Van een gewone dag kunt u zeggen dat is een gewone dag. Maar die dagen vind ik het fijnste. En op een gewone dag weet ik ook wat mijn fijnste moment is. Dat komt omdat mijn vrouw er altijd naar vraagt.

Ik ben meer van de dingen nemen zoals ze zijn. Een beetje zen.

Zij is meer van over de dingen nadenken, ze veranderen en ze dan pas nemen zoals ze zijn. Van ons tweetjes ligt zij wakker en kan ik altijd slapen. Dus dat zegt genoeg.

Mijn vrouw vraagt dus vaak wat mijn fijnste moment van de dag is.

Samen wakker worden? Nee hoor. Wakker is wakker.

Samen eten? Dat is gezellig en fijn. Al zou ik graag eens uitgebreid haar bord willen besnuffelen maar dat mag nooit.

Samen spelen? Kan. Kan.

Samen eh…?

Nou, ik zal het zeggen. Mijn fijnste moment is ’s avonds na het eten en dan lig ik op mijn kussen en zij zit ervoor, en zij legt haar arm om me heen en ze zegt niks en ze zit stil. Ik lig ook stil met mijn kop dicht bij de hare. En omdat het mijn fijnste moment is moet ik de hele tijd spinnen.