Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het was een verkeerde inschatting dat Keef en Mkkie samen zouden kunnen.
Doordat Mikkie zó graag hier naar binnen wil trekt hij zich weinig meer van Keef aan.
Hij loopt gewoon naar binnen, klimt over het gaas of kruipt er onderdoor. En Kever kan daar niet tegenop.
Precies zo ging het met Bol. Die kon ook niet tegen zijn zoon op.
Mikkie is een heel lief ventje, maar nogal overheersend. En zowel Kever als Bol zijn te zachtaardig voor hem. Mikkie doet ze niks, maar hij walst gewoon over ze heen.
Daarom zijn er dus geen tuinbezoekjes meer, en proberen we Mikkie zoveel mogelijk uit de tuin te houden. Dat lukt overdag nog wel, maar elke nacht is het raak: Mikkie is weer in de tuin. Hij komt niet meer binnen, dat is al heel wat.
Dit wordt een kwestie van volhouden.
Jeroen en ik voelen ons er vreselijk over, zowel voor Kever als voor Mikkie. Maar nu is het zaak om te zorgen dat Mikkie niet meer in de tuin komt.
Onder zijn kin
Dit werd afgelopen zaterdag des te duidelijker.
Toen zaten wij bij de Spoedkliniek. Kever bleek ‘s ochtends een grote bult onder zijn kin hebben. Zijn hele kin was nat van het kwijlen. Hij voelde zich duidelijk heel beroerd.
Bij de dierenarts bleek dat hij een flink abces heeft, dat uitkomt in zijn mond(!!). Dus de inhoud van het abces loopt steeds in zijn bekkie, bah. Verder had hij koorts.
Hij moet dat abces hebben gekregen door een tik met een nagel. En die kan hij alleen van Mikkie hebben gekregen.
Nu is zo’n tik niks ernstigs, en het feit dat Keef een abces heeft geeft juist ook aan dat het maar een klein tikje was. Hij had beter een flinke krab kunnen hebben gekregen, dan was de wond niet zo snel gaan ontsteken. En Kever geeft Mikkie ook tikken, dus het gaat twee kanten op. Maar het geeft wel aan dat de verhouding tussen Mikkie en Keef aan het verslechteren is.
Kever krijgt nu twee keer per dag een halve tablet antibiotica. En elke ochtend Novacam, een pijnstiller/ontstekingsremmer. Die Novacam kan gewoon door een beetje natvoer en is geen enkel probleem. De halve pil daarentegen…
Tot nu toe is het gelukt. Maar het wordt steeds moeilijker. Want Kever gaat zich steeds meer verzetten. En doordat hij zo groot is kan ik zijn kop niet goed vastpakken om zijn bekkie open te doen. Hij heeft al een paar keer zijn nagels in mijn hand geslagen. Niet expres, dat weet ik heel goed. Maar leuk is anders.
Pil
Bolle was ons eerste kat die ik zelf een pil kon geven.
Met Pop, Beer en Mol gingen we altijd naar de dierenarts.
Pop deed niks, maar wist op de een of andere raadselachtige manier toch elke pil weer naar buiten te werken. Ik zal me altijd de keer herinneren dat hij door vier mensen werd vastgehouden bij de dierenarts, en dat het hem tóch lukte om een pil vier keer uit te spugen. Eigenlijk was ik daar nog trots op ook, haha!
Mol aarzelde niet om uit te halen, en werd bij de dierenarts een krijsende bos haren met nagels en tanden.
En Beer was loeisterk en ging ook krabben en bijten.
Bij Bol wist ik dat hij achteruit ging lopen als je hem een pil probeerde te geven. Dus ik ging achter hem staan, en pakte zijn prachtige kop vast, wachtte tot hij tegen mij aanliep en hóp, pil erin.
Maar gelukkig hoefde dat maar af en toe. En waren we dan allebei verbaasd over het hele gebeuren 😉
Met buitenkatten is er nog een probleem. Op een gegeven moment weten ze dat ze op een bepaalde tijd een pil krijgen. En zitten ze rond die tijd 4 tuinen verder naar je te kijken en te knikken, om aan te geven dat ze weten dat je een blikje open hebt getrokken, maar dat ze ook weten van die pil. Dus dat ze voorlopig blijven waar ze zijn.
Tips gevraagd
Ik ken alle trucjes. Pil in iets lekkers doen – werkte hier NOOIT. Easypill – lustte niemand. Pillenschieter – hebben we, durf ik niet te gebruiken. Om en om iets lekkers geven, waar dan een pil in zit – hadden ze meteen door. Door het eten doen, op de bodem – nooit iemand ingetrapt. Kat in een handdoek rollen – hebben we één keer gedaan met Pop, maar dat nooit meer. Vreselijk, hij was doodsbang.
Met zijn tweeën vasthouden doen we ook niet meer. Dan weet een kat meteen wat er aan de hand is en gaat zich verzetten. Logisch natuurlijk.
Jeroen durft helemaal geen pillen te geven, en is bij voorbaat al in paniek. Dat merkt een kat, en dan kun je het wel vergeten. Dus hij doet de ondersteunende taken: kipfilet halen, tóch weer Easypill kopen, medicijnen ophalen. En mij verbinden (grapje)!
Ik ben vol bewondering voor mensen die hun katten jarenlang pillen geven. Zoals mevrouw Muzette.
Zelf raak ik al in paniek als ik daaraan denk.
Als het goed is hoeft Kever op de dag van deze blog nog maar één pilletje. Maar er komen ongetwijfeld andere keren.
Vandaar mijn vraag: heeft iemand HELE goede tips om een kat een pil te geven?
Mevrouw Kever, met geperforeerde handen
Hoi mevrouw kever.
Arme arme kevertje. Ik kan je, vrees ik, niet echt helpen. De kat die weigert pillen in te nemen in mijn bijzijn moet nog geboren worden denk ik. Nou heb ik met doorie mazzel gehad altijd. Tot nu toe hoefde ik alleen maar spuitjes met medicijnen te geven. En daar is hij makkelijk mee.
Maar goed… dan heb ik het niet over zijn oogje gehad. Want dat begint nu wel een probleempje te worden. Daar heb ik nu hulp bij nodig.
Maar wat is dat toch met mannen? Jo durft onze kat(ten) ook niet te helpen. Ik zat minuten met doorie te worstellen tot ik het zat werd. Blerde nu help je me!! Ik sprak rustig met johan, zei dat hij het kon. Ik hield doorie in een driedubbele houtgreep en johan moest druppelen. Hield hij het tuutje zowat tegen zijn oog!!! Nadat hij er een centimetertje van af ging ging het beter. Na wat gevloek (knijpen jo. Ja waarin. In dat blauwe tuutje jo. Welk blauw tuutje. Ik vind het zielig. Kan me niet schelen jo. Knijp er in. 1 druppel op zijn oog. Ja maar ik ben bang. Je zal nog veel banger worden als je oog blauw is als je niet opschiet. Ja maar. Nix jamaar… KNIJPEN. Pffff was dat nou zo moeilijk? Geef hem maar een snoepje.)
Zo’n pillenschieter lijkt me doodeng om te gebruiken. Ik hoop dat je goede tips krijgt.
Mevrouw doorie
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie, en ik zit hier hardop in mijn eentje te lachen! Natuurlijk om hoe je beschrijft hoe dat gaat met die oogzalf. Ja, dat herken ik heel goed. Jeroen vindt het ook zielig voor Keef (of voor Bol, of Beer, Pop, Mol eerder). Ik ook, maar het zal toch moeten. Gisteren hebben we Kever met zijn tweeën zijn pil gegeven, waarbij Jeroen hem vasthield, vooral zijn voorpoten. Zodat hij niet kon krabben (Kever, bedoel ik 😉). Maar eerlijk gezegd was dat nog veel erger. Ondanks dat Jeroen hem goed vasthield kwam de pil er toch drie of vier keer weer uit. En ik zie het niet voor me om dagenlang zo’n gevecht aan te gaan – want het wordt echt een gevecht.
Alle respect dat jullie de oogdruppels erin krijgen! Dat vond ik altijd vreselijk. Iedereen hier moest ooit oogdruppels, en het was altijd een drama. Op een gegeven moment zat iedereen en alles onder de zalf, behalve het oog waar het in moest…
Die pillenschieter laat ik in de kast, bij de rest van de “handige” dingen.
Vanochtend heeft Keef zijn pilletje genomen in kleine balletjes Vitakraft kouwstick. Nog eentje te gaan…
Liefs,
Mevrouw Kever.
😂😂😂 sterkte. En bedenk ook dat je er een paar pracht tattoos bij hebt 😂😂
Dank je wel, en jij natuurlijk ook – met die rotdruppels!
En mijn onderarmen en handen zijn inderdaad mooi getatoeëerd, haha!
Ohh Keefski wat errug. Heb je auwie op je kin en moet je nog pillies ook. Hele dikke liefe kopjes van mij. En een hele berg kauwstikkies. Frau weet geen tips voor jou mensen. Ikke weet er wel een paar voor jou, hoe je ze ontwijkt en zo. Maar dat mag ikke niet mauwen van Frau. Flauw he… Oww en ikke lees ook een horror stukje oofer inne handdoek. Dat moest ik ook een keer. Toen waren Frau en ik allebei errug van slag. Dusse dat hoef ik nooit meer. Liefe Keefspin en je mensen, sterkte!
Heee lieve Minnespin, hier ben ik eventjes, Keef!, ik doe heel erg mijn best om die pillen steeds uit te spuugen en dat lukt echt heel goed!, gisteren had ik hetselfde stukje wel ZES keer uitgespuugd!, van die handdoek dat wil ik niet, en mijn mensen ook niet, ik snap dat jij en je Frau daar van slag van waren, misschien kunnen we stiekum even meelen dat je me nog tips geeft over hoe ik die pillen weer eruit krijg?, want hier lezen mensen mee, en dan weet je het wel!!, straks moet ik naar de dokter en fanafond nog een pil, tenminste dat zeggen mijn mensen, ik denk zelf dat ik thuis blijf!!!, dankjewel voor je liefe dikke kopjes, ik heb ze gefoeld!, en ik heb ook al een kouwstik op!, lieve Minski ik stuur jau en je Frau heeeeeeeeeeeel veel lieve kopjes, ze zijn van Keefie!!!
Hoi Cisca, wat ik wel deed als er een poes medicatie nodig had, was het niet altijd op dezelfde tijd geven. Zodat ik ze min of meer kon verrassen. Soms werkte het, soms niet.
Millie stribbelde nooit tegen, vond alles goed maar na afloop van de kuur vond ik overal pilletjes. Sam doet even moeilijk maar neemt tenslotte toch in. Elvis verstopte zich maar nam wel makkelijk in. Dat verstoppen was een soort spelletje voor hem.
Wat is een pillenschieter?
Mijn ervaring is, dat wat bij de ene poes prima werkt bij de andere een drama wordt. Maar dat weet iedereen die met poezen samenwoont. ❤
Alleen bij Annet werkte helemaal niets. Ze krabde me open en krijste.
Wel sneu voor Mikkie maar snap dat jullie hem op afstand houden. Misschien verandert er nog iets aan de situatie.
Heel veel beterschap voor Keverbaas & jij nog even sterkte op de laatste medicatie dag.
Groet van Kim en Sam.
Hoi Kim,
Dank je wel voor je reactie!
Goed idee om de pillen op een verschillende tijd te geven. Tot nu toe heeft Kever nog niet door dat hij op min of meer vaste tijden een pil krijgt. Maar de anderen hadden dat altijd snel in de gaten.
En wat geweldig van Millie, wat een slimme dame!
Katten zijn geweldig, juist omdat ze zo eigenwijs zijn.
Een pillenschieter ziet er een beetje uit als injectiespuit zonder naald, met twee handvatjes bovenaan waar je in kunt knijpen. Je doet de pil voorin in een soort grijpertje, doet het voorste gedeelte in de bek, drukt op die knijpdingen en de pil “schiet” im de keel. Als hij niet in je oog schiet, of door de kamer 😉
Maar goed, het is nog één pil nu, dat haalt de druk wat van de ketel.
Het is zeker sneu voor Mikkie, het kost ons ook flink wat hartzeer. Maar Keef gaat voor, en Mikkie heeft al een huis.
Lieve groetjes voor jou en Sam!
Mevrouw Kever.
Goedemorgen Mevr Kever. Allereerst sturen wij megabeterschapsknuffels en Faalentino wilde vandaag tetteren met bokshandschoenen aan .
Pillen geven kan een ramp zijn. De truc die ik gebruik als het nodig is een vooral bij de kittens als ze een pilletje voor de ontworming moeten is pasta van Gimcat en vitacraft sticks. Maar dat moet wel op een speciale manier gebeuren want katten weten en zien alles. Op het moment dat ze een pilletje krijgen pak ik een tube pasta of sticks en daar geef ik wat van. De 2e tube en sticks leg ik dan op de wc of ergens uit het zicht. Terwijl ik dan bezig ben met het lekkers zit er in de niet gezien sticks de pil en of terwijl ik pasta geef de pil erin. Het is dan een kwestie van omwisselen. Dat werkt tot op heden altijd goed. Want Ed die houdt echt geen kat vast en dan sta ik er alleen voor met de nodige stress want probeer maar eens dan een pilletje naar binnen te krijgen. Of ze krijgen bv een stukje kaas of worst wat ze erg lekker vinden maar dat ik eet ik dan zelf ook. Want geef ik ze dat zonder dat wij het eten dan eten ze het niet. Pillenschieter heb ik gezien maar nooit gebruikt de easypill nou de een lust het wel de ander niet. De grootste kunst vind ik is rustig te blijven en het op het moment te doen dat ze bv eten krijgen en of weten dat er iets lekkers is. Katten zijn enorm slim en weten precies als ze bv ineens onverwachts iets lekker krijgen dat het niet oke is. Tot op heden werkt deze truc het beste. De handdoek heb ik 1 keer geprobeerd nou nooit meer complete stress en Ed die de kamer uitliep omdat hij het zielig vond en ik een extra rotgevoel kreeg.
Lieve mevrouw Faalentino,
Dank je wel voor je reactie!
Pepeoom Kever roept heeeeeel veel dankjewel aan Faalentino!!
Dank voor je tips, daar zitten wat dingen tussen die ik zeker ga gebruiken!
Toevallig had ik vanochtend zelf het idee gekregen om zo’n kauwstick van Vitakraft te gebruiken. En dat werkte perfect! Inderdaad om en om een stukje geven. Eergisteren lukte dat met kipfilet (voor op brood). Maar de volgende keer was Kever alles al aan het uitpluizen en viste hij de pil er meteen uit.
Het idee om blokjes kaas ook zelf te eten vind ik geweldig. Kever is vrij goed van vertrouwen, maar de rest had meteen door dat er iets aan de hand was. Bij Beer konden we niet eens het spul voor zijn gewrichten door zijn eten doen als hij erbij was. Dan begon hij te zuchten en liep weg. Katten merken inderdaad alles; of iets anders dan anders ruikt, of je er de nadruk op legt dat ze het moeten eten, of je zenuwachtig bent, of je aan hun eten zit te rommelen. Bol heeft een keer een wormenpil in zijn rauwe runderhartblokjes gegeten. Dat hart was het lekkerste dat hij kende. Maar toen hoefde hij het maandenlang niet meer. Terwijl er nooit meer een pil in zat!
Jeroen heeft gisteren Easypill gehaald, maar dat lust Kever niet. Ook niet zonder pil.
Enne… bespeur ik daar een overeenkomst tussen de mannen die met katten samenwonen?! Gelukkig dat die katten ook nog vrouwen hebben, die het “vuile werk”opknappen😉!!!
Liefs voor jullie allemaal,
Mevrouw Kever.
Hoi lieve Kever, wat horen we nu, was je gewond! Wat errug en dan ook nog pillen moeten slikken.
Een paar maanden geleden moest Zooka pillen slikken. Die werd tussen de benen van vrouwtje geklemd, koppie in de ene hand, bekkie open met de andere en dan lukte het (gelukkig, zegt vrouwtje!!) om de pil naar binnen te krijgen. Ze had zich maar 1 keer geprikt aan een snijtand (net goed!).
Laatst kregen we een ontwormingspil. Toen had ze eerst haar vingers in de snoeppot gedaan en roken haar handen naar snoepies. We weten nog niet zeker of we nu dachten een snoepie te krijgen, of dat we de ontwormingspil gewoon wel lusten. We aten de pil in ieder geval gewoon van haar hand af.
Kever, hopelijk snel weer in orde.
Ciska en Jeroen, veel sterkte met de laatste pillen geven, we hopen dat het lukt!!
Knuffeltjes Binti & Zooka, liefs Gerda
Lieve Gerda, Binti en Zooka,
Dank je wel voor jullie reactie!
Gerda, zoals jij dat beschrijft, met tussen je benen klemmen en bekkie opendoen, deden wij dat in eerste instantie ook bij iedereen.
En zo heb ik dat ook bij Kever gedaan. Maar die is dermate groot dat hij dan nog een heel stuk uitsteekt! En het lukt me ook niet goed om zijn kop met één hand te omvatten. Bovendien gaat hij steeds meer tegenstribbelen.
Complimenten dat het je lukte met Zooka. En zo’n snijtand is een beetje een bedrijfsongeval 😉
De tip om te zorgen dat je handen naar iets lekkers ruiken zal ik zeker onthouden!
Gelukkig hoeft Kever nog maar één pilletje, en dan zijn we er weer vanaf. Vanmiddaf bij de dierenarts heeft hij meteen zijn wormenkuurtje gekregen, dus hopelijk hoef ik een tijdlang niet meer over pillen te denken!
Liefs voor jullie alle drie,
Mevrouw Kever.
Hallo mevrouw Kever,
De ellende met pillen geven is hier ook heel herkenbaar!!!
Ze eten het niet waar je het ingestopt hebt, ze komen niet om te eten, ze veranderen in wilde katten!!! En dat schietding durf ik inderdaad ook niet.
De novacam kan ik zo in het mondje geven want dat vinden ze schijnbaar wel lekker…..maar inderdaad gemakkelijker is in het natvoer.
Hier krijgen ze eigenlijk nooit die soep voor katten……ze vinden ze wel lekker maar die bewaar ik echt voor als ze pillen nodig hebben. Pilletje fijn malen door de soep en ze slurpen het zo weg!!!
Maar er zijn pilletjes antibiotica die reuk en smaakloos zijn dus die vraag ik wel altijd als het nodig is!!! Er zijn nl ook pilletjes als je er aan ruikt ga je over je nek……..dus dat ruiken hun ook!!!!
Hopen dat het abces bij Kever snel over is. Jammer dat het niet lukt met Mikkie maar in het belang van Kever kun je niet anders!!!!
Sterkte en een dikke knuffel van ons allemaal!!!!!
😽😽😽😽😽😽🐔🐔😘
Lieve mevrous Moby, Panda enzovoorts 😉,
Dank je wel voor je reactie!
De reuk- en smaakloze antibiotica zal ik onthouden, dank voor de tip!
Normaalgesproken probeer ik ook altijd wel om een pil door eten te doen, maar bij de Spoedkliniek krijg je EXACT de benodigde hoeveelheid tabletten mee. Dus ik durfde het niet aan om een pil te verspillen. Dan had Jeroen wel een nieuwe kunnen halen, maar dat is bijna een uur heen en een uur terug.
Tot nu toe was hier de kipfilet voor op brood een succes, en de Vitakraft kauwstick. De andere pillen heb ik met blote handen gegeven, terwijl Kever met een nagel in mijn hand vastzat, haha!
Mikkie is inderdaad heel sneu, maar het is niet anders. Keef gaat voor.
Gelukkig hoeft Kever nog maar één pilletje, en dan zijn we er weer vanaf. Vanmiddaf bij de dierenarts heeft hij meteen zijn wormenkuurtje gekregen, dus hopelijk hoef ik een tijdlang niet meer over pillen te denken!
Veel liefs voor jullie allemaal!
Mevrouw Kever
Hoi Mevrouw Kever,
Ach gossie arme Kever toch, wat zal hij een pijn hebben.
Toen ik je verhaal las kon ik het er niet echt uit opmaken of je de pil ook helemaal fijn stampt en dan door het nat voer of een stukje vleeswaren doet.
Misschien is dat een idee, en werkt het bij Kever goed.
Heb Milo nu zelf 3 weken maar heb nog geen pillen hoeven geven, wel een antibiotica in vloeibare vorm.
Dat moet ik dan in een spuitje doen en in zijn bekkie spuiten, dat vind ik al erg.
Vind het zo knap en dapper zoals je het met de pillen doet, mijn respect.
Hoop dat er een goede oplossing komt voor Mikkie en Kever, jammer dat ze niet samen kunnen maar voor Kever is het belangrijk dat hij veilig en fijn in zijn tuin kan zijn.
Pootje van Tommy en Milo
Lieve mevrouw Milo😉,
Dank je wel voor je reactie!
En goed wat je zegt over vleeswaren, dat hebben we inderdaad één keer gedaan. Speciaal als vegetariërs kipfilet en rosbief gekocht. Dat werkt één keer prima, de volgende keer ging hij het helemaal uit zitten pluizen en bleef de pil keurig op het bordje liggen. De kleine stinkerd!
Knap dat je Milo steeds zo’n spuitje met antibiotica hebt gegeven, dat zal vast niet meevallen. Moet dat nog lang, of is het bijna voorbij? En hoe voelt hij zich nu?
Kever voelde zich eigenlijk vrij snel weer de oude. Maar ja, zo’n kuurtje moet toch worden afgemaakt. Vanavond de laatste pil gelukkig!
Het is inderdaad heel jammer dat het niet meer gaat tussen Mikkie en Keef. Mikkie gaat ons zeker aan het hart, maar Kever gaat uiteraard vóór.
Veel beterschap voor Milo, en succes als je nog antibiotica moet geven, en liefs voor jullie allebei (en Tommy natuurlijk!),
Mevrouw Kever.
Hoi mevrouw Kever,
Wat fijn dat Kever vanavond zijn laatste pil krijgt, gelukkig!
Het is altijd zo’n gedoe met pillen en andere soorten medicatie, probeer maar eens uit te leggen waarom ze een pilletje of vloeibaar medicatie nodig hebben.
Milo moet nog tot volgende week vrijdag zijn antibiotica, krijg hierbij gelukkig hulp want alleen is dat niet te doen helaas.
Milo slaapt veel, en eet en drinkt weinig helaas……….en daar maak ik me wel zorgen over.
Snoepjes daarin tegen vind hij dan wel weer lekker, hij weet wel wat hij wil. hihihi.
Het zijn hele kleine dingen waarin ik zie dat het ietsje de goede kant op gaat, maar het gaat erg langzaam.
Al was hij vandaag wel wat alerter dan afgelopen week, dus dat geeft weer hoop.
Voor kever een dikke knuffel en voor jullie uiteraard ook!
Pootje van Milo en Tommy!
Lieve mevrous Milo,
Wat een zorgen om zijn klein ventje!
En wat een lange antibioticakuur – ik wens je veel sterkte. Gelukkig dat je hulp krijgt! En gelukkig dat hij zich langzamerhand weer wat beter gaat voelen.
Het is zo ellendig om te zien dat een kat zich beroerd voelt. En niesziekte is geen lolletje.
Misschien is het een idee om een aantal verschillende bakjes en bekers en weet ik wat met water neer te zetten, op verschillende plaatsen in huis? Of een beetje kattenmelk mengen met water?
Het is inderdaad moeilijk dat je een kat niet uit kunt leggen dat ze even een pilletje moeten nemen, en dat het dan voorbij is.
Keef is gelukkig weer de oude Keef, en we duimen hier uit alle macht voor Milo!!
Heel veel liefs en sterkte en beterschap gewenst!
Mevrouw Kever.
Hallo mevrouw Kever,
Wat zielig dat Kever zo’n enorm abces heeft. En dat nog wel bij zijn bekje. Hopelijk gaat het inmiddels wat beter.
Wat betreft het geven van pillen : alle katten hebben daar een gruwelijke hekel aan. Lisette was daar heel moeilijk in, maar op een of andere manier lukte het mij om een pil snel te geven nadat ik eerst iets bij haar had gedaan wat ze fijn vond ( bijvoorbeeld ogen schoon maken met een zacht watje ).
Maar de meest moeilijke kater was Jasper. Hij was zo sterk, kon de koelkast open maken, maakte zonder moeite de schuifdeur van mijn garderobekast open en ging dan in die kast liggen. Zelfs ik moet nog een beetje kracht zetten om die deur open te krijgen, dus ik heb maar een haakje op die deur gezet.
Pillen geven was helemaal een ramp, Jasper in een nieuwe badhanddoek gewikkeld en daar wurmde hij zich uit. Resultaat was een enorme winkelhaak in die nieuwe badhanddoek en ik onder de krabbels. Ik zal maar niet vertellen wat ik allemaal geprobeerd heb, want dan wordt het verhaal veel te lang. Zelfs de dierenarts van toen kreeg het niet voor elkaar.
Toch maar een pillenschieter geprobeerd. Ik vond het doodeng en dacht dat de pil in het verkeerde keelgat zou schieten. Maar het lukte toen wel, beetje water met een spuitje daarna geven en over zijn keeltje wrijven. Even een beloning daarna geven en het probleem was voortaan min of meer opgelost. Zelfs de dierenarts vond het een geweldig apparaat. Tegenwoordig zijn er zelfs pillenschieters waar je het water ook al in kunt doen. Dat lijkt me helemaal erg handig.
Na alle ervaringen met Jasper leek pillen geven aan andere katten helemaal niet zo moeilijk meer. Toch gaat het hier ook nog wel eens mis, maar de pillenschieter hoefde ik nooit meer te gebruiken.
Jammer dat het samenzijn met Mikkie niet is gelukt. Maar als ze niet goed met elkaar kunnen opschieten, heeft dat samenzijn ook geen zin en zijn ze natuurlijk ook niet gelukkig .
Heel veel sterkte met het geven van pillen. Beterschap gewenst voor de geperforeerde handen en natuurlijk tot slot ook veel beterschap voor Kever toegewenst.
Liefs van Marjoke en de poezels.
Lieve Marjoke,
Dank je wel voor je reactie!
Goed om te horen dat die pillenschieter toch wel handig is. De dierenarts deed het zondag voor, en het zag er heel gemakkelijk uit. Maar ja, dat is altijd bij een dierenarts… zij doen het ook de hele dag door.
Dank voor de tip over het ogen schoonmaken. Kever heeft daar een hekel aan, maar hij is dan misschien daardoor juist even met iets anders bezig.
Kever is waarschijnlijk net zo’n type kat als Jasper. Hij is heel sterk en ook nog eens heel groot. Gelukkig wel heel zachtaardig, want anders hadden we echt een probleem.
Op zich is Kever in vergelijking met Pop, Beer eb Mol redelijk makkelijk met pillen. Maar hij begint het nu door te krijgen en gaat zich steeds meer verzetten. Gisteravond heeft Jeroen hem vastgehouden, en desondanks lukte het Kever om de pil er een aantal keer weer uit te krijgen.
Gelukkig hoeft Kever nog maar één pil. Vanmiddaf bij de dierenarts heeft hij meteen zijn wormenkuurtje gekregen, dus als het goed is hoef ik een tijdlang niet meer over pillen te denken (afkloppen!).
Het is zeker jammer dat het niet is gelukt tussen Mikkie en Kever. We waren er al een beetje bang voor, want Kever is erg zachtaardig en Mikkie heel doortastend. En dat is niet echt een goede combinatie. Voorlopig is Mikkie nog elke nacht in de tuin, en we hebben geen idee hoe hij het doet. Hij is net zo slim als zijn vader, dat kun je heel goed merken.
Keef is inmiddels gelukkig weer de oude Kever!
Veel liefs voor jou en Jillie, Ivar, Cindel en Fenneke,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, geen tips en zoals hierboven al beschreven is de ene kat makkelijker dan de andere kat. Hier ook hoor, Bjarne is gelukkig erg makkelijk, gelukkig maar want hij krijgt 2 maal daags 2 pilletjes en 2x daags Semintra uit een spuitje zo in zijn bekkie. Bij hem doe ik gewoon zijn bekkkie open, pil erin en klaar. Wel krijgt hij daarna als beloning een snekkie. Als ik dat per ongeluk eens een keertje vergeet, dan blijft hij maar om me heen draaien net zo lang totdat hij zijn snek heeft gekregen. ‘S-ochtends voer ik hem ook nog steeds met de hand brokjes ook dat laat hij gelukkig toe. Anders was het echt een drama geworden. Bij de rest van de bende werkt easypil gelukkig goed. Alleen bij Kruimel krijg ik met geen mogelijkheid een pil naar binnen, als ik een wormenpilletje wil geven, ben ik, zeg maar, goed beschermd tegen wormen 😺😺 en Kruimel loopt triomfantelijk rond. Ik hoop dat het abces bij Kever goed geneest zodat hij geen pillen meer hoeft en er voor beide partijen geen stress meer is. Ppsst kleine tip voor Kever, als je even meewerkt is het in 1 seconden gebeurt hoor, en daarna wel knuffels en snekkies eisen. Sterkte en knuffies van de bende.
Lieve mevrouw Bende van zes,
Dank je wel voor je reactie!
Een hele berg complimenten dat het je zo goed lukt om Bjarne al die medicijnen te geven! Dan heeft hij daarna ook zeker een snekkie verdiend.
En wat lief dat je hem met de hand brokjes voert, en dat hij dat toelaat. Jullie zijn echt een team samen, prachtig♥️
Zeker weten dat de ene kat makkelijker is met medicijnen dan de andere. Wij hebben Mol zo’n twee jaar lang allerlei medicijnen gegeven, en dat ging altijd vrij redelijk. Dat had bij Pop, Beer en Bol nooit gekund.
Kever is gelukkig goed van vertrouwen en heeft niet zo heel snel iets door. Maar toen Jeroen hem gisteren ook nog stevig vast moest houden terwijl ik de pil in zijn bekkie probeerde te krijgen (pas na vier of vijf keer moest hij dan toch slikken) werd het hem wel teveel. En ons ook.
Gelukkig ging de pil vanochtend er zó in door hem in een Vitakraft kauwstick te doen. En nu nog eentje!
Ha, die Kruimel! Ja, ik ken dat, dat de pil bijna in je eigen mond zit. En die trots ken ik ook 😉
Er bestaan “smakelijke” wormentabletten. Die niemand hier lusttte…
Heel veel liefs voor jou en veel knuffels voor de bende!
Mevrouw Kever.
🪲UPDATE🪲
Lieve allemaal,
We zijn terug van de dierenarts, en het abces is goed aan het genezen! Nog één pilletje vanavond en dan moet het verder vanzelf genezen.
Kever voelt zich weer prima, was alleen wel erg bang om weer naar de dierenarts te moeten. Hij liet kletsnatte pootjes achter op de behandeltafel van de zenuwen.
Nu ligt hij lekker in de tuin te slapen, nadat we hem uitgebreid hebben geknuffeld.
Iedereen heel veel dank voor de steun en de tips!!
Mevrouw Kever.
Wat een mooi nieuws om te lezen. Ach lieverd de zenuwen dat kan gebeuren .
Maar je bent weer thuis samen bij je mensen. Faalentino is heel hard aan het tetteren en ik moest zeggen er is een bak sla voor Pepeoom Super Kever +.
Dank je wel ♥️
En Kever rende op die bak sla af alsof er slagroom in zat… heel bizar😸
Oooh .Sjagjoom nee daar weetsse ik niks fan .
Ik weet toch dat je dat nooit zou doen!
Je Pepeoom liep hier met een grote zak snekkies te sjouwen, en die waren ineens weg. Hij mompelde iets over “strooien” en “Faalentino”, maar helemaal begrijpen deed ik het niet…
Super!!!
Dank je wel♥️
Awww arm ding.
Doezel had ook altijd zweetpootjes en miauwde niet, en Snork krijste juist altijd de boel bij elkaar.
Dank je wel, ♥️
Keef was bekaf toen we thuiskwamen, en heeft de hele middag geslapen. Dus ik vermoed dat het een lange nacht gaat worden vol getetter en spiraalspel, haha!
Lieve mevrouw Kever,
allereerst wat fijn dat Kever weer zo goed als genezen verklaard is. Dat zal een enorme opluchting zijn en niet alleen ivm het welzijn van Kever. Maar het gedoe rondom het geven van pillen. Ik weet er echt alles van.
Hier is Loes al jarenlang een pillenmijder waardoor haar niesziekte ook altijd sluimerend aanwezig blijft. We kennen hier ook alle truukjes en Loes kent ze ook. Soms lukte het me een of soms zelfs twee keer, vervolgens twee jaar niet meer. Een wormenkuur daarentegen lukt eigenlijk altijd vrij makkelijk en gewoon door het eten of soms tussen een paar lekkere brokjes. Maar de befaamde en inmiddels beruchte antibiootie… wat een ellende is dat. Misschien zou reuk-en smaakloos nog te proberen zijn maar volgens mij heeft Loes haar dierenarts daar nog nooit van gehoord. Opmerkelijk is dan ook dat de Ipakitine wel goed gegeten wordt, gewoon door het natvoer en niks aan het handje (letterlijk en figuurlijk). En soms doe ik een kuurtje zilverwaterdruppels wat ook goed gaat. Dat is voor zover ik weet allemaal reuk en smaakloos. Ik begrijp tot de dag van vandaag niet waarom er geen antibiootie is met een smaak waar katten gek op zijn. Dat zou toch wel te maken moeten zijn? Het zou zoveel ellende voorkomen….
Zusje eet alleen maar brokjes, ik zou niet weten hoe ik haar ooit een pil zou moeten geven. Het enige wat ik zou kunnen proberen is om het tussen een paar lekkere brokjes te doen en dan hopen dat ze het zou eten. Ach wat een ellende is het toch…
Nou hier heb je weinig aan vrees ik, misschien alleen de troostende gedachte dat je niet alleen staat in deze pillenstrijd.
Liefs Mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Ja, die arme Loes en haar pillen… ik kan me voorstellen dat jullie allebei alle trucs al kennen.
Het ellendige is ook dat een kat steeds argwanender wordt. En dat ze vrij voorzichtig eten, in plaats van zoals een hond alles in één keer naar binnen te slobberen.
Bij Kever is de truc met kipfilet (broodbeleg) één keer gelukt. De keer daarna ging hij het helemaal uit zitten pluizen, en bleef de pil op het bordje liggen. Lekker kwijlerig, door het meerdere keren uitspugen. Waardoor die rotpil dan aan mijn vingers blijft plakken als ik zijn bekkie eindelijk open heb 😣 Ik ben benieuwd hoeveel antibiootie ik inmiddels zelf via de huid heb opgenomen, haha!
Ik merk hier heel duidelijk dat het het beste lukt als ik zelf heel rustig ben, er de tijd voor neem en eigenlijk niks verwacht. Maar ja, dat lukt uiteraard niet altijd.
Vanochtend ging de pil er soepeltjes in door hem in kleine stukjes in stukjes Vitakraft kauwstick te doen, waarvan ik kleine balletjes maakte. Dat ga ik vanavond weer proberen. Maar mijn ervaring is dat zulke dingen vaak maar één keer lukken.
Ik heb Bol ooit een wormenpil gegeven in zijn runderhartblokjes. Dat vond hij het allerlekkerste dat er bestaat. Hij at de pil op – en wilde daarna bijna een half jaar “preventief” geen runderhart meer!
Het is inderdaad een groot raadsel waarom er geen smakelijke pillen bestaan. Of in ieder geval pillen die niet zo ontzettend vies zijn. Dat zou toch een gat in de markt moeten kunnen zijn!
Hoe dat ooit met Zusje zou moeten zou ik ook niet weten. Inderdaad tussen de brokjes doen? Zodat zij hem er tussen uit kan vissen en kan laten liggen…
Liefs voor jullie alle vier,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, ik lees het na de update dus: allereerst wat fijn dat het kuurtje geholpen heeft het abces te bestrijden. Nu vanavond nog een keer een trukendoos open trekken. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik besef het me terdege.
Geen van mijn poezels was te hanteren met pillen. Gelukkig een aantal van hen wel te foppen met een pil in wat lekkers. Soms ook niet. En werd er keurig om de pil heen gelikt. Of de inhoud van het bakje simpelweg negeren en niet opeten. In dat geval, b.v. bij Snoet en antibiotica kuurtje zat er niks anders op dan paar keer naar de dierenarts voor een injectie met dat spul.
Voor Muppet vroeg ik speciale eetbare pillen. Sommige antibiotica kuurtjes zijn er in een eetbare (smakelijke) variant. De DA gaf die meestal niet in eerste instantie heb ik ervaren en ik moest er echt naar vragen en benadrukken dat er geen andere optie was. Want met Muppet naar de dierenarts voor injectie was ook no go. Dan zou ze voor elke prik eerst min of meer ”platgespoten” moeten worden. Gelukkig heeft ze het ooit eetbare pillenkuurtje genomen (altijd extra pillen vragen… 😊❤)
De buurpoes waar ik vroeger tijdens vakanties op paste was buitengewoon rustig en ”pil vriendelijk”. Kwam op tafel zitten als het zover was, bekkie open, pil erin en daarna lekker nat voertje als beloning. Ik wist niet wat me overkwam, zo makkelijk als dat ging.
Voor vanavond veel succes, en lieve Kever fijn dat je bent opgeknapt. Een virtuele knuffel van mij en liefs voor jullie beiden, maria
Lieve Maria of natuurlijk nog steeds mevrouw Muppet,
Dank je wel voor je reactie!
Vanavond de laatste pil, en dan is het feest 😉
Wat een bijzondere buurpoes, wat ongelofelijk lief dat ze zelf op tafel kwam zitten. Deed ze nou ook zelf haar bekkie open? Hoe dan ook, ongelofelijk!
Ik zal de tip van de speciale eetbare pillen onthouden. Ik wist niet eens dat dat bestaat, dus volgende keer zal ik er naar vragen.
Wat jullie deden met Snoet deden wij met Pop – elke dag naar de dierenarta. Maar dat is een behoorlijk gedoe. En ook stress voor een kat. Bovendien zou dat bij Muppet ook geen oplossing zijn geweest.
Door het eten mengen werkte hier nooit. Of ze aten de helft op en dat was het dan. Of we keken even de andere kant op om niet het gevoel te geven dat het belangrijk was (want dan waren ze meteen argwanend!). En dan was iemand anders het ineens aan het eten. Bol heeft wekenlang Mols eten met haar medicijnen gegeten… we waren juist zo blij dat ze zo goed at, haha!
Katten zijn geweldig, juist ook omdat ze zo eigenwijs zijn. Maar soms zit je wel met je handen in je haar – om de net gegeven pil eruit te halen (echt gebeurd!).
Veel liefs,
Mevrouw Kever.
Hallo Mevrouw Kever.
Wat fijn om te lezen dat het goed gaat met Kever!
Veel sterkte met de laatste pil.
Ik heb mazzel dat Muzette makkelijk is met pillen.Ik denk dat het komt omdat ze als ziek kitten in de opvang ongetwijfeld ook medicijnen heeft gehad.En toen ze moest beginnen met de pillen tegen de epilepsie was ze 7 maanden.Dus bijna haar hele leven krijgt ze al medicatie 2 x per dag.
Toen Fynn en Sparkle vanwege schildklier problemen ook 2 X per dag pillen moesten waren ze eigenlijk al bekend met pillen geven omdat Muzet het kreeg Maar meewerken was een ander verhaal.
Deze pillen mag je ook niet maken,dus in 1 X naar binnen.
Bij alle 3 is het (ik ben rechts handig)met linkerhand bij het kaak gewricht vast houden (duim en wijsvinger)en koppie naar achteren.Met rechter middel vinger bekkie open en met rechter wijsvinger en duim pil achterin knikkeren en gelijk een klein tikje op de tong op de tong geven.Dit geeft een slim reflex en als de pil goed achterin ligt is het gelijk door uiteraard pas op je vingers!!
Sparkle had een grote brede kop,maar het lukte nog net om met links vast te houden.
Natuurlijk kus op de kop, prijzen en wat lekkers.
Sparkle was om te kopen met snoep.Fynn niet.
Hij was een lastig varkentje met pillen geven,en “superman” om ze er weer uit te knikkeren.Maar goed ik kreeg het goed voor elkaar.En soms als hij echt weg liep,zei ik oke straks dan en legde het pilletje elders neer.En was hij later aan de beurt.
Wel had ik geregeld met de dierenarts dat als ik mijn jaarlijkse midweek met mijn moeder en zusje op vakantie was,de vervangende blikopener maar 1 pil hoefde te geven,een hogere dosering.Niet ideaal maar voor een paar dagen wel een oplossing.Dan nog vond ik bij terugkomst her en der een oranje pil….die van Fynn,want Sparkle had gewoon 2 X en waren roze…Had hij het toch weer geflikt,ik moest er dan wel om lachen.En mijn vervangende blikopener was toch zeer ervaren want ze hadden op dat moment 11 katten thuis!
Fynny zijn oren was een ramp.Hij had 1 X een erge oor ontsteking en toen lukten de oordruppels wel,maar schoon houden was een ramp.Hij was zo bang en krabbelde mij echt open uit paniek.Dus als hij voor zijn halfjaarlijkse bloed controle moest,deed de dierenarts het.Hij was altijd keurig bij de dierenarts.Stond te spinnen en kopjes geven.Bij oren schoonmaken was dat wel over maar was niet in paniek.En ze keek eerst of het nodig was.
Ergste vonden ze een pipetje in de nek om te ontwormen en tegen kriebelbeestjes.Dus was de tactiek om eerst Fynn te doen.Man man wat had hij een hekel aan die druppel in zijn nek.Aangezien het ook hielp tegen oormijt,kreeg hij het toch echt,maar met rosbief als beloning.Die druppel krijsen alsof er ik weet niet wat aan de hand was.
Daarna Sparkle die er ook een bloedhekel aan had,dus die deed ik de dag daarop en ze was altijd om te kopen met snoep.Muzette maakt het niks uit dus die daarna.
Ik vind het zeker met antibiotica erg dat de injectie met een langwerkende niet meer gegeven wordt of gemaakt wordt.Dat was vroeger een uitkomst.
Misschien iets met residentie tegen de antibiotica
En de pijnstillers zoals Novacam smaken lekker dus dat was nooit een probleem.
Veel andere tips heb ik niet.Misschien als je een kitten hebt het regelmatig eens doen.Bekkie open, kijken naar de tandjes etc.Maar velen van ons hebben een kat op een oudere leeftijd gekregen en dan is het lastig.
Ik heb een pillen schieter,maar nog nooit nodig gehad.
In eten heb ik het nooit verstopt.want als ze het niet helemaal opeten ben je weer een dosis kwijt.
Het kan een ramp zijn,en leuk is het niet.Ook niet na zoveel jaar.
Idem destijds met bloedprikken om de glucose te meten bij Sparkle.
En ze mogen veel bij mij.Maar pillen moeten.PUNT.
Daar valt niet aan te tornen.
Groeten van Scullary girl Mia
Lieve Scullary Girl,
Heel veel dank voor je uitgebreide reactie.
Kijk, hier spreekt de deskundige!
Ik ga je mail helemaal bewaren, want er staat van alles in dat heel goed van pas komt.
Hoe je die pil het beste in het bekkie kunt doen heeft onze dierenarts vandaag nog eens voorgedaan (zonder pillen). Maar de helft vergeet ik altijd weer. Zij zei hetzelfde als wat jij schrijft over je rechter-en je linkerhand. En ik deed het precies andersom: ik hield Kevers kop vast met mijn “goede” hand. En dat van de tong wist ik ook niet, terwijl dat een geweldig handige tip is!
Ik vind het geweldig hoe jij dat altijd hebt gedaan met je drietal, en nu nog steeds met Muzette.
Grappig dat Fynn, die toch zo lief was, zo moeilijk was met pillen. Maar Pop hier was precies hetzelfde. En die teruggevonden pillen, dat herken ik helemaal. Wat zijn het toch ook heerlijke lastpakken 😉
Gelukkig heeft niemand hier ooit oordruppels hoeven nemen (AFKLOPPEN!!). Mol kreeg oorzalf voor haar schildklier, en dat moest we soms ook weer eraf halen. Maar dat was de oorschelp. En Mol liet dat redelijk makkelijk toe. Bovendien was ze toen al oud, en een stuk minder “pittig” dan toen ze jong was.
Echte paniek is vreselijk om te zien. Dat was hier zo bij Pop en bij Bol. Die waren letterlijk doodsbang als ze oogzalf kregen, of dingen in hun bekkie.
Die vlooienpipetjes zijn/waren hier bij niemand geliefd. Maar het lukte wel. Ik kan me ook voorstellen dat het niet fijn is, want ik vind het zelf al flink stinken! En je ruikt ze dan al op een afstandje, dat moet voor de kat zelf nog erger zijn.
En die injectie antibiotica die langwerkend was was zeker een uitkomst! Ik vermoed dat dat niet meer mag omdat ze dan teveel antibiotica kregen? En dat daardoor inderdaad resistentie gaat ontstaan? Maar vooral voor Pop was het een uitkomst!
Nogmaals heel veel dank voor alle goede tips, en liefs voor jou en je lieve Muzette. En beterschap voor Muzet natuurlijk!
Mevrouw Kever.
Pfff sorry auto correctie.Schildklier pillen mag je niet malen En de tong aanraken geeft een Slik reflex geen slim reflex
Mia
Ja, de autocorrectie heeft hier soms ook hele andere ideeën dan ikzelf 😉
Lieve mevrouw Kever,
Fijn dat de laatste pil inmiddels naar binnen is.
Het geeft altijd veel stress.
Bij sommige katten vond ik de pillenschieter toch wel een uitkomst.
Onze Ginger krijgt nu 1x per 3 dagen een achtste pilletje dat eetlustopwekkend is.
Het is traditie dat de katten ‘s morgens als ik mijn brood smeer in de keuken komen voor een paar likjes smeerkaas. Dat achtste stukje pil maak ik nog kleiner en krijgt ze in de 2e lik smeerkaas. Nog eentje er achteraan en het is weer klaar.
Misschien ook zo’n traditie beginnen?
Lieve Carina,
Dank je wel voor je reactie!
Goed om te horen dat de pillenschieter dus toch een uitkomst kan zijn. Ik ben zelf zó bang dat ik in Kevers gehemelte zit te porren, of dat ik dat ding in zijn luchtpijp steek.
En dank voor de tip van de smeerkaas – zo kreeg onze Beer jarenlang zijn pijnstilling voor zijn artrose. En dat werkte prima. Was ik helemaal vergeten, maar voor een volgende keer ga ik dat zeker uitproberen!
Ik ben tot nu toe voor Kever het meest enhousiast (nou ja, dat is wel heel sterk uitgedrukt, haha!) over de Vitakraft kauwstick. Die kan je echt tot balletjes kneden, met een stukje pil erin. Maar goed, dat is nu één keer gelukt, dus misschien dat hij er een volgende keer al niet meer intrapt. Dus hopelijk laat die volgende keer nog een flinke tijd op zich wachten!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Beterschap voor Kever!!
Doezel moest destijds schildklierpilletjes. Drama drama drama.
De truc was uiteindelijk het (halve) pilletje fijn maken en met een vloeibare snack mengen. Maar dan was het schildklierpilletje niet bitter anders zou het niet gewerkt hebben.
Sterkte!!!!
Knuffelzzzz
Lieve Sandra,
Dank je wel voor je reactie!
Ja, die schildklierpilletjes zijn een ellende. Vooral omdat ze dat moeten blijven nemen. Wij hebben dat met onze Molly gehad. Die liep na een paar dagen als ik opstond op een drafje naar buiten en zat heel vriendelijk naar me te knipperen vanaf drie tuinen verde. Toen zijn we op oorzalf overgestapt, en dat ging prima.
Die vloeibare snacks lust Kever altijd. Behalve als hij een pilletje moet. Vanmorgen liet hij zijn snack ook maar staan, uit angst dat er iets inzat, haha! Wat niet eens zo was.
Gelukkig is hij weer de oude, en hoeven we voorlopig hopelijk geen pillen meer te geven.
Liefs, ook voor Roos, en Keef stuurt heel veel knuffels terugs!
Mevrouw Kever
😘
Beste, lieve mevrouw Kever,
Wat fijn dat Kever beter is en waardeloos dat het probleem door een andere kat kwam. Maar ja het is wat het is.
DE tip heb ik niet, wel een aanbeveling misschien.
Romy.
Romy heeft een flubberend hartklepje en krijgt 2 keer per dag een kwart pilletje hartmedicatie en die gaat in een cat yum. Na het ontbijt ’s ochtends en ’s avonds. Ze zit er klaar voor en komt ook meteen. Ik zing altijd Een pilletje, een pilletje voor Romy, kom maar pop het is weer tijd voor het pilletje…. Ik breek cat yum in stukken en druk pil er goed in. Famke en Lotje krijgen een stukje, maar Romy het grootste stuk. Zij is super gemakkelijk en doet bijna alles voor eten. Ook maak ik haar oogjes schoon. En soms oogjes druppelen, dat doe ik met gel en geen zalf want dat lukt niet meer. Dat is door de jaren gebleken. En dat snap ik, zalf blijft in haar oog en geeft waas en gel vindt ze prima.
Pijnstilling ervaart ze als een drug, ze opent haar bekkie al als ik met spuitje kom, ze vindt het lekker. Ontwormingspil eet ze zo van mijn hand.
Ik heb echt gemazzeld met haar.
Lotje eet ook alles zo op, tot ze een keer in een grote pil beet, mijn fout hoor, die had ik moeten breken. Nu is ze voorzichtiger maar met cat yum of mousse gaat het prima. Ontwormingspil eet ze zo op. Hoe dat gaat bij vervanging indien nodig weet ik niet, want Lotje is bang voor vreemden.
Famke heeft een leus Aan mijn lijf geen polonaise en dat betekent ook kammen, nagels knippen enz. Pilletjes, oogjes druppelen rampzalig. Ze heeft een gevoelig maagje en ondanks dieetvoer kan haar maagje totaal van slag zijn. Dan moet ze naar de dierenarts en heel simpel, een injectie. En dat proberen we bij elk probleem van haar, een injectie die enkele dagen werkt. Indien nodig na een paar dagen weer injectie. Pillen krijg ik er bij haar niet in. Ontwormen doet de dierenarts. Soms, Heel soms lukt dat met cat yum maar dat is sporadisch….. toen ze kitten was heb ik alles geoefend hoor, bekje open, nagels knippen, kammen, reismandje maar het is niet beklijfd. Ik deed dit omdat poes Wieb ook niet gemakkelijk was met deze dingen, men raadde het aan.
Wellicht kan dus injectie een oplossing zijn voor korte aandoeningen. Deze is wel duurder dan pillenkuur.
Reismand
Door de jaren heen heb ik geleerd om zelf zo rustig mogelijk te blijven en de normale routine te volgen. Dan pak ik een kat totaal onverwacht en stop haar in de reismand. Ik heb dan echt een houdgreep en winkel naar reismand, ik loop nl met krukken. Ziet U het voor U…. Zet ook wel bak op zijn korte kant…. Ik trek dan pas mijn schoenen en jas aan. Ik heb het wel met mijn hulp gedaan hoor, maar dat weten ze, blijkbaar hoe wij dan doen….
Maar ik ben ook wel eerlijk hoor dat ik taxi weg moest sturen en nieuwe afspraak moest maken voor de volgende dag.
Winkel is hinkel….😊
Lieve Charlotte,
Dank je wel voor je uitgebreide reactie! Ik ben gewoon “je” hoor, en ik hoop dat ik ook je mag zeggen!
En wat zijn Romy en Lotje makkelijk met pillen, heerlijk! Gelukkig maar trouwens, als Romy twee keer per dag een pilletje moet nemen.
Famke klinkt als onze Beer, die was ook nergens van gediend. Die injecties zijn ideaal. Vroeger was er ook een antibiotica- injectie die twee weken werkte, maar die mag helaas niet meer gegeven worden. Waarschijnlijk omdat het elke keer een flinke stoot antibiotica was. Maar voor onze Pop, Beer, Mol en Bol was het een uitkomst. Na een gebitsbehandeling, bij een abces. Pop liep nog wel eens wonden op als hij ergens bleef haken (au!) en hij was absoluut niet te pillen.
En ik vind het heel interessant dat Famke zo moeilijk is met dingen, terwijl je er toch mee geoefend hebt toen ze een kitten was. Dan weet ik meteen dat ik daar niet mijn hoop of hoef te vestigen, haha!
Gelukkig dat Kever geen pillen meer hoeft te nemen, want het werd steeds meer een gevecht. Ik moet er niet aan denken om dat jarenlang te moeten doen.
Zelfs als ik de pil in iets lekker verstopte lukte dat maar één keer, en daarna had hij het door.
Het zal ook per pil verschillen hoe vies ze smaken.
En dat doorbijten van een pil, hoe herkenbaar! Zo heb ik Bol ooit een pilletje gegeven in blokjes runderhart. Ik hoorde hem de pil doormidden bijten… en hij wilde een half jaar lang geen runderhart meer!
De reistas is nog een drama apart… zeker toen we nog met meerdere katten woonden. Nadat nummer 1 in de tas zat, zat de rest op het dak 😸
Liefs, ook voor Romy, Famke en Lotje,
Mevrouw Kever/Cisca.
Lieve mevrouw Kever,
Wat een mazzel heb ik met Foppe die iedere dag pillen moet. Hij is zo braaf als maar zijn kan. Al kijkt hij wel alsof hij mishandeld wordt. Met Cato is dat wel anders. Maar eerst even over Foppe.
Voordat hij ziek werd hadden we al een routine ontwikkeld. Als hij een snoepje wil, klop ik op de tafel. Daar springt hij op een placemat en krijgt zijn snoepje. Andersom ook, ik klop zonder dat hij om een snoepje vraagt en hij krijgt dan ook een kipsnackje. Toen hij ziek werd, kwam ik erachter hoe fijn deze conditionering is. Ik hoef Foppe nooit te vangen voor medicatie. Dat scheelt heel veel stress.
Foppe springt dus al braaf op de tafel als ik daar op klop. Tegenwoordig kijkt hij me wel aan alsof ik het allerergste ga doen wat in zijn ogen mogelijk is. Ik bof dat Foppe een klein koppie heeft. Mijn linkerhand leg ik over zijn koppie. Duim aan de ene kant van het kaakgewricht. Wijs/middelvinger aan de andere kant. Pilletje pak ik met rechterhand tussen het puntje van duim en wijsvinger. Met rechtermiddelvinger duw ik onderkaakje zachtjes omlaag. Met de linkerhand fixeer ik het kaakgewrichtje. Dan razendsnel met puntje van rechterwijsvinger pilletje diep achterin keel. Omdat kaakje is gefixeerd kan hij me niet bijten. Pil diep in keel. Als het pilletje meer naar voren op zijn tong komt, spuugt hij em wel uit. Daarna krijgt hij altijd iets extra lekkers (natvoer en kipsnackjes).
Ik besef deze luxe positie. Want Foppe blijft zo braaf zitten en gebruikt geen poten en nagels.
Bij Cato werkt deze kattiek helaas niet. Zij gebruikt alle poten inclusief vlijmscherpe stilleto’s. Kwijlt alles onder. Ook zij trapt niet in vermalen en verstoppen. Wat ik wel weet is dat als ik haar eenmaal te pakken heb, (kwartiertje conditietraining en eerst opsluiten in badkamer) het het beste lukt door mijn wijsvinger met pil in een keer zo diep mogelijk in haar keel te proppen. Tip van dierenarts. Gelijk een spuitje met klein beetje water er achter aan. Dat geeft een betere slikreflex dan over de keel wrijven. Witjas vergelijkt een pil doorslikken met voor ons een droog beschuitje proberen weg te krijgen zonder slokje vocht.
Wat we in asiel wel eens proberen met moeilijke/boze katten: Pilletjes in kneedbare snack in de vorm van een piramide. Of in beetje smeerworst en dat eerst in de diepvries leggen, zodat het net wat harder is. Dan ruikt de kat de smeerworst nog wel maar slikt (met een beetje mazzel) het licht bevroren balletje inclusief pilletje in een keer door. Vooral kleine hapklare balletjes/piramide. En op een ruw kleedje leggen. Dan rolt het niet weg en happen ze in een keer.
Nu jij deze vraagt stelt, realiseer ik me dat ik ook Cato moet proberen te conditioneren. Met eerst iets leuks. Maar ja, het is wel Cato. Die wil h e l e m a a l niks 😉
Gelukkig is je lieve Kever nu van de pilletjes af. Ik wens dat hij de rest van zijn leven gezond blijft en geen pilletjes meer hoeft.
Dikke knuffel voor je knappe knap.
Liefs van Mo, het mens van BBB
Lieve Mo,
Dank je wel voor je reactie!
En wat fijn dat Foppe zo makkelijk is met pillen. Dat scheelt een hoop ellende. Zeker als hij, zoals nu, lang achter elkaar pillen moet nemen.
Bovendien werkt het ook zo dat als je er zelf vertrouwen in hebt dat het gaat lukken, de kat ook rustiger blijft.
Dat merkte ik bij Kever. Na de eerste dagen werd ik al nerveus rond de tijd dat hij een pil moest hebben, en en dat merkte hij. Nou is Kever erg goed van vertrouwen – Pop, Beer, Mol en Bol waren al LANG nergens meer te bekennen geweest! Die voelden elke vorm van spanning aan, en vooral Pop was dan meteen bang dat hij naar de dierenarts moest.
Die manier van pillen geven die jij beschrijft gebruik ik ook, maar ja: die bolle toet van Keef… daar heb je eigenlijk twee handen voor nodig, alhoewel onze dierenarts het me voor heeft gedaan. En zij gebruikte maar één hand.
Hopelijk hoeft Cato nooit langdurig pillen te slikken… Mol was precies zo, daarom kreeg ze oorzalf toen ze last kreeg van haar schildklier. Pillen lukte precies een dag of drie. Al had ze geen tanden en kiesjes meer, dat bekkie zat muurvast op slot.
Dank voor de tip ps van een piramidevorm, of een balletje op een ruw kleedje! Daar mislukte het helaas bij Kever een keer mee, dat hij probeerde kipfilet op te eten. Maar dat ging heen en weer schuiven op het bordje, en natuurlijk viel de pil eruit, zucht.
En zo lief als Kever is, zo groot en sterk is hij ook. Als hij een pilletje niet wil, dan wil hij het niet. Zelfs met zijn tweeën lukte het nauwelijks.
Gelukkig is hij weer de oude!
Veel liefs voor jou en de beestjes,
Mevrouw Kever.