Beste Bert,
Wie ben ik ?
Mag ik mij eerst aan je voorstellen? Ik ben Mona Lisa en woon in de kattenhemel. Pas geleden heb ik met Tim kennis gemaakt. Het klikte meteen goed tussen ons beiden. Ik ben een kat van oom Rudy geweest. Dus ik vertelde daarover aan Tim. Iets over vroeger. Over de periode toen oom Rudy nog in het bergdorp Bandungan woonde. Tim stelde om mijn verhaal naar jou te sturen. Dus hieronder mijn verhaal. Verstuurd via oom Rudy. Misschien vind jij het leuk om het verhaal van mij, in jouw website op te nemen? Ik stuur je hierbij mijn foto mee .
Over mijn geboortedorp Bandungan
Ik zal eerst maar iets over mij zelf vertellen. Ik ben in de desa Bandungan geboren. In Midden Java. Gelegen op de helling en heuvels van de berg Ungaran. Het is op de Zuidkant van deze berg. Omdat dit dorp ongeveer op een hoogte van 800 m ligt, is het er altijd heel koel. Echt een heel mooi bergplaatsje. Vanuit Bandungan is het ongeveer 1 uur rijden naar de grote stad Semarang. Oom Rudy heeft voor vele jaren in Bandungan gewoond , voordat hij naar Purworejo verhuisde. En daar, in Bandungan, heb ik oom Rudy leren kennen.
Bekend van de bloemen
Bandungan is vooral beroemd voor haar vele bloemen. Zoals rode en witte rozen, gerbera’s, aster’s , chrysanten, lelies en nog wat andere. Ze kunnen daar goed worden verbouwd omdat het daar koel is, maar tegelijk is er altijd veel zon. De bloemen kunnen gewoon op open velden groeien. Dus niet in kassen, zoals bij jullie. In de regentijd moet er soms wel een plastic kleed over de bloemen. Behalve bloemen wordt er heel veel groenten in Bandungan verbouwd. Dus Bert, dan weet je iets over mijn geboorte – dorp.
De katten uit Bandungan
Daar in Bandungan heb ik oom Rudy en zijn katten leerde kennen. Dat waren toen : tante Hitam met haar broer oom Macan. Zij waren ouder dan ik. Later vertelden zij mij dat zij beiden in de sloot, voor het huis van oom Rudy hebben gelegen. Hun moeder was spoorloos. Maar gelukkig was het een droge sloot. Zij werden door Par gevonden. Oom Macan was iets gehandicapt. Zijn beide achterpoten waren verlamd. Maar hij kon zich redelijk goed vooruitslepen. Maar je zult begrijpen dat gezien zijn handicap hij altijd aan een lang touw moest.
Ikzelf ben ook in die zelfde buurt geboren, vlak bij het huis waar oom Rudy toen woonde. Maar ik was al snel door mijn moeder achtergelaten. Ik denk dat mijn moeder, toen ik wat ouder werd, voor meer vrijheid verkoos. En dat ook mijn andere broers en zusjes, met haar zijn meegegaan. Maar precies weet ik het ook niet meer. KLinkt misschien gek Bert, maar weet je dat ik eigenlijk vroeger ook zoiets had. En dat ik mij ook niet voor vast aan een gezin wou binden. Weet je, veel katten van Indonesie willen vaak vrij zijn. Zij lopen dan gewoon vrij rond in een desa. En worden door verschillende families verzorgd, van wie zij eten krijgen. En willen lang niet altijd in een huis te slapen.
Opgenomen in het huis van oom Rudy
Maar ik vond het direct erg gezellig om in de buurt van het huis van oom Rudy te zijn. Ik maakte kennis met de kinderen van tante Hitam. Zij waren van mijn leeftijd, Mies en nog 2 zusjes. Het klikte goed tussen ons. Mies was wel een beetje overheersend. Een baasje. Met het eten verdrong zij vaak haar zusjes en mij van ons etensbakje. Maar goed, zoals ik al zei, ik kwam graag in die grote tuin, rond het huis. En wij hadden met elkaar de grootste lol. Al gauw werd ik door oom Rudy geadopteerd. En werd Mona Lisa genoemd. Oom Rudy heeft mij uitgelegd wie er met Mona Lisa werd bedoeld. Ik was trots op mijn naam. Maar werd meestal ‘Mon’ genoemd. Oom Macan heb ik natuurlijk wel eens een beetje geplaagd. Zo daagde ik hem uit: ‘Kom op als je durft’. En dan probeerde hij mij achterna te rennen. Maar ik was natuurlijk altijd sneller. Oom Macan, zijn nicht Mies en ik, zijn later met oom Rudy meeverhuisd naar de stad Purworejo. Tante Hitam en haar twee andere kinderen waren al overleden. En ik ben later een goede vriendin van oom Macan geworden. Samen zijn wij oud geworden in Purworejo. En nu ontmoet ik hem natuurlijk vaak hier in de katten hemel. Oh ja, ik heb hem pas aan Tim voorgesteld. Okay Bert , ik vertel je later nog wel iets meer over Bandungan.
Vanuit de kattenhemel, hartelijke poot,
Mona Lisa
Hallo Bert,
Wat is dat fijn voor vrouwtje en jou dat je een bericht kreeg van Mona Lisa en dat ze jullie heel veel heeft verteld over haar leven daar . Ja het leven is er heel anders dan hier, maar wel heel mooi. Maar vooral dat ze Tim heeft ontmoet in de kattenhemel. Nu weten jullie ook hoe het met Tim gaat en dat is heel fijn.
Vrouwtje en ik kijken vaak naar de lucht als het donker is en we zien dan hele mooie sterren die twinkelen, dat zijn dan al onze lieve vriendjes die ons gedag zeggen en over ons waken. Wie weet krijgen wij ook eens een bericht hoe met met mijn vriendjes daar gaat, want vrouwtje heeft het soms nog moeilijk dat ze over de regenboog zijn gegaan.
Voor nu moeten we ons koppie maar weer koel houden want het wordt weer heel warm, ga maar bij dat blaasding liggen als vrouwtje thuis is en geniet samen van de fijne dingen.
Knuffels van vrouwtje en kopje en poot van je grote vriend Jip.
hoi Jip, heel erg soms voel ik dat Tim er is, misschien heb jij ook zoiets. Dat je het van binnen voelt. Mijn vrouw is er ook emo van altijd, en soms van binnen en soms van buiten. Ik vind dit heel moeilijk allemaal. poot van Bert
Hallo Bert,
Met oom Rudy. Ik kreeg een berichtje van Macan. Hij is bezig met zijn verhaal over Mona Lisa. Hij heeft heel veel van haar gehouden, Hij beschouwde Mon altijd als zijn zusje,
Dus zijn brief komt eraan
Veel groetjes uit Purworejo van Par en Warni en Hanif. En onze katten, ons konijn, onze kippen en eenden.
Rudy
kopjes terug!! Ik ben benieuwd naar het verhaal van Macan, stoer dat hij als kater ook schrijft.
Beste Bert,
Ik ben Macan, de kat van oom Rudy. Leuk dat ik met jou nu ook kennis kan maken.
Maar ik woon nu in de kattenhemel. Ik stuur nog wel wat foto’s toe. Mijn lief pleegzusje Mona Lisa vertelde mij over jouw website. Zij heeft jouw baasje al eerder een brief over Bandungan geschreven. Zus Hitam en ik zijn óók daar geboren. Via Mon, heb ik vorige week met een heel aardige Nederlandse kater Tim kennis gemaakt. Hij vertelde over zijn lieve baas uit Leiden: tante Vilan. En hoe tante Vilan jou heeft ontmoet. En dat jij toen bij haar in huis werd opgenomen. Tim is daar erg blij mee, dat jij nu bij tante Vilan in huis woont. Weet je, zoiets maakt ons in de katten hemel ook blij, als wij zien dat onze baasjes op de aarde weer door een lieve kat wordt omringd. En dat jullie onze vroegere baasjes ook gelukkig kunnen maken. En doen jullie altijd op je eigen manier natuurlijk. Wij kunnen daarvan genieten. Soms kunnen wij ook, vanuit hier, met een ‘geheime codetaal’ met jullie in verbinding blijven. Vanuit de Kattenhemel houden wij wel toezicht op jullie. Mijn baasje Rudy wordt nu ook door enkele lieve katten omringd. Maar ja, het is voor Indonesë iets anders dan voor Nederland. Maar het principe van ons “toezicht op de aarde” is hetzelfde. Ieder baasje moet er ook open voor staan. En meestal is dat ook zo. Ik zie dat ook bij jouw baasje Vilan. Het is heel goed als jouw baasje aan al die fijne momenten denkt van vroeger. Zij kan daar ‘sterker’ van worden. En dat is “dank zij de nieuwe kat of katten om hem/haar heen”. En dat ben jij nu Bert. Goed hé.
Beste Bert, nog een tip, probeer wel veel water te drinken nu het bij jullie zo warm is. Je weet dat katten op aarde veel moeten drinken. Net zo als de mensen daar. Dat is goed voor je nieren.
Groetjes van Macan, een vroegere kat van oom Rudy
hoi Macan wat gaaf dat het ook in andere landen zo gaat met als je over de regenboogbrug bent. Dankjewel voor je bericht. Alleen wil ik ook zeggen dat mijn vrouw mijn baas niet is en ik ook niet die van haar. Zij zorgt voor mij en ik voor haar en we doen hele andere dingen maar ja, ik ben dan ook huiskater en zij niet. Kun je nog iets zeggen over die geheime codetaal?? poot van Bert
Beste Bert,
Ja hoor ik begrijp het best dat het voor jou wat verwarrend is als ik over baasjes praat. Maar alle katten daar op Java en bij oom Rudy zijn zo opgevoed.
Het zal, denk ik, ook te maken met verschillen van cultuur. Tussen Indonesie en Nederland / Westerse Europa. Hier heb je meestal een baasje, die jou verzorgt en verwend.
Ik had eerlijk gezegd ook nooit die behoefte gehad om mij baas te noemen. Maar mijn baas Rudy noemde ik altijd oom Rudy. Dat deden wij allemaal. Of bv. tante Mia als je een vrouwelijke “baas” had. Oom Rudy gedroeg zich nooit bazig tegen mij of Mon en al de andere katten. Of tegen andere mensen om zich heen. Wel had hij overwicht op ons in veel gevallen.
En ik was nooit onderdanig naar hem toe. Maar ik zal altijd, voor eeuwig dus, oom Rudy als mijn lieve baas blijven beschouwen. Zijn de huiskatten in Nederland nu allemaal zoals jij ook allemaal baas in huis? De Nederlandse katten van oom Rudy, van vroeger :Thomas, Micky en Pluis waren ook geen baas. Dat weet ik zeker. Ik zal het nog eens nachecken.
Over je vraag over ‘geheime codetaal’ best een goeie vraag, Daar moet ik nog over nadenken hoe ik dat onder woorden kan brengen. Het heeft wel iets met ‘krachten’te maken. En je moet erin geloven. Ik kom daar zeker op terug Bert. Mijn baas oom Rudy heeft daar ook al iets van ervaren. Dus op hier op Java.
Hartelijke groet, vanuit portaal kattenhemel
Macan
hoi Macan en Oom Rudy, o gelukkig dat u het begrijpt en dat u niet boos bent. Ik vind oom en tante gezellig klinken, alsof je echt bij elkaar hoort. Volgens mij vinden heel veel kattenmensen de kat hun kind, vooral vrouwen. Maar bij mij thuis niet. Mijn vrouw zegt dat ik haar trouwe vriend ben en dat ik katerdingen moet doen en zij mensendingen en dat het dan in orde is. poot van Bert
Bert wat mooi . Ons vrouwtje werd helemaal emo. Zij ziet dingen van Zazu in Jafita terug. En Zazu was al in de kattenhemel toen Jafita geboren werd. Guillaume die het slaapritueel van Zazu ovetr nam alleen blijft Guillaume naast haar liggen. Ze hoop ooit nog een teken te krijgen van zijn zoon Alonso.
Alonso kan best wat doen maar de tijd achter de Regenboogbrug is anders dan de tijd hier, zegt mijn vrouw. Dat kan best.
Hallo Bert,
Mijn lieve kattenvriend Macan heeft een verhaal over mij geschreven.
Ik was natuurlijk vreselijk nieuwsgierig toen hij aan het schrijven was.
Ja het ging over mij. Ik heb er nog zoveel spijt van. Over wat er toen was gebeurd.
Nog even wat geduld Bert.
Veel liefs, vanuit de Kattenhemel, Mona Lisa
hoi Mona Lisa, ik hoop dat je weer gaat schrijven dat vind ik superleuk!! poot van Bert
Hallo beste Bert, ja hoor ik heb nog een leuk verhaal over oom Rudy.
Macan en ik hebben hem een keer verlakt. Bij een verhuizing. Het leuke is dat hij dat nog steeds niet doorheeft. Wij hebben het verhaal al aan Tim verteld. Die had echt lol toen hij dat hoorde. Maar hou het wel geheim hoor. Groetjes ook van Macan, Vanuit de Kattenhemel, Mona Lisa
Beste Bert, ja hoor ik wou je nog een verhaaltje doorsturen. Over hoe ik oom Rudy heb verlakt. Toen hij weer ging verhuizen. Alleen Macan en Mies weten ervan. Hou het straks voor je he? Tim moest vreselijk lachen toen hij dat hoorde. Groetjes vanuit de Kattenhemel, Mona Lisa
ik ben benieuwd!!
Hallo Bert,
Zeg Bert, het is best grappig, dat Mon en ik, als Indonesische katten, hier in de Kattenhemel, Tim een Nederlandse kater, moesten tegenkomen. Tim vertelde ons dat tante Vilan hem nog erg mist.
Toen vertelde ik dat ook oom Rudy nog heel vaak aan al zijn katten denkt, en die allemaal, ook hier bij ons in de Kattenhemel zitten.
Weet je Bert, bij mensen is het ongeveer zo. Vreugde en verdriet liggen tijdens hun leven op aarde erg dicht bij elkaar. Maar op een goed moment, in de loop van de tijd, zal er een harmonisch evenwicht ontstaan, tussen die twee gevoelens. En zal het gevoel van verdriet vanzelf overgaan in een heel mooie, lieve herinnering. Een mooie herinnering aan al hun overleden kattenvrienden of alle andere dierbaren uit hun leven. En dan ontstaat er een oneindige en héél harmonische band, tussen ons hier in de Kattenhemel en onze vroegere baas of vriendin of vriend of oom of tante of wie dan ook daar op de aarde. Begrijp je mij Bert?
Hartelijke groet van Macan
hoi Macan ik snap het geloof ik wel maar ik voel me nou veilig thuis en soms ben ik opeens weer bang maar misschien is dat wat anders. Bert