Opnieuw de vrouw van, wederom met een verschrikkelijke blog. Onze kleine Pop is er niet meer. Vrijdag 12 juni is er een eind aan zijn te korte leventje gekomen.
Eten
Pop werd opeens hangerig. Wou niet meer zo veel eten. Hij voelde echt superwarm aan. Je kon, bij wijze van spreken, een eitje op hem bakken. Zo heet was hij. Hij lag het liefst tegen mij aan. Dat was echt geen pretje met die koorts.
Keer op keer boden we hem eten aan. Dan rook hij er aan en nam wat likjes. We haalden voor hem de lekkerste blikjes. Alles om hem maar te laten eten. Door moesten we weghouden. Hij is een vuilnisbak qua eten en als hij wat lekkers ruikt is hij niet te stoppen. Dus iedere keer tilden we Door maar op. Hij protesteerde wel, maar daar hadden wij maling aan.
Ook moesten we Pop beschermen tegen Door. Door is, voor zover wij weten, een gezonde jongen die spelen wou. Eigenlijk heel normaal. Maar Pop was zo kwetsbaar dat we hem steeds beschermen moesten tegen die stuiterbal.
Dierenarts
Hoe is de 12e gegaan.
Pop at wat. Niet veel maar ik was al blij. Weer hem beschermen voor die kleine stuiterbal Door. Hij ging op bed slapen. Ik zat Door te vermaken door zijn muisjes her en der te gooien.
Kwart over 11 pakte ik Popje en gingen we naar Floor. We kwamen net op tijd aan op de Overtoom. Ik zei dat de koorts niet gezakt was. Dat hij ietsie beter at, maar niet noemenswaardig. Toen probeerde we bloed af te nemen. Probeer dat maar eens bij een kitten van 10 weken. Het lukte niet. Zelfs niet met een assistente er bij. Opnieuw praten. Floor dacht aan antibiotica.
Ik weet niet hoe. Maar inene hadden we het over AIDS en FIP.
Buik
Floor zat aan FIP te denken, maar ze zei dat hij dan een dik buikje moest hebben. Toen zei ik maar dat heeft hij. Hij at namelijk amper iets en het viel me op dat zijn buikje zo bollig was.
Floor pakte een spuit en stak die in zijn buikje. Er stond een assistente buiten de kamer te kijken. Ze wou blijkbaar kijken hoe we, met z’n drieen, 1 klein katje te lijf moesten gaan.
Ze stond eerst met een glimlach, die verdween snel toen er opeens vloeistof in de spuit zat. Ik hoorde zeggen onee… onee.
Knorren
Het eerste wat er bij mij uitkwam was we stoppen. Het is afgelopen. Over. Ik moest mijn man bellen. Ik stond te trillen. Ik zei hij moet dood. Hij is te ziek. Mijn man kon geen vrij krijgen, hij had al zo vaak vrij gekregen.
Geeft niets, ik kan het echt wel. Pop kreeg een slaapprikje.
Ik nam Pop in mijn armen. Ik vroeg of we even in de tuin mochten lopen. Dat Pop nog één keer fijn buiten mog zijn. Pop zat te knorren in mijn arm. Ik zat tegen hem te praten. Ik zei zie je die struik? Daar mag je straks fijn doorheen rennen. En dan mag je ook achter vliegjes aan rennen.
Ik was zo bang. Ik belde Mevrouw Bertje op. Pop gaat dood. Toen pas barste ik in huilen uit. Ik ben zo goed als het hele gesprek kwijt. Ik weet alleen nog hij heeft FIP en moet dood.
We belden niet lang. Dat weet ik wel.
Knuffel
Het begon weer te regenen en we gingen naar binnen. Pop was heftig aan het spinnen. Hij lag op mijn arm. Door het vele aaien zat hij te kwijlen. Mijn hele arm was kletsnat. Het spinnen hield heel langzaamaan op. Na tien minuten kwam Floor met het prikje. Ze wou het eerst op mijn arm doen, maar dat wilde ik niet.
Ze nam hem over. Ze zei dat ze hem een prikje in zijn buikje zou geven. Ze kwamen hem terugbrengen. De assistente zei dat zijn kopje kletsnat van de kwijl was.
Ik nam hem weer in mijn arm.
Pop werd na een paar minuten koeler. De koorts was weg. Na een paar minuten kwam Floor. Ik zei hij is dood. Ik voelde zijn leventje wegglippen op mijn arm. Tien weekjes jong. Wat een in en ingemene ziekte is FIP.
Floor nam hem over van me. Ze legde hem zachtjes op haar arm. Legde pootjes goed. Ik gaf hem nog een laatste knuffel.
We gaan Dorus scherp in de gaten houden. Hij eet als een reiger. Dus voor nu gaat het goed.
Dag lieve Pop. Dag grote kleine man met je mooie bolle toet. Ren en speel maar zoveel je kan. Zodra we het aankunnen laten we je pootafdruk en naampje laten zetten bij Opa Jan.
Liefs
Johan en Anita
Lieve Anita, ik zit met tranen in mijn ogen dit stukje te lezen. Ook ik ben ooit een kitten kwijtgeraakt aan FIP. Hij heette Charlie en mocht maar 5 maanden oud worden. Het is een rotziekte. En ik voel je enorme verdriet. Eerst Katrientje en nu die ienieminie Pop. In gedachten slaan wij onze armen en pootjes om jullie heen. Woorden schieten verder te kort. Weet dat wij aan jullie denken. Heel veel knuffels van ons allemaal en speciaal van Kruimel. Liefs Bas, Bjarne, Oliver, Kruimel en Bikkel.en Marian
Dank je.
Het is al verrekte moeilijk om een oudere kat te laten gaan, maar dit was te erg gewoon. Een 10 weekjes jonge kat laten gaan is zo moeilijk. Zo erg. Hij moest eventjes zo gepest worden met geprik en zo. En dan toch spinnen als je weer geknuffelt word. Ik ben voor dat kleine hummeltje blij dat hij van zijn nare ziekte verlost is.
Wat een ontroerend verhaal,ik werd er in mee gezogen…Sterkte…
Dank je
Lieve Anita en Johan,
Wat een ongelooflijk verdriet voor jullie in 6 weken tijd. Eerst lieve Katrientje en toen Lieve kleine Poppy.
Het leven kan heel gemeen en hard zijn, waarom moest kleine Poppy die nog maar net aan zijn leven van in een liefdevol huis samen met Door te gaan wonen en volop lol en gein te hebben zo’n gemene ziekte krijgen en ja daar is geen een geneesmiddel tegen bestand.
Toen ik je bericht kreeg zakte ik van ellende op een stoel met zoveel verdriet, want ja je lieverd te moeten laten gaan is verschrikkelijk.
Jullie waren verdorie nog bezig om het verdriet om Katrien te verwerken. Ja Poppy is nu verlost van die gemene ziekte en zit vast met Oma Katrien op de brommert en ze leert Pop de grootste ondeugende streken.
Nu gaan we allemaal duimpje draaien dat Door een stoere kater gaat worden die minstens 20 jaar wordt en waar jullie eindeloos veel liefde aan kunnen geven en hij bij jullie heerlijk ondeugend zal zijn, och ja dat waren jullie wel gewend met Catoo en Katrien.
Geniet van lieve Door voor 2 en van mij en Jip heel veel knuffels voor jullie en je weet je kan altijd steun vragen hoor, ik ben er voor je altijd.
Liefs van Jip en mij
We moeten (helaas) doorgaan els.
Dolgraag had ik kleine poppy bij me gehouden. Ik wist niet wat fip was. We hadden vanaf ’84 kittens (op poekie na. Zij was 2 jaar toen ze kwam) gehad en nog nooit was er 1 tussenuit gevallen.
We laten dorus niet testen. We zijn bang voor de uitslag. Dan maar een hele lange periode van onzekerheid. Zolang hij niet stopt met eten of koorts krijgt gaan we door.
Lieve Tante Anita ,Oom Johan en neef Door. Ikke schrijfjes vandaag samen met mijn vrouwtje. Fip noemt mijn vrouwtje een sluipjesmoorsenaar. Het is er ineens en er isse niets aan te doens. Se staat machteloos. Mijn neefje Pop is nu bij Tante Katrientje maar het is niet eerlijk van se natuur. Mijn vrouwtje heeft heel se lang geleden 2 kittens verloren aan Fip. De droge en de natte vorm. Ze isse lid van de fipfighters op fjeesboek. En in se Amerikaas doen se onderzoek en ze boekje vooruitsegang. Ik benne boos verdrietjes en soms moet ik se glimlach. Boos op se natuur verdriet om mijn neef Pop, U, Ome Johan en neef Door. Het leven moet door en kleine Dorus moet een grote sterke stoere neef worden met wie ik wil speeltjes en ze avontuurtjes op de brommert. Se glimlach is als ikke Door zie op se film. U krijgt van ons allemaal een knuffel en van mij een super dikke knuffels en pootjes om de schouders
Ik hoop dat er ooit een medicijn komt tegen deze verschrikkelijke ziekte kleine bebiepeuterkleuterennogveelmeer. Het is zo erg om een kleine kitten te moeten laten gaan.
Hallo Anita en Johan, hier met vrouwtje van Gijsje, wat een in verdrietig verhaal. Wat is fip een gemene ziekte. En wat erg dat het ongeneeslijk is. Ik hoop met heel mijn hart dat fip eens te genezen is of dat ze er een medicijn tegen hebben.
Gelukkig, is met Door alles goed. Ik begrijp dat jullie Door goed in de gaten houden. Zou ik ook doen als het om mijn kat ging.
Pop is nu op een plek waar ze geen pijn meer heeft en weer een kitten mag zijn. Samen met Katrientje en Catoo kan ze weer streken uit halen. En dat zijn er heel wat. En Pop weet dat jullie goed voor zijn broertje Door zorgen.
Dag kleine lieve Pop!
Van Gijsje en vrouwtje
We houden dorus heel goed in de gaten. Hij eet, speelt en haalt heel veel streekjes uit. En zolang hij dat doet zijn we blij.
Ook ik hoop dat ze er iets voor vinden. Voor poppy is het te laat, maar hopelijk op tijd voor de toekomstige poppy’s van de wereld
Lieve Anita en Johan, het is niet te beschrijven het verdriet wat jullie is overkomen 🙁 Eerst Katrien en nu Pop. Toen ik het las een paar dagen terug was ik er stil van. Heel veel sterkte en Minnie en ik duimen heel hard dat Door een grote sterke katerjongen mag worden.
Een knuffel van Miranda en een kopje van Minnie
Dank je. Ook wij hopen dat kleine dorus een grote stoere kater mag worden. Tot nu toe gaat hij echt heel goed. In grootte is hij al bijna het dubbele als toen hij kwam.
Heel mooi en verdrietig tegelijk , lees het met.tranen in mijn ogen!
Veel Sterkte voor jullie!
Wel fijn dat Door het zo goed doet en zoals eerder gelezen Pop niet mist, veel geluk met Pop en zijn Wildebras avonturen!
Liefs Ollie en Personeel
We houden ons kleine kereltje heel goed in de gaten. Als hij warm word dan blijf ik voelen of dat weer afzakt. Hij slaapt soms op bed en dan voelt hij warm aan omdat hij zich helemaal inwoelt onder de deken. Dan schrik ik even, maar als ik dan voel als hij weer wakker is dan is hij weer normaal van warmte. Hier zullen we voorlopig nog wel last van houden.
Lieve Anita en Johan,
Twee katten zo kort na elkaar verliezen is vreselijk! Hoe oud of jong ze zijn….je wilt ze niet kwijt, en het verscheurt je hart.
FIP is een akelige ziekte. Ik heb een kittenbroertje van Derrick en Poncke eraan zien sterven.
In het begin houd je je hart vast, en let op alles. Gelukkig hebben de andere 5 uit het nest geen FIP gekregen, hoewel ze allemaal met het Coronavirus in aanraking zijn geweest.
Ik denk dat er nog nooit voor een kitten zo hard geduimd en door zijn vriendjes pootjes gedraaid is als voor Door….dat moet toch helpen?!!!
Als ik de verhalen zo hoor is het gezond vechtertje, en het gaat vast een grote gezonde katerman worden.
Heel veel sterkte, en ik hoop dat de angst om Door langzaam uit jullie hart mag gaan verdwijnen!!!!!!
Dag lieve Pop, Leer maar veel boevenstreken van MammaKatrien, daar over de Regenboogbrug!
Liefs, Nelleke, en heel veel kopjes van Vlo.
Het is aan de ene kant een angstig iets. Zo gruwelijk houden we dorus in de gaten. Ik weet dat het af gaat zwakken, maar wel in ons achterhoofd blijft. Het kan de kop opsteken. Maar zoals dorus nu gaat is het goed. Hij speelt, hij eet goed. Ook al was hij boos dat hij geen kuipje kreeg als ontbijt maar een mousse blikje. Laat het lang genoeg staan en hij eet wel hoor 🙂
En hij knabbelt heel graag.
🙂 🙂 Het kleine schurkje krijgt vast advies van MammaKatrien van over de Regenboogbrug : “Hoe richt ik mijn personeel af ”
Kop Vlo.
Lieve Soolvrouw,
wat hebbie mooi geschreeve over mij beebie Pop, maar mij hart voel zofeel verdriet. Mij vrouw is ook van ze slag van mij kleine beebiejonge. Zij help mij ook met mij eigen verdriet. Mij hart denk ook aan u lieve soolvrouw en aan mij soolman. Assie soiets mee moet maake, jij weet niet wat jou eigen overkom. Mij hart voel u pijn en dattie machteloos sta. Jij kan het niet begrijpe…
U heb mij beebie Pop nog ze mooiste 2 weeke van ze leeve gegeeve. Dattie kon speele en hij kreeg liefde voor ze hart. Hij heb nog gespin en geknor toenie afscheid nam. Dattie dankbaar was van ze eigen…
Hoop dattie dat voel in u hart….
Nu moet wij pootjes draaie, dat mij beebie Door groot en sterk wordt van ze eigen. Hij heb al groote oore en hij groei goed. Lieve soolvrouw assie MammaLoesje ben dan ben jij ook voor altijd onnerust. Maar wij heb elkaar en wij steun elkaar. Assie mij pootje nodig heb offie wil mij stukje tonijn. Voor u eigen of voor mij Door, dattie weet. Het maak niks uit.
Mij hart denk aan u en aan mij beebiejonge Door.
Het kom goed,
Lieve pootjes en mij zachte trooskopjes, Loesje en ze vrouw
Jouw kleine ventje is altijd in ons gedachte. Helaas viel er niet tegenop te vechten tegen deze nare ziekte. Hopelijk vinden ze ooit iets tegen deze nare ziekte zodat er nooit meer een kitten aan hoeft te overlijden.
En dorusje gaat een grote dorus worden. Hij doet het, met jouw hulp, heel goed 😽
Wat een mooi en droevig verhaal! Bedankt. Tannie
Dank je
Dag lieve mensen van Katrientje, beebie Pop en beebie Door, mijn mensen en ik vinden het zo vreselijk verdrietig voor jullie! Het is veels te veel verdriet voot twee mensen. Ik zou willen dat ik wat verdriet van jullie kon overnemen, maar zo werkt het niet. Anders zou ik het zó doen, echt waar!
Beebie Pop heeft vast ook al onze Pop ontmoet. Twee jongens die Pop heten, en die allebei FIP hadden.
Ook al is het nog zo moeilijk om een kleine beebie te laten gaan, soms is er geen andere keus. Onze Pop is nog vier dagen behandeld, en dat hielp helemaal niks, en het was verschrikkelijk voor hem. Beebie Pop is nu weer gezond en kan weer alles. Hij zit bij Katrientje achter op de brommert, en samen waken ze over beebie Door. Iedereen doet duimen voor beebie Door, dattie groot en sterk wordt, en dattie oud genoeg wordt voor twee. Dan kan hij wel 36 jaar worden, zegt mijn vrouw! Dat is best oud, denk ik.
Ik geef jullie in gedachten heel veel lieve kopjes en likjes, om een heel klein beetje te troosten, en mijn mensen denken aan jullie. En willen jullie beebie Door alstublieft zeggen dat hij een likje over zijn hoofd krijgt, van zijn ome Bolle? Het is een bescherm-likje, spesjaal voor Door!
Een zacht neusje van Bolle.
Pop is maar 2 keer bij de dokter geweest.
Smaandags begon het ziek worden. Ik vertrouwde het niet en ging dinsdag met hem naar de dokter. Zou het vrijdag niet over zijn moest ik dus terugkomen. Met als resultaat wat we nu weten.
Voor pop ben ik blij dat hij van zijn verschrikkelijke ziekte af is. Hij was zo’n zielig hoopje.
Het leek alleen of ik voelde dat hij ernstig ziek was. Ik zat de hele reis naar de overtoom te trillen op mijn benen.
We willen alleen dorus niet laten testen. Dan maar ruim een jaar onzekerheid. Nu genieten we van dorusje.
Ik moest van dorus zeggen dat hij een pootje (🐾) terug geeft.
Hij begint nu echt een echte katermannetje te worden. Daagt ons uit. Groeit goed 🙂