Weet u wat ik moeilijk vind? Geluid van buiten. Rare piepende geluiden waarvan je denkt: wat zijn dat voor geluiden?  Je bent nieuwsgierig en toch wil je het niet weten. Dat komt door bang zijn.

Bang is moeilijk. Ik voel het soms. Door geluiden dus. Of als er monteurs komen die van binnen boos en hard zijn en die raar naar me kijken dan weet ik het ook niet meer.

Toen de geluiden in de straat begonnen, durfde ik niet meer in de vensterbank te springen. Ik bleef waar ik was, dus op het tapijt. Er was iets in mij dat zei: Bertje wegwezen, en er was iets in mij dat zei Bertje opletten. Dus ik kon daardoor opeens helemaal niet meer goed lopen en ik bleef waar ik was.

Mijn vrouw kwam bij me liggen. Aaien kan dan niet, wegens de spanning. Dat snapt ze gelukkig. Erbij vind ik wel fijn. Het scheelt toch.

De geluiden in de straat duurden gelukkig niet lang. Daarna voelde ik me nog maar een beetje raar. Ik sprong in de vensterbank om te kijken of de straat weer normaal was. Niks geks te zien, gelukkig. Dat was in orde.

Mijn vrouw gaf me knuffels. Van die zachte aaien over mijn hele rug, voor de rust en de ontspanning. En ik kreeg een  snack. En dat hielp want later voelde ik me weer mijn gewone zelf.