Op 5 maart was ik jaarig en toen ben ik geloof ik 21 jaar geworden. Ik kan er een jaar naast zitten, niemand weet presies hoe oud ik ben. Maar oud ben ik!

Emoozies

Mijn ferjaardag was een emoozieoneele dag, maar het waren allemaal blije emoozies. Ik had dus traane van dankbaarheid en geluk. Ter eerste omdat ik weer aardig opgekrappeld ben van mijn ziek zijn, en ten tweede dat ik zo oud mag worden en mijn ferjaardag hep kunnen vieren. Want dat was de vraag he, de foorige blog was een beetje een ferdrietige blog. Ik wist niet of ik mijn ferjaardag zou haale.
Maar de antiebiejootieka ging ineens werken en kreeg ik steeds meer trek in kleine beetjes nierdiejeet natvoer. De pille gingen er ook makkelijker in en ik foelde de oerkragt in mij opkoome. En dan doe je alles om je feraardag te vieren, want het kan de laatste zijn.
Maar het komt ook door jullie steun liefe Feesboekfrientjes dat ik weer de oerkracht voelde. Want ik wil nog wel hoor, maar als je slap bent en omvalt als je gaat loope dan denk je, ik ben mijn laatste stappen aan het maake.
Ik wil jullie dus heel harteluk danken foor jullie steun. Jullie poote zullen wel blauw gedraaid zijn. Ook veel bedank van de baasjes en de frouwtjes van jullie die mij steunde en froegen hoe het ging. Ik kan zegge, ik foel mij een heel stuk beeter.

Feesboek

Nou, 5 maart was de groote dag dus. Ik kreeg van Bert een prieveeberigt dat ik op zijn Feesboek moest kijke. Nou, ik wist niet was ik zag. Ik viel bijna om, dit keer niet van swakte, maar van verbaasing. Had die Bert met Loesje 2 pragtige ferjaardagsfootoos foor mij gemaakt. En toen ginge alle Feesboekfrientjes reejageeren en mij feliesieteeren. Ook baasjes en frouwtjes Feesboekfrientjes die ik nog niet kenden en ik kreeg wel honderd knuffels van het hele personeel van de Dierenhospitaal in Den Haag waar ik een poosje hep gezeete. Ik had traane van emoozie en geluk. Wist niet dat ik zofeel liefe frientjes had! Ik dacht ik ben het maar, Stokkie die ouwe
Oopa met zijn ferbleekte klittige fagt.
Maar mijn frouwtje zei kijk eens liefe Stokkie, hoefeel frientjes er egt om jou geefe en van je houden. Frouwtje had trouwens mijn fagt de aafond foor mijn ferjaardag uitgekamt en waren alle klitte weg. Ik was dus blij en ferrast met zoveel reejaksies op de Feesboek. Het waren er wel bijna 200. Zofeel rejaksies heeft mijn frouwtje niet eens als ze jaarig is.

Hoe is de dag verder verloope?

Ik kreeg ferjaardagsknuffels van mijn frouwtje en nierdiejeet ontbijt. Maar ik lus nierdiejeet en daar heb ik van gesmuld. En ik kreeg allemaal gebreidde muizen aan een lang koord, maar eerlijk gezegd in speele hep ik nog niet zofeel zin. Natuurlijk kreeg ik ook sneks en toen was er nog een groote ferrassing.
Daar kwam Doorie aangereden met de flauwerpauwer ootoo vol met frientjes. Zelfs Oopa Floris was meegekoome. Ik hoorde hem al buite krijse! Ik had op de Feesboek geschreeve dat iedereen harteluk welkom was op mijn ferjaardagsfeest, maar je weet natuurlijk nooit of er echt iemand komt. Nou dat was egt een heel groot feest hoor. We hebben heerlijke sneks gegeete en blaasfoetbal gedaan, wie het hardst kon blaase. De poesendames maakten dansjes en hadden een ferjaardagslied ingestudeerd. En tot slot dronken we ook nog iets waar je haaj van word, catnip heet dat geloof ik.
Foordat het uit de hand ging loope heb ik gesegd, nu gaat Oopa Stokkie-Stefan een beetje moe en duiselig worde, we gaan het feest afsluite. Toen heeft Doorie alle frientjes weer in de flauwerpauwer ootoo gepropt en ging met een rotgang de weg op om iedereen thuis te brengen. De rest van de dag weet ik niet meer want ik hep geloof ik in kooma geleege van de slaap. Maar leuk was het mijn ferjaardag, keileuk om nooit meer te fergeete.

Hoe het nou ferder met mij gezond gaat

Foordat ik het fergeet wil ik ook Doorie harketlijk bedanken. Hij heeft een beeterschapskaart aan mij gestuurt namens alle frientjes. De steun en meedeleefe kan niet op ! Maar we doen het foor elkaar he als we ferdietig zjn en ziek.
Het gaat steeds wel een stukkie beeter met mij. Je moet niet denke dat ik ofer tafels spring, dat gaat niet op mijn leeftijd, maar ik spring nog wel op stoelen, egt waar. En soms kruip ik helemaal op de hoofdsteun in de stoel waar mijn frouwtje zit. Je moet blijve oefenen is mijn mottoo. Ik trek me ook op aan de deeke die bij frouwtje op haar bed ligt. Zo kan ik haar ’s morgens begroeten als ik daar zin in hep. Soms blijf ik uitslaape en hoor ik niet goed als ze al op is. Ik ben beslist niet doof hoor, maar ik slaap diep. Je moet mij dan ook niet ineens wakker maken, ik kan dat heel goed zelf.
Morgen zijn die vieze antiebiejootika pille op. Gelukkig, ze hadden ook een knalroze kleur bah. Dan hep ik gelukkig maar 1 schiltklierpil en een hoomeopaatische pil. Die gaat er makkelukker in. Mijn eete gaat aardig naar binne en doe ik aansterke. De zon is ook meediesijn foor mij als die schijnt. Als die niet schijnt dan lig ik op een warme kruik met een deeke in mijn mand.
Ik moet aan het einde van de maand terug komen bij de dierendokter foor kontroole. Dan gaat hij kijke of het nierdiejeet is aangeslage, of mijn schiltklierpille goed werke en of mijn bobbels goed zijn uitgekneepe, en of het verder niet kwaad is. Het is afwachte en ik leef poosietief met de dag.

Sagt kopje

Zo, dat was weer de blog van deze week. Egt geweldig hoor jullie steun, en dat zofeel frientjes aan mij hebben gedagt. Ik wens dat jullie het allemaal goed hebbe en te reede zijn. Een grote kopstoot van Oopa Stokkie-Stefan en een sagt kopje van dankbaarheid !

Het was een gewone ochtend tot mijn vrouw zei dat de dokter voor mij kwam die middag. Dat was eerlijk ik moet weete wat er gebeurt, maar ik voelde nee.

Wat ik deed

Dus ik gaf haar een kopje wegens dat ze dan snapte het is niet nodig. Ze zei, Bert het moet toch. Toen dacht ik ze snapt het niet, dus ik moet iets doen en dit deed ik:

•  ik sprong in en uit de vensterbank, want een atleetiese kater is een gezonde kater en daar hoeft geen dokter voor aan huis te komen
•  ik ging naar de badkamer en toen weer naar de huiskamer, dus ik was actief en ik was gewoon te druk voor een dokter
•  ik lag heerlijk met mijn vrouw op het tapijt te hangen nou dan kun je niet gestoord worden zeg nou zelf
• ik at bijna twee borden kip, met het tweede had ik net een eet-pauze toen kwam de dokter, als je goed eet dan hoef je geen dokter dat is mijn mening

Wat ze zei

Maar het gebeurde toch. Dat de dokter kwam. Ze had ook een andere vrouw meegenomen, ik snapte niet waarom.
Ze zeiden dat ik oud was.
En dat ik er goed uitzag.
En dat ik geen brokjes hoefde te eete als ik echt niet wilde.
Dus ik dacht nou dat weete we dan.

Alleen toen zei de dokter dat ze bloet ging neeme. De andere vrouw hield me vast ik kon nergens heen. Het duurde en duurde de hele tijd en ik probeerde weg te komen en het ging niet. Wat er gebeurde zal ik niet presies zeggen wegens dat er ook jongere katers en poesen lezen en die moeten ook kunnen slapen maar het was iets met een naald.

Daarna sprong ik weg. En toen ik bijna naar boofe ging, keek ik om en zei wat ik ervan dacht: MEWW MEEWW MEWWW!!
De dokter en die vrouw zeiden: hij is dement.
Nou ik dacht van niet!!!

Bijkoome

En toen ’s avonds belde de dokter en zei dat ik het aan mijn nieren had. Ik was nog helemaal aan het bijkoome en dat doe ik nog. Slaape. Knuffels. Een hapje eete. In mijn mand dutjes doen. Dus dat is mijn plan dat ik weer eerst echt ga bijkoome en dan zie ik weer ferder. Ik heb steun van thuis en van Loesje en van mijn frienden dus dat sta je er goed voor als katerman zijnde.

Liefe frientjes, ik hep jullie helaas nog niet kunnen antwoorden op de blog, ik zal fertelle
waaarom…

Met de ooto

Frouwtje had gezegd, Stokkepokkie, de dierendokter doet in februari gratis tandekontroole en ik hep een afspraak voor je gemaakt. Dan weete we zeker dat het niet van je tande komt dat je slecht eet. Nou ja ik ben een makkelijke kater, niet bang foor de dierendokter en liet mij makkelijk in de reistas stoppen forige week. Ik geef geen kik heel af en toe doe ik maaaauwwww, maar sagtjes. We ginge een stukje rijden met de ooto, niet ver hoor.

Binnen

Ik rook het gelijk toen ik binnenkwam en wist ik nu zijn we bij de dierendokter. Het stinkt daar en frouwtje krijgt altijd kriebel in haar keel en gaat hoeste bij de dierendokter. Mijn naam werd geroepen en daar gingen we naar de spreekkamer.
Het was een nieuwe dierendokter en hij leek mij wel aardig dus ik dacht ik kom uit die reistas. Moest mijn bek oope doen, dat vond ik niet zo leuk, maar ik dacht ik doe het maar. Tande zijn niet heel erg slecht voor zijn leeftijd en forig jaar zijn de slechste eruit gehaald zij hij.
Maar toen kwam het, de dierendoter zei, die Stokkie-Stefan is erg uitgedroogd, dat zie ik aan zijn fagt. Bofendien heeft hij een grote bobbel op zijn borst en in zijn nek. Maar die bobbels hep ik al heel lang en toen ik in het dierenhospietaal zat zeiden de dierendokters daar dat die bobbels niet kwaad waren en konden blijven zitten. Maar deze dokter zei, ik moet het onderzoeken. De dierendokter wilde ook onderzoeken doen foor mijn schiltklier, lever en nieren. En ging hij een punksie doen in de bobbels.

Liefe frientjes, toen moest ik daar blijfe en mijn frouwtje werd naar huis gestuurd. De dierendokter zou bellen, maar dat duurde heeeeel lang. Ondertusse werd er een naald in mijn hals gestoken en bloed afgenoome. Dat ben ik wel gewend hoor en de de meeste dierendokters kunnen goed prikken, dan foel ik het niet zo. De dierendokter ging in mijn bobbels prikke met een naald. Dat vond ik echt niet leuk het deed pijn. Nou toen heeft hij de bobbels leeggekneepe en kwam er allemaal fies spul uit. Was egt blij dat het klaar was hoor, want dit had ik nog niet eerder meegemaakt.
Nou, toen mocht ik in een hokje waar een warme deeke lag om bij te koome. De dierendokter belde met frouwtje dat mijn niere niet goed waren en ik nierfaale had en ik nierdieet eete moest. En dat de balle uitgekneepe waren vies maar niet kwaad. De dierendokter zou het in de gaate houde en ik zou mediesijnen antie biejootika meekrijge. De schiltkkierpille waren niet goed en kreeg ik een andere doozis.
Ineens was heel heel veel niet goed aan mijn gezond.

Slaape

Ik kreeg bij de dierendokter te eete, nierdiejeet natvoer en brokke. Die smaakten goed hoor. Frouwtje kwam mij ophaale, het was al donker en we reden met een rotgang naar huis. Maar ik had toch geplast per ongeluk in de reismand, maar frouwtje vond het niet erg. Ze zei, Pokkie ik begrijp dat jij als seeniejorkater het niet zo lang kan ophouden en dan ineens van de zeenuwen gaat plassen. Want spannend was het hoor allemaal! Toen was het wel raar toen ik weer thuis was en ik keek een beetje om mij heen. Ik had geen narkooze gehad hoor, maar ik was toch een beetje duf en toen ben ik maar gaan slaape. Ik doe ook heel feel bij frouwtje op schoot slaape. Dan foel ik mij feilig en zijn we saame.

Wakker

Toen ik de folgende dag wakker werd, voelde ik mij niet lekker hoor en was ik slap. Ik moest 3 pille slikke, 2 roze en 1 witte. Ik zag dat frouwtje die ferstopte in een balletje snek kippate. Ik was er de laatste dagen al niet zo gek op, die kippate, fooral als er pille in ferstopt worde. Dus ik at het balletje kippatee en spuugde de pille eruit. Ik was in protest, zoals dat heet. Frouwtje zei StokkieStefaanus, als jij die pille niet wilt neeme foor je gezond, dat weet ik het niet meer. Toe nou Stokkie, slik die pille ik moet zo naar mijn werk en dan moet je die pille gegeete hebbe. Ik foelde dat ze zeenuwagtig werd. Op het laatst dacht ik nou ik wil egt geen ruusie met frouwtje en toen hep ik de pille in de kippatee doorgeslikt.
In mijn ontbijt nierdiejeet had ik geen trek en ik dacht ik kan beeter gaan slaape. En met het afondeete hep ik met lange tande gegeete, want ik had egt geen trek hoor. Ik foelde mij slegter en dat snapte ik niet want je gaat toch naar de dierendokter om beeter te worden?! Frijdag belde de dierendokter met het frouwtje en zei hij dat nierfaale niet mooi is en hij hoopt dat het met het nierdiejeet beter zal gaan. Uit de bobbels was veel vies gekomen en moet ik ook foor de schiltklier en nieren ofer een maand terug koome.
Nou, dat merk ik dan wel weer, daar ga ik mij nu nog niet druk ofer maken. Om een lang furrhaal te maken, ik foel mij nie veel beeter mog. Af en toe eet ik wat, maar ik zeg niet wat hep ik een honger. Ik hep een jasje uitgedaan zoals dat heet en foel mij slap. Soms fal ik om als ik loop, en dan schrikt frouwtje zo en zegt ze bezorgd Pokkie dat hep je nog niet eerder gedaan zo. Je leefenskwaalieteit gaat ineens hard agteruit. De platgekneepe bobbels waren ook oopengegaan en kwam er fogt uit.
Maar daar heeft frouwtje iets foor uit haar natuurapooteek en nu is het weer dicht.

Jaarig

Het wiekent was een beetje treurig beste frientjes want ik foel aan dat het ineens een stukkie minder met mijn gezond gaat. Dan ga je dinge toch oferdenke. Ik wil nog nie egt ofer de Reegenboogbrug, want ik heb jullie zo lief als meeleefende katers en poesenfrientjes. Het lijkt toch dat die Reegenboogbrug steeds digterbij komt ineens.
Nou ben ik folgende week jaarig op 5 maart, maar nou weet ik ineens niet meer of ik dan nog bij jullie ben. Misschien wel, misschien niet. Ik ben niet heel erg ziek, ik hep geen koorts, maar de kragt is een beetje weg en nou weet ik niet of de kragt weer terug kom. Ik wil nog graag van het foorjaar van de bloeme geniete op het balkonnetje in de zon!
Maar ik moet ook reejalisties zijn en mijn frouwtje heeft het ook gezegd, Stokkepokkie als het helemaal niet meer gaat dan ga jij inslaape hoor, dan flieg je ofer de Reegenboogbrug naar je frientjes in Reegenboogland en kan je toch ook ons nog zien en dan kunne we swaaaje naar elkaar. Maar weetje ik ben ook poosietief en foel ik soms ineens die oerkragt weer. Ik ga er fanuit dat de meediezijnen toch gaan helpe en ik weer wat meer trek krijg.

Egt waar, fandaag hep ik niet slecht gegeete hoor foor mijn doen. Niet bezerrugd zijn hoor liefe frientjes. Het leefe gaaat zoals het gaat maar ik heb ook moed en zeg gewoon dat ik folgende week weer een nieuwe blog ga schrijve en ik mijn ferjaardag vier. Jullie koome toch gesellig op fiesiete en snektaart eete en dan doen we ook blaaswie het hards blaase. Tot folgende week hoor
liefe frientjes en jullie persooneel!

Daar zit ik dan. In dat hermetisch afgesloten bakkie waar ik wel in kan draaien, maar verder geen kant op kan. Door de tralies heen ziet de wereld er blokkerig uit. Het bakkie staat op de mat bij de voordeur. Vanaf hier heb ik zicht op de keuken en de trap. ‘We gaan zo weg’, zei Mo naar wat het lijkt een eeuwigheid geleden. De smaak van de extra kipsnackjes die ik als beloning kreeg, is allang verdwenen.

Verveeld kijk ik maar wat om me heen. Wat moet ik anders? Mijn broer sprint de trap af. Katzijdank is hij niet gesmolten onder dat dikke dekbed. ‘Hey, Foppe’, begin ik, maar het moment is voorbij voor ik er erg in heb. In een flits zie ik tante Cato in tegenovergestelde richting gaan. ‘Nu even niet’, snauwt ze. Typisch mijn tante. Even later komt ons mens er achter aan, met zo’n zelfde bakkie als waar ik in zit bungelend aan haar hand. Ik heb werkelijk waar geen idee wat hier gaande is.

Woonkamer

Daar is tante Cato weer. Met Mo hijgend in haar kielzog. Dit tafereel herhaalt zich. Keer op keer. Trap op, trap af en weer terug. ‘Kom jongens’, hoor ik ons mens zeggen, ‘we gaan met z’n allen. We zijn zo weer terug en dan krijgen jullie wat lekkers.’ Langzaam begint het me te dagen. We hebben een familie-uitje. Mijn broer en tante gaan mee voor mijn Algemene Poezen Keuring. Het wordt tijd dat ze opschieten, want ik heb het wel een beetje gehad in dit bakkie.
De eerstvolgende keer dat ik Foppe zie, hou ik hem halt. ‘Kun je niet gewoon bij me komen zitten’, vraag ik hem. ‘Ik zit hier al uren en begin het een beetje zat te worden.’ ‘Nee joh’, meowt hij met een knipoog, ‘dit hoort er bij als je naar witjas moet. Wij vragen toch niet om die APK? Laat Mo ook maar even zwoegen.’
Dat wekt mijn interesse. Ik ga er eens goed voor zitten. Ik pers mijn neus door de tralies om maar niets van het spektakel te missen. Jammer dat ik niet kan zien hoe het er in de woonkamer aan toe gaat. De geluiden helpen om beeld te krijgen bij het spelletje dat Foppe speelt. Stoelen worden verschoven. De tafel gaat van zijn plek. De stoelen gaan naar de andere kant van de kamer. De tafel gaat terug. ‘Nee, niet onder de bank, Foppe!’, smeekt ons mens. Maar het is al te laat. Zelf heb ik er de nodige keren onder klem gezeten. Mijn broer kan dan wel slanker zijn dan ik, zelfs hij kan er niet eigenpotig onder vandaan. Het logge gevaarte is nauwelijks van zijn plek te krijgen.
Een halfuur later zakt Mo, met wangen in de kleur van overrijpe tomaten, neer op de onderste tree. Haar eerst nog fatsoenlijke kapsel hangt in natte sliertjes langs haar gezicht. Foppe zit ineen gedoken in het blauwe bakkie dat gebroederlijk naast me staat. Van zijn stoerdoenerij is niks meer over. Van mij mogen we weg. Des te eerder is die APK achter de rug. ‘Alleen je tante nog, Japie’, verzucht Mo. Vanuit mijn ooghoek zie ik een grijze bontjas onder de keukenkastjes vandaan kruipen. Tante Cato kijkt om zich heen, twijfelt een moment en maakt dan een cruciale fout. Ze trekt een sprint en slaat haaks de hoek om om de trap op te sjesen. Nietsvermoedend loopt ze regelrecht in het hol van de leeuw.

Deurtje

Mo, die daar zit bij te komen van de workout met Foppe, maakt een snoekduik. Tante Cato gilt alsof haar leven er van af hangt. Met poten die alle kanten op maaien houdt ons mens haar in de houtgreep. Ze propt mijn tante in een gereedstaand bakkie, maar net voor ze het deurtje in het slot kan draaien, ziet Cato haar kans schoon. Dat er zoveel oerkracht in mijn poezelige tante zit, had ik niet verwacht. Ik zou er spontaan bang van worden. Ze beukt het traliewerk opzij en weg is ze. Het kon wel eens lange zit worden.

Koppie van Japie

Pssst
Het lijkt er op dat Cupido mijn wensen heeft verhoord. Er zit een Valentina bij de reacties die ik meer dan leuk vind. Ze is alleen een beetje ‘hard to get’. Wordt vervolgd.

Psssssst
Wij zijn stiller dan jullie van ons gewend zijn. Dat is omdat we minder schermtijd van Mo hebben gekregen. Ze is druk met andere dingen en dan wil ze de schermpjes niet voor ons aanzetten. Zo flauw.