Deze foto stond op Feesboek omdat ik wilde laten zien dat de zon op mijn kop scheen. Maar mijn banaan kreeg ook veel aandacht. Wat moet een katerman daarmee? Kan ik uitleggen.

Het is dus geen echte banaan. Hij is hard en er zit spul in, om te wiewen, dus dat je een lekker gevoel in je kop krijgt en je wilt daarna slapen en eten en knuffels of alles tegelijk of rollen over het tapijt terwijl je tong buiten je bek hangt. Wiewen is leuk.

Banaan

De eerste keer dat ik een banaan kreeg vond ik het eng. Zo groot. Ik snapte niet wat ik ermee moest. Toen ik er voorzichtig aan rook, kreeg ik ook geen nieuwe informaazie. Dus ik deed er niks mee. Laten liggen waar het lag.

Maar toen ging de banaan naar thuis ruiken. Dat was beter.  Minder eng. Want thuis moet thuis zijn zonder rare geuren.

Hulp

Op een dag zei mijn vrouw: “Bertje, kom eens, ik weet iets met je banaan.” Nou dat vertrouwde ik helemaal niet. Maar dan ben ik zo slap dat ik toch even naar haar toe ga. Ze zat op het tapijt en ze had mijn banaan. Ik ging zitten en dacht doe dan.
Toen kneep ze in de banaan met alletwee haar handen. Ik kon zien dat ze haar best deed. En ik rook het ook want opeens zat er in de lucht van thuis een nieuwe lucht die heel erg lekker was. Een wiewlucht.
Toen wist ik wat ik met de banaan kon doen. Mijn tanden erin en dan met mijn kop schudden. Mijn poten erom en dan rollen. Ik voelde me oer,  ik voelde me wild, ik voelde me katerman.

Dat was mijn eerste banaan. Soms heb je bij iets een beetje hulp nodig dat is helemaal niet erg.

Banaan

Na een hele poos was de banaan op en stuk en gewoon geen banaan meer. Daarom kreeg ik een nieuwe. En daarna weer eentje. Sinds mijn eerste banaan heb ik er altijd eentje gehad. Omdat ik er nou wat mee kàn, dat is het.