Categorie archieven: uit mijn leven

Waarom geestelijk gezond ook een gezond is

geestelijk gezondHet is nou al weer een poos na mijn moeilijke tijd, waarin ik steeds naar de dokter moest. In een taksie. Maar nou niet meer, en nou moet ik beter worden in mijn gezond.

Geestelijk

Gezond dat is het gezond van je lichaam. Het is ook je geestelijk gezond. Van vroeger toen ik nog op straat moest leefe heb ik angstklachten. En eerlijk waar als je steeds in een taksie moet of de dokter komt bij je thuis, dan heb je meer van dat bange in jezelf.
Dus dat heb ik nou.
Dat ik weer sneller en langer bang ben.

Bang

Mijn vrouw kwam een keer de kamer in het was ochtend en net toen presies toen was er een grote auto in de straat. Dus mijn angstgefoel zei Bert het is een taksie straks moet je mee. En ik was helemaal bang meteen. Ik ging achter het gordijn me verstoppen en mijn vrouw zei Bertje toch en toen deed ik keihard blaase.
Dus ik was heel bang. Nadenken dat kon ik niet meer.
Pas later in de afond durfde ik weer van achter het gordijn. Ik kon een zachte knuffel aan. Ik kon ook wat eete. Daarna sprong ik op het krukje bij mijn vrouw haar werktafel en daar heb ik geslapen.

Een paar dagen later kwam het angstgefoel weer, ik weet geeneens meer waardoor. Ik weer achter het gordijn en niks durfen. En dan langzaam weer in de huiskamer komen voor knuffels en eete, daarna op het krukje. Toen heb ik ook op bed geslapen, wegens dat ik dan saame ben en ik heb zo steun aan mijn vrouw.

Eerlijk

Dus daar wil ik heel eerlijk ofer vertellen dat geestelijk gezond ook tijd nodig heeft om beter te worden. Je weet nooit presies hoe het moet maar foor mezelf weet ik nou dat ik rust nodig heb en zachte knuffels als ik ze weer aan kan, en ook lekker eete. En dat mijn vrouw dan gewoon doet, en dat doet ze, dan weet ik diep in mijn angstgefoel ik kan weer wat gaan durfen en dat doe ik dan.

Als je opeens een tent in je doos hebt

tentDus ik dacht, nou eefe in de doos liggen en ik stap in de doos en kan niet verder. Er lag een deken over de doos. Mijn vrouw zegt: “Dat is een tent, Bertje, daar kun je in.” Zulke dingen snap ik niet.

Tent

Ik snap niet en ik wil het niet snappen. Als huiskater zijnde heb ik geen behoefte aan een tent. Daar heb ik nooit om gevraagd en eerlijk waar nooit aan gedacht, ook al ben ik nou vijftien jaar oud. En dan denkt mijn vrouw toch dat ik het leuk vind. Juist nu, wegens dat ik nog aan mijn gezond moet werken, dat ik dan in een tent wil liggen wegens het warme en wegens het geborgen foelen.
Daarvoor heb ik toch knuffels?
En een mand bij de ferwarming?

Gekke dingen

Ik heb vaker gekke dingen gehad. Op een dag was er opeens denk-speelgoed. Daar zaten dan brokjes in en dan moest ik ze met mijn poot eruit halen en dan moest ik eerst bedenken hoe dat kon. Ik fond er niks aan.
Ook kreeg ik een keer een brokjesbal, daar moest ik mee rollen en dan kwamen er brokjes uit. Mijn vrouw deed het foor. Ik kijken. En toen deed ik eefe met mijn poot van tik, nou niks geen brokje. Dus mijn vrouw deed het nog een keer foor en ik kijken en kijken, elke keer weer. We deden het samen, zij zorgde dat er brokjes uit de bal kwamen en ik at ze op.

Maar eerlijk waar soms is iets geks toch leuk en goed. Mijn matje in de fensterbank daar kon ik eerst niks mee en nou lig ik er heel graag op ik moest gewoon wennen. En de kast boofe in de slaapkamer daar was ik eerst bang voor het duurde maanden en nou heb ik er een kussen in liggen en daar slaap ik op, of ik spring gewoon in en uit de kast voor het oer. Dus ik doe mijn best om te wennen.

Dutje

Die deken ofer mijn doos was stom, dat wist ik meteen. Ik zette er een poot op en daarna nog een en toen was de deken op mijn deken in de doos en ik foelde meteen, nou kan ik een dutje doen en dat heb ik gedaan.

Hoe ik uit de ziektewet kwam

ziektewetDit is dus poosietief, ik ben uit de ziektewet en het duurde en duurde maar het is toch gelukt, dus nou ga ik fertellen wat er was en hoe het nou is.

Wat er was

Er was een tijd van dat ik elke week een dokter zag, in de klieniek of bij mij thuis. Eerst thuis en toen namen ze bloet en de dokter zei dat ik nierpatient was.
Dus ik ging meteen anders eete en lekker ook, het was ook met kip.
Alleen het is stevig spul dat diejeet en net in die tijd was het koud en ik dronk te weinig en ik hing tegen de ferwarming en toen kreeg ik Fortekor en opeens had ik opstie-paazie. Het opeens was ’s avonds en toen gingen we naar een klieniek.
Een poos later was ik weer raar en toen moest ik de hele dag in de klieniek blijfen.
En weer een poos later lag ik in de fensterbank toen mijn vrouw thuis kwam, ik weet niet wat er was, ik kon geeneens mijn kop echt goed optillen. Mijn vrouw ging meteen telefoneren. Wij naar de klieniek, ik kreeg injeksie van de antibiootie, ik was verkouden zeiden ze en de week erna kreeg ik thuis weer een injeksie.
Daarna hoefde ik geen diejeet meer en minder pillen omdat ik helemaal tot mijn rust moest koome.
Mijn vrouw zei Bert nou zit je een week in de ziektewet.

Beter worden

In die week was mijn gezond het belangrijkste. Ik kreeg weer gewoon eete, dus ik kon het gemakkelijk op. Ook met een beetje pil, maar dat weet ik niet zeker.
En ik kreeg elke ochtend ekstra water met een beetje snek erin dus ik dronk gemakkelijker.
Dus ik kon steeds beter naar de bak, dan foel je je vanzelf beter, dat weet ik nou.

Ik sliep ook veel. Ik kreeg meer knuffels. Als er zon was, ging ik er meteen in liggen slapen, dan werd ik helemaal warm en rustig.

Van mijn vrienden kreeg ik een diegietaale kaart, dat was superfijn. Dat ze toch aan me dachten ook al kon ik nou niet op Feesboek zijn.

Zo werd ik langzaam beter. “Met hulp van boven,” zegt mijn vrouw, en dat find ik ook goed, en ik ben gewoon blij dat ik er ben en dat ik weer mijn gezond heb, en daar blijf ik nou ekstra mijn best op doen dat weet ik nou zeker, uit de ziektewet is het beste.

Japie weet iets over kuren

kurenPfffff, dat het toch nog is gelukt om wat letters uit mijn duim te zuigen is een wonder. Het had nogal wat poten in de aarde. De computer waar ik mijn furhaal mee maak heeft kuren. Het oude barrel blijft maar updaten. Om dan na uren ratelen te zeggen dat er een fout is opgetreden en de update opnieuw gaat starten. Ik krijg er geen nagel tussen om ook maar één woord te typen. Dan is het apparaat nog erger van slag.

kurenEten

Wie ook kuren heeft, is mijn grote broer. Eerder meowde ik over onze avonturen bij witjas. Foppe zakte voor de apk en kreeg geen stempel in zijn poespoort. Dat furhaal kreeg een staartje. Hij moest steeds opnieuw terugkomen, omdat zijn jas is gaan slobberen en er uit ziet alsof er motten in wonen. Ik heb mijn poten vol aan zijn afwas. Hij eet alleen maar minihapjes en laat daar de helft van staan. Natuurlijk help ik mee. Ik ben de rotste niet. Het is zo zonde om restjes weg te gooien, vind ik.
Ons mens sjouwt zich licht en donkers een breuk aan emmers sop die nodig zijn om sporen uit te wissen als hij hoge nood heeft. Onder ons gemiauwd, elf van de tien keer haalt hij de plastic plasdoos niet.

Gezond

Verder zijn er zorgen om kwakkelende furriendjes. Nee, nee, geen kakelende, kwakkelende. Dat is als je tobt met je gezondheid. Onze oudste blogger heeft zelfs zijn koffer gepakt en kleurt nu de hemel mooier. Ook hier bied ik mijn helpende poot. Een jas met veel haar komt goed van pas. Die dept tranen als de beste. Daarnaast vind ik het spannend wat er met onze opperblogger aan de poot is.
kurenAl met al wist ik eerlijk gemiauwd niet zo goed of ik deze keer wel verder moest furtellen over ons kattenluik, dat nog altijd ieder donker klikklakklikklak doet. ‘Hallo lieverd,’ zegt mijn mens dan met een glimlach in haar verdrietige stem, ‘fijn dat je er weer bent.’ Misschien moet ik de pootleiding voor het resetten van mijn chip maar furstoppen. Mo wordt er blij van als Oom Sjakie gedag komt miauwen.
Of zou ik het kunnen gebruiken voor dat stomme apparaat dat maar blijft zeggen dat er een fout is opgetreden, maar er niet bij zegt wat voor fout. Misschien is chiptuning wel iets voor de pc. Dan is dat probleem tenminste opgelost. En kan ik volgende keer in geuren en kleuren furtellen over de ongekende mogelijkheden van deze nieuwe vinding.

Koppie van Japie
Extra veel voor iedereen die dat nodig heeft

Stokkie-Stefan heeft er weer zin in

Stokkie-StefanLiefe frientjes, baasjes en frouwtjes,

Forige week had ik een ekstra snipperweek. Ik was niet zo lekker en het was een moeiluke week. Ik had te doen met Bert die plotseling moest blijven in de dierenklieniek en ook andere Feesboek frientjes waren ziek en moesten naar de dierendokter foor onderzoeken. Dat doet egt iets met je als als seeniejoorkater. Zelf weet ik maar al te goed hoe het voelt als je niet lekker bent. Je ligt dan de hele dag slap in de mand dutjes te doen of je kijkt naar de muur tussen de spleete van je ooge. Niks aan!

De pille

Zo dacht ik van de week, misschien moet ik er een tweede snipperweek bij hebbe. De zomertijd vond ik stom, want ik was helemaal van slag met mijn schiltklierpille. Normaal krijg ik die smorgens om 8 uur en smiddags om 5 uur en nou was het ineens een uur later. Stokkie-StefanOf het nou een reejakzie is van de zomertijd weet ik niet, maar ik hep de hele week in de ochtend moete spuuge en had ik niks geen trek in eete.
Ik had trouwens helemaal geen zin in mijn schiltklierpille en dat maakt mijn frouwtje zeenuwagtig ala ze op tijd de deur uit moet foor het werk. Zij haalt alle trukken uit de kast, maar ik ben egt nie gek hoor. Als ik niet wil dan wil ik niet. Toch lukte het iedere ochtend goed gegaan met de schiltklierpille en heb ik ze uiteindelijk toch geslikt toen frouwtje haar jas aan had, klaar foor vertrek. Ze zei, kan mij niet scheele of je je natvoer wel of niet eet, maar die pil is naar binne en kan ik met een gerust hart de deur uit. Ze bedoelt het niet kwaad hoor maar voelt zich soms magteloos, want de schiktklierpille zijn van leefensbelang zegt ze.
Mij kan het niks scheele, ik hou niet van pille, ook al ferstopt ze het in iets lekkers. Ik weet gewoon dat in die pil daar dan in is ferstopt.

Op schoot

Omdat ik niet meer zo feel eet kan ik soms ook niet goed poepe, er komt dan gewoon niks. Of ineens diejaree. Forige week op een ogtend toen frouwtje naar het werk was moest in ineens zo poepe en kon ik de bak niet haale, egt ik was gewoon te laat. Toen vielen er harde poeppe op de vloer, en ook diejaree en zat het aan mijn poote ineens, omdat mijn oer zei je moet krabbe. Ik foelde mij zo aakelig.
En toen kwam frouwtje thuis en zei ze, nee he Stokkepokkie wat hep jij nou gedaan? Ze was niet boos hoor en ging gelijk de balkondeur oope zetten. Toen kwam er een groote keukenrol en een emmer met sop en een dweil. Toen heeft ze alles opgeruimd en mijn poote schoongemaakt en de deeke van mijn mand ging in de wasmasjiene. Toen rook het ineens lekker fris in huis.
Als seeniejoor heb je weleens van die ongelukjes en egt waar ik vind het ook heel vervelend, want je oer zegt dat er iets niet klopt. Nou ja dat hadden we gehad en kroop ik met schoone poote bij frouwtje op schoot en was alles goed.

Stokkie-StefanIn je mand

Waar ik ook niet van opknap is als het dag in dag uit zo grijs is en ik vanuit de flat geen uitsigt hep. Krijg er egt geen eenerzjie van en duurt de winter zooooolang. Mijn frouwtje word er ook niet vrolijk van en zegt ze Stokkepokkie er is niets aan het weer te doen. Blaase helpt niet, de wolken gaan daarmee niet weg.
Als seniejoorkater heb je juist aan het einde van de winter een oppepper noodig. Het bleef maar winter en het foorjaar leek zo ferweg. Gelukkig kon ik het deele met mijn frouwtje, want zij had ook last van het grijze weer. Je kan alleen maar slaape in je mand en droome over het foorjaar en de warme zon. En dan maar hoope inspieraazie te krijgen foor de blog. Het was dus egt een snipperweek van weinig ups en trek had ik ook niet.

Neusjes

Ik had eigenlijk forige week terug moeten komen foor kontroole bij de dierendokter, foor de schiltklier en de niere en de bulten die uitgekneepe zijn. Frouwtje zag het zelf ook niet zitten een afspraak te maken bij de dierendokter want eens kan de laatste keer zijn zegt ze, en komt de deur van de Reegenboogbrug steeds meer op een kier te staan. Ook als je zo oud bent moet het leefe toch fijn zijn foor zofer mogelijk en niet dat je de hele dag slap in de mand ligt en niet wil eete. Het was egt een moeiluke week, niet door te koome.
Frouwtje prakkiezeerd, waar ligt de grens met mij, en ze wil niet laten merken dat ze ferdrietig is, maar ik foel het toch. Ik troost haar dan met neusjes op haar neus. Ineens zag ik traane… maar het saame moeilijk hebbe is makkelijker dan dat je alleen bent.

De zon

Gisteren was het nog wiekent en kreeg ik als ontbijt nietdiejeet met kipsmaak. Als je geen trek hebt in beefsmaak en vissmaak dan hoop je dat je iedere keer kipsmaak krijgt, om toch te kunnen eete en niet steeds maagerder gaat worde. Het was zowiezo een fijne dag want opeens begon de zon te schijnen, en ging de balkondeur oope. Ik foelde mij ineens blij en toen hep ik zo in één keer mijn heele bak leeggegeete.
Stokkie-StefanFrouwtje kreeg groote ooge en ze wist niet wat ze zag. Het was een fijne wiekentdag, want van de zon en mijn ontbijt kreeg ik enerzjie. Ik hep bulten op het balkon in de zon ligge spinne en opeens foelde ik het, nu is het eindeluk foorjaar!
Ik was zo blij dat ik mijn avondeete met kipsmaak ook helemaal op at. Zo komt een seeniejoorkater weer op krachte.
Vamorgen heb ik ook weer goed gegeete en zegt frouwtje jij krijgt foorloopig natvoer nierdiejeet met kipsmaak, dan krijg je nog wat binne en sterk je misschien nog wat aan. Ook fanaavond smaakte mij het best. Folgens mij is het zware gefoel van de winter aan het weg gaan en krijg ik fertrouwen dat het foorjaar blijfend is, en er steeds meer zon gaan schijnen. We gaan de Paase vieren hoor en na de Paase zal frouwtje een afspraak bij de dierendokter maaken. Want dat is toch noodig foor mijn gezond en weete we waar we aan toe zijn…

Liefe frientjes ik wilde toch graag deze blog posietief eindigen want in de put blijve zitte helpt je niets. Het is toch fijn de laatste periejoode van leefe met jullie deele en zo steunen we elkaar als het moeilijk is, maar deele ook met elkaar wanneer het fijn is.
Ik hoop dat jullie allemaal geniete van de zon en dat de zieken onder ons gauw weer beeter
worden. Saame staan wij sterk!