Mijn megagrote kartonnen doosfeest ter ere van mijn tweejarig in-mijn-nekvel-grijp-jubileum dreigt in het water te vallen. Alle voorbereidingen zijn in volle gang. Mijn katlega’s van de blog plannen hun wilde plannen tot in de puntjes van hun snorharen.
Tiga, de broer van Leootje – je weet wel, die van de Haagse katers – gaat met de tram naar de visafslag in Scheveningen. Kratten vol kibbeldingen, vette makarelen, harinkies (zonder uitjes!) en rare schelpen staan klaar om opgehaald te worden. KeverT oefent al nachten op een meow spiraallied. Zijn furrienden Mikkie en Pokon smeren hun stembanden, zodat ze als nachtegaaltjes kunnen meezingen met de tekst die hij speciaal voor deze catude aan het componeren is. Vervoer is geregeld. De gele kanarieboes met Dorus aan het stuur gaat het hele land door om alle feestvierders op te halen. Lucky neemt niet alleen Molly en Dropje mee, maar ook bittere ballen en zijn tuingenoten met flapperoren. Dat maakt het extra gezellig voor Pita en Magnum. Tante Loesje verzorgt een theekransje, waarbij de kopjes gevuld worden met ketnipwijn. M’n tante Cato heeft veel zin om met een paar wijze dames van gedachten te wisselen over het nu gaat.
Alles lijkt in kannen en kruiken. Totdat Foppe de gekleurde lampjes in mijn boom gaat hangen, net zoals toen met het tuinfeest afgelopen zomer.
Storm
Mijn broer wacht al dagen op een droog uurtje. Hoe lang het al regent, weten we niet meer. Maar dat het al heel lang regent, dat weten we wel. Op sommige plekken staat het water zo hoog dat het in onze kaplaarzen gutst. Hij tuurt door het beslagen kattenluik. ‘Ik ga het nu doen, broertje’, meowt hij monter en stormt door het deurtje naar buiten. Alles wat hij daarna zegt, gaat verloren in het gehuil van een brullende wind. Vanachter het raam zie ik hoe hij zich zo plat mogelijk maakt en in de richting van mijn boom tijgert. Die schudt vervaarlijk heen en weer. Het is maar goed dat ik er niet in zit, want ik zou pardoes een gratis vliegles krijgen.
Ravage
De dikke takken zwiepen van links naar rechts, steeds harder. Ontelbare blaadjes wervelen er om heen, waardoor je de stam nauwelijks meer kan zien. Tante Cato komt bij me staan, werpt een blik op de situatie en miauwt resoluut: ‘Foppe moet naar binnen. Nu! Het is levensgevaarlijk.’ Alsof de wolken meeluisteren, zetten ze hun sluizen nog verder open. Net als Foppe doorweekt terug is, horen we een enorme plof. Machteloos kijken we toe hoe mijn boom bezwijkt onder het gewicht van het vele water. Het snoer van de lampjes scheurt in stukken. Daar gaat de vrolijke feestverlichting. Pas bij het ochtendgloren mogen we weer naar buiten. Terwijl we de ravage bekijken, hoor ik Pita – vrolijk als ze altijd is – snuffelen dat het een waar spektakel was. Zij zat samen met Magnum veilig in hun schuilplaats toen mijn boom besloot erbij te gaan liggen.
Gat
Ondertussen heb ik geleerd dat karton razend goed kan absorberen. Als je daar met een natte vacht op gaat liggen, wordt het zacht. Als je dat maar vaak genoeg doet, wordt het pudding. Onze feestlocatie is hierdoor als een hoop moes ingestort. Tot overmaat van ramp moest Zwart van hiernaast – we kunnen toch al niet zo heel goed met elkaar opschieten – lachen om mijn flauwgevallen boom. Je snapt dat ik dat niet pik. Laat ik het zo samenvatten: onze jassen zijn hier en daar uitgedund en we hebben allebei een paar 
gaten extra. Daar hoor je mij niet over klagen. Alleen die piercing in mijn oor doet dingen waar mijn mens dan weer niet blij van wordt. Iets met warm en rood en dik.
Katzijdank zijn de overheerlijke 984230957435098093450 Cosmasnekkies die Leootje heeft besteld nog onderweg. Zodra die op het juiste aderés binnen zijn, hebben we dozen in overvloed. Dan gaat het feest alsnog beginnen. Ik heb er zin in. Jullie ook?!
Koppie van Japie
Pssst Mijn mens zegt dat ik erbij moet schrijven dat het met mijn oor al weer goed gaat. En ook dat mijn boom is gered. Anders gaan jullie je misschien ongerust maken, terwijl dat nergens voor nodig is.
Hallo iedereen. Hier de vrouw van Doorie. Normaal zou Loesje nu bloggen. Maar om haar wat rust te gunnen heeft Doorie het overgenomen. Ik had op 2 kanten een band met Oopa.
Ik hoop dat jullie deze lange blog gaan lezen met een lach en een traan. God weet dat ik de laatste paar dagen ze flink heb laten stromen. Het was net alsof je je eigen kat weer opnieuw had verloren. Je wist hij was oud. En toch hoopte je dat hij ouder mocht worden. De dag voor het overlijden van Floris zaten mevrouw Loes en ik op messenger. Ze zei dat Floris enorm achteruit ging en ze was bang dat hij de Hoedjessjow niet zou halen. De volgende ochtend kwam de mail dat Floris het had opgegeven. Steeds naar de klok kijken. Steeds huilen. Doorie snapte het niet. Kwam naast me liggen. Onderaan de blog gaat Doorie nog afscheid nemen van zijn innig geliefde Oopa.
fjaage, maar het innefjoew was nie af. Ikke ging met mamsie ooferleg doen en sij sei fan waarom doe je je Oopa er nie bij. De kraakende botjes wert het genoempt. Wis ik feel dat dit eigewuk de doorbraak bleek fan Oopa’s korte karriejeere fan blogger. Oopa wert DE hit fan de blog. Oopa sau maar tijdeluk infalle. Na een laat Oopa blijffe aksie bleef Oopa.
Afgelopen woensdag was de uitslag van de staartenwetstrijd die mijn Milamuis had gehauden, ik wist wel dat ik zelf niet zau winnen, mijn staart is niet zo lang, en ik kan ook niet echt een plumoo maken zoals alle andere katten die hier woonden dat konden, mijn staart blijft altijd hetzelfde en dat find ik niet erg, ik dacht dat mijn Milamuis zau winnen, ze heeft echt een heel mooie lange staart, dus ik was eerst best ferbaasd dat Oopa won, maar al snel dacht ik Ja natuurlijk!, want Oopa hij is tenslotte al 21 jaaren en hij kan alles!
Oopa Floris was Oopa van Dorus, Faalentino, Bliss, Japie, Leootje, Aiydan en Rannoch maar ook een beetje van ons allemaal, onze eigen Oopa van de blog, en hij wist alles, niet altijd meer helemaal presies omdat hij deement was, maar dat gaf niets want hij had zooooveel erfaring, daardoor kon hij katermannen en katerjongens presies fertellen hoe ze moesten doen tegen damespoesen, voor poesenmeisjes en poesendames was hij heel beleefd, en ook een flurt, zo heet dat als je goed kan sjarmeren, en dat kon hij!
Troostkopjes
Hoi lieve allemaal, daar ben ik weer, Milamuis op woensdag. Forige keer was ik er niet en daarna kwam eerst Leootje want wij doen om en om.
Muis
Piep
Mijn mensen hebben al zolang ik ze ken allebei fier poten, per stuk dan hè?, dus acht bij elkaar, ze lopen er maar op twee, hun achterpoten zeg maar, en met hun voorpoten pakken ze dingen vast om die te gebruiken, folgens mijn vrouw heten poten bij mensen benen en armen, het einde van een been heet VOET en van een arm HAND, en mijn vrouw zegt dat eigenlijk alle mensen die benen en armen gebruiken zoals mijn mensen, en ik heb dat zelf ook gezien bij andere mensen.
Freemd
Ik hoorde mijn vrouw praten met die andere mens, hij klonk als mijn man, maar waarom liep hij dan zo raar?, ik durfde niet goed binnen te komen ook al riep mijn vrouw me, en mijn man ook, met die stokken in zijn handen, toen ik niet kwam liep hij TIK TIK weer naar binnen, daarna kwam mijn vrouw naar me toe en zei dat mijn man net als ik iets met zijn been had, en dat hij geopereerd is en nau met krukken moet lopen, maar een kruk is toch om op te zitten?, dat weet ik echt wel!, en ik heb zelf moeilijke benen maar ik loop niet zo te TIKken, dus ik snapte het niet en bleef feilig in mijn tuin.