Een tijdje terug kreeg ik dus andere brokjes, wegens de artroosie. Lekkere brokjes. Echt waar. Ze waren gezond en toch lekker. Dus ik eete, nou.
Eete
Toen kreeg ik thuis wat te hoore, over veel eten en dik worden en mijn pootjes en van alles. Maar als er brokjes voor mij staan, dan zijn ze voor mij om te eete, dat is mijn mening.
Gewend
Na een poos raakte ik aan de brokjes gewend. Toen waren het geen lekkere brokjes meer maar gewone brokjes. Ook goed. Dat is eigenlijk beter dan heb ik rust in mijn kop.
Dus vanzelf begon ik minder brokjes te eete.
En wat gebeurt er, weer kreeg ik thuis wat te hoore, over hoe belangrijk het was om juist deze gezonde brokjes te eete en artroosie en van alles weer. En ze zei dat ze iets wist. Een truukje.
Snek
Die afond kreeg ik als altijd mijn verse brokjes. Het waren dezelfde. Maar toch niet. Ik rook het meteen, er zat een nieuwe lucht aan en die lucht was van een snek die ik pas op had.
Die snek zat nou ofer de brokjes. Mijn vrouw had het verkruimeld.
Ik wist geeneens dat zoiets kon.
Mijn instink
Die nacht heb ik heel veel brokjes op gegeten. En de nacht erna weer, wegens dat de brokjes naar snek smaakten. Nou ben ik er alweer een beetje aan gewend maar ik eet nou weer meer brokjes dat is wel zo.
En thuis kreeg ik compliementen dat ik zo goed at.
Dus toen wist ik het zeker, dat ik blijf doen wat ik altijd doe. Komt er een bord met brokjes dan eet ik. Heb ik minder trek dan eet ik minder. Thuis hoor ik altijd wat maar het beste is dat ik mijn eigen instink volg voor het eete.
Al is het wel zo dat ik het liefste brokjes heb die naar sneks smaken, daar ben ik eerlijk ofer.