Dit is een verhaal wat ik van me eigen toch wil vertellen. Ik heb met mijn vrouw gesproken want voor haar is het heel moeilijk. Het gaat over Bart, hij is de andere kater die hier woonde.
Twee broers
Hij was zeg maar mijn andere broer en ik heb hem nog zes jaar gekend. Hoe lang dat precies is weet ik niet, maar wel een hele tijd. Toen ik hier kwam had ik dus twee broers voor me eigen, Floris en Bart. Dat is best veel, twee broers, maar ik was toch ook nog steeds graag op me eigen.
Bart was een rustige kater, hij deed heel anders dan Floris. Hij bleef altijd in de buurt van mijn vrouw, maar soms wilde ik ook bij mijn vrouw zijn of op haar schoot liggen. En ik was de enige poes in huis dus dan mag dat best.
Zielemannetje
Mijn vrouw noemde Bart haar zielemannetje, dat is dat je zonder woorden of miaauwen weet wat de ander bedoelt. Nu ik verkering heb met Bert weet ik wat ze daarmee bedoelde. Toen snapte ik het niet want ik kreeg nooit zomaar tonijn als ik haar aankeek. Nog steeds moet ik best vaak hard miaauwen en dan krijg ik geeneens tonijn maar zalm.
Ziek
Bart kreeg altijd extra eten want hij was een maatje minder. En hij was vaak ziek, dan lustte hij niets. Ik mocht zijn bord dan niet voor hem leegeten, dat vond ik best moeilijk. Mijn vrouw deed altijd extra voor hem zorgen en ze zorgde ook voor ons. Toen ze een keer best wel hard gevallen was in huis, mocht ze op Bart zijn ruggetje slapen. Floris en ik sliepen bij haar voeten. Ik wilde me eigen niet opdringen.
Op een dag voelde ik in mijn poezebuik dat er iets niet goed was. Ik had hele moeilijke gevoelens. Mijn vrouw moest steeds huilen en ik snapte het niet. Ik wilde er voor haar zijn, maar ik was ook onzeker. Zo kende ik mijn vrouw niet.
Ik zag Bart en ik voelde van alles. Ik wilde tonijn, zalm, garnaale en gekoolde vis. Ik moest emo eten, maar de moeilijke gevoelens gingen niet weg. Bart wilde juist niet meer eten en lag stil op de bank. Mijn vrouw probeerde van alles. Ik lustte zijn eten wel maar ik denk, ik moet mij eigen er nu niet mee bemoeien. Ik voelde dat ik het zo moest doen.
Op schoot
Toen is mijn vrouw naar de dierendokter gegaan en ze moest heel veel huilen. Ze kwam terug. Zonder Bart. Ik zag haar tranen. Ooooh zoveel verdrietige gevoelens en ik had geen tonijn meer voor haar. Mijn vrouw vertelde dat Bart naar de poezenhemel was, dat hij een sterretje was geworden. Het mooiste sterretje. Ze moest steeds huilen, ik ging gauw op haar schoot.
Ik heb nog een tijdje in huis rondgekeken.Iedere dag opnieuw zocht ik naar mijn broer, naar Bart. Ik kon hem niet meer vinden. Zijn geur verdween langzaam uit ons huis.
Mijn vrouw heeft nog heel lang moeilijke gevoelens gehad. Ik had dat als poes heel goed in de gaten want van me eigen ben ik heel gevoelig. Mijn vrouw noemt mij hoog sensietief, dat is als je alles voelt en dat het allemaal prikkelt. Ik vind het dan fijn om te eten, dan wordt ik weer me eigen.
Lijstje
Toen Bart net een sterretje was geworden moest ik heel veel eten. Ik voelde het verdriet van mijn vrouw in me eigen. Ik ben ook bij haar gaan liggen in bed, ik wilde haar toch troosten. Dat doe je als poes, vind ik. Ik maakte me ook zorgen want ik hoorde haar niet meer zingen. Ze was heel lief voor ons maar ik had toch ook vaak een natte vacht als ik mijn vrouw kopjes had gegeven. Ik zag het verdriet uit haar ogen komen en ik voelde me eigen machteloos. Maar ik leerde dat ook moeilijke gevoelens er mogen zijn en dat mijn vrouw dan toch heel veel van ons houdt. En ook van Bart. Want dat gaat nooit over vertelde ze, net als honger.
Nu leeft Bart verder in onze hartjes. Hij hangt aan de muur en staat in een lijstje op de kast, ik snuffel er weleens aan. Dan voel ik me eigen rustig en weet ik weer hoe een écht sterretje ruikt.
Lief pootje van Loesje
Hallo Loesje,
Wat heb jij een mooi stuk geschreven over Bart en hoe de gevoelens van je vrouwtje en jou waren. Ja het is heel erg als je vrouw en je zelf een dierbaar vriendje moet laten gaan over de regenboogbrug en dan een prachtige ster mag zijn die iedere avond een twinkel knipoog geeft en altijd over je waakt. Ja Loesje je bent een heel gevoelige Loesje, maar je kan er heel eerlijk en open over schrijven.
Vrouwtje en ik kennen dot verdriet heel goed, vrouwtje heeft al heel veel honden, konijnen en poezen en katers moet laten gaan over de regenboogbrug en ik 5. Mijn eerste grote verdriet was toen ik een half jaar was en mijn tweelingzusje Janneke is doodgereden. Ik snapte er ook niks van waar ze was gebleven, want ons leven was al zo erg. Wij mochten bij de mensen nooit binnen, we moesten maar muizen vangen en dat wilde ik niet, Toen ik net 1 jaar was geworden mocht ik bij mijn nu lieve vrouwtje komen wonen en daar woonde 2 super lieve katers, Thomas en Brammetje waren ook een tweeling. Heel raar ze werden kort na elkaar heel erg ziek en de DA kon niks meer voor hen doen en met een tussentijd van 7 weken zijn de over de regenboogbrug gegaan, o wat hadden vrouwtje en ik een verdriet, want we hielden zoveel van hen. Na een poosje is vrouwtje op het internet gaan kijken bij het asiel hier en we hadden samen besloten om nu een lief maatje te nemen die helemaal geen kans zou hebben voor een nieuw huisje. Nou het werd Joeri en die was zo ontzettend bang, ze moesten hem vangen. Er was een voorwaarde aan Joeri zijn nieuwe huis,want hij had een hele moeilijke rugzak mee te schouwen, er moest een kater of poes wonen die heel sociaal gericht was op een nieuw maatje en hem kon laten zien en ervaren dat vrouwtje het allerbeste voor hem zou zijn. In het asiel ging dat niet teveel katten en teveel wisselingen en ook wisseling in verzorgers. Loesje het was zo mooi, na een paar dagen kwam Joeri al uit zijn verstop huisje en kon in kennis met hem maken en heb ik hem heel veel vertelt over het mooie leven wat hij hier zou hebben. Nou met een week kon vrouwtje hem al voorzichtig knuffelen en we speelde ook heel veel samen. Met een paar weken werd Joeri een vrij en vrolijke kater, nou ik had een super maatje. Maar je voelt het al, na 1,5 jaar was Joeri plots van een super gezonde kater ineens verlamd en is vrouwtje midden in de nacht holder de bolder naar de dierenkliniek gegaan en toen ze terug kwam vertelde ze dat Joeri ook over de regenboogbrug was gegaan, maar ik kon nog afscheid van hem nemen want vrouwtje had hem in de kamer in zijn mandje gelegd. Samen hebben we die nacht bij Joeri gewaakt en heel veel gehuild en hem een goede reis gewenst. Ik snapte het echt niet meer hoor, Nu had ik al 4 lieve maatjes moeten laten gaan en ik miste ze heel erg. Na een week of 3 hebben vrouwtje en ik de laptop aangezet en zijn we samen weer gaan kijken bij het asiel. Weer een maatje voor mij zoeken met een grote zware rugzak om hem bij ons een fijn leven te geven. We hebben samen gekozen en het was Boris, (ja hij had een andere naam maar die vonden wij niet bij hen passen hoor) Boris was beter vonden wij, want hij leek veel op een Boris boef. Nou dat is hij ook geworden en een lol en plezier we samen hadden. Ik moest in het begin wel aan hem wennen, want ik had toch ook nog veel verdriet om Joeri. We hebben samen ook maar 1.5 jaar van elkaar mogen genieten, Boris werd niet lekker vaak en stopte dan zomaar tijdens het spelen. Vrouwtje ging met hem naar de DA en er moest een hartecho worden gemaakt, hier is men zo van geschrokken in de kliniek het was zo er mis met hem, dat ze er nog van stonden te kijken dat hij de stress van het onderzoek had overleefd. Zijn hartje was een hele grote tijdbom. Hij had net als Boris hartproblemen maar dan tigtig keer erger. We hebben van Boris die zelfde middag nog afscheid moeten nemen. Maar voor hij weer in de reismand moest had hij vrouwtje heel diep in haar hand gebeten en hier had ze geen aandacht aan gegeven. Omdat het zo heet was die dag heb ik helemaal geen afscheid kunnen nemen, want vrouwtje moest hem meteen naar het dieren crematorium brengen hier in Deventer. Ik snapte er nu weer niks meer van en vrouwtje die voelde zich die nacht steeds zieker worden en zegt tegen mij ’s morgens dat ze even naar de dokter gaat om naar haar hand te kijken waar ze niks meer mee kon doen en veel au had, Loesje na 11 dagen is vrouwtje pas weer thuis gekomen, ze is met spoed opgenomen in het mensenziekenhuis en er kwam een buurvrouw en een vriendin mij hier verzorgen. Dus Loesje ik had angst gekregen omdat Boris zomaar weg was en vrouwtje weg bleef. Vrouwtje legde mij uit dat het verlatingsangst was en dat heeft heel lang geduurd eer dat over was, nog vind ik het moeilijk als vrouwtje weggat, want stel dat ze weer zolang wegblijft. IK wilde nu geen nieuw vriendje meer hebben, ik heb 8 maanden gerouwd om Boris en ik vind het nu ook fijn om alleen samen met vrouwtje te zijn.
Nu ik jou dit zo zit te schrijven zit vrouwtje hier ook weer met tranen in de ogen, maar ze vind het heel goed van mij dat ik dit aan jou wilde schrijven. Dadelijk ga ik vrouwtje wel extra knuffelen want als een van ons 2 het moeilijk heeft zijn wij er altijd voor elkaar. Wij zeggen in lief en vooral on leed.
Het is wel een heel lang schrijven geworden maar daarom snap je dat wij heel goed begrijpen wat het voor jou en je vrouwtje heeft betekend toen jullie afscheid moesten nemen van Bart en er ook nog momenten zijn van verdriet. Het betekend dat je heel veel van hem hebt gehouden en dat hij voor altijd in jullie hart is.
Loesje ik ga nu met vrouwtje knuffelen en ik hoop niet dat je nou verdrietig wordt na het lezen ,
Heel veel lieve groetjes voor je vrouw en geef haar maar een knuf van ons, voor jou veel knuffels van mijn vrouwtje en stevige poot en kopje van je vriend Jip
Oooooh lieve Jip en mevrouw Els, nu ben ik stil en ik voel heel veel emo. Oooh lieve Jip wat hebben jullie al veel meegemaakt. Zoveel broertjes over de regenboogbrug. En wat heb jij dat mooi opgeschreven Jip. Ik vind jou zo dapper en sterk. Dat je zo lief was voor al je broertjes en je vrouw. En nu heel dichtbij haar bent en samen lief en leed deelt. Oooh hoe mooi en lief. Ik snap dat je nu geen broers meer wil in je leven Jip. Maar ik voel dat jullie van je eigen nu zo sterk zijn samen. Jullie hartje is nu één!
Lieve Jip dank je wel dat je dit zo mooi opgeschreven hebt en ik weet zeker, jouw vrouw komt altijd bij jou terug. Ik wens jou iedere dag Jippedag van jou eigen,
Lief pootje van Loesje
Lieve Jip en vrouwtje wat erg wat jullie hebben moeten meemaken. Ik heb het gelezen en ik moest huilen. Hoe wreed kan de natuur zijn. Ik wens jullie samen heel veel mooie en lieve jaren samen toe.
Oooooh loesje. Wat zielig😭
Ik had een zusje. Zij heette catootje. Oooooh loes,ze was zo lief en mooi en dik. Ze was wel een kilo zwaarder dan ik. Zij hield heel erg van eten. Toen we 12 1/2 waren werd catoo opeens ziek. Ze at niet meer en ging donkere plekken opzoeken. Catoo sliep ook altijd bij vrouw op schoot. En dat deed ze niet meer. Het personeel ging met haar naar de dokter. Oooooh ze was te ziek. Ze is nooit meer thuis gekomen. (Ik slaatje een hoop over,anders word vrouw nog verdrietiger)
4 dagen lang heb ik gezocht en gehuild. Vrouw nog langer😭
Nou ben ik catoo een beetje vergeten omdat ik soms vergeetachtig ben. Vrouw zegt dat ze daarom ietwat blij voor me is. Vrouw zegt altijd dat ik haar eens weer ga zien. En ook grietje en poekie en de hond sweetje.
Maar nu mag ik nog niet.
Ik wil nog hier een tijdje blijven.
Oooooh loesje,ik wil even met je knuffelen😽😽😽😽😽😽😽😽😽😽😽😽
Ooooh lieve Katrientje,
ik vind jouw verhaal van Catootje zo erg en ik voel het verdriet van je vrouw en ook van jou. Ik ben sensietief Katrien en dan voel je nog meer. Oooh was Catootje pas 12 en ook nog een half jaar. Bart was 12 jaar en de dierendokter zei tegen me vrouw dat dat oud was. Mijn vrouw was toen nog verdrietiger en het was heel trouwmaaties. Ze zegt dat ze dat nooit meer mee wil maken.
Oooh Katrientje, ik vind Katrien en Catoo zo mooi. En ik snap dat je 4 dagen hebt gezocht. Ik denk dat jullie tweeling zijn, dat is anders dan soolzusjes.
Dank je wel dat je alles met mij wil delen Katrientje, ik vind je lief.
Kom maar snel knuffelen en alles is goed…
Liefs van Loesje x
Catoo was 3 uur ouder dan ikjes. Zij werd om 7 uur smorgens geboren,ikjes rond 11 uur smorgens.
Ik hoorde van vrouw dat heel veel katjes maar 12 worden. Ooooh loes….ik word volgend jaar al 17. Dan hoef ik nog maar een jaar te wachten voor een 🚗
Oooooooh dat zou koel zijn
Lieve Loesje wat een mooi en herkenbaar verhaal dat je hebt geschreven. Wij schrijven dit samen met ons vrouwtje omdat ze het nog steeds moelijk vind . Ook wij hebben hier al wat vriendjes en vriendinnetjes in de kattenhemel wonen. Ook baby kittens. Ons vrouwtje vind het net als wij moelijk . Wij willen gewoon niemand missen hoe klein of groot hoe jong of hoe oud. Ons vrouwtje heeft veel troost gevonden in het boek van Tim naar Bertje. Ze had het verleden jaar gekregen maar het duurde maanden voordat ze het durfde te lezen . Ze werd er heel emo van maar ze vond het mooi en herkenbaar. En ze vond op feesboek Bert en Villan. En nu hebben we jou als ons vriendinnetje erbij. En voor ons is het fijn om te weten dat wij allemaal gevoelens hebben emo,s die wij met zijn allen met elkaar kunnen delen. Bart is een mooi sterretje in de kattenhemel en in jou en je vrouwtjes hart zit hij vooral tijd. Wij gaan nu stoppen want we worden emo. Van ons allemaal een dikke knuffel en dapper dat je dit met ons wilde delen. Een lach en een traan hoort er helaas bij
Ooooh lieve Jayda en Jafari,
wat lief dat jullie samen met jullie vrouw Sylvia schrijven. Dat jullie haar helpen met de emo. Ik vind het zo lief dat jullie mijn verhaal hebben willen lezen met allemaal verdriet. Maar ik heb geleerd dat moeilijke gevoelens bij het leven horen, dan voel je de fijne gevoelens nog beter.
Mijn vrouw heeft ook veel troost gevonden in het boek van mevrouw Bert. Het raakte haar diep in haar eigen hart, waar Bart zit zeg maar.
Ik heb ook goed met me vrouw gesproken of ik over Bart mocht schrijven want het is ook heel veel pijn. Maar om te delen met elkaar is fijn want iedereen heeft weleens moeilijke gevoelens en dan moeten we elkaar helpen.
Ik vind het zo fijn dat we nu steeds meer elkaar hebben en emoos kunnen delen en ik krijg dadelijk ook nog tonijn.
En een dikke knuffel terug van mij voor jullie allemaal. Ook een speciale voor mijn andere vriendinntje Elani en ik denk ook aan haar…
Lief pootje van Loesje