Mila doet een snektest

Lieve allemaal, ik moet eefe bijkome van alle liefe reejakzies van mij vorige letters. Wat een boel liefe en zachte woordjes kwamen er.

Dat had ik niet ferwacht en zeker niet omdat Bram eigenlijk de mienister van gefoelige saake is. En toen zei Bertje iets tegen me en ook een paar van jullie. Waarom kan een poesemeisje hier geen mienister van gefoelige saake zijn? Dat is een goede fraag want ik weet het eigenlijk niet zo en ik heb nog geen erfaring. Ik heb het alleen gezien van mijn broer.
Maar dan denk ik aan mijn liefe fukeer Kever en hij is altijd kei dapper dus dan kan ik toch ook dapper zijn als poesemeisje. Dus eigenlijk wil ik het best proberen om de eerste poesemeisje als mienister van zachte saake te zijn. Is dat iets? Zachte saake? Of blijft het gewoon gefoelige saake? Denke jullie mee aan welke het beste klinkt. Dan begin ik alvast met iedereen een zacht neusje te geefe voor wie het nodig heeft. Ik doe het zacht zodat je fagt niet in de war komt. Kever weet ook hoe dat werkt omdat hij een liefe furkeer is.

Snektest

En om een beetje de traadiezie voort te zetten heb ik ook mijn aller eerste snektest. Nu ben ik dan wel een poesemeisje dus ik schrok niet. Ik heb tafelmanieren, zo heet dat. Fandaag ga ik fertellen wat ik heb gesnekt. Het is van het merk Whiskas en het heet Crunch. Dat betekent dat het kraakt. Als mijn vrouw met het bakje rammelt weet ik dat daar lekkers inzit. Ik ben niet kieskeurig en ik lust bijna alles dus kom maar op met de sneks.
Als eerst ga ik netjes zitten en wachten op de trap. Daar zit ik fijn en daar krijg ik altijd mijn sneks. Nou meestal dan. Dit keer heb ik dus de crunch en deze ken ik al omdat ik dit vaker heb gehad. Maar voor jullie wil ik deze nog een keertje testen zodat je weet of je het in de winkel gaat halen. Nu heb ik wel een diskleemer, dat wil zeggen dat het belangrijk is. Ik heb een prachtige rolpoesmodel, namelijk mama Loes. Ik hou van Loes en van haar fantastische levenswerk. Als ik een jaartje meer ben wil ik dolgraag een maatje meer zijn. Ik wil heel graag een mooie buik en een prachtig levenswerk.
Dus als je op diejeet bent dan is deze blog misschien niet voor jou, de andere bloggen wel dan sla je nu gewoon eefe over en dan zie ik je in de volgende blog. Ik ga nu door met het testen van de sneks.

Klein

Allereerst heb ik honger, dat heb ik altijd alleen laat ik dat niet merken omdat ik een poes ben. Maar ik zou best de hele bak op kunnen. Ik wil ook altijd eten. Als je het bakje met crunch hebt, schrik dan niet als je het bakje open doet en erin kijkt want ze zijn heel klein. Daar moest ik eefe aan wennen maar verder zien ze er goed uit. Ze zijn in verschillende kleuren, bruin, oranje en lichtbruin. De smaken zijn met kip, kalkoen en eend. Zelf hou ik het liefst van vis. Verse witte vis van de visboer is het lekkerst. Maar deze smaken lust ik ook.
Ik krijg ongeveer een half handje vol omdat ze zo klein zijn. Ze ruiken heerlijk naar vlees. Dus dat is een goed teken en zeker als je maatje meer wilt zijn. Ik ga rustig door mijn poten heen zitten en pak één a twee tegelijk in mij bek. Ik kraak ze met mij kiese en geniet van de smaak. Ik proef echt de zachte eend. Dames doen jullie ook eefe opletten dat je niet doet kwijle als jongens want dat hoort niet zo. Als je bek leeg is pak je weer nieuwe en dat doe je tot alles op is. Zo doe ik het ook en dan geniet je echt van de crunch sneks.
Met vis doe ik het anders want dan wil ik eigenlijk zoveel mogelijk in mij bek hebben zodat ik alleen maar vis proef maar dat is niet netjes. Als ik denk ik dat alles op heb, doe ik nog eefe een rustige tjek. Ik snuf netjes te trap af of er nog iets ligt. Wanneer ik alles op heb gegeten ga ik eefe uitbuiken. En dan denk ik aan de snekjes.

Blij

Hier is waar ik dan aan denk: Ze smaken lekker naar vlees, ze ruiken ook echt naar vlees, ik vind ze wel te klein maar als ik de volgende keer een handje vol krijg wil ik daar nog over na denken. Ze zien er raar uit maar dat maakt niet uit. Ik kan ze makkelijk oppakken met mij bek en dat is heel belangrijk. Je gaat er van kwijlen dus gepast eten en zorgen dat niet heel je bek onder kwijl zit. Het doosje is tussen de twee en drie euro in voor honderd gram en je kan het overal kopen. En ik vind ook dat je drinke erbij moet hebben want ik krijg wel altijd dorst van deze snekjes.
Misschien is dat een motievaazie om gezond te blijven ook met drinken. Ben ik nu blij als ik deze snekjes eet? Ja! Dan weet ik zeker dat ik het goed doe. Van lekker eten word ik blij en ik heb nu een klein maar mooie leefeswerk opgebouwd en dat wil ik graag zo houden. Ik hoop dat jullie iets aan mij snektest hebbe en dat jullie ook mooie leefeswerke hebben.
Ik ga de blog afsluiten met een zacht mauwtje voor wie het kan gebruiken, een liefe tetter voor freede en een ‘zaterdag mauw’ naar onze liefe sterren.

Tica en Izzy waren dieven

Hallo allemaal, Arme mevrouw Dorus is nog altijd ziek.. zooooo zielig. Gelukkig heeft ze veel hulp van Dorus en zijn manmeneer. Onze Dopey heeft de 1e keer zijn verhaal mogen doen.
Nu vonden wij, Tica en Izzy het tijd om ook eens iets te vertellen.

Kraak

Wij zijn de twee oudsten van het hele stel, 16 jaar oud en we schelen 10 dagen met elkaar. Ik, Tica ben 5 december 2008 en Izzy 26 december 2008 geboren. Nu zijn wij de rust zelf maar ooit zijn wij ook jong geweest en hebben we streken uitgehaald. Je zou het niet zeggen maar het is echt waar. Toen wij jong waren gingen we op dievenpad, hihihihihihi, bij de buren. Wij waren daar al eens geweest en hadden ontdekt dat zij dingetjes op de salontafel hadden staan die kraakten en dat was wel heel leuk
Dus die wilden we wel heel graag hebben.

In de tuin van mijn vrouw en de buren stond een schutting die aan de onderkant ver genoeg open was om doorheen te kruipen. Onze vrouw en de buren hadden het niet eens in de gaten.

Snoepje

Izzy

Onze vrouw vond in de woonkamer chocolaatjes, keurig netjes in papier verpakt. Het verschilde per keer, een merci chocolaatje, een kersenbonbon, een rittersport chocolaatje. Vrouw vond het wel raar want dit had ze helemaal niet in huis.
Maar ze kon ook niet ontdekken wie dat het daar neergelegd had. Zo slim waren we wel. En de buren vonden wel eens een snoepje op de grond want dat verloor Izzy onderweg, twee snoepjes meenemen was net iets te veel.
En de buurvrouw gaf de buurman de schuld ervan dus dat was handig.
Voor ons ging het heel gemakkelijk, hup onder de schutting door en dan liep Tica de woonkamer rond om te kijken of er niemand was en in de tussentijd sprong Izzy op de salontafel en jatte de snoepjes. Daarna snel naar huis om het in de woonkamer neer te leggen.

Tica

Betrapt

Maar zo slim als wij dachten te zijn waren we toch niet. We werden namelijk op heterdaad betrapt door de buren alleen wisten wij dat niet. Op een middag gingen we weer kijken of er iets te halen viel.
We hadden niet in de gaten dat de buren muisstil op de bank naar ons zaten te kijken.
En zo kwam dus een einde aan het verhaal van de verloren en gevonden snoepjes want meteen erna werd de onderkant van de schutting dicht gemaakt en konden we er niet meer onder door.
Nu is ons dieventijdperk voorbij en liggen we liever lekker rustig op ons dekentje in een stoel te dromen over de tijd dat we jong waren.

Een dikke knuffel voor jullie allemaal en we hopen dat mevrouw Dorus snel weer beter is.

Mijn leefe als in-floe-enzer

Mijn vrouw kreeg een meel die voor mij was dus ze meelde het door aan mij en toen moest ik nadenken. Het was van een winkel of ik dingen wilde testen en dan zeggen wat ik fond.

Meel

“Je bent influencer, Bertje,” zei mijn vrouw, en ze legde uit wat het was, dat ik invloed had weeges mijn mening en dat iedereen dan dacht wat Bert zegt dat is waar.
In de meel stond dat ik uit de winkel alles mocht uitzoeken wat ik maar wilde. Ik kijken. Ze hebben een emmer vol ketnip om te wiewen dat wilde ik best graag en ook dure brokken waarfan ik dacht zou ik dat lekker finden en een grote mand die was helemaal rond en het kost meer dan 300 euro hoe zou dat liggen, dat wilde ik ook wel probeere, maar mijn vrouw zei dat ik beleefd moest zijn. En eerlijk.

Snek

Dus ik koos sneks uit. Weeges ik eet graag likwit-sneks en dat waren deze en toch anders. Het was met kip en ik lust kip. En er zat ook garnaal in. Dat lust ik ook.
Binnen een paar dagen was het al in huis, het pakje kon door de brievenbus weeges dat had ik gevraagd omdat ik bang ben voor de postbode.

Eete

De snek kwam op een schoteltje en ik kon het meteen eete. Het is lekker spul, dat is op de video te zien, ik wilde gewoon door-eete tot het op was.
Wat ik wel had was dat het soms aan mijn tanden vast zat dan moest ik smakken en wat met mijn kop doen dat het los kwam en daarna kon ik weer dooreete.
Ik heb dus alles op en het schoteltje maakte ik helemaal schoon dus de uitslag is poosietief: ik find de snek superlekker.

Maar sneks dat is persoonlijk. Lekker is foor iedereen anders, dat wil ik erbij zeggen. En ook van hou je van likwit-sneks met kip, dan befeel ik dit aan als in-floe-enzer zijnde.

(meer tekst onder de video)

De snack
Churi Chicken with Shrimp
4 tubes
winkel: Cats Favorites (klik hier en kijk naar de snack)
Prijs: 3.25 euro

Kever heeft een mening over goed zitten

Mijn mensen zeggen wel eens dat ik geen heel ondernemende katerman ben, dat find ik niet eerlijk want ik heb het keidruk met mijn tuin, met spieraal spelen, met mijn blog, met knuffelen en met rennen in mijn gras, hoe moet ik dan ook nog een ondernemer zijn?, ik weet echt wel dat dat beteekent dat je een fabriek of een winkel hebt, maar daar heb ik dus helemaal geen tijd voor!, en bofendien: ik heb nooit een zakenkaterman willen zijn.

Tuin

Mijn vrouw legde me uit dat mijn mensen iets anders bedoelen, dat ze bedoelen dat ik niet zo vaak iets nieuws of iets anders probeer, en dat klopt, maar waarom zau ik dat ook doen?, ik kan alles wat ik wil kunnen al lang!, en als ik iets nog niet kan is het vast niet leuk, zo zie ik dat.
Maar forige week heb ik toch zomaar iets gedaan dat ik nog nooit eerder had gedaan, het was in mijn tuin, en in mijn tuin durf ik veel meer dan in huis, dat komt omdat ik me in mijn tuin een beetje een tijger foel, en tijgers durfen alles, dat weet iedereen!, ik durf niet echt alles hoor, en ik ben natuurlijk ook geen echte tijger, maar tijgerKever durft wel veel meer dan gewone Kever.
Mijn mensen zitten nog niet zo vaak in mijn tuin, ik find het zelf niet erg als alles nat is, ik ga dan gewoon in mijn gras liggen of op het bankje, een klein beetje reegen find ik ook niet erg, ik heb zoooooveel haaren dat ik dat helemaal niet merk, maar mijn mensen zeggen dat ze niet buiten willen zitten als het reegent, en dat find ik jammer.
Als het droog is en de zon schijnt tetter ik net zo lang tot mijn vrouw naar buiten komt, meestal gaat ze dan op haar liefelingsstoel zitten, ik hau niet van die stoel, want hij foelt kaud en hard aan, foordat mijn vrouw er op gaat zitten legt ze er een doek op, ze heeft me een keer ferteld waarom dat is: “Omdat iemand – en ik zal geen namen noemen – steeds aan de stoel krabt is die helemaal gaan roesten. Erg hè Keef?! Daarom leg ik eerst een handdoek neer, anders krijg ik allemaal vlekken in mijn kleren.”

Bank

En nau bedacht ik deze week ineens dat die doek vast lekker zacht was, en toen mijn vrouw efentjes naar binnen ging sprong ik op de stoel, en ja hoor, presies wat ik dacht: het zit veel fijner dan wanneer je gewoon zo met je billen op de stoel zit.
Mijn vrouw kwam weer naar buiten en moest lachen, ze zei Welja Keveretti, wat ben je toch ook een avonturier!, ze gaf me een kus op mijn hoofd en daarna zei ze Waar moet ik nau zitten?, ja dat was efen moeilijk, ik wilde niet van die zachte stoel af, dat snappen jullie vast wel, gelukkig ging mijn vrouw ergens anders zitten, zo hoort het natuurlijk ook, en nu is haar stoel ook mijn liefelingsstoel geworden, maar alleen als mijn vrouw er eerst heeft gezeten, met die doek.
Een paar dagen later legde mijn vrouw zo een doek op het bankje om droog te kunnen zitten, en meteen nadat ze efen naar binnen ging sprong ik op de bank, op die zachte doek, toen ze weer buiten kwam sliep ik al bijna, ik lag heerlijk en ik deed net of ik niet hoorde dat ze er weer was, gelukkig begreep ze dat ik zo fijn lag en ging ze ergens anders zitten.

Trots

Mijn mensen zijn trots op me, dat ik zomaar nieuwe dingen durf en doe, ik kreeg heel veel kompliementen en ze hebben allemaal footoos van me gemaakt, en ik ben ook best een klein beetje trots op mezelf, in huis zau ik dat soort dingen nooit doen, maar in de tuin ben ik nau eenmaal een tijger, en iedereen weet dat tijgers graag zacht liggen en zitten, en dan fooral tijgerKevers!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, ik zwaai naar alle sterren, ik fergeet niemand, ze zitten voor altijd in mijn hart, en ik BLIJF tetteren voor vreede!!

Joep en zijn afontuur op Pinksterzondag

Om te beginnen wil ik eerst mijn grote vriend Kever nog bedanken dat ik voor mijn blog van vorige week zijn prachtige foto met de Stoel van Oscar mocht gebruiken. Zonder het op dat moment misschien te beseffen heb je de aanwezigheid én het gemis van deze Wijze Kater in één beeld weten te vangen…
Dank je wel, lieve Kever!
En dan ga ik nu verder waar ik vorige keer met m’n verhaal gestopt ben over m’n belevenissen op Pinksterzondag.

Wakker

Eigenlijk weet ik niet eens meer hoe lang ik tussen Simon en Leootje in heb liggen slapen, maar ik werd wakker van hele lekkere luchten die vanuit het huis ‘t balkon opkwamen. Ik schoot in de poten en rende naar de keuken, want misschien was ik nog op tijd om van de Chef te leren hoe ik de croutons van huisvliegen kon maken. Want zo rauw uit de poot vond ik ze eigenlijk niet écht heel erg lekker…
Helaas, Chef was al bezig om de kommetjes te vullen. En ik mocht de garnering erop te leggen, terwijl Chef de andere drie katten ging mauwen om te komen eten.
De verse catnipsoep met knapperige croutons van m’n aangeleverde tuinvliegen en gepaneerde pissebedden smaakte minstens zo lekker als ‘t rook, en terwijl Chef urenlang bezig was geweest in de keuken waren de kommetjes binnen een paar minuten leeg… Wat een heerlijke soep, daar had ik best nog wel meer van gelust! Maar Chef zei dat dit genoeg was voor vandaag, want anders zou ik alleen maar de hele middag slapen door teveel catnip. En ik had vanmiddag nog een belangrijke afspraak!

Auto

Een half uurtje later zat ik weer op de achterbank van de auto, naast drie porties verse catnipsoep en een zak met garnering. Op naar m’n volgende afspraak.
Gelukkig was het nog minstens drie kwartier rijden, dus ik kon nog lekker even m’n ogen dichtdoen. Want ondanks dat de soep een flinke tijd had doorgekookt, was de catnip toch behoorlijk binnen gekomen. Sterk spul hoor…
Voordat ik er erg in had stonden we al voor de deur bij de Blije Beesten Boel. Ik mauwde naar m’n personeel of zij de bakken mee wilde nemen, want Japie zat al samen met Foppe en Catootje voor de deur op me te wachten. Van de ene gezelligheid in de andere…

Op reis

De meegenomen soep werd in de koelkast gezet en ik kreeg een rondleiding van Japie door de achtertuin, die vele malen groter was dan die van mij, met heel veel planten, struiken en bomen. Als ik niet beloofd had om samen met Japie op jacht te gaan voor het avondeten bij de Haagse Katers, dan was ik hier in een boom geklommen om lekker te dutten. Maar helaas, misschien komt het daar een volgende keer nog wel ‘s van.
Het personeel van Japie, Catootje en Foppe had al wat te drinken en wat snekkies ingepakt en er werd een grote voorraadbox op de achterbank gezet om de buit in te vervoeren. Voor Japie was dit allemaal niks bijzonders, maar voor mij zou het de eerste keer zijn dat ik op Zilte Zeemuizen zou gaan jagen… En met een hele goede reden, want als we genoeg muizen hadden gevonden zou Chef Tiga vanmiddag de Hibatsjie op ‘t balkon opstoken voor een feestelijk diner waar Japie en ik ook voor uitgenodigd waren. Japies huisgenoten Catootje en Foppe hadden deze keer bedankt omdat het een beetje kort dag was, maar een volgende keer zouden ze zeker graag mee willen komen. Zeker nadat ze de soep van Chef Tiga geroken hadden.

Muizen

Het was nog een eindje lopen vanaf de parkeerplaats, maar gelukkig hadden we ons personeel mee om alles te sjouwen. Omdat ik hier nog nooit geweest was volgde ik Japie, die honderduit mauwde over de beste plekjes om Zilte Zeemuizen te kunnen vinden. Hij kende ze allemaal.
Ineens was Japie stil, stak zijn staart in de lucht, zakte een beetje door z’n voorpoten en nam een sprint terwijl ik ‘m verbaast nakeek. Hij had de eerste Zilte Zeemuis al te pakken en kwam vol trots naar me toe lopen. Voorzichtig snuffelde ik aan het diertje, wat rook ‘ie lekker zeg. ‘Kijk’ zei Japie, ‘dit is de eerste van vandaag. De volgende is voor jou, Joepie’.

Nou moet ik toegeven dat Japie een hele goeie praktijkleraar is. Alles wat ik in de voorgaande weken in de cursus van Luna Poes had geleerd maar zonder enig resultaat in het weiland achter m’n huis eindeloos had geoefend schoot door m’n kop.
Ik had goed naar Japie gekeken, en nu kon ik laten zien dat ik klaar was om een vanger in plaats van een jager te zijn.

Maar dat viel zo’n eerste keer toch helemaal niet mee hoor…

Het begon goed, ik stak m’n staart in de lucht, zakte door m’n pootjes en wilde net toeslaan toen mijn eerste eigen Zilte Zeemuis het op een lopen zette. Zigzaggend door de duinen, en ik rende achter ‘m aan. Gelukkig had ik al getraind in heel hard rennen over ‘t achterpad thuis, dus ik wist zeker dat ik ‘m te pakken kon krijgen. Ik zag, rook en hoorde alleen maar die ene muis… die ineens helemaal verdwenen was. Verbaast keek ik om me heen. Eigenlijk had ik ook geen idee meer waar ik was. ‘t Zal toch niet gebeuren dat ik verdwaald was? Straks zou ik worden omsingeld door hordes boze Zilte Zeemuizen, die me zouden ontvoeren naar een groot donker hol waar niemand me ooit nog zou kunnen vinden…
Ik verkatte me. Chef Tiga had vanmiddag nog zó gewaarschuwd om rustig aan te doen met de catnipsoep, omdat het best sterk spul was en ik misschien een beetje wieuw in m’n kop zou kunnen worden omdat ik ‘t niet gewend was…
Ergens in de verte hoorde ik Japie mauwen en ik ging op het geluid af. Gelukkig zag ik ook al snel Senior staan, die boven het duingras uitkwam. Ik schaamde me een beetje dat ik zonder muis terug kwam. Japie sloeg een poot om me heen en mauwde dat ik niet de beste jachtmethode had gebruikt, maar dat hij het me net zo vaak voor zou doen en uitleggen totdat ik het snapte.
Maar we konden nu beter naar een ander plekje gaan, want de muis die ik achterna gezeten had zou vast alle muizen in de buurt al ingepiept hebben dat we hier rondliepen…

Plan

Na een kwartiertje wandelen stopte Japie, want volgens hem stonden we nu op de meest ideale plek, waar heel veel Zilte Zeemuizen moesten zitten.
Nog één keer volgde een heldere uitleg van het aanvalsplan waarna Japie en ik, met de staarten in de lucht en de buiken door het zand, tussen de grashalmen door slopen. Japie had gelijk, de één na de andere muis werd in rap tempo samen binnengehaald. En we hebben ons personeel flink aan het werk gezet, want zij moesten al die muizen in de bak met stro, water en pindakaas zetten en zorgen dat ze niet zouden ontsnappen…
We hadden bedacht dat we wel drie Zilte Zeemuizen per katsoon nodig zouden hebben, en die hadden we binnen een half uurtje allemaal binnen.
Nog even snel wat drinken en een snekkie, en daarna de auto weer in. Terug naar de Haagse Katers, nu met onze zilte vangst voor diner…

Aan het begin van de straat roken we de Hibatsjie al. De bak met verse Zilte Zeemuizen werd naar de keuken gezeuld en de ogen van Chef Tiga begonnen al te glimmen nog voordat de eerste muis uitgepakt was. Hij was heel erg tevreden over de superverse levering van Muisbezorgd, het bedrijf van Japie. Maar toch werden we de keuken uitgezet, want de Chef had vandaag geen pottenkijkers nodig.
Nou ja, dat gaf mij mooi de tijd om even bij te mauwen met Chester, want daar was eerder vandaag niet veel tijd voor geweest. Hij vertelde over vroeger toen hij nog jong was, en hoe het is om met 3 andere katers samen in huis te wonen. En natuurlijk was ik toch wel heel erg benieuwd of de Chef elke dag van die feestmaaltijden maakte. Maar Chester is ook een hele wijze kater, dus hij deed toen net of ‘ie in slaap was gevallen…

Verhalen

Chef Tiga had het er maar druk mee om de Hibatsjie op het balkon in de gaten te houden en tegelijkertijd voor zes katers, die inmiddels wel trek begonnen te krijgen, in de keuken een complete feestmaaltijd te bereiden. En hoewel ik probeerde om elke keer als de deur open ging te zien wat er daar allemaal gebeurde, gaf Chef geen enkel keukengeheim prijs. Jammer. Misschien moet ik maar geduld oefenen totdat z’n eerste kookboek ooit uitkomt.
Het leuke van zo’n best wel onverwacht samenzijn was dat we elkaar heel wat te mauwen hadden. En hoewel ik de jongste van het hele stel was, met de minste ervaring in alles, had ik het gevoel er helemaal bij te horen. Ik luisterde aandachtig naar alle mooie levensverhalen, we lachten, huilden samen en soms waren we zelfs heel even stil. Samen met Simon en Leootje maakte ik nog een paar zoomies door het huis, behalve naar het balkon. Want daar mochten we nu niet komen omdat de Hibatsjie was opgestookt. We pootbalden in de gang, joegen met z’n allen achter één vlieg aan en zaten in de vensterbank naar buiten te kijken. Er was zelfs nog tijd voor een dutje, want een feestmaaltijd maken, dat duurt nou eenmaal even.

Uiteindelijk werd er een vaatje catnipwijn opengetrokken en mochten we het balkon op, waar Chef zes prachtige en goedgevulde etensbakjes had neergezet. Het zag er uit als een plaatje, en het rook zó verrrukkkullluk dat het water me uit de bek stroomde en m’n snorharen begonnen te trillen van genot. Op dat moment bedacht ik me dat samen soms ook best wel heel erg gezellig kan zijn.
Als voorafje kregen we gebonden catnipsoep, als hoofdgerecht gemarineerde Zilte Zeemuisfilets met een verrukkelijk sausje op een bedje van knapperige groenten en als bijgerecht superlekkere frietjes zoals ik nog nooit geproefd had. En in het toetje proefde ik zoveel tongstrelende verschillende smaken dat ik bij elk hapje met m’n ogen dicht zat te genieten. Zoiets zou ik best elke dag wel willen eten. Maar toen ik Chef Tiga om de recepten vroeg schudde hij z’n kop. ‘Gaat niet gebeuren kleine vent, da’s ‘t geheim van de Chef’. (Ik zou willen dat ik zijn sappige Haagse accent ook zou kunnen laten intikken door Junior, maar dat lukt haar gewoon niet…)
Misschien zou ik Chef Tiga kunnen ommauwen of hij in het najaar en de winter, als de muizenvangst een beetje sloom wordt, kookcursussen wil gaan geven. Of op z’n minst in een kookboek z’n lekkerste recepten voor beginnende Masterchefkattenkoks zou willen prijsgeven. Dat zou zeker een enorm succes worden tijdens de Kerstdagen.

Zondag

Het was een heerlijke zondag geweest. Zowel de kennismaking met Chef Tiga, Leootje, Chester en Simon als met Japie, Cato en Foppe hadden grote indruk gemaakt. En van de Zilte Zeemuisjacht had ik zoveel geleerd dat ik nu zeker wist dat ik een hele goeie Weilandmuizenvanger ben.
Het was intussen al maandagochtend geworden toen ik afscheid nam van mijn vrienden, en we spraken af om deze zomer een Groot Tuinfeest bij mij thuis te organiseren waar iedereen welkom is. Want Japie en ik zijn een heel goed team als ‘t om muizenvangen gaat, en Chef Tiga draait er z’n poot niet voor om als er heel veel gasten komen genieten van zijn heerlijke gerechten. Datum en tijd moeten we nog even overleggen, maar ik hou jullie op de hoogte!

Stevige poot en heel veel zachte kopjes van Joep, Allround Muizenvanger