Ik heb al eens verteld dat ik de laatste tijd een gefoelige maag heb. En dat ik dus anders moet eten. Vorige week moest ik weer overgeefe. Nou krijg ik thuis aaitherapie.

Steefige hand

Het is iets geks dat weet ik, aaien gebeurt gewoon vanzelf dat hoort bij het leefe als huiskater, het is iets dat er elke dag is en het is steeds weer anders.
Beifoorbeeld. Als ik mijn avondeten een beetje op heb dan wil ik langzaam aaien, en dan ga ik op mijn kussen op de bank liggen. Een beetje over mijn rug, een beetje achter mijn oor, een paar liefe woordjes erbij. Langzaam en zacht. Maar het kan ook dat ik naar de bak ben geweest en ik foel me dan supertrots dus dan ga ik het aan mijn vrouw vertellen en dan wil ik een steefige hand op mijn lichaam hebben van kroelen en een beetje knijpen.
Hoe het aaien moet, heeft te maken met wat er gebeurt.

Therapie

Nou gebeurt het dat ik een gefoelige maag heb. Overgeefe is niks aan dat is een moeilijk moment. Het komt gewoon en ik kan er niks aan doen. Ik heb ander eten van de dokter, en andere sneks. En soms praat mijn vrouw met de dokter, over mij.  Mijn vrouw dat ik voortaan elke dag aaitherapie krijg, wegens dat het rust en goede hormoone in mijn lichaam brengt.
Ik dacht het zal wel.
Dus ze begon.
Elke dag.

Nagenieten

Nou denk ik van wanneer komt het. Want aaitherapie is dat ik aaien krijg presies zoals ik het dan fijn vindt en ze denkt dan alleen aan mij (dat foel ik gewoon) en het duurt en het duurt en het duurt lang, en soms zegt ze ook dingen erbij dat alles goed komt en dat ik een gefoelige katerman ben dus ook voor fijne dingen en dat is eigenlijk ook wel zo.
Na de aaitherapie ben ik heel rustig, dat is nagenieten zegt mijn vrouw. Dus dat kan ik nou óók al.