Nou, we werden dus wakker en we besloten om ons uitgebreid te gaan toiletteren. Toen kregen we honger, Loesje zei tegen mij dat haar maagje leeg was. Dus ik liep naar het personeel om om eten te vragen. En we kregen echt lekker eten.

Tonijn

• Ooooh tonijn. Oooh Loeselien, kijk!!
• Prrr,prrrr,prrr….oooh Katterien, me tonijn! Ik voel me hart in me buik. Ooooh lekkere kersttonijn.
• Ooooh nee…ik heb geknoeid op mijn schone pakje Loes.
• Ooooh ik kan ook niets zonder te knoeien eten zeg.
• Kom maar bij mij, ik doe jou schoonpoetsen. Smikkelsmak, prrr prrr prrr

Loesje maakte mij schoon. Ze had daar weinig moeite mee hoor, want ze had nog ruimte in haar maagje.We gingen een mooie zak zoeken. Het personeel vond een mooie grote rode zak. Alleen ging het een beetje mis. Loesje was een beetje gehaast.

Kibbelen

• Oooooh nee, dat moet onderin hoor.
• Me kip en me garnaaaale moeten onderin Katrien, anders kan ik mij eigen niet beheersen.
• Neehee, als je dat onderintje legt dan gaat het stuhukk.
• Jij moet jouw eigen niet met mij eten bemoeien, anders ga ik meediteere in de zak. Ik moet nu voor mij eigen opkomen.
• Ooooh Loes!!!
• Katterien, met eten is me leven!

We begonnen zelfs wat te kibbelen. De haartjes vlogen nog net niet in het rond.Mijn personeel zag ons kibbelen en kwam tussenbeide. Er werd geëist dat het weer goed kwam tussen ons.

• Oooooh Loesje, sorry.
• Snik, snik, ik voel nu traane van emoozie en verdriet. Ik vind het zo erg Katrien. Ik wil nooit boos op jou zijn van me eigen.
• Zullen we knuffelen?
• Prrr prrr prrr oooh ik wil graag knuffelen. En dat we weer soolzusjes zijn Katrien en dat het bijna Kerstmis is

In het asiel

Het personeel hielp ons verder en we waren binnen een paar minuten klaar. We dronken nog een watertje en besloten richting asiel te vertrekken. Onderweg zongen we vrolijke kerstliedjes. Na 5 minuten rijden zagen we het groene gebouw van DOA. Daar werden we door de honden Bor en Pippa opgewacht. Pippa legde ons uit dat ze last van haar ruggetje had en dat we daarom zelf even door het asiel mochten lopen.
Daar gingen we.

• Ooooh Loesje. Moet je kijken!!
• Ik ben ook best een beetje bang Katrien, van ze honden en als ze woef zeggen.
• Hier mogen de woefjes spelen Loes.
• Ik kijk mij oogies uit. Ooh wat zijn ze groot Katrien.
• Gelukkig zitten ze achter een hek!
• Misschien krijge ze ook sportbrokke net als me verkering Bert?

We liepen verder. Zo belande we boven, bij de katten. En wat daar gebeurde verteld Loesje in onze laatste blog over onze reis.