Ik heb het op.
De eerste keer, het was 1 druppel.
Tenminste dat zegt mijn vrouw, ik weet alleen dat ik ’s avonds een likwitsnek kreeg het was kip, en ik at dat meteen op, het is lekker spul en op is op.
Tefreden
“Dat ging heel goed, Bertje,” zei mijn vrouw, en we gingen aan de knuffel. Ik lag tefreden op mijn zijkant en zij aaide me en ik moest spinnen en ik wist gewoon dat zij ook tefreden was.
Dan begin je goed aan de nacht, hoor. Als je thuis rust en freede hebt.
Ze ging naar het grote bed en ik bleef beneden nog eefe na-liggen.
Ik at een brokje of wat.
En toen foelde ik van wat zal ik doen.
Dus ik naar boven, gezellig erbij.
Later werd ik wakker en ik had zin in dingen. Of nee ik wist gewoon dat ik dingen moest doen. De straat daar had ik al heel lang niet echt naar gekeken. Dus ik naar beneden en hop, de vensterbank in.
Superdupergoed
De nacht is anders als je dan controle moet doen. Ik heb licht in de straat van de lampen dus ik zie genoeg. Er komen soms mensen langs en die lopen anders dan oferdag dus dan moet ik intens kijken wat je weet het nooit. En als ik niks zie, dan moet ik helemaal opletten want dan kan er opeens iets komen.
Toen kwam er iets alleen het was in huis. Mijn vrouw kwam naar beneden ze liep door de huiskamer en ze ging naar de badkamer, dat doet ze elke nacht.
“Zo Bertje,” zei ze.
Ik moest alweer bijna spinnen.
Erna toen ze weer in de slaapkamer was, toen deed mijn gevoel WHOESH en ik sprong uit de vensterbank, rende over de trap echt keihard en ging op bed liggen snurken en alles was goed, alles was eigenlijk superdupergoed, zo foelde dat.
Na het dutje
Dus die ochtend erna was ik best moe.
Maar na een dutje wilde ik met de soundmous spelen en de kleine muis. Ik had er zin in. Ook in mijn brokjes.
Mijn vrouw zegt het komt van die olie. Maakt mij niet uit. Als het in een snek komt en die is lekker, dat neem ik die snek.
Mevrouw Bert
De dokter schreef voor een flesje van het merk HempOne. (ongeveer 20 euro) Het kan via iets lekkers gegeten worden maar ook – als dit moeilijk is – via de huid. Dan een druppel in de vacht doen.
Zo, nu alle gebeurtenissen over de start van mijn leven bekend zijn, kunnen we het eens hebben over de dagelijkse gang van katzaken. Dat het purrrrfect met me gaat, hoef ik niet meer te miauwen toch?! Dat was allemaal toen. Nu zit ik lekker hoog – en soms droog – boven in mijn boom.
alle blaadjes eraf en laat koude storm mijn haren alle kanten opwaaien. Soms vallen er grote druppels en wordt mijn jas kletsnat. Het deert me niet. Die wordt vanzelf wel weer droog als ik onder het dekbed kruip. Mijn mens is daar minder blij mee.
Mens
Ja hoor ik heb weer wat. Het leefe van een ouderere katerman dat gaat vanzelf maar ik heb soms dingen die langzaam anders worden en dat had ik met eete.
Ik dacht nou dat ik als katerman ofer mijn leefe met artrose meer moet fertellen. Wegens dat ik op feesboek ben en een blog heb, dan kunnen anderen daar weer wat aan hebben. Want als je hoort dat je het hebt dan foel je je meteen moeilijk. Maar dat hoeft dus niet.
Laat ik gelijk maar met het kattenluik het nieuwe jaar invallen. Slecht meows kan je beter direct meowen. De pleister er in één keer aftrekken. Vorige keer liet ik al iets doorschemeren.
Nadat ik uit het egelhuis was geplukt, ging er een heel protocol van start. Dat is een moeilijk woord voor een stappenplan met allerlei regeltjes. Ik werd aangemeld bij een asiel, die me aanmeldde bij allerlei instanties. Ook bij een witjas. Het toeval wil dat mijn mens als pleegopvang voor dat asiel werkt en dat ik daarom bij haar thuis mocht blijven. Anders had ik in het hotel voor dieren zonder thuis gemoeten. Witjas, je weet wel, die me de allerlelijkste meen koen noemde die hij ooit had gezien, bekeek me van alle kanten en luisterde met een koud ding op mijn toch al zo koude lijf. Een reuteltje in mijn longen. Dat wist ik zelf al lang, omdat ik vaak kuchte. Ik moest vieze pillen slikken, dagenlang. Het hoestje ging over, dus het had wel effect. Eind goed al goed zou je denken. Niets was minder waar.
Zelf ben ik er het levende bewijs van dat het goed is gekomen. Ik ben een halfjaar als zeehond door het leven gegaan en toen waren alle geniepige beestjes *) eindelijk vertrokken. Wat een wonder, hè?! Omdat ik nog in de groei ben, worden mijn longen langzaamaan een beetje beter. Al zit rennen er nog steeds niet in. Wel ben ik supergoed in boomklimmen. Laat ik dat nou ook nog hartstikke leuk vinden. De afgelopen weken klom ik iedere ochtend naar boven en bleef urenlang zitten om te kijken of het nieuwe jaar al in zicht was. Eindelijk is het zover. Een kersvers jaar ligt voor ons met een heleboel blanco bladzijdes. Laten we daar met zijn allen heel veel kleurrijke pootafdrukken op maken. Ik kijk er naar uit samen heel veel purrrrfecte en poesitieve herinneringen te maken. Doen jullie mee? Happy moewyear.