Iedereen heeft kunnen lezen hoe Kraaloog en zijn stekelvrienden me bij een mens in de tuin hebben gedropt. En dat ik in een warme kamer mocht gaan wonen vol zachte mandjes en bakken vol brokjes. Het leek wel een droom. Toch was niet alles gelijk fijn. Ik zal jullie miauwen waarom. Mensen zijn eng!
Handschoenen
Met gevangenis en al ga ik samen met het mens dat me er in heeft gepropt in een metalen machine op wielen. Na een ritje dat voor mijn gevoel een eeuwigheid duurt, komen we in 
een gebouw, waar het gonst van gepiep, gejammer en gemiauw. Hier zijn er meer zoals ik. Het mens zet de bak met mij erin op een verhoging. Een heleboel witte jassen verschijnen afwisselend voor de tralies. ‘Moeten we hem er wel uit halen? ‘We willen toch weten of hij een chip heeft.’ ‘Durf jij het?’ ‘Met handschoenen aan wel!’
Twee reuzehanden gehuld in stevige stof openen het slot. En roetsj. Weg ben ik! Als een tornado schiet ik door het achterafkamertje, over planken met peperdure onderzoeksapparaten en tussen benen door. Gegil klinkt scherp in mijn oren. In een fractie van een seconde pers ik me tussen een dikke plaat en een muur. Even blijft het rustig. Overslaande stemmen gaan door elkaar. ‘Dat ging snel!’ ‘Waar is hij nu?’ ‘Zo, die is echt wild!’ Muisstil blijf ik achter de plaat zitten, die lekker warm is. Dan een schaduw. ‘Hier zit hij!’ Weer een discussie. Nu over hoe ze me achter de plaat vandaan moeten krijgen. Niemand durft het aan. Bang dat ik zal krabben, blazen en sissen en bijten. Ik ben het inderdaad allemaal van plan.
Weer gevangen
Tot het mens dat me eerder in mijn nekvel heeft gegrepen zich er mee bemoeit. ‘Laat mij maar even.’ Zachtjes begint ze tegen me te praten. ‘Het is goed, kleintje. Kom, ik neem je weer mee.’ Een van de stemmen klinkt verbijsterd: ‘Neem je hem mee? Naar huis? Die moet naar de wilde kattenopvang. Daar kun je helemaal niks mee.’ Het mens laat zich niet ompraten. ‘Laat hij eerst maar eens tot rust komen. Daarna zie ik wel verder.’ Net als buiten in de tuin voel ik hoe haar handen mijn nekvel vastpakken. Met uiterste precisie wurmt ze me ongedeerd achter de plaat vandaan. Er gaat nog snel een apparaat langs mijn lijf – geen chip – en dan zit ik weer in de gevangenis, die opeens aanvoelt als een veilige cocon. ‘Jij hebt wel lef hoor’, hoor ik nog zeggen als we de kamer verlaten.
Thuis gaat het niet anders. Eenmaal uit de gevangenis ontdek ik ook hier een warme plaat en duik er direct achter. Pas als het mens weg gaat, prop ik mijn buik vol en doe wat hazenslaapjes. Zodra ik het mens hoor, verstop ik me razendsnel achter de verwarming. Een cyclus die zich blijft herhalen. Na een paar dagen zegt het mens dat we het anders gaan doen. Omdat ik te veel heb gegeten, past mijn bolle buik niet achter de warme plaat, waardoor ik me in hoekje ernaast prop. Stom, want zo kan ze me makkelijker pakken. Ze is niet onder de indruk van mijn blazen en sissen. Hoe doen andere katten dat? Dat moet ik toch beter oefenen.
Daar is Foppe
Onverwacht vouwen haar handen zich om me heen en stoppen me al spartelend onder een zachte laag stof, en ritst het van onder tot boven dicht. Ik kan geen kant op. Eerlijk gemiauwd wil ik dat na een tijdje ook niet meer. Het is er warm en donker. Zo dicht tegen haar aan voel ik haar rustige hartslag, die me langzaam kalmeert. Na een tijdje wandelen we samen – ik verscholen onder het dikke vest – door het huis. Onderweg vertelt ze wat ze allemaal ziet. Als ze over katten begint, spits ik mijn oren. Daar wil ik meer over weten. De rits gaat een stukje open. ‘Kijk, Foppe ligt lekker te slapen.’ Ik wurm mijn kop tussen de kleine opening en kijk voorzichtig om me heen. Daar in een stoel ligt een grote zwarte soortgenoot. Verhip, die ken ik! Dat is die ene uit de tuin! Ik pers me uit het vest, spring op de grond en ren enthousiast op hem af. ‘Miauw, ken jij me nog?’ tetter ik in zijn oor. ‘Hè, hè, ben je daar eindelijk. Ik dacht dat je nooit uit dat kamertje zou komen. Zie je dat ze wel mee valt?!’
Koppie van Japie
Hoi Japie,
Wat heb je toch veel mee gemaakt in jou jonge jaren, wordt er verdrietig van.
Gelukkig ben je nu bij de allerliefste vrouw van de wereld, en ik weet zeker dat je het bij haar enorm leuk zal gaan vinden.
Foppe ken je al hij zal je vast helpen met je thuis gaan voelen in je forever home.
Pootje van Tommy!
Meow Toffe Tommy,
Niet huilen om mij hoor. Ik ben al heel lang een blij Japietje. Eh, meer een JAPIE, zegt Mo. Iets met te veel eten. Op dat punt zijn we het niet elkaar eens. Verder is ze wel ok. Ik hou haar maar.
Koppie van Japie
Hoi lieve Japie,
Gelukkig dat je nu al zolang een blije Japie bent, wat het eten betreft daar ben ik het met baasje ook nooit zo eens.
Dat is hier dus net zo, hihihi!
Het gaat erom dat het personeel uiteindelijk ok is toch!
Pootje van Tommy!
Haai Jaapiejooo,
Hier is Oopa
Oopa is stil!
Keistil….
Loes waar ging dat over?
Oopa voelt spanning…
Keiveel spanning
Wat?
Jaapiejooo gevangen.
Mijn Jaapiejooo
Mijn Joopiejaap?
Hee maar die kleine is slim.
Echt wel.
Oopa krijst alle warme platen bij elkaar.
Loes waar is die kleine nu?
JAAAAAPIEJOOOOOOOO
Waar ben jij?
Oopa zegt HIER!!
Lissen toe Oopa!
Laat je de pinkel nie lauw maken.
Hoor jij mij?
Wat?
Wennen aan mensen?
Dat went nooit!
Gekke mensen.
Whaaaaaaaaa haaaaaaaa
Joopie adfies van Oopa
Beter een zak sjips in je bek
Dan één sjip in je nek!
En nou rousen jij
Hup! Wegwezen.
Keigaaf kereltje!
En veilig zijn!
Hoezo lieve mevrouw.
Ken ik die?
Mevrouw mevrouw zorgt u voor die kleine ?
Hee boemsie boem boem
Kopstoop van Oopa
Keivet mevrouw
Zo goed Loes?
Wat?
Keigoed!
Dat zeg ik toch…..
Toedeledokie
Meow lieve Oopa Floris,
Roetsjen is leuk. In de boom, de trap en neer. Alleen achter die warme platen daar pas ik niet meer.
Het mens hier is best aardig. En als ze een keer niet aardig is, dan voelt ze dat gelijk. Mijn stiletto’s zijn vlijmscherp. Met mijn hoektanden maak ik auwe afdrukken in haar arm.
Weet u dat ik twee Oopa’s heb? Een heel stoere op vier poten. U 😻
En eentje op twee benen. Die is vandaag jarig. Dat wordt extra veel kipsnackjes smikkelen. Ik zal er ook voor u vragen.
Koppie van Japie
Hajooooooooooo jaapiejooo
Ikke fon mense in hut begin ook niet weuk. Ikke (en poppy) blaaste ook. Iedewe keer!! Mij frauw sei dat hut kwam ommedat ik op een boererij geboore was en pas heel laat mense hep leere kenne. Maar nu weet ik dat mense lekkere noepies geefe. En superwekkere bwokkies. Hihihihi.
Weet je jaapiejoo… ikke haat opgetilt worre. Dus doen mij mense dat nooit. Want dan gaat ik bijte. Keihard!!! Aan mij lijf geen pooloonesse!!! Soms finnik aaie ook niet fijn. Maar meestal wel hoor hihihihihi.
Pootjes 🐾🐾
Miauw Dorus,
Polonaise is meer iets voor Oopa Floris. Die woont in Brabant en daar vieren ze katnaval.
Stoer hoor om een echte boerenkater te zijn. Daarom kun jij zo goed muizen vangen 🐁🐁🐁🐁🐁 Dat zit in je roets, dan verleer je zoiets nooit meer.
Koppie van Japie
Hoi Japie,
Wat een verhaal zeg!!!!
Gelukkig dat jou vrouw in de gaten had dat je gewoon bang was!!!!
Maar wat een fijn gevoel voor jou toen je erachter kwam dat je veilig was!!!!
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽😽😽🐔🐔😘
Dank jullie wel, lieve 🐱🐈🐱🐈🐱🐈🐔🐔🥰. Helemaal waar, bang is niet hetzelfde als wild. Al was ik wel verwilderd. Maar nu niet meer.
Koppie van Japie
Heee lieve Japie, wat zal dat moeilijk zijn geweest voor jau, om zomaar in die gefangenis naar de dokter te moeten waar je kan ruiken dat iedereen bang is!, gelukkig dat je mens erbij was, en dat ze je zo weer mee naar huis heeft genomen!, ik snap best dat je bang was voor mensen, ik ben dat ook, alleen niet voor mijn eigen mensen, maar ALLE anderen vind ik echt heeeeeeel grieselig!, en Bolle was ook bang voor mensen, en Molletje ook, als je een kat bent die geen mensen gewend is is het moeilijk om weer fertrauwen te krijgen, daarom was het zo fijn dat Foppe en Cato en CW er zijn!, die kunnen je laten zien dat je mens niet eng is, maar ik denk dat je dat nau wel al weet toch?!, wat gesellig dat je net als een kang-aaroe in het vest van je mens zat, dat wil ik ook!!!, oja, bijten en krabben en blaasen is altijd goed, voor als het echt noodig is!! Ik kan het ook!, heeeeeeeel veel lieve kopjes van Kever voor jau en je famielie !!!, en ik heb voor iedereen snekkies neergelegd in de kamer, en voor Magnum heb ik hooi neergelegd in zijn huis!!
Dank u meow, meneer Kever, u snapt mij helemaal. U miauwt uit ervaring, dat schept een band. M’n grote broer Foppe en tante Cato vinden alle andere mensen ook spannend. Maar mijn buitenfurriends CW en Berdus zijn allemansvrienden. Ik vind het soms lastig om te weten wat waar is. Misschien hebben ze allebei wel een beetje gelijk.
De lekkere hapjes gaan er goed in bij iedereen. Magnum snuffelt dat hij het heel lief van je vindt dat je speciaal aan hem denkt 🐰
Koppie van Japie
Dag Japie.
Elke week lees ik ademloos je avonturen.En ben toch zo blij dat je bij Mo en de anderen nu bent.
Wat ben je toch super stoer
Zachte aai van Mia
Wel blijven ademhalen hoor, mevrouw Mia 😽. Mijn meowe familie is fijn. En ook buiten heb ik lieve furriendjes 🐱🐱
Zacht koppie van Japie, speciaal voor u
Ha die Japie,
Nou, nou, jij hebt wel het nodige meegemaakt. Eerst buiten en later binnen. Bij ons ging dat een heel stuk rustiger, maar wij waren al vanaf onze geboorte aan mensen gewend, dus dat scheelt een heel stuk.
Mensen zijn best wel aardig, hoor. Tenminste die van ons wel, al vinden wij haar soms wel eigenwijs en luistert ze ook niet altijd als wij iets willen. Maar volgens ons ben jij bij een heel lief mens met heel veel geduld terecht gekomen. En ook bij andere vriendelijke dieren. Wij begrijpen heel goed dat jij in dat huis bent gebleven. Vertel je er een volgende keer verder over ?
Bedankt weer voor je spannende verhaal. Veel zachte kopjes van Cindel, Fenneke, Jillie en Ivar en veel liefs van ons mens.
Lieve furriends,
Mijn mens vermoedt dat ik wel bij mensen ben geweest toen ik nog een heeeeeel klein Japietje was. Dat er toen dingen zijn gebeurd die ieniemienie diertjes beter niet kunnen meemaken en dat ik daarom zo bang en boos was. Maar nu niet meer hoor 🐱😻 Al vind ik andere mensen dan Mo nog wel een beetje spannend.
Tot volgende keer.
Koppie van Japie
Ha die Japie, beetje laat maar op maandag kan mijn vrouw niet zo vroeg aan de laptop en dan mag ik ook niet altijd. Ik snap best dat je mensen eerst erg eng vond hoor maar ben blij voor je dat je nu een fijn huis gevonden hebt met een lieve vrouw en kattenvriendjes. Dat is altijd prettig natuurlijk. Ik ben zelf niet zo bang van vreemde mensen maar mijn mamapoes en zusje wel hoor maar dat is niet erg. Mijn mensen vinden ze toch lief en dat zijn ze ook! En als ze niet willen dat andere mensen ze zien, niks mis mee. Het is met jou allemaal goedgekomen gelukkig en samen staan we sterk als poezels en andere dierenvriendjes moet je maar denken! Knuffel en kopjes van Lucky