De meeste katten hebben overal haar, vaak zelfs in hun maag. Daar schreef Katrientje dinsdag nog over. Tenzij dat je een naaktkat bent, heb je overal vacht. Behalve dan op je neus en je voetkussentjes.
Zwembroek
Ik heb best veel haar, en ook nog best heel mooi haar. Al zeg ik het zelf. En overal op mijn lijf is het verschillend van kleur.
Op mijn rug en staart en hoofd en poten is het zwart en bruin en soms een klein beetje oranje (achter een oor). En dan heb ik op mijn buik veel lichter haar, bovenaan bruin en onderaan roze-oranje-blond.
Mijn mensen zeggen altijd dat ik een oranje zwembroek aan heb, als ik op mijn rug lig.
Buikhaar
Maar er was een tijd dat dat haar op mijn buik weg was.
Hoe dat kwam? Dat had ik zelf gedaan!
Ik had al mijn buikhaar weg gelikt. Ik had een grote kale roze buik. En twee strepen op mijn rug waar mijn vacht heel dun was. Ik had daar zelfs wondjes gelikt.
Het kwam van de zenuwen.
Hond
Het was toen er voor een tijdje andere mensen naast ons kwamen wonen. Met een hele grote hond.
En die hond wilde steeds over het hek springen om mij te vangen.
Mijn mensen hebben met de mensen van de hond gepraat, maar dat lukte niet zo goed.
De mensen van de hond zeiden dat hij “één en al liefde was”. Nou, dat vond ik dus niet. En als dat dan liefde van een hond was, dan hoeft dat voor mij niet.
Elke keer als de hond in de tuin was, en dat was elke dag, was het problemen. Hij ging heel hard blaffen, tegen het hek staan en probeerde over het hek te springen.
Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik was doodsbang. Ik lag soms plat op de grond van angst, en durfde met niet meer te bewegen.
Maar ja, ik kon niks doen. En mijn mensen ook niet. Als ik binnen moet blijven raak ik vreselijk in paniek, dus dat kan niet.
We hebben het hek dichter gemaakt, zodat de hond mij niet goed kon zien, en mijn mensen bleven op mij letten als ik buiten was en de hond ook.
Wassen
En toen begon het likken.
Mijn mensen merkten eerst dat ik korstjes op mijn rug had. Toen werd de vacht op mijn buik steeds dunner. En op mijn rug.
Ze zagen ook dat ik me steeds zat te wassen. En te wassen. En te wassen. Ik bleef me maar wassen. Op mijn rug, bij mijn staart, en op mijn buik.
Wat moest ik anders doen? Ik wist me geen raad, en voelde me onveilig. Mijn Molletje was net overleden, ik moest wennen aan in huis wonen, en toen nog die hond erbij.
En die hond was de druppel. Het werd me te veel.
Terapuit
Mijn mensen hebben van alles geprobeerd. Ik kreeg pilletjes van kruiden. Ik kreeg iets in het stopcontact dat me rustig zou maken. Ik kreeg valeriaan, maar dat lustte ik niet.
Ik kreeg zelfs een eigen terapuit, die hier een keer langskwam.
En ik werd helemaal binnenstebuiten gekeerd.
Mijn huid werd bekeken, mijn bloed, ik moest in een potje plassen. Nou, dat wilde ik niet, in een potje plassen. Ik kijk wel uit.
Dus toen moest ik naar de dokter en kreeg een grote naald in mijn buik. Mijn mensen waren heel bang, maar ik niet zo. Gek hè, maar het viel best mee. Ik was wel blij toen het klaar was, dat wel. Volgens de dokter was alles goed met mijn lijf.
Alleen had ik zakbuik, zei hij. Daar ben ik weken mee gepest door mijn vrouw. Flauw hoor.
Maar het was dus spiegies, zei de dokter.
Likken
Toen het héél slecht ging trok ik hele plukken haar uit en spuugde die weer uit.
Mijn vrouw was soms zo wanhopig dat ze haar eigen haren uit wilde trekken. Of mijn haren wilde terugplakken. Mijn man was wat rustiger, en dat vond ik wel fijn.
De terapuit had gezegd dat mijn mensen me maar gewoon mijn gang moesten laten gaan, en me niet moesten tegenhouden als ik ging likken.
Nou, knappe jongen die mij had tegengehouden! Ik MOEST en ik ZOU likken.
Kiertjes
Gelukkig zijn de mensen met de hond na een tijdje weer verhuisd, en kwamen de oude buren terug. Op de tweede dag dat ze terug waren vertelde de buurvrouw dat ze een hond gingen ophalen uit het asiel. Mijn vrouw wilde op de grond gaan liggen en gaan huilen, en ik ook wel eigenlijk.
Mijn vrouw was bang dat ik straks helemaal kaal zou zijn. Kaal en ongelukkig.
Maar op deze hond wordt heel goed opgelet. Hij mag niet naar mij blaffen, hij mag niet tegen het hek opspringen. En het hek is helemaal dichtgemaakt zodat hij mij niet kan zien. Ik kan hem wel zien, door de kiertjes. Dat komt omdat ik heel slim ben!
Mijn mensen waren blij dat het zo goed geregeld kon worden en werden daar rustiger van. Dat hielp mij ook. Want vooral mijn vrouw kan soms net zo zenuwachtig zijn als ik ben!
En zo stopte ik heel langzaam met het likken en wassen.
Privee
Er zijn wel foto’s van mijn kale buik, maar die zijn privee, zegt mijn vrouw. Want sommige dingen hoeft niet iedereen te zien.
Mijn vrienden van de blog zouden het wel mogen zien, maar straks sta ik overal op internet met mijn roze buik!
Dus ik doe hier een foto bij van dat ik gewoon overal haar heb.
Krullen
Want nu heb ik al heel lang (in mensentijd wel meer dan anderhalf jaar) weer krullen op mijn buik.
Ik ben niet meer bang in mijn tuin.
En ik zit weer lekker in mijn velletje. Met haar. En een zwembroek.
Ooooh bolle, wat erg van je kale buik. Ik had ook een hele kale buik. Maar dat kwam door een mannendokter. Daar heb ik over geschreeft pas geleden. Over ziek zijn.
Ikjes woon ook naast een hond. Een hele grote. Ik zie zijn neus soms door een kiertje op balkon. Hij kan niet bij mij komen, en ik niet bij hem. Ik hoor hem wel blaffen. In het begin schrok ik daarvan, maar nu niet meer.
Maar ik schrok wel dat jij gepest werd om je hangbuik. Tsssss hoe durfde jouw vrouw dat.
Ooooh bolle…zacht kuaje op je wang😽
Dag Katrientje, gelukkig dat de hond van naast jou niet bij je kan. Als je dat eenmaal weet, hoef je ook niet meer te schrikken, dat is fijn.
En had jij het koud, met je kale buik? Ik ging met mijn kale buik ook nog naar buiten, en in de sneeuw zitten. Mijn mensen wilden dat liever niet, maar ja. Ik wel.
Maar ik vind het fijner om weer haar te hebben. Jij ook?
Dank je wel voor het kusje en voor jou een lief kopje van Bolle.
Het was berekoud toen zonder haartjes toen. Ik mocht niet naar buiten en ook niet in het (koude) trappenhuis.
En het voelde ook zo raar. Vooral toen er stekeltjes kwamen.
Ik ben echt blij dat er weer haartjes zitten hoor
Ja, dat snap ik dat je blij bent dat er weer haartjes op je buik zitten. Ik ook!
Toen ik na een half jaar ineens weer haren kreeg, had ik het meteen veel warmer aan mijn buik.
Maar ik schaamde me niet voor mijn kale buik, want ik ging ook gewoon op mijn rug in het zonnetje liggen! Dan maakte mijn vrouw zich druk dat ik zou verbranden, maar ik deed het nooit heel lang.
Hallo Bolle,
Wat een verschrikkelijke tijd heb jij gehad met hond van de buren. Ik vond het nog heel knap van jou dat je nog de tuin in ging. Nou ik moet ook niks van een hond hebben hoor. Ik ben het eerste jaar van mijn leven toen ik nog niet bij vrouwtje woonde ook zo getreiterd door een hond van de mensen waar ik ook woonde en nooit en te nimmer binnen mocht komen. Die rende mij achterna om mij te pakken (jachthond) en ik moest super hard rennen om net op tijd hoog in een boom te komen. Dan had ik weer moeite om uit die boom naar beneden te gaan als die vervelende hond weer binnen was. Die mensen vonden het het wel leuk wat hun hond deed.
Dus Bolle ik ken je angst en als wij heel veel stress en angst hebben gaan we ons kaal wassen en het kan zelfs nog zo erg dat je in huis overal gaat plassen en poepen. Tuurlijk hoef jij je foto’s niet te laten zien aan iedereen, die zijn van jou en je vrouw en baasje. Wat fijn dat de buren van nu wel heel veel rekening met jou houden, maar vrouwtje vind het eigenlijk wel zo normaal hoor, mens en dier leven nu eenmaal samen en je hebt respect voor elkaar te hebben.
Fijn dat je bontjas nu weer helemaal terug is en jij weer rust in de kop hebt gekregen.
Bolle bedankt hoor dat jij dit hebt geschreven en hier kunnen ook veel dieren en mensen van leren hoor.
Fijne dag en van mijn vrouwtje veel knufjes en poot en kopstoot van je grote vriend Jip
Dag Jip,wat vreselijk van vroeger met die hond! Wat zul je bang zijn geweest!
En wat een rare hond en een rare mensen. Gelukkig dat je nu bij je vrouw woont. Maar je vergeet het nooit, denk ik.
De hond van hiernaast is één keer hier in de tuin geweest, voordat het hek helemaal weer dichtgemaakt was. Toen heb ik ZO hard gerend, dat ik daarna de hele middag moest slapen.
Weet je wat het ook was? Ik vond dat alles MIJN tuin was, niet van de hond. Dus ik ging stiekem ook nog wel eens de tuin in van de hond! Maar dat doe ik nu niet meer.
Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik het allerblijst zou zijn als de hond ging verhuizen.
Gelukkig dat we nu alletwee veilig zijn, Jip, maar het blijft wel in je gedachten, dat van vroeger. Ook wil je het het liefste vergeten.
Een lief kopje voor jou en ook voor je vrouw van je vriend Bolle.
Lieve Bolle,
Je lijkt wel een kleine tijger, zo een mooie vacht heb je, met al die mooie kleurtjes.
En wat heb jij superlieve baasjes die zo hun best voor je hebben gedaan toen jij last had van overmatig likken.
Gelukkig is het nu over en heb je geen last v/d buurhond.
Heel hartelijk bedankt voor het compliment van de tijger!
Ik ben ook wel een beetje een tijger, maar dan een bange, die graag binnen op de verwarming ligt!
Een lief kopje van Bolle.
Oooh Bolle,
ik moest zo schrikken van me eigen met jou verhaal van ze buurhond. Oooh Bolle wat erg voor jou en je mensen. Ik vind jou ook dapper. Jij heb het wel geprobeerd want jij ging naar buiten en daar was die hond. Oooh ik voel mij eigen nu al bang.
Dat je ben gaan likken snap ik wel. Dat is ze stres Bolle. Ik denk dat me meedietaasie wel kan helpen maar dan moet het een speesiejaale meedietaasie zijn. Voor ze angst voor hondenbeesten en die moet ik nog maken Bolle. Maar ik kan jou angst voelen want ik ben ook sensietief van me eigen. Ik ga er wel over nadenken want ik vind het moeilijk voor jou eigen.
Ik wil ook nog zegge Bolle dat ik jou stoer vind. Jij durft jou eigen zo kwetsbaar op me stelle. Dat is knap en dapper en het helpt jou maar ook al onze vriendjes.
Ik vind jou vacht mooi Bolle en ik zie er niks meer van. Van ze kaale buik en je heb ook een mooie zwembroek. Ik weet niet of me Bert ook in ze zwembroek op ze vensterbank zou gaan ligge? Ik vind het wel stoer Bolle, jou Molliester kan trots zijn op jou eigen.
Ik ben blij Bolle dat je nu weer lekker in je vacht zit met ze mooie krullen. Oooh ik vond het zoon mooi verhaal, ik voel mij eigen geraakt. Dank je wel lieve Bolle,
Van Loesje
Dag Loesje, wat schrijf je toch altijd mooie dingen!
Als ik toen jouw kurzus had gehad, was het misschien anders gegaan. Maar toen kende ik jou en Bert nog niet.
En ik denk dat je maar niet teveel moet nadenken over een kurzus voor met honden om te gaan, want dat is heel moeilijk! Zeker als je zo sensietief bent als jij bent.
En ik hoop dat mijn verhaal met de hond, en bangzijn enzo ook andere katten kan helpen. En dat iedereen weet dat een kater ook bang kan zijn! Dat vind ik zo mooi van Bert, die was de eerste waarvan ik dat las. Daarvoor dacht ik dat katers altijd heel stoer waren en nooit bang, maar nu lees ik van Bert, en van Jip. En dat helpt mij ook!
Ik weet eigenlijk geeneens of Bert een zwembroek hééft om mee in de vensterbank te gaan liggen. Maar hij zal wel IETS aandoen, toch?
En dank je wel voor dat je schrijft Molliester. Dat is het mooiste woord dat jk ooit heb gehoord!
Een lief kopje van Bolle.
Wat fijn Bolle dat alles nu gord gaat, ik kan me de wanhoop van je Vrouwke destijds goed voorstellen hoor!
Nu zijn xowel jij als de blafsnuit tevreden en gelukkig!
Kopje van Ollie en zijn Vrouwke
Dag Ollie en vrouw,
Dank jullie wel voor het berichtje!
Mijn vrouw en ik waren alletwee wanhopig, en mijn man ook natuurlijk. Maar die bleef het rustigste van ons drie.
Gelukkig is alles nu weer goed, en heb ik al mijn haar weer overal.
En Ollie, wat heb je een mooie naam!
Een lief kopje van Bolle voor jullie allebei.
Hallo Ome Bolle wat erg zeg en wat een nare periode voor u. Ik ken een hond alleen van de plaatjes. U heeft wel een hele mooie vacht en zwembroek en u heeft krullen op uw buik. Ik heb had krullen. Het is een beetje raar met mij. Mijn papa draagt een gen dat krullen doorgeeft en totdat ik 2 jaar oud ben dan kan ik al mijn haren kwijtraken. Met 2 jaar ben ik volwassen. Ik werd geboren met krullen en nu heb ik een dunne vacht met kale plekken. Gelukkig heb ik het niet koud dus eigenlijk heb ik geen last behalve dat het er misschien raar uitziet. En veel mensen weten het niet en dan moet ons vrouwtje uitleggen dat ik niet ziek ben en dat ik mijn krullen terug krijgt. Ik hoop dat u niet meer zo bang zult zijn dat u zich helemaal kaal likt want dat is heel erg . En ik vind een foto van u met u mooie vacht veel beter dan een blote buik foto. Die is privé en daar moet u zuinig op zijn.
Dag beebie Kyana, wat leuk dat je krullen had en weer krijgt, dat is heel bijzonder!
En gelukkig dat je het niet koud hebt met een dunne vacht nu. En vacht of geen vacht; het gaat om je binnenste!
Gelukkig ben ik nu niet bang meer voor de hond. Ik heb gehoord en gelezen dat er ook lieve honden zijn, maardie wonen niet naast mij. Misschien kom jij wel eens een lieve hond tegen!
Doe maar goed groeien en groot worden en alles ontdekken lieve beebie Kyana!
Een lief kopje speciaal voor jou, maar ook voor jullie allemaal, van oom Bolle.