En dat ze daarna heel ziek was geworden en lang in het ziekenhuis heeft gelegen en een longoperaazie heeft gehad. En dat ze thuis moet refaliederen en daarom heel feel tijd had om mij in huis te nemen en knuffels te geven.
Nou, zo is het ook allemaal gegaan. De eerste dagen in mijn nieuwe huis moest ik heel feel slaape. Frouwtje had sagte musiek aan met fogelgeluiden. Ik was zo moe van alle emozies.
Op een dag zei frouwtje: kom maar Oscar, wij gaan eefe heel feel aan jou overleden baasje denken. Toen deed ze een kaarsje aan en nam ze mij op schoot en toen hebben we saame een beetje gehuild toen we aan baasje dachten en naar het kaarsje keken. Toen hebben we baasje bedankt dat ik zo liefdevol bij hem heb mogen wonen een paar jaartjes.
Ik ging opknappen hoor. Kreeg heel feel knuffels en lekker eete. Op een dag zei frouwtje tegen mij: Oscar ik heb heel fijn nieuws foor jou. Ik vind jou zo lief en je mag hier voor altijd blijven woone en de mefrouws van het Dierenhospitaal zijn zo blij voor je.

Ik kon het bijna niet geloofe joh, maar nu woon ik hier echt! En fijn dat het is! Mijn ferdriet om baasje heb ik kunnen verwerken en is het oofer. Nou, dat wilde ik gewoon eefe fertellen aan jullie allemaal!

Ajooooo allemaal! Hier ben ik weer! Leootje de snoepende sgrijfer fan al het miews uit ons huis-houwe! Fandaag gebeurde er iets geks.
Mamma wilde dat ik ons aderés ging meele.
Weeges iemant wil ons iets opstuure.
Ik begreep eefe niet wat se sei.
Wat is een aderés??
Mamma sei het is waar je woont Leootje.
Je woont met je huis-houwe op een aderés.
Dus ik sei teege Mamma ooooo dus dan sgrijf ik fan dat se kunne stuure aan de Haagse Katers,
met het balkon naast de Buuf in Den Haag.
Klaaaaaar!
Nou dat font se nie goet.
Dat font ik weer heel raar weeges we wóóne tog naast de Buuf??
Mamma deet een diepe sucht en se ging sgrijfe.
Een heeleboel moeieleke letters en ook sijfers erbij.
Dát is je aderés Leootje, sei se.
Met een straat-naam, een huis-nummer en een poskoode.
Poskoode?
Bedoel Mamma niet de Posboode die wel es een doos fol spulle of eete fan de ZoePlus kom brenge en dat wij dan astie leeg is de doos mooge hebbe?
Nee de pos-koode sei se.
Pos-koode, geen posbóóde!
Egt eerlek waar het duiselde mij gewoon.
Ik snapte der niks fan en ik wilde een snoepie weeges as ik snoep dan snap ik het wel.
En as ik het dan nog nie snap dan heb ik in ellek gefal gesnoep!
Maar se keek met soo een blik dat je denk fan oo-keeee laat ik nu maar eefe doen wat se seg…
Dus ik sgreef braaf alle letters en sijfers oofer in de meel met een heeeele heeeeele groote dankiewel weeges dat iemant aan ons denk en ons wat moois wil stuure met de posboode aan onse poskoode.
Dan foel je je tog speeziaal as klein Haags Katertje.

Aderés

Nau heb ik dus geleert dat we met onse huis-houwe woone op een aderés.
En ellek aderés is fersgillent weeges anders weet de pos-boode niet waar je huis woont.
Maar in ellek huis is het ook weer fersgillent.
Dat weet ik weeges ik ga soms buurte bij me Buuf.
As se op het portiek met Mamma staa te praate dan staan de foordeure oope en as ik dat weet dan kan je mij nie meer teege houwe.
Dan ga ik heeel laag bij de gront weeges dan kan je harder renne.
En dan rrreeees ik so keihart me huis uit en dan oofer het portiek so gierent de bogt door en floep dan sit ik in het huis fan de Buuf en dat is soo heel erreg gek!
Weeges se heef een gang en een WeSeee en kaamers en een keuke enso maar alles staat peressies anders dan bij ons tuis!
Bij ons is de bogt in de gang naar de huiskaamer naar LLLLinksss en as ik bij de Buuf binne ben dan is de bogt naar RRRRRechtsss!
Daar moe je je nie in fergisse anders dan stoot je je hoof teege de doesdeur weeges die is bij Buuf LLLLinks en bij ons tuis is die RRRRechtsss.
En de Buuf heef ook geen WeeSee foor ons katten dus as ik moet dan moet ik weer naar huis.
Maar de Buuf heef wél snoepies!
En as ik dan kom buurte bij de Buuf dan krijg ik snoepies heelemaal foor mesellef alleen!
En dan sit ik daar gewoon geselleg eefe een tijtje.
Dat fint de Buuf leuk en ik fint het ook leuk.
En as ik weer weg wil dan gaat Buuf bij Mamma de bel belle en dan doet Mamma oope en dan rrrrreeesss ik weer naar binne!
De laatste keer dat ik naar binne reeste hat Simon me nie in se gaatje en ik sag hem ook eigelek te laat.
Toen reeste ik hem fan se witte sokkies af só onderstekop!
Mamma moes hart lagge en Simon en ik waare gesgrokke.
Gelukkeg kreege we toen snoepies.
Dus ik weet dat het huis-houwe fan onse Buuf fersgillent is dan ons huis-houwe.
Het siet er anders uit fan binne en Buuf woont alleen en wij woone met fier katers en drie tweefoeters en een bak fol fisse waar we nie aan mooge koome.

Huis-houwe

Mamma seg daarom is het so leuk om te kijke in de blogs en op de feestboek fan onse friende weeges dan sien we ook hoe hun huis-houwe is.
So as Ome Bert woon alleen met se Frauw en hij heef kleetjes en een mooie spiegol en hij krijg se eete fan mooie bortjes en sgootols.
En Tante Loes woont met tante Zus bij hun Frauw en sij heef se denkpaal met uitzigt.
Keef heef se eige plek onder het bet en dat is nau ferbeetert en Japie heef frientjes in huis die droog gras eete.
Ellek huis-houwe is fersgillent en dat maak het so leuk om alles te leese oofer elkaar.
Mamma seg altijt dat as je lees is het net asof je op reis ben in je eige makkeleke stoel, bank of bet.
Je bent dan eefe weg en tog ook weer niet weeges je ben wel gewoon tuis of waar je ook ben wanneer je lees.
Want as je niet tuis ben en je lees onse ferhaale dan foelt het wel as of je tuis ben.
Feileg en fertrouwt.
Mamma seg teege mij fan dat ellek huis-houwe heef se leuke dinge maar ook se moeielukke dinge.
En se hoop dat as er moeielukke dinge sijn dat onse ferhaale die je elleke dag op feesboek en bij Ome Bert kan leese of laate foorleese hellepe met de moeielukke dinge weeges je ben eefe op reis gewees naar een ander huis-houwe met se eige gewoon-tes en se eigenaardegheede.
Wat een moeielek woort was dat!
Ooh!!
Mamma seg se gaat nu bij Zoeplus eete bestelle foor ons, daar moet ik bij sijn weeges as ik oofer het toetsebort wandel bestel se 100 Cosmasnekkies of 1000 en as ik het goet doe bestel se der
984230957435098093450!!!!

Tot de follegende keer allemaaaaal!
Heel feel liefs fan Leootje, ook naames Chester, Tiga en Simon ookal snaptie het niet