Allemiauws furriendjes, mijn vorige furhaal heeft nogal wat losgemaakt. Er kwamen ongeruste kattenbelletjes binnen met de vraag of het Mo echt niet lukte om die beestjes er zelf uit te halen? Ik kan jullie geruststellen, daar is mijn mens best handig in.

Bijtertjes

Ze zal wel moeten, met zo’n stoere kater als ik, die een voorliefde heeft voor hoog gras, dichte struiken en bergen blaadjes. Laten dat nu net de broedplekken zijn van die beruchte beestjes. Mijn voorgangers in de BBB-familie hadden zelden een teek. Uitgerekend ik met mijn lange jas blijk een magneet te zijn voor die kleine bijtertjes. Uren-, dagenlang heeft mijn mens mijn dikke jas uitgeplozen. Als ze er eentje signaleerde, vouwde ze voorzichtig alle haren opzij, zodat ze er met de tekentang bij kon. Net als ze het haakje om die gluiperd heen schoof, voelde ik kriebels. Ik weet niet of dat door haar vingers kwam, door de tekentang of door de naarling zelf. Maar door de kietel was mijn poot niet te stoppen en deed scratch, scratch, scratch, zo over haar hand. Na het plakken van pleisters begon ze vol goede moed van voor af aan. Tientallen heeft ze er gevangen. Ze kropen door mijn jas, in mandjes, tussen paperassen op het bureau, over de vloer en in bed. Ik kan jullie miauwen dat het geen feestje was. We gingen naar witjas, omdat ik na de massale aanval van die ieniemienie onderkruipertjes slap op de poten stond en niet meer wilde eten. Ik denk dat ik gewoon misselijk was van alle snackjes die ik kreeg als afleiding tijdens het peuteren. Inmiddels voel ik me weer kiplekker.

Furjaardag

Dat is maar goed ook, want ik leg net de laatste poot aan de voorbereidingen van het feest voor mijn grote broer. Als jullie dit lezen is furjaardag van Foppe al voorbij. De meesten van jullie liggen nu waarschijnlijk hun roes uit te slapen of moeten bijkomen van hun kater. Want dat we feest gaan vieren dat weten we zeker. Het wordt een knalfuif. Degenen die mijn broer beter kennen, weten dat het niet zo vanzelfsprekend is dat hij negen lentes op zijn teller mag bijschrijven. Zijn buik is chronisch ziek en ieder ander zou alleen al van het paardenmiddel dat hij iedere dag moet slikken richting Regenboogbrug gaan. Foppe niet, Foppe is een echte bikkel en laat ons allemaal versteld staan. Hij leeft al tweeënhalf jaar in reservetijd. En eerlijk gemiauwd gaat het op dit moment behoorlijk goed met hem. Gelukkig maar, dan kan hij zelf ook met volle teugen van het feest genieten.

Mooiste katdo

We zijn zo blij dat veel van zijn furriendjes uit het hele land komen. Door de online cursus ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ heeft tante Luna een flinke voorraad muis die helemaal op mag. Masterchef Tiga is al weken bezig met het uitdenken van furrukkullukke hapjes. Ollie uit Limburg neemt zijn specialiteit mee: vlaai met ketnip. Ik mag het hier misschien niet schrijven, maar het zou zomaar de beste speeskeek kunnen zijn die we ooit hebben geproefd. Speciaal voor Foppe heeft KeverT meowe muziek gecomponeerd. Ik zie het al helemaal voor me hoe straks met zijn allen bij elkaar kruipen om zachtjes mee te zingen met zijn cattudes. Ik kan niet wachten tot het donker wordt. Dan fonkelen de sterren op hun mooist. Iedereen die wil, mag boven in mijn boom klimmen om naar ze te zwaaien. Deze keer zwaai ik speciaal naar Oom Sjaak, die mij de weg wees naar de tuin waar ik nu mag wonen en waar ook dit feest is. Zo zijn we allemaal bij elkaar. Want Saame, dat is toch het allermooiste katdo dat er is?!

Koppie van Japie

Zooo heee wat hebben we een geweldig Stoelendansfeest gefierd, spesjaal voor en met Oscar!, ik fond het fantasties om Oscar en zoveel vrienden en vriendinnen te zien, en te genieten van lekker rennen, speelen, snekkies eeten en kletsen, ik wil elke dag wel zo een feest!

Saame

Ik heb weer gefoeld dat SAAME het fijnste is, en dat je moet genieten wanneer het kan, dus niet zoals mensen “eerst nog dit en eerst nog dat doen”, of denken dat je morgen wel gaat genieten, nee niet wachten!, als je wacht is het mooment misschien al weer foorbij, het leefen wacht niet tot jij een keertje tijd hebt, het leefen doet zijn eigen ding en niemand weet waarom of wanneer het leefen iets gaat doen, en wat dat dan is.

Zon

Daarom stond ik deze week meteen in de genietstand: fanwege het feest, maar ook omdat er zon was, heel veel zon, een heerlijk warme zon, de zon was al zo warm dat ik soms onder de planten moest kruipen om een beetje af te koelen, en daar hau ik van!, ik ben een echte zonneKever zeggen mijn mensen, als er zon is word ik al heel froeg wakker en tetter dat ik naar buiten wil, zodat ik zoveel en zo lang mogelijk zon foel op mijn lijf, ik ben helemaal frolijk en druk, en mijn toeter staat de hele tijd aan, mijn vrouw roept dat ze denkt dat hij op zonne-eenersjie werkt, maar dat is niet waar: mijn toeter werkt op knuffels en op kouwstiks.

Tuin

Nu met al die zon ben ik de hele dag in mijn tuin, ik begin in de morgen op het terras, soms is mijn vrouw er ook bij en leest ze de krant, dat kan ze nau doen want ik vermaak mezelf prima, ze geeft Mikkie op het dak van het schuurtje een knuffel en een snekkie, en mij ook, ik lig op de teegels, luister naar de vogels, kijk naar Loes- en Brammievlinders die foorbij vliegen, ik herken ze meteen en tetter Hallo!, ze maken een klein dansje voor mij en rusten efentjes uit, met hun vleugels wijd in het zonlicht.

In de middag ga ik in mijn gras liggen, dat is nog steeds een beetje nat van alle reegen en foelt nu heerlijk fris aan, ik snek een paar malse sprietjes die voor mijn neus staan en foel een zacht windje door mijn haaren, ik denk aan mijn allerliefste furkering Milamuis, dat ze zo lief en slim en mooi en dapper is, en dat ze wil dat ik netjes lig, ook als er zon is, en dat probeer ik, eerlijk waar!, maar soms ga ik vanzelf een beetje raar liggen, sorrie Milamuis!

In de afond wordt het koeler en klim ik op één van mijn stoelen, daar liggen allemaal bloemblaadjes op, die neem ik straks in mijn haaren mee naar binnen en strooi ze daar door het hele huis, het blijft steeds langer licht en ik zie van alles vanaf mijn stoel, ik zie dat mijn tuin helemaal vol planten en bloemen staat, dat alles groen is en groeit, ik ruik het gras en de bloemen naast mijn stoel, ik hoor mijn mensen praten in ons huis, en ik ruik dat er een bakje natvoer voor mij klaarstaat, maar ik blijf nog efentjes zitten.

Nacht

In de nacht, als het donker is, is alles stil, alleen Mikkie, Pokon en ik zijn nog buiten, ik zwaai naar alle sterren, ik lig in mijn gras en ik weet dat ik zometeen naar binnen ga en dan ga tetteren dat ik knuffels noodig heb, heeeeeeel veel knuffels!, en ik wil ook geborsteld en gekamd worden, o ja ik lust toefallig ook wel iets lekkers, want van de buitenlucht krijg je honger, dat weet iedereen.

Ik zit helemaal fol met geluk, er kan niets meer bij, al het geluk dat nu nog komt stuur ik door naar iemand die het noodig heeft, laat me maar weeten of je iemand bent of kent die het noodig heeft!, mijn hart is warm en fol en zacht, net als mijn buik, en mijn leefen is nu ook fol en zacht en warm, dat is biesonder, dat weet ik best, en omdat ik niet weet hoe lang dat gaat duuren geniet ik, zoveel als ik maar kan, en dat is veel hoor!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter zoals altijd weer voor vreede!!

Zoals elke jonge katermans heb ik inmiddels nagedacht over wat ik later wil worden als ik groot ben. Want er moet toch meer in een kattenleven zijn dan alleen maar slapen, eten, inspectierondes maken door de buurt, drinken, dutjes tussendoor doen, knuffelen, uit het raam kijken en spelen. Dat is een hele prachtige dagbesteding hoor, helemaal niks mis mee. Als je tenminste nog een babykitten bent, of het wat rustiger aan wilt doen omdat je een wat oudere kat bent die alles al gezien en meegemaakt heeft.

Maar ik ben nieuwsgierig. En sinds ik alleen naar buiten mag, barst ik van de energie om iets te ondernemen.

Ochtend

Dat begint tegenwoordig al rond 6 uur ‘s morgens. Dat lijkt vroeg, maar als ik ‘s avonds om 10 uur ga slapen dan ben ik om die tijd klaarwakker. Ik heb al lang in de gaten dat m’n personeel rond die tijd even uit bed komt om op hun eigen bak te gaan, en dan grijp ik m’n kans. Zodra de eerste klaar is begin ik met mauwen of de tuindeur van ‘t slot mag zodat ik naar buiten kan. En als ‘t droog is lukt dat altijd, zeker nu het al lekker vroeg licht is.
Eenmaal buiten begin ik dan eerst met de inspectie van m’n eigen achtertuin. Meestal ben ik daar zo mee klaar, want zolang de schutting en de tuinstoelen nog overeind staan en er geen bloempotten zijn omgewaaid is alles veilig.
Ik kijk sinds woensdag ook elke ochtend even of de zaadjes voor de bijen- en vlinderplantjes al boven de grond uitkomen. Nou weet ik inmiddels dat zoiets even duurt, maar ik ben gewoon wat ongeduldig. Ik verwacht hele mooie bloemetjes met lekkere luchtjes. Dus wachten duurt dan best wel lang…

Uitzicht

Als die eerste inspectie van de dag klaar is klim ik op de schutting en ga op m’n plank liggen. Zo heb ik een mooi uitzicht over ‘t weiland, en dan herhaal ik in gedachten stap voor stap alle lessen die ik de afgelopen weken van Luna poes heb geleerd in haar cursus ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’. (Voor iedereen die de lessen gemist heeft of ‘t nog ‘s wil nakijken, mauw even aan je personeel door dat alle lessen te vinden zijn op haar FB pagina.)
Als beginnend jager lig ik dan te herhalen hoe ik veilig een Weilandmuis kan vinden, besluipen en vangen. Ik heb zelfs al plek gereserveerd in de vriezer thuis, voor alle muizen die ik te pakken krijg. Gewoon in een diepvriesdoos tussen de ijsjes en de krentenbollen van m’n personeel.

Zoeken

Maar de realiteit is nog even anders. Sinds ik helemaal alleen het grote weiland in durf, heb ik alle lessen van Luna elke dag geoefend. Uren heb ik door het weiland geslopen, in weer en wind. Gekeken, geluisterd en geroken, in opperste concentradinges. Maar ik ben een beetje bang dat ik het enige weiland in Nederland voor m’n deur heb waar geen enkele Weilandmuis te vinden is.
Toch geef ik niet op en blijf ik zoeken. Want ik wil heel graag Weilandmuisjager zijn voor het bedrijf van mijn vriend Japie, die huisleverancier wordt van het restaurant van vriend Nemo in ‘t hoge noorden. Er is zelfs al een hele echte Chef gevonden in de katsoon van mijn held Tiga, die nu al de lekkerste recepten uit z’n poot schudt waarvan ‘t water me door ‘t bekkie loopt.

Mijmeren

En terwijl ik zo op m’n plank lig te mijmeren over m’n toekomstige loopbaan als Weilandmuisjager, vraag ik me af of ik toch niet wat te ambitinogwat ben. Want dat mijn vader en moeder allebei boerderijkatten zijn is eigenlijk helemaal geen garantie dat ik ook een succesvolle muizenvanger ga worden. De enige muizen die ik tot nu toe ken zijn m’n speelgoedmuizen thuis, en die vang ik zelfs met m’n ogen dicht. Maar wat als ik nou ineens een échte Weilandmuis tegenkom? Komt dan, naast de belangrijke theorielessen van Loesje, ook m’n instinct naar boven en weet ik vanzelf wat ik moet doen? Of kan ik beter nog wat praktijklessen nemen, nu ik de theoriecursus heb afgerond?
Misschien wil ik wel te snel, te veel in te korte tijd, en moet ik gewoon eerst wat meer levenservaring opdoen. Mauwen met andere katten, over hoe zij hun muizen vangen. En een paar extra praktijklessen Hypnose nemen kan denk ik ook geen kwaad, en…

Weilandmuisjager

O wacht even. De tuindeur gaat open en ik wordt geroepen voor m’n ontbijt. Snel naar binnen, want al dat nadenken maakt best wel hongerig. En daarna even uitbuiken op de bank, of als de zon echt doorkomt lekker weer naar buiten, een dutje doen op de tuinstoel. En dan zie ik dan wel weer verder.
Ik ga in elk geval een échte Weilandmuizenjager worden. Is ‘t niet vandaag, dan wel morgen. Of overmorgen. Of volgende week. ‘t Gaat me gewoon lukken! Maar nu eerst even eten.

Stevige poot en heel veel kopjes!

Joep,

Aankomend Weilandmuizenjager