Het is nou dinsdag en dan schreef prinses Katrientje altijd een blog. Maar nou is ze over de Regenboogbrug gegaan en daar doen ze niet aan bloggen.

Feesboek

Ik heb Katrientje leren kennen op mijn feesboek. Op een dag zag ik een foto van een kleine zwartwit poes die wat zei. Ze had een mening. Over van alles:

• dat ze thuis zo laat haar ontbijt kreeg, soms pas om vijf uur ’s morgens en dan moest ze keihard miauwen
• dat ze niet elke keer rosbief kreeg wanneer ze trek had
• dat de deur van haar balkon dicht moest of open
• dat ze nou een carrière als zangeres was begonnen. En ze kon ook heel mooi zingen want dan plaatste ze filmpjes daarvan

Tijd

Ze was elke dag op mijn Feesboek en het leek net of ze er altijd was geweest dus ik dacht dat ze altijd zou blijven want zeventien jaar nou dan kun je best ouder worden. Maar toen werd ze ziek e toen was het haar tijd. En als het je tijd is, dan is het je tijd.

Bijzonder

Iedereen is bijzonder maar Katrientje was extra bijzonder. Ze kon brommer rijden, ze was Amsterdams, ze had een wolletjes-deken, ze kon zingen en ze kon schrijven. Ze deed ook aksies. En ze deed een hoedjes-sjow dus ze kon van alles. En ze was soolvriendin met mijn verkering Loesje. En als ik ergens bang voor was dan steunde ze me altijd want ze was ook lief. Ik wist geeneens dat er zulke poesen bestonden.

Emo

En toen werd Katrien ziek en ging ze opeens over de Regenboogbrug. Dat snapte niemand en toch was het zo en het blijft ook zo. We waren allemaal heel erg geschrokken en emo en nou nog wel maar ik snap ook dat ze nou niet meer ziek is.

Ik mis het dat ze niks meer schrijft. En ik ben blij dat ze er was en dat ik haar gekend heb. En later als ik over de Regenboogbrug ga, dan vraag ik of ze me wil leren hoe ik brommer moet rijden want zij kan dat soort dingen allemaal.